Zoeken in deze blog

maandag 26 juli 2021

#454: E-Saggila - Corporate Cross (2020)

Rita Mikhael wordt geboren in Irak, maar groeit ten tijde van de Golfoorlog op in Toronto, Canada. Ze maakt muziek onder haar alias E-Saggila. Die naam komt van de tempel Esagila, gewijd aan Marduk in het oude Babylon

Mikhael begon met het maken van cassettes met noise en power electronics onder namen als RMHadeel J en Rotera B.A.G., onder andere op het label Summer Isle, dat ze mee oprichtte. 

Haar belangrijkste alias is echter E-Saggila, waaronder ze nu zo'n vijftien albums en EP's heeft gemaakt, die bijna uitsluitend op vinyl, cassettes of als download zijn verschenen. Het meest recente album is Corporate Cross uit 2020 op het Hospital Productions label van Dominick Fernow (van onder andere Vatican Shadow).

De eerste twintig seconden van albumopener Redcloud zijn een kakafonisch geheel waarna er ineens veel meer structuur te ontwaren valt. Na een minuut of twee komt het nummer langzaamaan in een rustiger fase zonder de scherpe randjes te verliezen. Replica heeft een soortgelijke opbouw, maar in 9 Digest komen er ineens meer ritmische elementen en repeterende loopjes om de hoek kijken. Het nummer eindigt haast verstild.

Mouth In Reach is daarna een prachtige mix van de voorgaande drie nummers en doet mij denken aan de soundtracks van TV series als Stranger Things en Dark. De nummers die volgen (Cellygrin, For The Butterfly, Slowland) houden dat filmische gevoel vast in een amalgaan van experimentele elektronische muziek, ambient, drum & bass, techno, noise, industrial en andere invloeden. Het titelnummer Corporate Cross is dan weer heel atmosferisch van karakter en voor mij echt het topstuk van het album, waarna Mantis Print het album in stijl afsluit.

De muziek van E-Saggila is geen lichte kost, maar op een aparte manier toch  wel enigszins toegankelijk. Corporate Cross is een album dat bij iedere draaibeurt meer lijkt prijs te geven en nog interessanter te worden. Het maakt in ieder geval nieuwsgierig naar de vorige albums en EP's.


© 2021 TTZL

Discogs: E-Saggila
Bandcamp: E-Saggila
Allmusic: E-Saggila


YouTube: Corporate Cross [album]
Spotify: Corporate Cross [album]

YouTube: Redcloud
YouTube: Replica
YouTube: 9 Digest
YouTube: Mouth In Reach
YouTube: Cellygrin
YouTube: Slowland
YouTube: Corporate Cross
YouTube: Mantis Print

YouTube: Stranger Things [album] [Kyle Dixon & Michael Stein]
YouTube: Dark [album] [Ben Frost]

zaterdag 17 juli 2021

#453: Casey And The Pressure Group - Dutch Rare Groove Vol 3 (2014)

Het zit er dik in dat Cees Schrama (1936-2019) de Nederlandse toetsenist is die je het meest hebt gehoord, maar waarvan het het niet weet. Zijn grote liefde was de jazz en dat uitte zich in zijn eigen band, Casey And The Pressure Group, en vooral ook in het bijna twintig jaar lang presenteren van het jazz radioprogramma Sesjun van de TROS. Waar je Schrama echter nog beter van kunt kennen zijn de  talloze bijdragen als sessiemuzikant. 

Zijn spel op piano, vibrafoon en Hammond op het tweede Golden Earrings album Winter-Harvest brachten hem faam. Met name zijn solo op In My House sloeg in als een bom. Iedere Nederlandse artiest, groep of producer die daarna een toetsenist nodig had (die ook nog eens zijn eigen solo's componeerde) kwam uit bij Cees Schrama

Ik Doe Wat Ik Doe van Astrid Nijgh? Schrama. Seasons van Earth & Fire? Schrama. Mother No-head van Group 1850? Schrama. Lucifera van Lemming? Schrama. How Do You Do van Mouth & MacNeal? Schrama. Malle Babbe van Rob de Nijs? Schrama. True Love That's A Wonder van Sandy Coast? Schrama. En zo zijn er nog tientallen Top 40 hits. Zijn bekendste, en waarschijnlijk succesvolste, werk was zijn bijdrage aan Venus van Shocking Blue.

Toch mag zijn eigen werk met Casey And The Pressure Group niet worden vergeten. Dat zou makkelijk kunnen gebeuren, want voor zover ik weet zijn de vier albums die zij in de periode 1967-1972 maakten nooit heruitgegeven. Gelukkig is er in 2014, in het kader van de Dutch Rare Groove serie, een mooie verzamelaar op vinyl verschenen bij het Music On Vinyl label.

Het album Dutch Rare Groove Vol 3 opent met drie nummers van het eerste album The Beast And I uit 1967 (nog onder de naam Crazy Casey), waaronder Comin' Home Baby en The Beast And I. Eerstgenoemde, heerlijke uptempo nummer kan je heel bekend voorkomen, want dit werd lang door Radio Caroline en Radio Veronica als tune gebruikt. Maar ook het titelnummer swingt de pan uit. 

Van het tweede album Powerhouse (1970) bevallen vooral Powerhouse en Dynamite mij, ook omdat zij een heel eigen karakter hebben. Het derde album Lazybones (1970) bevat een eigen versie van Venus en ook het titelnummer Lazybones is niet te versmaden. Jungle Cry van het vierde album Memphis Revisited (1972) heeft dan weer een donkere atmosfeer, als je het vergelijkt met de voorgaande nummers. Een heerlijke track.

Nu voldoet deze verzamelaar prima, maar doet hij wel verlangen naar een mooie verzamelbox met al het werk van de band. En dan ook graag projecten opnemen zoals de nummers die de band met Rita Hovink opnam. Zij maakte namelijk prachtige (maar niet erg succesvolle) jazz-platen voordat ze met Nederlandstalig werk begon. Gelukkig zijn die nummers in 2013 door het Nederlandse 678 Records uitgebracht op een 7"-EP en in 2019 toegevoegd aan de CD-versie van de heruitgave van haar Nederlandse jazzklassieker Love Me Or Leave Me op hetzelfde label (zie ook de Andere Tijden aflevering waarin dit voorkomt).

© 2021 TTZL


Muziekencyclopedie: Casey And The Pressure Group
Wikipedia NL: Cees Schrama

YouTube: The Beast And I
YouTube: Powerhouse
YouTube: Dynamite
YouTube: Venus
YouTube: Lazybones
YouTube: Jungle Cry

YouTube: In My House [Golden Earrings]
YouTube: Ik Doe Wat Ik Doe [Astrid Nijgh]
YouTube: Seasons [Earth & Fire]
YouTube: Mother No-head [Group 1850]
YouTube: Lucifera [Lemming]
YouTube: How Do You Do [Mouth & MacNeal]
YouTube: Venus [Shocking Blue]

zondag 11 juli 2021

#452: Jack White and The Electric Mayhem - You Are The Sunshine Of My Life (2016)

Het is toch vreemd dat er soms zo'n groot verschil zit tussen de werkelijkheid en hoe het zich in je herinnering heeft genesteld. Neem nou The Muppet Show. Ik dacht dit een heel lang lopende serie was geweest, terwijl het in feite maar vijf seizoenen (1976-1981) heeft bestaan. Maar het is wel uitgegroeid tot een fenomeen dat nog steeds bekeken wordt. Niet gek dus dat een paar keer geprobeerd is om het nieuw leven in te blazen, onder andere met Muppets Tonight (1996-1998) en The Muppets. (2015-2016), maar het werd telkens geen doorslaand succes.

De laatste show bestaat uit maar zestien afleveringen, maar heeft wel een paar leuke muzikale optredens opgeleverd, zoals Bad Reputation van Joan Jett en Learn To Fly van Dave Grohl, inclusief hilarische 'drum battle' met Animal. In de laatste aflevering kwam Jack White langs en hij speelde, samen met huisband The Electric Mayhem en The Muppets, het Stevie Wonder nummer You Are The Sunshine Of My Life.

Blijkbaar beviel dat Jack White zo, dat hij er een single van uitbracht op zijn eigen Third Man Records label. Op de b-kant staat You Are The Sunshine Of My Life inclusief The Muppets, maar op de A-kant staat een puur muzikale versie van You Are The Sunshine Of My Life met alleen The Electric Mayhem. Hierop is te horen hoe veelzijdig de stem van White is en hoe hij enerzijds heel knap dicht bij het origineel blijft terwijl hij er toch typische die Jack White elementen aan weet toe te voegen.

De mooiste versie is natuurlijk de 7" vinyl, maar de single is ook als digitale download uitgebracht en is te beluisteren via de streaming platforms. 

© 2021 TTZL


OfficiĆ«le website: Jack White
Wikipedia EN: Jack White
Wikipedia NL: Jack White

YouTube: 
You Are The Sunshine Of My Life [JW and TEM]
YouTube: You Are The Sunshine Of My Life [JW and TEM featuring The Muppets]

YouTube: You Are The Sunshine Of My Life [clip uit 'the muppets' tv-serie]
YouTube: Bad Reputation [Joan Jett]
YouTube: Learn To Fly [Dave Grohl]
YouTube: You Are The Sunshine Of My Life [Stevie Wonder]

zondag 4 juli 2021

#451: Claw Boys Claw - Hitkillers (1988)

Claw Boys Claw (CBC) werd in 1983 opgericht door Allard Jolles met bandleden Peter te Bos, John Cameron en Bobbie Rossini. Jolles verliet de band alweer in 1985 om zich te richten op zijn andere band L'Attentat en Rossini verliet de band in 1989. Te Bos en Cameron zetten sindsdien CBC voort met af en toe wisselende bandleden.

Het debuutalbum Shocking Shades Of Claw Boys Claw werd in 1984 uitgebracht, is in drie uur opgenomen (!) en betaald met de 500 gulden die gewonnen werd bij een talentenjacht. De singles So Mean en Indian Wallpaper zorgden voor enige aandacht en in 1986 volgde een doorbraak naar een groter publiek. Dit resulteerde in een optreden op Pinkpop van dat jaar en ze verzorgden als The Hipcats het voorprogramma bij Nick Cave & The Bad Seeds. Een registratie van dat optreden met (bijna) alleen maar covers staat overigens als bonus op de CD-versie van de single Dracula.

Het vierde CBC album Hitkillers, dat uitkwam in 1988, is een nogal speciaal album. Het is gevuld met tien covers van Nederpopklassiekers die een CBC-behandeling krijgen. Sommige songs krijgen weliswaar een garage rock geluid, maar blijven  toch redelijk dicht bij het origineel, zoals Let Your Hair Hang DownDracula, Appleknockers FlophouseBack Home, Down Man en Russian Spy And I. Hieronder links naar de originelen om te vergelijken:

Dracula [ZZ & De Maskers]
Appleknockers Flophouse [Cuby + Blizzards]
Back Home [Golden Earring]
Down Man [Brainbox]
Russian Spy And I [The Hunters]

Andere nummers krijgen een wat grotere 'makeover' en worden echte CBC tracks. Zo is het gitaargeluid op Ruby Is The One veel harder en schurender dan op het origineel van Earth & Fire. Mississippi is zelfs nagenoeg onherkenbaar in een versie die meer aan Tom Waits of Nick Cave doet denken dan aan Pussycat. Iets soortgelijks gebeurt met In The Dutch Mountains van The Nits dat een lekkere rauwe rand heeft gekregen. De grootste verrassing is echter Ramona dat in de CBC-versie meer gemeen heeft met de Ramones dan met The Blue Diamonds
Hieronder weer links naar de originelen als vergelijkingsmateriaal: 

Ruby Is The One [Earth & Fire]
Mississippi [Pussycat]
Ramona [The Blue Diamonds]

Een cover-album is meestal een tussendoortje voor een artiest, maar wĆ”t een lekker tussendoortje is dit dan. Overigens was het concept niet nieuw voor CBC, want al op hun debuutalbum stond een cover van Venus en die wijkt ook behoorlijk van het origineel van Shocking Blue.

In 1992 scoorde CBC hun enige Top 40 hit met Rosie, Ć©Ć©n van de mooiste Nederlandse rockballads ooit. Vanaf eind jaren negentig werd het stil rond CBC, maar sinds 2007 wordt er weer opgetreden en verschenen er ook weer nieuwe platen.

NB De CD-versie van Hitkillers heeft als voordeel dat ook het album The Beast Of Claw Boys Claw erop staat (een voor de Duitse markt gemaakt verzamelalbum met opnieuw opgenomen CBC-klassiekers).

© 2021 TTZL


Officiƫle website: Claw Boys Claw
Wikipedia NL: Claw Boys Claw
Wikipedia EN: 
Claw Boys Claw

YouTube: Hitkillers [album playlist]
Spotify: Hitkillers [album]
YouTube: [the originals of] Hitkillers [album playlist]

YouTube: Mississippi
YouTube: Dracula
YouTube: Back Home
YouTube: Ramona
YouTube: Down Man

YouTube: Ruby Is The One [Earth & Fire]
YouTube: Let Your Hair Hang Down [Catapult]
YouTube: Mississippi [Pussycat]
YouTube: In The Dutch Mountains [The Nits] 
YouTube: Dracula [ZZ & De Maskers]
YouTube: Appleknockers Flophouse [Cuby + Blizzards]
YouTube: Back Home [Golden Earring]
YouTube: Ramona [The Blue Diamonds]
YouTube: Down Man [Brainbox]
YouTube: Russian Spy And I [The Hunters]

YouTube: So Mean
YouTube: Rosie
YouTube: Venus
YouTube: Venus [Shocking Blue]