Zoeken in deze blog

zondag 29 september 2013

#47: The Orb - A Huge Ever Growing Pulsating Brain That Rules From The Centre Of The Ultraworld (Loving You - Orbital Mix) (1989)

Normaal gesproken behandel ik geen singles op dit blog maar voor The Orb maak ik graag een uitzondering. A Huge Ever Growing Pulsating Brain That Rules From The Centre Of The Ultraworld (Loving You - Orbital Mix) is dan ook niet zomaar een single.

Het is de eerste track waar het duo Alex Paterson en Jimmy Cauty als The Orb aan hebben gewerkt. Het is echter niet het eerste nummer dat onder de naam The Orb verscheen. Een nummer op een verzamelalbum en een EP gingen voor.

The Orb hebben het genre ambient house gedefinieerd. Een genre dat ontstond uit een behoefte aan muziek waarop je na een house party weer tot rust kon komen ('chillen'). Invloeden daarbij waren onder andere Yellow Magic Orchestra, Pink Floyd (en andere psychedelische rockgroepen), Brian Eno, Steve Reich en house en reggae muziek.

In 1989 mocht The Orb een radio-sessie verzorgen bij de fameuze BBC-DJ John Peel. In deze sessie speelden ze het twintig minuten durende nummer Loving You en kregen daar veel positieve reacties op. Daarop werd een studioversie van het nummer uitgebracht onder de titel A Huge Ever Growing Pulsating Brain That Rules From The Centre Of The Ultraworld (Loving You - Orbital Mix). Alhoewel de single bijna twintig minuten duurde bereikte het toch de single hitlijst in de UK en reikte tot nummer 78.

In deze track zit al heel veel van wat later uitgewerkt zou worden op de vele succesvolle albums van The Orb die zouden volgen. Een atmosferisch geheel doorspekt met vocale en instrumentale samples, variërende ritmes en en wisselende tempi. 

A Huge Ever Growing Pulsating Brain That Rules From The Centre Of The Ultraworld (Loving You - Orbital Mix) begint heel kalmpjes en in minuut zes komt er voorzichtig iets langs dat op een ritme lijkt. In de minuut daarna horen we een erg bepalende vocale sample uit het nummer Loving You van Minnie Riperton (vandaar de originele titel van het nummer). Deze zal in de rest van het nummer nog terugkomen. Overigens is alleen in de eerste oplage van single de originele sample te horen. Op last van Minnie Riperton's management moest de sample verwijderd worden en in alle andere uitgaven horen we een 'sound-alike'.

Een verdere beschrijving van de track laat ik achterwege. Dit is muziek die je moeten horen, of beter, moet ondergaan. Op flink volume, bij voorkeur op een koptelefoon.

© 2013 TTZL


Officiële website: The Orb

Wikipedia EN: The Orb
Wikipedia NL: The Orb
Youtube: A Huge Ever Growing Pulsating Brain That Rules From The Centre Of The Ultraworld (Loving You - Orbital Mix)
Youtube: Minnie Riperton - Loving You



zondag 22 september 2013

#46: Todd Rundgren - State (2013)

Sinds 1968 heeft Todd Rundgren als solo-artiest en met de groepen Nazz en Utopia zo'n 50 albums uitgebracht. De jongste boreling is State welke in april van dit jaar is verschenen.

Het is weer een echt solo-album in de ware zin des woords zoals Todd Rundgren die wel vaker heeft gemaakt. Met uitzondering van gastvocalen van Rachel Haden in één nummer* heeft hij alles zelf gespeeld, geschreven en geproduceerd.

Het voordeel van zo'n procedé is dat hij de volledige artistieke controle heeft over zijn werk. Maar waar hij in de jaren zeventig nog de akoestische en elektrische instrumenten per spoor op elkaar stapelde komen veel instrumenten nu uit een doosje (synthesizers, sequencers, etc.). Dat is niet per defenitie slechter, maar om de één of andere reden bleef ik me bij het beluisteren van dit album wel afvragen hoe de nummers zouden klinken als ze waren ingespeeld met echte instrumenten.

Het album opent met het acht minuten durende Imagination en dat zet meteen de toon. De mengeling van synthesizerklanken en elektrische gitaaruithalen in combinatie met in echo gedrenkte vocalen geven een aangenaam vervreemdend effect. 

Het volgende nummer, Serious, is een lekker uptempo synthipop nummer dat klinkt als een singletrack. Hetzelfde kan gezegd worden van Smoke.

Todd Rundgren staat er om bekend dat hij graag humor verwerkt in songtitels en songteksten alsook muzikale grapjes. Ook op State ontbreken deze niet in de vorm van Ping me en Collide-A-Scope. De wat reflectievere kant van Todd horen we in Something From Nothing* en Sir Reality die rustiger zijn van tempo en instrumentatie.

State is een intrigerend album met een flink aantal sterke songs. En ondanks mijn initiële terughoudendheid ten aanzien van het elektronische klankbeeld merk ik toch dat ik het album al een flink aantal keer heb beluisterd en dat het me iedere keer beter bevalt. Een groeiplaatje dus.

Naast de reguliere versie is er ook een limited deluxe edition verschenen van State waarbij op de bonus-cd het concert staat dat Todd Rundgren in 2012 in Paradiso gaf met het Metropole Orkest. Deze prachtige dwarsdoorsnede van zijn oeuvre met hits én rarities biedt een prachtig akoestisch tegenwicht voor het elektronische State.

© 2013 TTZL


Officiële website: Todd Rundgren

Wikipedia EN: Todd Rundgren
Wikipedia NL: Todd Rundgren
Youtube: Imagination
Youtube: Serious
Youtube: Smoke
Youtube: Ping me
Youtube: Collide-A-Scope
Youtube: Something From Nothing
Youtube: Sir Reality



zondag 15 september 2013

#45: Recoil - 1+2 (1986)

Van 1981 tot en met 1995 maakte Alan Wilder deel uit van de succesvolle Engelse band Depeche Mode. Hij was in deze band de 'ambachtsman' en ook verantwoordelijk voor de techniek en de productie. Om zijn behoefte aan wat experimentelere, minder pop-geörienteerde muziek te bevredigen begon hij al tijdens zijn Depeche Mode-tijd met zijn solo-project Recoil. Na zijn vertrek bij Depeche Mode zou dit zijn hoofdbezigheid worden, naast zijn werk als producer, engineer en (re)mixer voor andere artiesten (zoals Curve, Nitzer Ebb en Nine Inch Nails).

Het eerste levensteken van Recoil was de EP 1+2 uit 1986. Beide nummers bestaan voornamelijk uit samples van bestaande muziek, met name Depeche Mode en Kraftwerk. Daarnaast zijn er flarden van radio-uitzendingen verwerkt. Als je bekend bent met het werk van de genoemde bands dan geeft dit het vervreemdende effect dat je bekende geluiden en flarden hoort die ineens in een andere context te horen zijn. 

De track op kant A ('1')* begint met het tikkende geluid van een wekker dat als metronoom fungeert. Al snel komen er electronische drums bij en daarna komen de melodieuze elementen. Na een minuut of drie verdwijnt de wekker naar de achtergrond, wordt het ritme sneller, komen er vocale samples bij en komt het nummer goed op gang. Gedurende het nummer wordt het tempo nog een aantal keer veranderd, komen eerder gebruikte elementen weer voorbij en na een minuut of vijftien komt de wekker het nummer weer afsluiten.

Op kant B ('2')* ligt het tempo veel lager. Deze track is veel atmosferischer, ambient-achtig. Er gebeurt heel veel op een subtiele manier en vooral op de koptelefoon is het een ontdekkingsreis. 

Recoil begon als een uitklaapklep voor Alan Wilder als tegenwicht voor het altijd moeten werken binnen het pop-formaat van Depeche Mode. Gelukkig mogen we daarvan meegenieten want zijn producten hebben een wonderlijke soort aantrekkingskracht. Electronische pop met een scherp randje.

1 + 2 is alleen op CD verschenen als bonus bij het eerste Recoil-album uit 1988, Hydrology, welke ook volgens het sample-principe is gemaakt. Op de daarop volgende albums heeft Recoil het samplen ingeruild voor 'gewone' songs (ook mooi, trouwens).

'1' 00:00-14:26 / '2' 14:27-32:57

© 2013 TTZL


Officiële website: Recoil

Wikipedia EN: Recoil
Wikipedia NL: Recoil
Youtube: 1 + 2

zondag 8 september 2013

#44: King Sunny Adé and his African Beats - Aura (1984)

Sunday Adeniyi was als King Sunny Adé al in Afrika een bekende uitvoerder van Juju-muziek (van de Nigeriaanse Yoruba-stam) voordat begin jaren tachtig er drie albums van hem een westerse release kregen. De eerste was Juju Music in 1982, gevolgd door Synchro System in 1983 en Aura in 1984. 

Op dat laatstgenoemde album staan een zestal tracks waarvan opener Ase misschien wel meteen het beste nummer is. Ondersteund door typisch Afrikaanse talking drums en over een weeftapijt van gitaren klinkt prachtige meerstemmige zang. Een bonus in dit nummer is een gastoptreden van Stevie Wonder op mondharmonica. Door de lengte van het nummer (bijna 10 minuten) en de repeterende elementen gaat er een hypnotiserende werking van uit.

De volgende track, Gboromiro, kent goeddeels dezelfde elementen, maar is qua instrumentatie wat spaarzamer waardoor er meer rust en ruimte is. De opener van kant 2, Oremi, valt op door het gebruik van electronische drums en electronische percussie. Ik vind dat geen onverdeeld succes. Dan bevalt Ire me veel beter vanwege het gebruik van traditionele Afrikaanse percussie.

Het was het label Mango (een sub-label van Island Records, bekend van Bob Marley) dat King Sunny Adé op de westerse markt lanceerde. Hierdoor kreeg hij al gauw de bijnaam 'de Afrikaanse Bob Marley'. Die belofte heeft hij commercieel niet waar kunnen maken, maar hij is artistiek gezien interessant genoeg voor een kennismaking. Dit kan prima via de geremasterde versie van Aura uit 2010 waarop ook het album Synchro System staat.

© 2013 TTZL


Wikipedia EN: King Sunny Adé
Wikipedia NL: King Sunny Adé
Youtube: Ase
Youtube: Gboromiro
Youtube: Oremi
Youtube: Ire

zondag 1 september 2013

#43: The Cure - Faith (1981)

Al bezig sinds 1976 brak The Cure door in onder andere de UK en Nederland met de single A Forest van het album Seventeen Seconds uit 1980. Een prachtig album, maar ik wil het deze keer hebben over het daaropvolgende, wat onderschatte album Faith uit 1981. Het album klinkt niet als een losse verzameling nummers, maar tekstueel en muzikaal ademen alle tracks dezelfde sfeer. 

Het is geen vrolijke sfeer. Depressiviteit, moedeloosheid en een gevoel van kerkhoven en oude, lege kerken stijgt op uit de muziek en teksten. De hoes sluit daar perfect bij aan: het is een wazige foto van het Bolton Priory klooster uit de 12e eeuw in de mist.

Tekstueel is het één van de sterkste albums van The Cure. Voorman Robert Smith's teksten over met name geloof en spiritualiteit zijn prachtig, neem als voorbeeld onderstaande passage uit het titelnummer Faith:

Please
Say the right words
Or cry like the stone white clown
And stand forever
Lost forever in a happy crowd

No one lifts their hands
No one lifts their eyes
Justified with empty words
The party just gets better and better

I went away alone
With nothing left

But faith

De basgitaar is zeer prominent aanwezig op dit album. Dit is al direct te horen in het openingsnummer The Holy Hour. Robert Smith speelt bepaalde gitaarpartijen op een zes-snarige basgitaar waardoor er dus sprake is van een dubbele bas en drums opstelling. Het resultaat is een geweldig mooi donker geluid zoals dat te horen is in de single Primary (samen met Doubt het enige uptempo nummer). Ook het intro van Other Voices is een bas-lekkernij.

Alhoewel het zeker niet het bekenste of meest succesvolle album van The Cure is, merk ik wel dat het degene is die ik het meest uit de kast haal. De heerlijke melancholieke sfeer helpt om even te ontsnappen aan de dagelijkse sleur. Draai All Cats Are Grey (met heerlijk inventief drumwerk en een mooie ruimtelijke stereomix) lekker hard op je koptelefoon en je kan er weer even tegen! Of zink weg in Funeral Party. Een triester, desolater nummer ken ik niet:

Two pale figures 
Ache in silence 
Timeless 
In the quiet ground 
Side by side 
In age and sadness 

I watched 
And acted wordlessly 
As piece by piece 
You performed your story 
Moving through an unknown past 
Dancing at the funeral party 

Memories of children's dreams 
Lie lifeless 
Fading 
Lifeless 
Hand in hand with fear and shadows 
Crying at the funeral party 

I heard a song 
And turned away 
As piece by piece 
You performed your story 
Noiselessly across the floor 
Dancing at the funeral party

In 2005 is er, net als van de andere The Cure albums, een 'deluxe edition' verschenen met op disc 1 een geremasterde versie van het album en de soundtrack van de film 'Carnage Visors' (voorheen alleen aanwezig op de cassette-versie van het album). Op disc 2 staan demo's, outtake's en live- en singleversies.

© 2013 TTZL


Officiële website: The Cure
Wikipedia EN: The Cure
Wikipedia NL: The Cure
Youtube: Faith
Youtube: The Holy Hour
Youtube: Primary
Youtube: Doubt
Youtube: Other Voices
Youtube: All Cats Are Grey
Youtube: Funeral Party
Youtube: Carnage Visors
Youtube: A Forest (van 'Seventeen Seconds')