Zoeken in deze blog

zaterdag 21 februari 2015

#120: Redbone - We Were All Wounded At Wounded Knee (1973)

Redbone was de eerste groep met leden van (deels) Indiaanse afkomst (of 'native americans' zoals het tegenwoordig genoemd wordt) die een nummer één hit scoorden. Dit deden ze echter niet thuis in de Verenigde Staten maar in Nederland!

De groep werd in 1969 opgericht en scoorde hun eerste hit met Maggie (#15 in de Top 40). Het daaropvolgende nummer deed net nog iets beter en is ook veel bekender gebleven. The Witch Queen Of New Orleans is één van de twee nummers van Redbone die nog wel eens opduiken in de Top 2000.

Na het vierde album, waarvan Fais-Do een hit werd, wilde de groep een nummer opnemen met een politieke lading. Het zou refereren aan zowel de "Wounded Knee Massacre" als het "Wounded Knee Incident". Het eerste betreft de slachting van 300 indianen in 1890 door het Amerikaanse leger bij het plaatsje Wounded Knee. Het tweede refereert aan de bezetting van Wounded Knee in 1973 door het AIM (American Indian Movement) als protest tegen de slechte behandeling van 'native americans' door de Amerikaanse overheid.

De platenmaatschappij van Redbone wilde We Were All Wounded At Wounded Knee vanwege de politieke gevoeligheid echter niet opnemen en de band heeft het toen zelf betaald. Als geste perste de maatschappij wel 500 exemplaren van de single en daarmee is de groep richting Europa gegaan. 

In Nederland pikten de radiostations het nummer meteen op. Het stond in Nederland vijf weken op nummer één in de Top 40 en ook in de rest van Europa werd het een grote hit. Desondanks is het in de VS een onbekend nummer gebleven omdat de platenmaatschappij bleef weigeren het toe te voegen aan het bestaande album. Het nummer werd zelfs niet opgenomen op 'Greatest Hits'-albums.

Na deze monsterhit scoorde Redbone (dat overigens 'halfbloed' betekent) nog hits met onder andere Wovoka, One More Time en het nummer dat hun grootste succes in de VS zou worden, Come And Get Your Love. Dit nummer stond afgelopen jaar weer volop in de belangstelling doordat het werd gebruikt in de soundtrack van de hitfilm Guardians Of The Galaxy.

© 2015 TTZL



Officiële/Fan website: Redbone
Wikipedia EN: Redbone
Wikipedia NL: Redbone
YouTube: Maggie (1970)
YouTube: The Witch Queen Of New Orleans (1971)
YouTube: Fais-Do (1972)
YouTube: We Were All Wounded At Wounded Knee (1973)
YouTube: Wovoka (1973)
YouTube: Come And Get Your Love (1973)
YouTube: Come And Get Your Love [in 'Guardians Of The Galaxy', 2014]
YouTube: One More Time (1974)

zondag 15 februari 2015

#119: The Clash - The Clash (1977)

De Sex Pistols (zie ook #62) waren de eerste Britse punkband, maar The Clash belichaamde het beste waar punk voor stond. Nihilisme was troef bij de Pistols, maar The Clash was gepassioneerd idealistisch, gebaseerd op een groot gevoel voor rechtvaardigheid en een linkse politieke ideologie.

Geïnspireerd door de rellen bij het Notting Hill Carnival in 1976 schreven ze hun debuutsingle die in maart 1977 zou verschijnen. Temidden van alle economische ellende in het Verenigd Koninkrijk van de late jaren zeventig roerde de zwarte jeugd zich. The Clash verbaasde zich erover dat de blanke jeugd, die het ook moeilijk had met massawerkloosheid, zich zo lethargisch bleef opstellen en riep hen in White Riot op zich ook teweer te stellen. Het is een explosie van energie die minder dan twee minuten duurt en doet denken aan de vroege Ramones.

Het debuutalbum The Clash dat een maand later uitkwam opent met Janie Jones, een nummer over een beroemde Londense bordeelhouder. In dit nummer is al direct te horen dat The Clash meer muzikale inhoud had dan de meeste rechtoe-rechtaan punkbands. De nummers zijn melodieuzer, beter uitgewerkt en gewoon goede composities. Daarnaast gebruiken ze invloeden uit de reggae, dub en rockabilly. Dat is met name goed te horen op hun latere albums, maar de eerste aanzetten zijn hier al aanwezig.

Nummers als I'm So Bored With The USA, Career Opportunities en London's Burning hebben ervoor gezorgd dat het debuutalbum van The Clash inmiddels een echte klassieker is. Daarnaast tonen tracks als Garageland, 48 Hours, Protex Blue en What's My Name al de veelzijdigheid van The Clash aan.

In de vroege dagen van de punk waren er nog niet zo veel punkplaten beschikbaar die in de punkclubs gedraaid konden worden. Daarom zochten de DJ's hun toevlucht tot de muziek van de ontevreden zwarte jongeren: reggae. En dan met name de hardere dub. Dit sloeg aan en zo ontstond de link tussen punk en reggae

The Clash's cover van Police & Thieves van Junior Murvin paste dan ook prima in dat plaatje. Als je naar het origineel luistert wordt duidelijk dat The Clash het nummer geheel naar hun hand hebben gezet zonder de boodschap te veranderen.

The Clash zou een aantal jaar "the only band that mattered" zijn. Het feit dat hun laatste album in 1985 verscheen, maar dat ze desondanks verre van vergeten zijn is hiervan het levende bewijs.

© 2015 TTZL



Officiële website: The Clash
Wikipedia EN: The Clash
Wikipedia NL: The Clash
YouTube: The Clash [full album]
YouTube: 
White Riot
YouTube: Janie Jones
YouTube: London's Burning
YouTube: Garageland
YouTube: 48 Hours
YouTube: Protex Blue
YouTube: What's My Name
YouTube: Police & Thieves
YouTube: Police & Thieves [by Junior Murvin]

zondag 8 februari 2015

#118: The Residents - Eskimo (1979)

In blog #3 heb ik al eens een album van de Amerikaanse avant-garde groep The Residents besproken. Dit keer wil ik het hebben over Eskimo, één van de meest bijzondere producties uit hun oeuvre dat inmiddels zo'n 150 studio-albums, live-albums, singles & EP's, DVD's en multimediaprojecten beslaat.

De eerste vraag die opkomt bij een eerste beluistering is wellicht: is dit muziek? Afhankelijk van de gebruikte definitie kan het antwoord 'ja' of 'nee' zijn.

Als muziek een kunstvorm is waarbij klanken (van bijvoorbeeld muziekinstrumenten of de menselijke stem) bewust worden voortgebracht in een bepaalde tijdsduur, dan is dit muziek. De meeste mensen zullen dit echter anders zien (of horen). Misschien doen we er beter aan het te beschouwen als een 'klankhoorspel'. 

Eskimo is een collage van geluidseffecten, muziekinstrumenten en stemmen die een fantasietaal zingen die de taal van de Inuit moet nabootsen. De beschrijvende teksten bij de nummers van het album geven houvast inzake de vertelde verhalen.

Het originele album verscheen in 1979 op LP (en later natuurlijk op CD), maar in 2002 verscheen een versie op DVD in 5.1 surround sound, met begeleidende tekeningen en de beschrijvende teksten in beeld. Dit is de definitieve versie van Eskimo.

In The Walrus Hunt horen we de Eskimo-mannen op jacht gaan naar een walrus. Het daaropvolgende Birth beschrijft een bevalling en de daarbij behorende Eskimo-rituelen. 

In Arctic Hysteria raakt een vrouw hysterisch als gevolg van het constante donker en de arctische omstandigheden en zorgen de dorpelingen ervoor dat ze weer bij zinnen komt. In The Angry Angakok blokkeert kruiend ijs de walvisvangst van de dorpelingen. De 'angakok' (een soort medicijnman) wordt gezien als degene die daar iets aan kan doen en één van de jagers gaat de confrontatie aan.

A Spirit Steals A Child vertelt het verhaal van een per ongeluk alleen gelaten Eskimo-kind dat wordt ontvoert door een geest en daarop volgende reddingsactie van de dorpelingen. In The Festival Of Death tenslotte wordt verhaalt over het festival dat het eind aankondigt van de zes maanden durende winterduisternis.

Dit is geen makkelijke kost. Eskimo beluisteren (en tegenwoordig bekijken op DVD) vergt inspanning van de luisteraar en een 'open geest'. De eerste keer dat ik Eskimo hoorde was ik een jaar of 15. Ik had The Residents net ontdekt en deed vreselijk mijn best om de vreemde muziek op eerste vijf albums te snappen. Eskimo ging nog een stap verder en ik vond het niet mooi en ik begreep er niets van. 

Vele jaren en draaibeurten later gaat het er niet meer om of de klankwereld van Eskimo 'mooi' of 'niet mooi' is. Fascinerend is wat mij betreft het woord dat hoort bij The Residents' Eskimo-wereld.

© 2015 TTZL



Officiële website: The Residents
Wikipedia EN: The Residents
Wikipedia NL: The Residents
YouTube: The Walrus Hunt
YouTube: Birth
YouTube: Arctic Hysteria

zondag 1 februari 2015

#117: Dead Kennedys - Fresh Fruit For Rotting Vegetables (1980)

Wat de Sex Pistols (zie ook #62) waren voor Engeland, dat waren de Dead Kennedys voor Amerika. Op handen gedragen door ontevreden jongeren en alternatievelingen en gevreesd door het 'establishment'. 

De groep werd opgericht in 1978 en begon direct veel op te treden. Dit werd nogal bemoeilijkt door de groepsnaam die veel beroering wekte. Ze traden in het begin op onder pseudoniemen als The DK'sThe Sharks, The Creamsicles of The Pink Twinkies. De band zelf gaf aan dat de bandnaam niet bedoeld was om de familie Kennedy te beledigen maar gezien moest worden als een verwijzing naar het einde van de 'Amerikaanse Droom'.

In juni 1979 komt de eerste single uit, Califonia Über Alles, die gericht is tegen de toenmalige gouverneur van California, Jerry Brown. De tekst is geschreven vanuit zijn perspectief en verhaalt over een 'hippie-fascistische visie' van Amerika. Met tekstuele referenties aan William Shakespeare's 'Julius Ceasar' en George Orwell's '1984' en muzikale injecties van surf, rockabilly, psychedeliche & garage rock en spaghettiwesternmuziek bleek al snel dat dit een bijzonder gezelschap was. Het nummer slaat aan in bepaaalde kringen en wordt opnieuw opgenomen voor het debuutalbum Fresh Fruit For Rotting Vegetables.

Van 1978 tot 1999 organiseerde het magazine Bay Area Music een gelijknamige 'awards show' voor de Californische muziekscene (van de grote platenmaatschappijen). Voor de editie van maart 1980 vonden de organisatoren van de Bay Area Music Awards het een goed idee om wat "new wave credibility" aan hun show toe te voegen. De Dead Kennedys werden uitgenodigd om hun undergroundhit California Über Alles te komen spelen (hun enige plaat tot dan toe). Tijdens de repetities speelden ze dit nummer, maar tijdens het optreden stopte zanger Jello Biafra na een paar seconden het nummer en zei: 

"Hold it! We've gotta prove that we're adults now.
We're not a punk rock band, we're a new wave band."


De band, die allemaal een wit shirt met een 'S' erop droegen, haalden daarop een zwarte stropdas van hun rug zodat de 'S' een '$' werd. Daarna zetten ze het speciaal voor de gelegenheid geschreven nummer Pull My Strings in dat een satirische aanval is op de populaire muziekindustrie. Luister en lees mee met de tekst en je zult begrijpen dat de organisatoren achteraf het niet meer zo'n goed idee vonden...

De tweede single is Holiday In Cambodia en hierin wordt de stereotypische, verwende Amerikaanse student tegenover het Cambodja van de Rode Khmer gezet. Ook van dit nummer wordt een nieuwe versie opgenomen voor het debuutalbum.

Het album staat verder vol met nummers die inmiddels Dead Kennedys-klassiekers zijn. Kill The Poor, Let's Lynch The Landlord en Your Emotions zijn snelle punksongs waarin de maatschappijkritische teksten goed tot hun recht komen. 

Het muzikale avontuur is goed te horen in onder andere Drug Me en Chemical Warfare (met een walsje op ongeveer 2:00) en ook in de ironische afsluiter, de Elvis Presley-cover Viva Lag Vegas.

De 14 tracks op het album duren bij elkaar nog geen 35 minuten, maar hebben een impact die tot op de dag van vandaag voelbaar is. Groepen als Bad Religion, Rage Against The Machine, Faith No More en Green Day zijn allemaal schatplichtig aan de Dead Kennedys.

Het album is als '25th Anniversary Edition' verkrijgbaar met een bonus-DVD met daarop een documentaire die de tijd behandeld van de oprichting tot en met het maken van dit album.

© 2015 TTZL



Officiële website: Dead Kennedys
Wikipedia EN: Dead Kennedys
Wikipedia NL: Dead Kennedys
YouTube: Your Emotions
YouTube: Drug Me
YouTube: Chemical Warfare
YouTube: Viva Lag Vegas
YouTube: Pull My Strings (Bay Area Music Awards show)
YouTube: Fresh Fruit For Rotting Vegetables [full album]