Zoeken in deze blog

zondag 28 februari 2016

#172: Steven Wilson - Routine (2015) [video]

Herinnert u zich blog #124 nog? Dat was een lofzang op het album Hand. Cannot. Erase. van Steven Wilson. Ik schreef hierin over de track Routine het volgende:

<quote> Ook in Routine wordt een boeiend verhaal vertelt, dit keer over de vermissing van kinderen en de worsteling daarmee van de hoofdpersoon:

What do I do with all the children's clothes?
Such tiny things that still smell of them. And the footprints in the hall.
And how to be of use? Make the tea and the soup.
All of their favourites, throw them away.
And all their school books and their running shoes.
Washing them clean in the dirty steel sink.
Routine keep me in line.


Een prachtige bijrol is hierin weggelegd voor de mooie rauwe stem van de Israëlische zangeres Ninet Tayeb<unquote>

Mijn mening over dit nummer niet veranderd. Het is een fantastisch werkstuk dat muzikaal pendelt tussen verstilde lyriek en snoeiharde uitbarstingen. En de vocale prestaties van Steven en Ninet zijn super.

Alleen mijn duiding van de tekst bleek niet helemaal juist te zijn. Had ik nou maar eerst het uitgebreide fotoboek bij de 'deluxe edition' goed doorgenomen. Dan had ik vanzelf het bijgevoegde krantenknipsel gezien en begrepen waar het nummer over ging.

Gelukkig is er nu ook een fantastisch mooie animatie-videoclip bij het nummer gemaakt, onder de bezielende leiding van Jess Cope die al meerdere clips voor Steven Wilson heeft gemaakt.

In clip blijkt op 07:05 uit de krantenkop ook waarom de hoofdpersoon zo'n verdriet heeft. Gun jezelf de tien minuten die de clip duurt want zelden heb ik zo'n mooie samensmelting van beeld en geluid gezien.




Dat dit nummer ook bij Steven Wilson zelf een speciaal plekje heeft blijkt uit het volgende tekstfragment:

"Amongst the hundreds of songs I have written over the years, 'Routine' has a very special place. It's a deeply sad story of loss and denial, but at its conclusion the clouds lift and there is acceptance at least. Having worked with her on 3 previous videos, I knew as soon as I wrote it that it was perfect for Jess to do something amazing with. Even then nothing prepared me for the organic beauty and power of the film she made, a painstaking labour of love that took her months to produce. When we play the song live I look out into the audience and see people swept away with emotion at the combination of music and animation. To find poetry and beauty in sadness is a wonderful thing I think" - Steven Wilson

Mocht je er nog niet helemaal van overtuigd zijn dat de stemmen van Ninet Tayeb en Steven Wilson prachtig bij elkaar passen, luister dan ook nog even naar hun recente eerbetoon aan David Bowie in de vorm van Space Oddity.

© 2016 TTZL


Officiële website: Steven Wilson
Officieel Youtube-kanaal: Steven Wilson
Wikipedia EN: Steven Wilson
Wikipedia NL: Steven Wilson
YouTube: Routine [audio]
YouTube: Routine [clip]

YouTube: Space Oddity [clip]

zondag 21 februari 2016

#171: Ramones - Ramones (1976)

Iets belangrijks wordt niet altijd direct herkent als het gebeurt. Neem bijvoorbeeld het gelijknamige debuutalbum van de Ramones uit 1976. Tegenwoordig een alom geprezen vijfsterrenplaat, erkent als het feitelijke startpunt van de punk, geroemd om zijn invloed op generatiegenoten én volgers en ook als op zich staand muzikaal hoogtepunt. Maar daar was niet iedereen in 1976 van overtuigd, getuige de kritieken van toen. 

Aan het eind van 1975 waren de Ramones met een demotape langs een aantal platenmaatschappijen gegaan en Sire Records was bereid om de gok te nemen. Voor een bescheiden budget mochten ze hun debuutalbum Ramones opnemen. Veel geld hadden ze er ook niet voor nodig: binnen 7 dagen en voor slechts 6400 dollar klaarden ze de klus.

In de punk rock van de Ramones zijn invloeden terug te horen van eerdere muziekstromingen als garage rock en de vroege rock 'n' roll, maar ook van meidengroepen uit de jaren 50 en 60 en surf rock. Het gebruikte geluidsbeeld roept dan weer herinneringen op aan de vroege platen van The Beatles: de bas op het linkerkanaal, de gitaar op het rechterkanaal en de vocalen en drums in het midden. De plaat krijgt hierdoor een authentiek karakter. Wel gebruikten ze technieken als overdubs en werden vocalen gedubbeld.

De plaat bevat 14 nummers, maar omdat de meeste songs de 2½ minuut niet halen duurt Ramones nog geen half uur. Die dertig minuten zijn echter wel zeer de moeite waard.

Het drietal Blitzkrieg BopBeat On The Brat en Judy Is A Punk openen kant A en zijn inmiddels klassiekers. De muziek van de Ramones is wel eens omschreven als een combinatie van 'speed, hooks, stupidity & simplicity' en die combinatie pakt hier bijzonder goed uit. Naast de humor in de teksten valt op dat de deze ook donkere en serieuze thema's behandelen: drugsmisbruik, relatieproblemen, geweld en nazisme.

Op de rest van het album vinden nog pareltjes als Now I Wanna Sniff Some Glue53rd & 3rdI Don't Wanna Walk Around With You en Today Your Love, Tomorrow The World. Speciale vermelding verdient de enige cover van het album, Let's Dance, omdat dit nummer zo mooi de Ramones-methodiek blootlegt. Het nummer wordt niet verandert, ze spelen het alleen maar luider en sneller dan Chris Montez' versie.

Ramones is ook 40 jaar na dato nog steeds een genot om te beluisteren en tot op de dag van vandaag zijn de pseudo-familieleden JoeyJohnnyDee Dee en Tommy Ramone een invloed voor vele (beginnende) artiesten. Helaas zijn ze er alle vier al niet meer om dat mee te kunnen maken.

© 2016 TTZL


Officiële website: Ramones
Wikipedia EN: Ramones
Wikipedia NL: Ramones

YouTube: Blitzkrieg Bop
YouTube: Beat On The Brat
YouTube: Judy Is A Punk
YouTube: Now I Wanna Sniff Some Glue
YouTube: 53rd & 3rd
YouTube: I Don't Wanna Walk Around With You
YouTube: Today Your Love, Tomorrow The World
YouTube: Let's Dance
YouTube: Ramones [hele album]

YouTube: Let's Dance [Chris Montez]

zondag 14 februari 2016

#170: The Residents - Commercial Album (1980)

Gisteren ben ik naar het optreden (zie tweet) van The Residents in Utrecht geweest en het was weer geweldig. Meer dan 45 jaar bestaan en nog steeds relevante kunst maken, The Residents blijven heel bijzonder. Ik schreef al eerder over deze band in blogs #3 en #118, maar het optreden van gisteren (deel 3 van een retrospectief-trilogie) deed me terugdenken aan hoe mijn fascinatie voor The Residents begon.

Als 15-jarig kereltje las ik in 1980 in Muziekkrant OOR over het Commercial Album van het avant garde collectief The Residents. In de recensie stond dat het een collectie was van 40 nummers met een lengte van één minuut. Een commentaar op de staat van de muziek op dat moment in de vorm van 40 muziekstukken vermomd als radio-advertenties (The Residents hebben in 1980 ook daadwerkelijk 40 advertentieplekken van 1 minuut gekocht bij San Francisco's populairste radio-station van dat moment, KFRC, zodat ieder nummer van het album in drie dagen voorbij kwam). Geboeid door het verhaal heb ik het album aangeschaft.

De eerste draaibeurt was er één van verwondering en onbegrip. Waar luister ik naar? Maar ik werd er wel door geboeid en enkele draaibeurten verder was ik verkocht.

Het is moeilijk favorieten aan te wijzen tussen de 40 pareltjes. Er zitten nummers tussen met pop-invloeden zoals Easter Women, Amber, Red Rider en Dimples And Toes, maar ook atmosferischer stukken als Die In Terror en Love Leaks Out.

Ook is het The Residents gelukt songs van slechts 1 minuut te maken met een kop en een staart, zoals Act Of Being Polite, Less Not More en het misschien wel beste nummer: Loss Of Innocence.

Voor vier nummers (Moisture, Act of Being Polite, Perfect Love en Simple Songkregen The Residents budget om videos te maken. Het door Graeme Whifler geregisseerde resultaat werd uiteindelijk opgenomen in de collectie van The Museum of Modern Art in New York. 

The Residents hebben inmiddels zo'n zestig albums gemaakt, maar Commercial Album blijft voor mij toch wel één van de favorieten en wordt nog regelmatig gedraaid.

NB Op sommige heruitgaven van het album staan non-album bonustracks en daar staan een paar interessante covers op:
We're A Happy Family (de versie van Ramones)
Jailhouse Rock (de versie van Elvis Presley)
This Is A Man's Man's Man's World (de versie van James Brown)
Hit The Road Jack (de versie van Ray Charles)

© 2016 TTZL


Officiële website: The Residents
Wikipedia EN: The Residents
Wikipedia NL: The Residents
YouTube: Commercial Album
YouTube: One Minute Movies 

YouTube: We're A Happy Family (Ramones)
YouTube: Jailhouse Rock (Elvis Presley)
YouTube: This Is A Man's World (James Brown)
YouTube: Hit The Road Jack (Ray Charles)

zaterdag 6 februari 2016

#169: Earth, Wind & Fire - All 'n All (1977)

Helaas beste lezers, ook deze week is er weer muzikale grootheid heengegaan: Maurice White, de spil van Earth, Wind & Fire. Hij leed al sinds het einde van de jaren tachtig aan de ziekte van Parkinson en dat is hem ook uiteindelijk fataal geworden.

Earth, Wind & Fire had voor het eerst succes in de U.S. begin jaren zeventig met hun derde album (Last Days And Time). In Nederland hadden ze in 1975 en 1976 wel al kleine hitjes met Shining Star en Sing A Song, maar de echte doorbraak kwam pas in 1977 met hun achtste studio-album All 'n All. De plaat stond 24 weken lang in de albumlijst en reikte tot nummer 4.

De aanjager voor het album was de Top 10 hit Fantasy. Het nummer heeft een rustig intro waarna de ritme-tandem het startschot krijgt van de blazerssectie. Daarna ontvouwt zich een lekker 'laid-back' nummer met de kenmerkende vocale harmonieën van Philip Bailey's falset en Maurice White's tenor. 

Daarvoor is het album al geopend met Serpentine Fire. Een uptempo nummer waarin Maurice White zich heeft uitgeleefd in de arrangementen. Er gebeurt van alles in dit nummer en iedere keer als je het luistert hoor je weer nieuwe dingen. Niet alleen hebben de blazers een prominente rol, ook de ritmesectie valt op. Het is goed te horen dat Maurice White voorafgaand aan dit album een maand in Argentinië en Brazilië verbleef. De invloed van de Zuid-Amerikaanse percussie is duidelijk aanwezig, net als op de rest van het album.

De duo-track In The Marketplace (interlude)/Jupiter is een wat merkwaardige twee-eenheid. Een kort meditatief moment gevolgd door geweldige adrenalinestoot. Heerlijk stuwende bas en drums, geweldige koortjes en de blazers hebben nooit beter geklonken dan op dit nummer. Na de ballad Love's Holiday sluit Brazilian Rhyme (Beijo) (opnieuw een soort 'interlude') kant 1 af.

Kant 2 spiegelt een beetje kant 1 met een ballad [I'll Write A Song For You], nummers met veel energie [Magic Mind en het jazzy Runnin'], een dromerige 'interlude' [Brazilian Rhyme (Ponta de Areia)] en dat alles bijna overdadig gearrangeerd. 

Daarna wordt het album afgesloten met het epische Be Ever Wonderful waarin zowat alle elementen uit de voorgaande nummers worden samengebracht. 

Hoezeer ook de nummers op zichzelf kunnen staan, het is met name de cohesie van het album dat het zo sterk maakt. De nummers vloeien in elkaar over of trekken elkaar aan en vormen uiteindelijk een geheel dat groter is dan de som der delen en ook 40 jaar na verschijning nog weet te boeien en te ontroeren.

© 2016 TTZL


Officiële website: Earth, Wind & Fire
Wikipedia EN: Earth, Wind & Fire
Wikipedia NL: Earth, Wind & Fire
YouTube: Serpentine Fire
YouTube: Fantasy
YouTube: In The Marketplace (interlude)/Jupiter
YouTube: Love's Holiday
YouTube: Brazilian Rhyme (Beijo)
YouTube: I'll Write A Song For You
YouTube: Magic Mind
YouTube: Runnin'
YouTube: Brazilian Rhyme (Ponta de Areia)
YouTube: Be Ever Wonderful

YouTube: All 'n All [hele album]
YouTube: Shining Star
YouTube: Sing A Song