In blog #269 besteedde ik al aandacht aan de mooie geremasterde uitgave van het oeuvre van Rory Gallagher. Vervolgens werd in mei 2019 Blues uitgebracht, een album waarop allerlei onuitgebrachte studio- en live-tracks verzameld staan. Vorige maand werd daar ook nog het live-album Check Shirt Wizard aan toegevoegd.
Dat velen 'Rory live' boven 'Rory in de studio' verkiezen blijkt wel uit de populariteit van zijn live-albums Live! In Europe (1972), Irish Tour '74 (1974) en Stage Struck (1980). Steeds bracht Gallagher na twee studio-albums een live-album uit, behalve na Against The Grain (1975) en Calling Card (1976). Bij het samenstellen van het eerdergenoemde Blues album werden echter vier opgenomen concerten uit januari en februari 1977 in Brighton, Sheffield, Londen en Newcastle ontdekt. Gallagher was dus blijkbaar wel van plan een live-album uit te brengen en Check Shirt Wizard vult nu mooi het hiaat in de reeks.
Het is een heerlijk afwisselend album geworden en de geluidskwaliteit van de opnamen is geweldig. Het album opent fanatiek met Do You Read Me en Moonchild en al snel daarna volgt het eerste hoogtepunt van het album, Calling Card (van het gelijknamige album, op dat moment zijn meest recente plaat).
De rest van de eerste CD is sterk en sluit af met topuitvoeringen van I Take What I Want en Walk On Hot Coals.
Op de tweede CD staan onder andere lekkere lange versies van A Million Miles Away en Jack-Knife Beat. Een topper is ook de uptempo afsluiter Country Mile. Verder staan er ook een aantal akoestische nummers op zoals Too Much Alcohol en het geheel solo gebrachte Barley & Grape Rag.
Alhoewel fans unaniem zijn in hun hulde voor het album, geldt dit minder voor de titel en de hoes. Men vraagt zich af of het vaak dragen van een geblokt shirt echt relevant is voor zijn muziek en of er niets iets toepasselijkers te bedenken was. Ik heb er zelf niet zo'n probleem mee, eerlijk gezegd. De hoes van de jonge Ierse graffiti-kunstenaar Vincent Zara vind ik zelf mooi, maar ook daar zijn de meningen over verdeeld.
© 2020 TTZL
Officiële website: Rory Gallagher
Wikipedia EN: Rory Gallagher
Wikipedia NL: Rory Gallagher
YouTube: Do You Read Me
YouTube: Moonchild
YouTube: Calling Card
YouTube: I Take What I Want
YouTube: Walk On Hot Coals
YouTube: Too Much Alcohol
YouTube: Country Mile
YouTube: A Million Miles Away
YouTube: Jack-Knife Beat
YouTube: Barley & Grape Rag
Aan het einde van de vorige eeuw (vanaf ca. 1989) was er een swing revival. In 'retro-swing' (of 'neo-swing') werd de muziek die de jaren 1930-40 had gedomineerd gemend met rock, punk rock en ska muziek. In het verlengde van deze revival startte Capitol Records in 1996 de Ultra-Lounge CD-serie waarin niet alleen swing, maar ook genres als exotica, space age pop, mambo, theme songs en lounge muziek vertegenwoordigd zijn. De serie eindigde in 2014 nadat de laatste delen alleen nog als download verkrijgbaar waren.
De trouwe lezers van dit blog kennen mij als iemand met een onberispelijke muzieksmaak, maar ook als iemand die graag de zijpaden verkent. Daarom werd mijn aandacht in 1996 getrokken door deze serie en schafte ik de eerste drie uitgaven:
Mondo Exotica (Mysterious Melodies & Tropical Tiki Tunes)
Mambo Fever (Samba! Rhumba! Hot Cha-Cha-Cha!)
Spaces-Capades (Atomic-Age Audities And Hi-Fi Hi-Jinks!)
Met nummers uit de periode 1946-1967 geven die albums een mooi overzicht. Soms klinkt het in onze huidige oren wat truttig, maar opvallend vaak zitten er ook juweeltjes of heerlijk gekke tracks tussen. Vooral het album Space-Capades bevalt mij.
Het album opent met het suikerzoete Gay Spirits (toen 'gay' nog vrolijk betekende...) van David Rose & His Orchestra. Daarna wordt al snel leuker met bijvoorbeeld Moon Moods van één van de grote namen uit het genre: Les Baxter & His Orchestra. En wie wordt er niet vrolijk van Power House van The Bobby Hammack Combo?
Er staan ook nummers op die in het collectieve geheugen van velen gegrift zoals Calcutta en Sabre Dance van Les Baxter, Istanbul (Not Constantinople) van Joe "Fingers" Carr & 80 Drums Around The World of Puttin' On The Ritz van Terry Snyder.
Tracks met een gekke twist zijn bijvoorbeeld This Room Is My Castle Of Quiet van Billy May & His Orchestra en vooral de nummers van Dean Elliot & His Big Band: You're The Top en Lonesome Road.
Twee nummers steken er wat mij betreft bovenuit, Satan Takes A Holiday van Jack Malmsten en Drivin' Around The Block van Dickie Harrell, maar het is eigenlijk juist het afwisselende geheel dat het leuk maakt om deze albums af en toe eens te horen.
Later heb ik nog een twee delen aangeschaft (Volume 6 en Volume 12), maar met meer dan 40 uitgaven gaat de hele serie aanschaffen mij toch net even te ver.
© 2020 TTZL
Officiële website (gearchiveerd): Ultra-Lounge
Wikipedia EN: Ultra-Lounge
YouTube: Space-Capades [album]
YouTube: Gay Spirits [David Rose & His Orchestra]
YouTube: Moon Moods [Les Baxter & His Orchestra]
YouTube: Power House [The Bobby Hammack Combo]
YouTube: Calcutta [Les Baxter]
YouTube: Sabre Dance [Les Baxter]
YouTube: Istanbul (Not Constantinople) [Joe "Fingers" Carr & 80 Drums Around The World]
YouTube: Puttin' On The Ritz [Terry Snyder]
YouTube: This Room Is My Castle Of Quiet [Billy May & His Orchestra]
YouTube: You're The Top [Dean Elliot & His Big Band]
YouTube: Lonesome Road [Dean Elliot & His Big Band]
YouTube: Satan Takes A Holiday van Jack Malmsten
YouTube: Drivin' Around The Block van Dickie Harrell
YouTube: Mondo Exotica [album]
YouTube: Mambo Fever [album]
Begin 1986 verscheen in de Nederlandse Top 40 het nummer Mated van gelegenheidsduo David Grant & Jaki Graham. De wat gladjes geproduceerde R&B cover zou de 15e plek van de Top 40 bereiken. Het origineel was mij op dat moment al goed bekend omdat ik het singletje ongeveer een jaar eerder uit een uitverkoopbak had gevist.
De ballad Mated verscheen in januari 1985 op het album POV van Utopia, de groep van de enigmatische en eclectische Todd Rundgren. In de VS kwam het nummer vlak na het album op single uit. Het werd daar geen hit en toen het nummer in Nederland in de zomer van 1985 op single werd uitgebracht kwam het niet verder dan nummer 15 in de Tipparade.
De originele versie van Utopia bevalt mij echter veel beter dan eerder genoemde cover, ook al was die laatste veel succesvoller. Mated is het soort nummer dat juist Todd Rundgren met precies de goede mengeling van ernst en ironie weet te brengen. Dat het nummer hem zelf ook bevalt blijkt wel uit het feit dat hij een nieuwe versie van Mated heeft opgenomen op zijn bossa nova (!) album With A Twist... uit 1997.
POV is het negende en laatste (niet heel sterke) album van Utopia. De rek raakte eruit, al zijn nummers als Play This Game, Secret Society en More Light heel genietbaar. Gelukkig bleef Todd Rundgren solo heel actief tot op de dag van vandaag.
© 2020 TTZL
Officiële Facebookpagina: Todd Rundgren
Wikipedia EN: Utopia / Todd Rundgren
Wikipedia NL: Todd Rundgren+Utopia
YouTube: Mated
YouTube: Man Of Action [non-LP b-side]
YouTube: Mated [David Grant & Jaki Graham]
YouTube: Mated [Todd Rundgren]
YouTube: Play This Game
YouTube: Secret Society
YouTube: More Light
YouTube: POV [album]
YouTube: With A Twist... [album]
In blog #269 besteedde ik al aandacht aan de mooie geremasterde uitgave van het oeuvre van Rory Gallagher. Vervolgens werd in mei 2019 Blues uitgebracht, een album waarop allerlei onuitgebrachte studio- en live-tracks verzameld staan. Vorige maand werd daar ook nog het live-album Check Shirt Wizard aan toegevoegd.
