Zoeken in deze blog

zondag 24 september 2023

#567: I-One - Singularity (2018)

Bandcamp is een Amerikaans online audio distributie platform dat sinds 2007 bestaat en waarop artiesten hun creaties rechtstreeks aan het publiek kunnen verkopen. Het gaat hierbij vaak om beginnende of (nog) niet heel bekende artiesten, maar ook gevestigde namen als Peter GabrielThe Gathering, The Orb en Porcupine Tree vind je hier terug. 

Die artiesten brengen hun muziek vaak in eigen beheer uit of bij kleinere, onafhankelijke maatschappijen. Ook die maatschappijen kunnen een pagina op Bandcamp hebben om hun uitgaven te distribueren. Dat kunnen fysieke producten zijn (op CD of vinyl, meestal met gratis download en streaming) of alleen digitale bestanden. 

Eén van die maatschappijen is Liquid Sound Design (of: LSD) en begin september boden zij een paar dagen lang hun gehele (digitale) catalogus (ca. 60 albums) aan in een totaalpakket (omgerekend nog geen euro per titel). Zij wilden hiermee geld ophalen om nieuwe uitgaven te financieren. Dat aanbod kon ik niet laten lopen.

De muziek die LSD uitbrengt concentreert zich op genres als ambient, ambient dub, ambient techno, psybient en downtempo. Ik ben nu ongeveer halverwege het beluisteren van mijn aankoop en alhoewel er een flink aantal pareltjes tussen zitten (Saafi Brothers, KUBA, Youth & Gaudi om er een paar te noemen), sprong er één album direct bovenuit.

Dat album is Singularity van het voor mij geheel onbekende I-One. Dit blijkt een nom-de-plume te zijn van de Tsjech Ivan Jašek en het album is een fijne mix van moderne elektronische muziek en etnische invloeden. Inventieve sequences, samples en effecten kleuren de muziek zodat deze weg blijft van het new-age gedreutel. Ik hoor eerder flarden VangelisBerlin School en zelfs Brian Eno terug in het werk.

Het album luistert weg als één lange track en het lijkt zinloos om er specifieke nummers uit te lichten, maar de opeenvolgende tracks Gravitation/Out Of Space, Last Contact en Singularity geven een goed beeld.

Van die titeltrack staat er nog een versie op het album en dat is Singularity (full soundscape). Het is een prachtig klanklandschap dat (in plaats van 7 minuten) hier ruim 51 minuten duurt en mij doet mij denken aan Waiting For Cousteau van het gelijknamige album van Jean-Michel Jarre

Singularity van I-One is een geweldige vondst in de aangeschafte berg digitale muziek van LSD en ik twijfel er niet aan dat ik dit album nog vele malen zal beluisteren.

© 2023 TTZL


Bandcamp: I-One
Discogs: I-One

YouTube: Singularity [album] / Singularity [full soundscape]
Spotify: Singularity [album inclusief full soundscape]

YouTube: Last Contact
YouTube: Singularity

YouTube: Waiting For Cousteau [Jean-Michel Jarre]

zondag 17 september 2023

#566: Uriah Heep - Innocent Victim (1977)

Uriah Heep, actief sinds 1969, kende ik van de twee Top 40 hits Easy Livin' en Return To Fantasy toen ik eind jaren zeventig het album Innocent Victim in de uitverkoopbakken vond. De naam Uriah Heep en de gave afbeelding op de hoes waren voldoende aanleiding om de LP mee te nemen. 

Het is trouwens maar goed dat ik niet in Noord-Amerika woon, want voor die markt was de afbeelding zeker te heftig en werd een spuuglelijke hoes met een live collage gebruikt.

Toen het elfde Uriah Heep album Innocent Victim in november 1977 uitkwam, lagen de hoogtijdagen (grofweg van 1971 tot 1975) alweer achter de band. Albums als Look At YourselfDemons And Wizards en The Magician's Birthday waren, net als het live album Uriah Heep Live, succesvol, zowel artistiek als commercieel.

Van de bezetting in bovengenoemde periode is alleen mede-oprichter Mick Box (gitaar) nu nog over (Uriah Heep is nog steeds actief). Dat kun je trouwens letterlijk opvatten, want bassist Gary Thain (1975), zanger David Byron (1985), drummer Lee Kerslake (†2020) en gitarist/toetsenist Ken Hensley (†2020) zijn inmiddels overleden.

In februari van 1977 was al het album Firefly verschenen waar John Lawton (†2021) voor het eerst de zang voor zijn rekening nam, na het vertrek van David Byron. Alhoewel Lawton een ander stemgeluid had dan Byron, paste het wonderwel bij Uriah Heep. Dat is ook te horen op Innocent Victim.

Het album zelf is een allegaartje. De opening met Keep On Ridin' en Flyin' High laat horen dat men met radiovriendelijke tracks de Amerikaanse markt wilde bereiken. Ook het nummer Free Me, in veel landen hun grootste succes, voelt als een flinke concessie naar die markt. Cheat 'N' Lie begint op dezelfde manier, maar eindigt wel met een steviger geluid. En dan is The Dance een geval apart, waarin een soort reggae-ritme wordt gekoppeld aan een prog rock melodie. 

Tegenover die nummers staan gelukkig ook vier prima rocksongs. Roller koppelt een funky geluid aan bluesy hardrock op een manier zoals Deep Purple dat deed op albums als Stormbringer en Come Taste The BandFree N' Easy brengt  ineens het heerlijk vertrouwde, stevige Uriah Heep terug en Illusion is een  prima hardrock ballad. Afsluiter Choices is een nummer met een fijne afwisseling tussen rustige en stevige passages. Van zulke tracks hadden er wel meer op mogen staan.

Al met al een had dit een prima EP kunnen zijn, maar de mindere tracks maken het tot een middelmatige LP. De extra tracks op de expanded edition (volg de album links) veranderen daar weinig aan. De neiging om terug grijpen naar de albums uit de vroege jaren zeventig wordt er niet minder door.

Kijk voor meer Uriah Heep in de blogs #156, #224 en #234.

© 2023 TTZL


Officiële website: Uriah Heep / Legacy website: Uriah Heep
Wikipedia EN: Uriah Heep
Wikipedia NL: Uriah Heep

YouTube: Innocent Victim [album]
Spotify: Innocent Victim [album]

YouTube: Keep On Ridin'
YouTube: Flyin' High
YouTube: Roller
YouTube: Free N' Easy
YouTube: Illusion
YouTube: Free Me
YouTube: Cheat 'N' Lie
YouTube: The Dance
YouTube: Choices 

YouTube: Easy Livin'

zondag 10 september 2023

#565: Dierenpark - In Mijn Tijd / Weekend Wordt Het Koud (2003)

In 2003 verscheen het boek Help! The Beatles in het Nederlands van Erik Bindervoet & Robbert-Jan Henkes. Hierin vind je een geschiedenis en vertalingen van liedjes. Bij de eerste uitgave zat ook een exclusieve single met twee vertaalde nummers, uitgevoerd door Dierenpark, en daar wil ik het over hebben.

Die band is het vehikel van Hans Vandenburg (vooral bekend als frontman van Gruppo Sportivo) waarmee hij een tijdje  Nederlandstalige muziek heeft gemaakt. Vandenburg was natuurlijk een uitstekende keuze als uitvoerende omdat hij met Gruppo Sportivo vaker blijk had gegeven van zijn liefde voor The Beatles en voor woordkunstenarij.

De studioversies die op de single staan zijn niet (of alleen in slechte video) op YouTube te vinden, maar gelukkig zijn er live-versies voorhanden. 

A-kant In Mijn Tijd is een vertaling van In My Life en wat opvalt is dat de keuze goed uitpakt om de woorden niet 1-op-1 te vertalen, maar te zoeken naar gepaste associaties. Hierdoor hoeft er niet veel gesmokkeld te worden om de woorden te laten passen op de muziek. Daarnaast is de woordkeus mooi en rijk. Al met al geslaagd als vertaling en geslaagd als cover.

B-kant Weekend Wordt Het Koud is de vertaling van We Can Work It Out en die bevalt mij nog beter. Een mooie uitvoering en een geweldige vertaling. Een fragment:

Let eens op je woorden,
Straks dan heb je 't mis terwijl je denkt, het is OK,
Let eens op mijn woorden,
Als we nu geen vrede sluiten is het straks tabee,

Weekend wordt het koud,
Weekend wordt het koud,

't Leven duurt maar kort, 
er is geen tijd, voor kiften en kijven mijn vriend,
Ik heb steeds gedacht,
't Is ijdelheid, dus daarom vraag ik je opnieuw,

Zie het ook van mijn kant,
De tijd alleen zal leren of ik fout zit, ja of nee,
Als het 't ziet van jouw kant.
Groeien wij alleen maar meer uiteen van lieverlee,

Weekend wordt het koud,
Weekend wordt het koud.

Het boek met de single is in 2006 vervangen door een tweede druk waarin de geschiedenis sterk is ingekort en de eigenhandige vertalingen zijn uitgebreid. In 2018 verscheen vervolgens de definitieve, volledige versie van het boek onder de titel Alle 214 goed. The Beatles in hun liedjes: achtergronden, weetjes en vertalingen. Zonder single weliswaar, maar deze is tweedehands nog wel te verkrijgen.

© 2023 TTZL


Officiële website: Hans Vandenburg
Facebook: Hans Vandenburg
Muziekencyclopedie: Dierenpark
Wikipedia EN: Gruppo Sportivo
Wikipedia NL: Gruppo Sportivo

YouTube: In Mijn Tijd

YouTube: In My Life [The Beatles]
YouTube: We Can Work It Out [The Beatles]

zaterdag 2 september 2023

#564: Adriano Celentano - Prisencólinensináinciúsol (1972)

De carrière van de Italiaanse muzikant, zanger, componist, acteur en filmmaker Adriano Celentano startte eind jaren vijftig in de rock and roll band van Giorgio Gaber en Enzo Jannicci die muziek maakten die sterk beïnvloed was door de Amerikaanse rock and roll.

Celentano's voorbeelden waren Elvis Presley en de acteur Jerry Lewis. Hij werd ontdekt, kreeg een platencontract en scoorde een paar hits, waaronder het nummer 24.000 Baci uit 1961.

In de jaren daarna werd Celentano een grote naam in Italië en was hij succesvol in de TV- en filmwereld, maar ook in de muziek bleef hij zeer actief. Hij scoorde goed met nummers als La Coppia Piú Bella Del Mondo (1967), Azzurro (1968) en Svalutation (1976).

In Nederland is hij minder bekend, maar scoorde toch twee hits. Het eerder vermelde Azzurro kwam in 1969 tot nummer 28 in de Top 40, maar zijn grootste - en bekendste - hit kwam stond in 1973 negen weken in de Top 40 en reikte tot plaats 6. Dat nummer was Prisencólinensináinciúsol.

Celentano maakte het nummer door een loop te creëren van vier ritmepatronen en dan daaroverheen de tekst te improviseren. Het idee was hierbij niet om een humoristische novelty song te maken, maar om te laten horen hoe Engels (met een Amerikaans accent) klinkt voor mensen die de taal niet goed begrijpen.

De tekst bestaat dan ook geheel uit onzinwoorden die alleen maar als Engels klínken:

In do camo not cius no bai for lov so
Op op giast cam lau ue cam lov ai
Oping tu stei laik cius go mo men
Iu bicos tue men cold dobrei goris
Oh sandei

Ai ai smai sesler
Eni els so co uil piso ai
In de col men seivuan
Prisencolinensinainciusol ol rait

(kijk voor de hele tekst op de Top 40 pagina)

Zelf zei Celentano het volgende over het nummer: "Sinds ik begon met zingen, werd ik erg beïnvloed door Amerikaanse muziek en alles wat Amerikanen deden. Dus op een gegeven moment wilde ik een nummer schrijven dat als thema het onvermogen om te communiceren zou hebben. En om dit te doen, moest ik een nummer schrijven waarvan de tekst niets betekende."

Het is een aanstekelijk nummer geworden waarvan je delen heerlijk kunt meezingen, ook al is het een onzintekst. Kijk ook vooral naar de clip, dan snap je de referentie aan Jerry Lewis ook meteen. Het nummer op de B-kant, Disc Jockey, is een soort mengvorm van een nieuw nummer waar ook delen van  Prisencólinensináinciúsol in zijn verwerkt. Al met al een leuk artefact uit de jaren zeventig.

© 2023 TTZL


Discogs: Adriano Celentano
Wikipedia EN: Adriano Celentano
Wikipedia NL: Adriano Celentano

YouTube: Disc Jockey
Spotify: Disc Jockey

61 YouTube: 24.000 Baci
68 YouTube: Azzurro
72 YouTube: Prisencólinensináinciúsol [clip]
76 YouTube: Svalutation

Spotify: 24.000 Baci
Spotify: Azzurro
Spotify: Svalutation