Zoeken in deze blog

zondag 25 september 2016

#202: Cowboy Gerard - Giddy Up Go (1966)


De artiest van deze week scoorde 6 top 40 hits en 3 gouden platen. Het gaat om Cowboy Gerard (Gerard de Vriesdie geen superzanger of virtuoze instrumentalist was, maar iemand die parlando platen maakte. Met gedragen stem droeg hij zijn teksten voor over de muziek en scoorde daar, nog altijd tot mijn verbazing, een aantal grote hits mee die nog altijd niet vergeten zijn.

Gerard de Vries was disc-jockey bij Radio Veronica en presenteerde daar onder andere een country & western-programma als Cowboy Gerard. Later bij zou hij bij de TROS ook vele radioprogramma's presenteren, waaronder ook weer een country & western programma.

In 1965 scoorde hij zijn eerste hit met Het Spel Kaarten over een soldaat die wordt opgepakt omdat hij in de kerk met een spel kaarten voor zich zit en daardoor in problemen komt. Het nummer stond 17 weken in de Top 40 en bereikte nummer 2 (tussen The Beatles en The Rolling Stones!). Dit nummer is nog steeds bekend en werd met name in de jaren zeventig nog vaak in programma's als Arbeidsvitaminen gedraaid.


Minder bekend is dat tegelijk met Het Spel Kaarten er nog een nummer uitkwam waar Cowboy Gerard bij betrokken was: Ode Aan Jim Reeves van The Rodeo Riders. Hilarisch bij dit nummer is de Engelse uitspraak van de zanger van The Rodeo Riders als er stukjes van Jim Reeves' nummers worden uitgevoerd.

Hierna volgde Zo Maar Een Soldaat (4 weken Top 40, hoogste plek was 32), maar het nummer dat me het meest is bijgebleven van Gerard de Vries is Giddy Up Go (6 weken Top 40, hoogste plek was 28). In mijn herinnering kwam dit relaas van een vrachtwagenchauffeur iedere week wel een keer voorbij op de radio. 

In 1967 gebruikte Gerard de Vries niet langer het pseudoniem Cowboy Gerard en had hij onder zijn eigen naam een hitje met De Kinderen Zijn Niet Schuldig (4 weken Top 40, hoogste plek was 25), maar dit nummer is niet in het collectief geheugen blijven hangen. Dat is anders met zijn hit uit 1976, Teddy Beer. Opnieuw een nummer over een trucker en een opnieuw een grote hit (10 weken Top 40, hoogste plek was 7).

Gerard de Vries heeft veel nummers over truckers gemaakt en is dan ook nog steeds een bekende naam in die wereld. Dat blijkt ook uit een fragment uit het programma MAX maakt mogelijk. Kijk hier hoe de wens van Gerard de Vries uitkomt om zijn hit Teddy Beer een keer op televisie uit te voeren (op een truckersfestival). 

Ik kan niet zeggen dat ik het werk van Cowboy Gerard/Gerard de Vries mooi vind en het is vaak tenenkrommend moraliserend, maar als fenomeen blijft hij een interessante anomalie in Top 40-land.

© 2016 TTZL


Wikipedia NL: Gerard de Vries

YouTube: Ode Aan Jim Reeves (The Rodeo Riders)
YouTube: Het Spel Kaarten (Cowboy Gerard)
YouTube: Zo Maar Een Soldaat (Cowboy Gerard)
YouTube: Giddy Up Go (Cowboy Gerard)
YouTube: De Kinderen Zijn Niet Schuldig (Gerard De Vries)
YouTube: Teddy Beer (Gerard De Vries)

zondag 18 september 2016

#201: Big Black - Songs About Fucking (1987)


Pixies, Nirvana, Bush, Cheap Trick en The Ex zijn slechts enkele van de ca. 1000 producties waarbij Steve Albini betrokken was als producer, technicus, muzikant of anderszins. Inmiddels is hij ook eigenaar van een heuse eigen studio: Electrical Audio

Hij houdt trouwens niet van de term 'producer' en laat zich meestal alleen vermelden als 'recording engineer'. Daarnaast is hij ook actief als muzikant. 
Sinds 1992 met zijn band Shellac, in 1987/1988 als Rapeman (genoemd naar de gelijknamige mangastrip), maar het eerst maakte hij naam met de groep Big Black (1981-1987).

Het gehele oeuvre van Big Black omvat slechts vier EP's, twee studio-albums en twee live-albums en daarvan is het tweede studio-album, Songs About Fucking, het bekendst geworden. 

Niet dat het eerste studio-album, Atomizer, minder is, maar het zal wel iets met de titel te maken hebben. Andy Kellman van allmusic.com omschrijft het mooi in zijn recensie van het album. De meeste artiesten maken hun nummers nodeloos lang en gebruiken allerlei eufemismen in titels en teksten (lekker veilig en/of mysterieus). Niets van dat alles bij Big Black. De tracks halen de drie minuten meestal niet, het album duurt net een half uur en de titel en hoes zijn niet bepaald eufemistisch. Overigens geeft de achterkant van de hoes de voorkant en de titel weer een heel ander lading...

Op de muziek van Big Black worden labels geplakt als punknoiseindie en post-hardcore rock. Hoewel dat allemaal terecht is, valt toch vooral de ongekende energie en agressie op die uit speakers spat. Opener The Power Of Independent Trucking is meteen een eerste proeve van bekwaamheid. Na die 1:27 weet je meteen of je Big Black geweldig gaat vinden of niet en of je het hele album Songs About Fucking gaat luisteren.

Nummers als Bad Penny en het afsluitende nummer Bombastic Intro (!) zijn slechts enkele topstukken van het album. Ook als het tempo iets naar beneden gaat weet Big Black te imponeren, zoals in Kitty Empire (het enige nummer dat langer is dan drie minuten) en Tiny, King Of The Jews

Ongeveer tegelijkertijd bracht de groep ook een single uit met twee covers. Op de B-kant stond Kraftwerk's The Model, dat in een geremixte versie ook op het album terecht kwam. De A-kant was He's A Whore van Cheap Trick, één van de jeugdhelden van Steve Albini. Het nummer kwam uiteindelijk als bonustrack op de CD-versie van het album terecht. De hoes van de single laat hilarische kopieën zien van de originele albumhoezen.

Geïnteresseerd geraakt in Steve Albini? Lees dan ook:
NRC: De vijf Steve Albini's
Sound on Sound: Steve Albini, Sound Engineer Extraordinaire

© 2016 TTZL

Wikipedia EN: Big Black
Wikipedia EN: Steve Albini
Wikipedia NL: Big Black
Wikipedia NL: Steve Albini

YouTube: Songs About Fucking [album]
YouTube: The Model 
YouTube: Bad Penny
YouTube: Kitty Empire
YouTube: Tiny, King Of The Jews
YouTube: Bombastic Intro
YouTube: He's A Whore

YouTube: Das Model / The Model [Kraftwerk]
YouTube: He's A Whore [Cheap Trick]

zondag 11 september 2016

#200: Prince Buster - Madness (1963)

In 1979 begon in de UK een revival van door ska en reggae beïnvloedde punkrock/popmuziek. Groepen als Madness, The Specials, The Selecter en The Beat vierden grote successen. 

Afgelopen donderdag overleed één van de belangrijkste inspirators van deze beweging: Cecil Bustamenta CampbellIn de muziekwereld was de singer/songwriter en producer en  ska en rocksteady legende echter bekend als Prince Buster.

De platen die Prince Buster in de jaren zestig op Jamaica uitbracht zijn van grote invloed geweest op het werk van latere ska en reggae artiesten van het eiland. Hij kreeg hiervoor in 2001 de Jamaicaanse 'Order of Distinction'. 

In de jaren zeventig ging het wat minder met zijn carrière en ging hij meer richting roots reggae. Nadat hij begin jaren zeventig verhuisde naar de VS verliet hij de muziekbusiness. Het zou tot 1992 duren voordat hij zich weer met muziek ging bezig houden.

Veel van zijn jarig zestig hits zijn gecoverd door de eerder genoemde Britse bands. Denk hierbij bijvoorbeeld aan Al CaponeOne Step BeyondEnjoy Yourself en Orange Street en natuurlijk aan het nummer dat die ene Britse band zijn naam gaf: Madness. Stuk voor stuk juweeltjes en nog altijd het aanhoren meer dan waard. 

Ook nummers als Too HotRough Rider en Whine And Grind werden door de Britse bands gecoverd. De eerste single van Madness was overigens een ode aan de man: The Prince.

Hopelijk neemt iemand het op zich om een mooi carrière-overzicht uit te brengen. Tot die tijd moeten we het doen met de oude platen en de Britse covers:

Madness - Madness
Madness - One Step Beyond
The Specials - Too Hot
The Specials - Gangsters [Prince Buster's Al Capone]
The Specials - Enjoy Yourself
The Beat - Rough Rider
The Beat - Whine & Grine/Stand Down Margaret
The Selecter vs Prince Buster - Orange Street

© 2016 TTZL


Wikipedia EN: Prince Buster
Wikipedia NL: Prince Buster

Youtube: Madness
Youtube: Orange Street
Youtube: Al Capone
Youtube: One Step Beyond
YouTube: Enjoy Yourself
YouTube: Too Hot
YouTube: Rough Rider
YouTube: Whine And Grind

Youtube: Madness - The Prince
Youtube: Madness - Madness
Youtube: Madness - One Step Beyond
Youtube: The Specials - Too Hot
Youtube: The Specials - Gangsters [Prince Buster's Al Capone]
Youtube: The Specials - Enjoy Yourself
YouTube: The Beat - Rough Rider
YouTube: The Beat - Whine & Grine/Stand Down Margaret
YouTube: The Selecter vs Prince Buster - Orange Street

zondag 4 september 2016

#199: Tantra - Tantra II (1982)

Momenteel ben ik bezig om mijn muziekcollectie te registreren op de Discogs website (een wereldwijde database die gevuld wordt door liefhebbers en waarop je ook kunt kopen en verkopen). 

Daarbij is het net als met foto's inplakken, het schiet niet op omdat je alles gaat zitten bekijken. Ik ben begonnen met mijn vinyl en ik kom veel jeugdsentiment tegen.

Zo stuitte ik op de LP  Tantra II van de groep Tantra (bij het invoeren viel me op dat voor mijn NL-uitgave op Discogs minimaal 25 euro wordt gevraagd!). Ik wist nog wel dat het een Italo disco-plaat was, maar pas bij het beluisteren viel het kwartje. Deze plaat heb ik heel veel gedraaid in de jaren tachtig!

Grote man achter Tantra was Celso Valli, een Italiaanse componist, muzikant, dirigent, arrangeur en producer die zich in het begin van zijn carrière met diverse Italo disco-projecten bezig hield. Daarna heeft hij met zo ongeveer alle grote namen uit de Italiaanse muziek gewerkt. Kijk maar eens naar deze indrukwekkende lijst.

Als ik nu naar Tantra II luister begrijp ik waarom ik het album zo grijsgedraaid heb. Het is Italo disco, maar de conservatorium-achtergrond van Celso Valli zorgt ervoor dat het wel even wat beter in elkaar zit dan de 'gewone' Italo disco dreunen. De synthesizers riffs, de drum loops, de teksten (die verder gaan dan alleen wat kreten) en de arrangementen zijn allemaal veel beter uitgewerkt (we kennen natuurlijk 'progressive rock', is dit dan 'progressive disco'?).

Op kant 1 staat het nummer Macumba (op sommige uitgaven 'The Macumba Suite' genoemd) en naast de sterke vocalen valt vooral de stuwende synthesizerbaslijn op. Na het eerste deel ('Macumba Haunts Me') van 4½ minuut volgt een break getiteld 'The Drums Of Macumba'. Na 3 minuten gaat de track verder met 'Oh, Macumba Ay!'. Dit deel start met een gitaarsolo(!) en pakt daarna de draad van het eerste deel weer op. Een heerlijk kwartiertje Italo disco.

Kant 2 wordt gevuld door A Place Called Tarot (soms 'The Tarot Suite' genoemd). Het eerste deel, 'A Place Called Tarot', start heerlijk ritmisch en heeft een apart soort mechanisch aandoende vocalen. Na een minuut of 4 volgt ook hier een break ('Tarot Reprise') van een minuut of 3 gevolgd door 'The Groove' met een sterk synthesizer-riffje. 'The Guitars Of Tarot' sluit het nummer af en start met een heerlijk vervormd gitaargeluid en pakt dan terug naar het eerste deel. Dit nummer vind ik eigenlijk nog beter dan Macumba op kant 1. 
NB Helaas is het geluid van deze YouTube-video niet optimaal, maar ik vond geen andere.

De LP's van Tantra zijn niet los op CD uitgebracht, maar er is gelukkig wel een mooie 2CD met de drie albums en bonustracks.

© 2016 TTZL


Wikipedia EN: Celso Valli
Wikipedia NL: Celso Valli

Youtube: Macumba