Op de a-kant van die single staat een cover van The Beatles en op de b-kant een eigen track: Helter Skelter / Wasted. Naast deze prima single werd er ook een album opgenomen, maar dat werd nooit uitgebracht.
Na onder andere een tijdje bij Neil Merryweather's Space Rangers te hebben gespeeld startte hij een eigen band, Symphonic Slam. Laine had in 1968 Terry Sheppard ontmoet in Californië en een vriendschap was geboren. Laine nam in 1975 dan ook de uitnodiging van de naar Canada uitgeweken Sheppard aan om hem daar te bezoeken. Het idee werd ontstond om te proberen de band voet aan de grond te laten krijgen in Canada en Sheppard werd de manager. De drie Californische bandleden konden echter niet aarden in het koude Canada en keerden al weer snel terug.
Laine formeerde daarna een nieuwe versie van Symphonic Slam met de Canadese toetsenist David Stone en de Amerikaanse drummer John Lowery. Een probleem was dat Lowery door een jeugdstrafblad niet tot Canada zou worden toegelaten. Ze hebben hem toen in Detroit opgehaald en in een busje over de grens gesmokkeld.
Om de nieuwe start kracht bij te zetten wilde Laine een nieuw geluid uit zijn gitaar krijgen. De zoektocht resulteerde uiteindelijk in het gebruik van een toen gloednieuw apparaat, de 360 Systems Polyphonic Guitar Synthesizer. Op dat moment waren alleen Frank Zappa, John McLaughlin, Lee Ritenour en Jeff Beck in bezit van datzelfde apparaat.
Het album Symphonic Slam uit 1976 is het enige echte album van deze line-up. Een tweede album (S.S. II) verscheen onder de artiestennaam Timo, maar werd in 2009 heruitgebracht door het Franse Musea label met Symphonic Slam aan de naam toegevoegd. Datzelfde label had in 2001 ook al het originele album heruitgebracht.
En dat is terecht, want alleen al het feit dat op dit album voor het eerst op grote schaal de gitaarsynthesizer werd ingezet, rechtvaardigt dat. Daarnaast staan er ook gewoon een flink aantal goede nummers op dit sterke prog rock album.
Dat begint al met de albumopener Universe waarop Laine meteen alle registers opengooit. Het is een afwisselend nummer met zowel snelle als langzame delen en sterke instrumentale passages. Andere tracks die mij bevallen zijn het keyboard-gedreven Fold Back, het met een sterke zangmelodie gezegende I Won't Cry, het lekker voortdenderende Mondane Train en de afsluiter How Do You Stand, waarop we Laine's beste vocale prestatie horen. Naar verluidt was drummer Lowery een betere zanger, maar die werd niet gebruikt omdat hij niet in Canada kon blijven en naar verwachting na het album geen deel meer zou uitmaken van de band.
Iets minder sterk vind ik de wat langzamere nummers Everytime en Summer Rain en in mindere mate Let It Grow. Ik denk dat met een sterkere zanger het al beter zou klinken. De tracks Times Run Short en Days hebben flinke jazz fusion invloeden en zijn wat mij betreft de zwakste broeders. Ze klinken gedateerd en in Days wordt dat ook nog gecompleteerd door cheesy koortjes en een overbodige drumsolo.
Alles bij elkaar genomen is het gelijknamige album van Symphonic Slam relevant vanwege het vroege gebruik van de gitaarsynthesizer en nog interessant omdat het voor ongeveer driekwart gewoon een goed album is. Ik ben dan ook de wijze grijze ex-collega dankbaar die mij hiermee liet kennis maken doordat hij mij zijn vinyl-verzameling cadeau gaf.
© 2025 TTZL
Fan website: Symphonic Slam
YouTube: Symphonic Slam [album]
YouTube: I Won't Cry
YouTube: Times Run Short
YouTube: Days
Geen opmerkingen:
Een reactie posten