Midden jaren zestig vormden een aantal schoolvrienden in Phoenix, AZ (USA) een bandje dat na een aantal naam- en bezettingswisselingen The Nazz werd genoemd. Toen ze er achter kwamen dat Todd Rundgren een groep had gevormd genaamd Nazz moesten ze opnieuw op zoek naar een andere naam.
De zanger (Vincent Damon Furnier, 1948) vond dat de band een gimmick nodig had en dat de optredens spraakmakend moesten zijn.
De onschuldig klinkende naam Alice Cooper werd als bandnaam gekozen omdat deze mooi contrasteerde met het bedachte concept van een vrouwenmoordenaar die extravagante kleding en make-up draagt. Dit moest een garantie zijn voor maatschappelijke verontwaardiging en krantenkoppen! Al snel adopteerde de zanger de bandnaam als eigennaam en na het uit elkaar vallen van de band ging Vincent Damon Furnier in 1975 solo verder onder de naam Alice Cooper.
Alle ophef over de 'stage show' van de band (met onder andere een electrische stoel, een guillotine en een boa constrictor) zou bijna doen vergeten dat Alice Cooper ook nog muziek maakte. En wat voor muziek! Onder de zeven albums die de band maakte zitten vier absolute top-platen.
De triomftocht startte met het derde album Love It To Death (1971). Het was het eerste album dat geproduceerd werd door Bob Ezrin en zijn invloed valt niet te overschatten (hij produceerde alle vier de top-albums). I'm Eighteen werd een hit. Ook het vijfde (School's Out, 1972) en zesde album (Billion Dollar Babies, 1973) produceerden hits met respectievelijk School's Out en Elected.
Het vierde album (Killer, 1971) is echter mijn favoriet. Het album gaat van start met de furieuze rocker Under My Wheels. Nog duidelijker is de link te horen naar de psychedelische garagerock van de eerste twee albums in You Drive Me Nervous en Yeah, Yeah, Yeah.
Het macabere element van de optredens komt terug in het met een aanstekelijk refrein gezegende Dead Babies. Verrassend melodieus zijn daarentegen Desperado (een ballad met strijkers én stevige passages) en Be My Lover. In laatstgenoemde track werkt Alice Cooper weer met contrasten: een pop-achtige melodie wordt gecombineerd met een gruizige zangstem en smerig klinkende gitaren.
Op Killer staan ook twee nummers waarin geëxperimenteerd wordt met langere, progrock-achtige songstructuren. De zeven minuten durende, afsluitende titeltrack Killer begint als een 'gewone' rocker, maar transformeert halverwege in een psychedelisch spektakel. Het absolute hoogtepunt van het album is echter Halo Of Flies.
Dit nummer staat in mijn persoonlijke top tien allertijden en kan zich meten met classics als Deep Purple's Child In Time en Led Zeppelin's Stairway To Heaven. Dit blijkt ook wel uit het feit dat deze track altijd het hoogst geklasseerd is in de Top 2000 van alle Alice Cooper nummers. Het werd populair als albumtrack en is twee jaar na het verschijnen van het album alleen in Nederland op single verschenen.
Het ruim acht minuten durende nummer start met een intro dat een kwart van de track beslaat. Daarna volgt een vocale passage waarin het tempo na een tijdje ineens omhoog gaat en waarin de tekst een sfeer van geheim agenten oproept:
Daggers and contacts
and bright shiny limos,
I've got a watch
that turns into a lifeboat,
Glimmering nightgowns
and poisonous cobras,
Silencer under the heel of my shoe.
Na vier-en-een-halve minuut start wat mij betreft het mooiste deel van het nummer. We worden eerst in oosterse sferen gebracht door een vervormde gitaar waarna een minuut volgt met het mooiste samenspel tussen bas en drums dat ik ken. Tenslotte valt de rest van de band weer in en wordt het nummer naar een prachtige climax gebracht. Ik gebruik niet graag alleen maar hoofdletters, maar Halo Of Flies is FENOMENAAL.
De Alice Cooper albums uit de vroege jaren zeventig zijn voor iedere rechtgeaarde rockliefhebber een traktatie. Laat die niet aan je voorbijgaan!
© 2013 TTZL
Officiële website: Alice Cooper
Wikipedia EN: Alice Cooper
Wikipedia NL: Alice Cooper
Youtube: Under My Wheels
Youtube: You Drive Me Nervous
Youtube: Yeah, Yeah, Yeah
Youtube: Dead Babies
Youtube: Desperado
Youtube: Be My Lover
Youtube: Killer
Youtube: Halo Of Flies
Youtube: I'm Eighteen ("Love It To Death", 1971)
Youtube: School's Out ("School's Out", 1972)
Youtube: Elected ("Billion Dollar Babies", 1973)
Youtube: Child In Time (Deep Purple, "Deep Purple In Rock", 1970)
Youtube: Stairway To Heaven (Led Zeppelin, 
/ Led Zeppelin IV, 1971)
I
n 1969 zag producer Jerry Goldstein een aantal muzikanten fungeren als begeleiders van Deacon Jones en hij was gecharmeerd van het geluid van de band. Hij bracht ze samen met ex-Animals zanger Eric Burdon en als "Eric Burdon and WAR" brachten ze twee albums uit. Het eerste album leverde de hit Spill The Wine op (nr. 15 in de Top 40 in 1970). Daarna kwam WAR op eigen benen te staan.
WAR is een typisch voorbeeld van een band die een legendarische status bezit aan de andere kant van de Atlantische Oceaan, maar in Europa geen potten heeft kunnen breken.
WAR's eerste album (WAR) was nog geen groot commercieel succes (nr. 190 in de Billboard 200), maar laat een band met veel potentie horen die op weg is naar een heel eigen geluid.
Hun tweede album (All Day Music) was artistiek weer een stap vooruit en hier horen we de typische 'laid back' WAR-mix met elementen uit de jazz, blues, funk, soul, psychedelica, latin, R&B en rock. Het album leverde de hits All Day Music en Slippin' Into Darkness op (de laatste bereikte de gouden status; zie het optreden bij Soul Train) en reikte tot nr. 16 in de Billboard 200.
Hun derde album, The World Is A Ghetto, betekende hun grote doorbraak in de US. Twee hitsingles zorgden voor een nummer 1 notering voor het album in de Billboard 200.
WAR kon zowel korte, puntige, uptempo songs produceren alsook lange uitgesponnen nummers met ruimte voor experimenten, improvisaties en solo's. Van beide soorten staan op The World Is A Ghetto mooie voorbeelden.
De korte songs zijn The Cisco Kid,
Where Was You At en Beetles In The Bog. Het eerstgenoemde nummer werd een grote hit (wederom de gouden status in de US) in Nederland reikte het tot nr. 22 in de Top 40 (de enige andere Top 40 hit voor WAR is Galaxy in 1978).
De langere nummers zijn op het album gepositioneerd als nummers 3, 4 en 5. Allereerst krijgen we een mooie, instrumentale jam van bijna een kwartier: City, Country, City. Daarna horen we WAR op zijn meest 'laid back' in Four Cornered Room. Als je hier niet rustig van wordt dan weet ik het niet meer.
WAR was een multi-etnische band met een sterk sociaal-politieke inslag. Dit kwam tot uiting in de songtitels en -teksten en in de hoesontwerpen. Het titelnummer The World Is A Ghetto, dat de rij lange nummers afsluit, is hier een mooi voorbeeld van.
Ik heb WAR leren kennen door de Top 40 notering van The Cisco Kid in 1973 en ik ben ze vanaf toen blijven volgen. Met name de eerste zes albums van WAR verdienen aan deze kant van de oceaan meer waardering dan ze tot nu toe gehad hebben.
Tijdens het schrijven van dit blog kwam ik er achter dat er vorig een '40th Anniversary Edition' is verschenen van The World Is A Ghetto (geremastered met bonustracks)... Mag ik mijn Kerstlijstje nog aanpassen?
© 2013 TTZL
Officiële website: WAR
Wikipedia EN: WAR
Youtube: The Cisco Kid
Youtube: Where Was You At
Youtube: City, Country, City
Youtube: Four Cornered Room
Youtube: The World Is A Ghetto
Youtube: Beetles In The Bog
Youtube: Spill The Wine (by "Eric Burdon and War")
Youtube: All Day Music (van "All Day Music")
Youtube: Slippin' Into Darkness (van "All Day Music")
Youtube: Soul Train video - Slippin' Into Darkness (van "All Day Music")
Youtube: Soul Train video - Galaxy (van "Galaxy")
Kerstmis. Het roept bij mij altijd gemengde gevoelens op. Enerzijds huiselijkheid en gezelligheid, anderzijds huichelachtigheid en hypocrisie. Ineens moeten we allemaal lief zijn voor elkaar (voor een week of twee althans). Er is een totale fixatie op voedsel. We moeten van alles. En hoeveel bekende Nederlanders gaan ons dit jaar weer laten weten te hopen op wereldvrede?
En dan is er natuurlijk ook altijd weer dat andere monster: kerstmuziek. Zet de (Sky) radio maar aan en je wordt overspoeld met telkens weer dezelfde suikerzoete, over-de-top commerciële kerstzooi als Mariah Carey en Michael Bublé.
Natuurlijk, als je goed zoekt zijn er ook best wel wat kerstplaten te vinden die wel het aanhoren waard zijn. Om er een paar te noemen:
Het leukste en misschien wel beste kerstalbum is A Very Special Christmas Gift For You from Phil Spector. Het album viert dit jaar zijn 50-jarig jubileum. De excentrieke producer Phil Spector, bekend van zijn Wall-Of-Sound, wilde aantonen dat je een 'holiday season'-album kunt maken met (seculiere) kerstnummers dat de sfeer van kerstmis vangt, maar tegelijk ook een pop-meesterwerkje is. De uitvoeringen op dit album hebben tot op de dag van vandaag invloed op de manier hoe deze bekende nummers worden vertolkt.
Het album flopte genadeloos in 1963, want het verscheen op 22 november, de dag dat John F. Kennedy werd vermoord. Na een heruitgave in 1972 werd het album langzaamaan steeds populairder en nu is het een klassieker. Phil Spector beleeft daar overigens weinig plezier meer aan. Hij zit vanwege een veroordeling voor moord sinds 2009 een gevangenisstraf van 19 jaar uit.
In november 1974, slechts acht maanden na hun tweede album, verschijnt Queen's Sheer Heart Attack. Het is het album waarop de puzzelstukjes die Queen vormen voor het eerst op hun plaats beginnen te vallen. Waren de albums Queen en Queen II progressieve rockalbums die overliepen van de ideeën die elkaar soms in de weg zaten, Sheer Heart Attack is een meer pop-georiënteerd album waarop evenwel ook ballads, hard rock en zelfs ragtime en muziektheater-achtige elementen te horen zijn.
Het album opent met de track Brighton Rock van gitarist Brian May. Het nummer begint met kermisachtige geluiden waarna een krachtige gitaarriff losbarst en Freddie Mercury afwisselend met zijn falset- en zijn gewone stem te horen is. Het nummer werd een vast onderdeel van de liveoptredens van Queen. Het is met name bekend door de lange gitaarsolo midden in het nummer, iets dat je normaal gesproken alleen op een live-album hoort. Een gewaagde opener.
Daarna volgt het bekendste nummer van het album: Killer Queen. Dit was de eerste internationale hit van de band. In de UK werd de tweede plaats gehaald en in de VS de twaalfde plek. In Nederland was nummer drie de toppositie. Het is een typische Queen-compositie in de zin dat er veel stijlen worden gecombineerd, maar hier staan ze niet naast elkaar maar vormen de elementen uit pop, rock en muziektheater-achtige elementen als vaudeville en music hall één geheel.
De trits Tenement Funster/Flick Of The Wrist/Lily Of The Valley vormen een soort eenheid omdat de nummers in elkaar overlopen. Tenement Funster is een karakteristieke compositie van drummer Roger Taylor die ook de vocalen voor zijn rekening neemt. Flick Of The Wrist is een lekker rocknummer met wisselend tempo en een scheurgitaar. Het nummer loopt over in de ballad Lily Of The Valley.
De tweede single van het album werd Now I'm Here, mijn persoonlijke favoriet van het album. Gierende gitaren, donderende drums en vlammende vocalen kenmerken dit nummer en ook ditnummer werd een vast onderdeel van de liveoptredens. Na drie minuten is er een tien seconden durend experiment met gestapelde vocalen die van links naar rechts vliegen. Dit is duidelijk een vingeroefening voor de vocale 'extravanganza' die op het volgende album te horen is in Bohemian Rhapsody en vooral The Prophet's Song. Het nummer werd niet zo'n grote hit als Killer Queen maar haalde toch de elfde plaats in de UK en reikte in Nederland reikte tot nummer 32.
Het hardste nummer is zonder twijfel Stone Cold Crazy en het is het enige nummer dat door de groep gezamenlijk is geschreven. Opvallend afwijkend is de pure pop in de John Deacon-compositie Misfire en het ragtimenummer Bring Back That Leroy Brown.
Maar het meest opvallend is dat de titeltrack niet op het album staat. Dit nummer was niet op tijd klaar en het nummer Sheer Heart Attack zou uiteindelijk pas verschijnen op het zesde album van Queen. Het is een furieuze rocker van Roger Taylor waar de gemiddelde speed metal band zich niet voor zou schamen. Op 2:48 heeft kent het nummer een heerlijke drumbreak en het heeft een geweldig einde dat recht doet aan de titel en de tekst!
In 2011 verschenen van alle Queen albums geremasterde versies, zo ook van Sheer Heart Attack. Bij de deluxe edition krijg je er een bonus disc bij.
© 2013 TTZL
Officiële website: Queen
Wikipedia EN: Queen
Wikipedia NL: Queen
Youtube: Sheer Heart Attack (full album)
Youtube: Brighton Rock
Youtube: Killer Queen (video)
Youtube: Tenement Funster/Flick Of The Wrist/Lily Of The Valley
Youtube: Now I'm Here
Youtube: Stone Cold Crazy
Youtube: Misfire
Youtube: Bring Back That Leroy Brown
Youtube: Bohemian Rhapsody (van 'A Night At The Opera' uit 1975)
Youtube: The Prophet's Song (van 'A Night At The Opera' uit 1975)
Youtube: Sheer Heart Attack (van 'News Of The World' uit 1976)
De uit New York afkomstige Talking Heads zijn niet meer dan zeventien jaar actief geweest, maar hebben in die tijd een onuitwisbare indruk achtergelaten: acht studioplaten waarvan minimaal vijf van 5-sterrenkwaliteit.
Hits hadden ze in Nederland met name in de tweede helft van hun carrière (zoals met de live-versie van Slippery People en met Road To Nowhere) en helemaal aan het begin met Psycho Killer.
Na twee geweldige albums met hoekige art rock gaf Take Me To The River van het tweede album More Songs About Buildings And Food al aan welke kant het op zou gaan: een verbreding van het muzikale palet door het gebruik van invloeden uit met name de zwarte muziek.
Het derde album Fear Of Music opent dan ook met I Zimbra: een nummer met Afrikaanse (percussie)invloeden en een nonsens-tekst van dichter Hugo Ball.
Direct daarna volgt Mind wat qua sfeer weer veel dichter bij de eerste twee LP's staat. Een loom, broeierig nummer waarin scherpe, staccato gitaarpartijen van zanger/gitarist David Byrne effectief worden ondersteunt door de ritmetandem Tina Weymouth (bas) en Chris Frantz (drums), sfeervol ondersteunt door de toetsen van Jerry Harrison. Gelijksoortige nummers zijn bijvoorbeeld Paper en Electric Guitar.
Vier nummers zijn mij betreft de absolute uitschieters. Life During Wartime ligt in het verlengde van het eerder genoemde Take Me To The River (maar dan uptempo) voor wat betreft het gebruik van ritmes uit de zwarte muziek. Heaven is een ballad-achtig nummer waarin David Byrne's voordracht mooi emotievol is. Beide nummers hebben ook sterke teksten die duidelijk serieuzer van aard zijn dan de teksten op de eerste twee LP's die vaak ook grappig waren.
De experimentele kant van de Talking Heads horen we terug in Memories Can't Wait en vooral Drugs. Hier is ook de invloed van mede-producer Brian Eno goed te horen.
N.B.: Drugs is weer een voorbode van wat zou komen op het volgende album: Remain In Light (met kleine NL-hit Once In A Lifetime).
Veel beter dan de losse nummers aanklikken is het beluisteren van het hele album Fear Of Music. Dan wordt pas echt duidelijk hoe groots deze absolute vijfsterrenplaat is.
In 2005 is een remaster verschenen met vier bonustracks en een DVD met 5.1 mix.
© 2013 TTZL
(semi) Officiële website: Talking Heads
Wikipedia EN: Talking Heads
Wikipedia NL: Talking Heads
Youtube: I Zimbra
Youtube: Mind
Youtube: Paper
Youtube: Electric Guitar
Youtube: Life During Wartime
Youtube: Heaven
Youtube: Memories Can't Wait
Youtube: Drugs
Youtube: Fear Of Music (hele album)
Youtube: Psycho Killer (a)
Youtube: Take Me To The River (b)
Youtube: Once In A Lifetime (c)
Youtube: Slippery People (live) (d)
Youtube: Road To Nowhere (e)
(a) van het studio-album 'Talking Heads 77' uit 1977
(b) van het studio-album 'More Songs About Buildings And Food' uit 1978
(c) van het studio-album 'Remain In Light' uit 1980
(d) van het live-album 'Stop Making Sense' uit 1984
(origineel op het studio-album 'Speaking In Tongues' uit 1983)
(e) van het studio-album 'Little Creatures' uit 1985
/ Led Zeppelin IV, 1971)
