Zoeken in deze blog

zondag 29 maart 2015

#125: [VA] - Lost In The Stars: The Music Of Kurt Weill (1985)

Kurt Weill (1900-1950) was een Duitse componist van vooral theatermuziek die in de jaren 1920-1933 grote triomfen vierde in Duitsland. Met name zijn samenwerking met tekstschrijver Bertolt Brecht was zeer succesvol. Hun bekendste werk is Die 3-Groschen-Oper (The Threepenny Opera), in Nederland bekend als de Driestuiversopera

Kurt Weill was politiek links georiënteerd en de stukken waar hij muziek voor schreef waren dan ook meestal sociaal-kritisch. In maart 1933 onvluchtte hij Nazi-Duitsland en ging via Parijs in september 1935 naar de Verenigde Staten. Na zijn vlucht werd zijn werk door de Nazi's verboden en bestempeld als 'Entartete Kunst'. Ook in Amerika zou hij succesvol zijn.

Hal Willner is een Amerikaanse producer die na 'tribute' albums voor Nino Rota en Thelonious Monk het album Lost In The Stars: The Music Of Kurt Weill opzette in 1985. Hij kreeg het voor elkaar om voor dit project een geweldige groep artiesten te verzamelen waarvan je affiniteit met het werk van Kurt Weill mag vermoeden: Sting, Marianne Faithfull, Van Dyke Parks, Lou Reed, Todd Rundgren en John Zorn om er een paar te noemen. Het album kreeg dan ook lovende kritieken van pers en publiek.

Na een korte intro openen Sting & Dominic Muldowney het album met een geïnspireerde uitvoering van The Ballad of Mac The Knife. Daarna volgt The Cannon's Song. De kritische tekst over het leger wordt zeer gepassioneerd gebracht door Stan Ridgway ondersteund door The Fowler Brothers. Het is album is wat mij betreft dan al geslaagd en dan zijn we pas bij het derde nummer!

Het bekende Alabama Song (uit Mahagonny) ontbreekt natuurlijk ook niet. De bij het grote publiek niet zo bekende Ralph Schuckett & Richard Butler geven er samen met Ellen Shipley een mooie, melodieuze draai aan.

Andere hoogtepunten zijn de uitvoering van Ballad Of The Soldier's Wife door Marianne Faithull & Chris Spedding, de Johnny Johnson Medley door Van Dyke Parks en September Song door Lou Reed.

Qua muzikale uitvoering een wat vreemde eend in de bijt is de track Call From The Grave/Ballad In Which MacHeath Begs All Men For Forgiveness door Todd Rundgren & Gary Windo. Maar op een of andere manier werkt deze electro-rocker wel omdat de toon van het nummer is de geest van Kurt Weill blijft.

En natuurlijk mag Tom Waits niet ontbreken op een Kurt Weill tribute. Met zijn krakende stem en theatrale voordracht is hij de perfecte vertolker van What Keeps Mankind Alive? 

Het noemen van bovenstaande acht tracks doet de andere twaalf eigenlijk te kort. Het album Lost In The Stars: The Music Of Kurt Weill mag dan inmiddels meer dan dertig jaar oud zijn, het is nog steeds een genot om af te spelen. 

© 2015 TTZL


zaterdag 21 maart 2015

#124: Steven Wilson - Hand. Cannot. Erase. (2015)

Van niets binnen op nr. 2 in de Album Top 100. Dat gebeurde onlangs met het album Hand. Cannot. Erase. Voor mij hét bewijs dat de Britse alleskunner Steven Wilson inmiddels een bekende naam is geworden in Nederland. Met zijn band Porcupine Tree reikte hij al eens tot nr. 13 (zie ook #7) en nr. 5, maar zo hoog als nu stond hij nog nooit.

En het is terecht, ik kan niet anders zeggen. Zijn vierde solo-album in zeven jaar tijd is weer van hetzelfde hoge niveau als van zijn vorige drie albums. Op dit moment is er geen artiest in het progrock-genre die ook maar in de buurt komt van deze geweldenaar.

Het album opent met het tweeluik First Regret/3 Years Older(*). Het eerste nummer is een korte sfeervolle instrumentale opmaat die naadloos overgaat in de tweede track. Dat is een typische lange Steven Wilson-compositie met veel tempo- en dynamiekwisselingen en een sterke melodie. 

Op de rest van het album wordt de veelzijdigheid en inventiviteit van Steven Wilson weer ten volle geëtaleerd. Er staan uptempo songs als Hand Cannot Erase, Home Invasion(*) en Regret #9(*) tegenover introspectieve ballads als 
Transience(*) en Happy Returns(*). 

Er staan voor mij drie absolute topstukken op. Perfect Life is een prachtig gedragen midtempo nummer dat begint met een gesproken tekst (door Katherine Begley) waarvan de eerste regels als volgt luiden:

When I was 13 I had a sister for 6 months, she arrived one February morning, 
pale and shellshocked, from past lives I could not imagine.
She was 3 years older than me, but in no time we became friends.

Hierna ontvouwt zich een intrigerend verhaal over de relatie van de hoofdpersoon met haar (zeer tijdelijke) pleegzus en de herinneringen daaraan. 

Ook in Routine(*) wordt een boeiend verhaal vertelt, dit keer over de vermissing van kinderen en de worsteling daarmee van de hoofdpersoon:

What do I do with all the children's clothes?
Such tiny things that still smell of them. And the footprints in the hall.
And how to be of use? Make the tea and the soup.
All of their favourites, throw them away.
And all their school books and their running shoes.
Washing them clean in the dirty steel sink.
Routine keep me in line.

Een prachtige bijrol is hierin weggelegd voor de mooie rauwe stem van de Israëlische zangeres Ninet Tayeb. Zij keert terug in de 13 minuten durende tour de force Ancestral(*). Hierin trekt Steven Wilson nog een keer alle registers open en creëert hij een nieuwe publieksfavoriet voor bij zijn optredens. Rustieke passages worden afgewisseld met progmetal-uitspattingen en desondanks slaagt hij erin om het een coherent geheel te laten zijn. Het album sluit af zoals het opende, met een instrumentale sfeerschets, Ascendent Here On...(*).

Bij iedere draaibeurt groeit mijn waardering nog steeds voor dit kunstwerk. Ik kan het album dan ook niet genoeg aanbevelen. Het is verkrijgbaar als download, 2LP, CD, 2CD, CD/DVD, Blu-ray en als limited edition artbook 2CD/DVD/Blu-ray.

(*) Door de YouTube-video te vertragen probeert men te voorkomen dat deze verwijdert wordt vanwege auteursrecht. Door rechtonder in het video-kader op het instellingen-icoon te klikken en de snelheid op 1.25 te zetten wordt de snelheid weer correct. 

N.B. waar geen aparte YouTube-video beschikbaar was heb ik gelinkt naar de 'full album'-video

© 2015 TTZL


Officiële website: Steven Wilson
Officieel Youtube-kanaal: Steven Wilson
Wikipedia EN: Steven Wilson
Wikipedia NL: Steven Wilson
YouTube: Home Invasion(*)
YouTube: Regret #9(*)
YouTube: Transience(*)
YouTube: Happy Returns(*)
YouTube: Perfect Life [clip]
YouTube: Routine(*) 
YouTube: Ancestral(*)
YouTube: Ascendent Here On...(*)
YouTube: Hand. Cannot. Erase. [full album](*)


zondag 15 maart 2015

#123: Yes - Tales From Topographic Oceans (1973)

Tales Of Topographic Oceans uit 1973 van Yes  bestaat uit ultra-lange nummers, overdadige instrumentatie en arrangementen, is heel doordacht en gebaseerd op een concept. Kortom, het is alles waar de punkbeweging zich een jaar of drie later tegen zou verzetten. 

Yes zat in 1973 op haar creatieve piek. Na de succesvolle trits albums The Yes Album, Fragile en Close To The Edge zou Tales Of Topographic Oceans de overtreffende trap worden. Een dubbel-LP met vier tracks die ieder een hele kant in beslag nemen. Het album is gebaseerd op vier aspecten van leven en religie zoals beschreven in Paramahansa Yogananda's Autobiography Of A Yogi

Kant 1 bevat The Revealing Science Of God (Dance Of The Dawn) en dat is eigenlijk een track waarin de bekende Yes-elementen terugkomen: stevige (prog)rock stukken afgewisseld met rustiger passages. Muzikale thema's komen regelmatig op verschillende manieren terug in de ruim 22 minuten durende track.

Na het geweld op kant 1 laat The Remembering (High The Memory) op kant 2 ons even op adem komen. Alhoewel er ook in dit nummer wat uptempo passages voorkomen is het als geheel van een rustiger aard. 

The Ancient (Giants Under The Sun) op kant 3 gaat dan weer furieus van start met een klanklandschap dat een vreemde mengeling bevat van oerklanken (tribale ritmes) en 'spacey' aandoende toetsenbordpartijen. In het tweede deel van het nummer komt er wat meer structuur en is er een prominente rol voor akoestische gitaar.

Ritual (Nous Sommes Du Soleil) sluit het album af op kant 4 en lijkt qua stijl op kant 1. Een stevig rockende track in de kenmerkende Yes-stijl.

Tales From Topographic Oceans zorgde bij het verschijnen voor verdeelde reacties, zelfs onder Yes-fans en dat doet het album nog steeds. Voor sommigen is het te veel van het goede, voor anderen is 'Tales' de ultieme Yes-luistertrip. Ik behoor zeker tot de laatste groep. 

© 2015 TTZL


zondag 8 maart 2015

#122: George Kranz - Din Daa Daa (Trommeltanz) (1983)

Soms kun je ontzettend genieten van een B-film. Ook al zie je de bordkartonnen decors, het houterige acteerwerk en de slechte specials effects...het heeft toch iets. In de muziek heb je iets soortgelijks. Van sommige nummers weet je dat het een ontzettend 'fout' nummer is. En toch vind je het stiekem leuk. Radiostation Q-Music heeft dat met de Foute 500 goed begrepen.

In de prille beginjaren van de house muziek verscheen er in Duitsland zo'n nummer dat ontegenzeggelijk fout is, maar oh zo leuk: 
Din Daa Daa (Trommeltanz) van George Kranz. Een rudimentair nummer van elektronische ritmes en synthesizerlijntjes waarover George Kranz ritmepatronen 'zingt' en die vervolgens op zijn drums naspeelt. Dat klinkt gek (en dat is het eigenlijk ook), maar het werkt wel. 

Het nummer werd een hit in een aantal Europese landen en haalde de eerste plaats in de US Dance Chart. Natuurlijk verscheen er ook een 12" versie en daarna ook nog een U.S. remix. Het nummer blijft ook populair getuige heruitgaven in 1991, 1996 en 2001 en een bewerking voor de Xbox in 2006.

George Kranz is een echte eendagsvlieg als het om hits maken gaat. Sinds Din Daa Daa werkt hij voornamelijk als componist voor film- en theatermuziek en als acteur.

© 2015 TTZL


Officiële website: George Kranz
Wikipedia EN: George Kranz
Wikipedia DE: George Kranz
YouTube: Din Daa Daa (Trommeltanz) (original) [clip]
YouTube: Din Daa Daa (Trommeltanz) (12"version)
YouTube: Din Daa Daa (Trommeltanz) (U.S. remix)

zondag 1 maart 2015

#121: Led Zeppelin - Physical Graffiti (1975)

Op 24 februari 2015 verscheen de '40th Anniversary Edition' van het album Physical Graffiti van Led Zeppelin in hun serie van heruitgaven die begon in juni 2014. 

Physical Graffiti was in 1975 Led Zeppelin's zesde studio-album en is hun zesde vijfsterrenplaat op rij. Toch maakte dit dubbelalbum zo mogelijk nog meer indruk dan de vorige albums vanwege de ongeëvenaarde gevarieerdheid.

Er staan hard rockende nummers op als The Wanton Song en Sick Again. Er is het oosters geörienteerde meesterwerk Kashmir en het country-achtige Down By The Sideside en Night Flight. En tegenover de met funk geïnjecteerde energiestoot Trampled Under Foot staat dan weer het akoestische gitaarwerkje Bron-Yr-Aur

Toen Led Zeppelin aan de (meer dan een jaar durende) opnamesessies voor dit album begon was er nog geen sprake van een dubbelalbum. De sessies resulteerden echter in acht tracks die qua speelduur ongeveer anderhalf album vormden. Men besloot toen om onuitgebrachte tracks van de vorige albums toe te voegen en er zo een dubbelalbum van te maken. Meest in het oog springend is Houses Of The Holy wat de titeltrack is van het vorige album is. De oudere en nieuwe tracks staan dwars door elkaar en vormen opvallend genoeg een organisch geheel (zie het overzicht van opnamedata* aan het eind). 

Natuurlijk ontbreekt ook de ('heavy') blues niet op dit Led Zeppelin album. De albumopener Custard Pie is een goed voorbeeld van zo'n typische Led Zeppelin bluestrack met een springerig ritme en een heerlijke bluesriff. Daarnaast is er het epische The Rover en het elf minuten durende In My Time Of Dying waarin de variatie van het album wordt samengebald in één nummer.

Naast het geremasterde originele album zit er bij deze heruitgaven ook een 'companion audio' bonus disc. In dit geval bevat deze disc zeven alternatieve mixen en onuitgegeven tracks.

Physical Graffiti is een album dat in de collectie van iedere muziekliefhebber thuishoort. Met deze nieuwe remaster van gitarist Jimmy Page zelf heeft het album ook nog nooit zo goed geklonken. Het is in vele vormen verkrijgbaar: als download, 2LP, 3LP, 2CD, 3CD of als super deluxe edition box set met 3LP, 3CD, high resolution download, litho en boek.

* Overzicht van opnamedata:
A1 "Custard Pie" (January–February 1974)
A2 "The Rover" (May 1972)
A3 "In My Time of Dying" (January–February 1974)
B1 "Houses of the Holy" (May 1972)
B2 "Trampled Under Foot" (January–February 1974)
B3 "Kashmir" (January–February 1974)
C1 "In the Light" (January–February 1974)
C2 "Bron-Yr-Aur" (July 1970)
C3 "Down by the Seaside" (February 1971)
C4 "Ten Years Gone" (January–February 1974)
D1 "Night Flight" (December 1970 – January 1971)
D2 "The Wanton Song" (January–February 1974)
D3 "Boogie with Stu" (December 1970 – January 1971)
D4 "Black Country Woman" (May 1972)
D5 "Sick Again" (January–February 1974)

© 2015 TTZL


Officiële website: Led Zeppelin
Wikipedia EN: Led Zeppelin
Wikipedia NL: Led Zeppelin
YouTube: The Wanton Song
YouTube: Sick Again
YouTube: Kashmir
YouTube: Down By The Sideside
YouTube: Night Flight
YouTube: Trampled Under Foot
YouTube: Bron-Yr-Aur
YouTube: Houses Of The Holy
YouTube: Custard Pie
YouTube: The Rover
YouTube: In My Time Of Dying