Zoeken in deze blog

zondag 27 augustus 2023

#563: Trent Reznor & Atticus Ross / John Carpenter – John Carpenter's Halloween (2017)

Trent Reznor vind ik een fascinerende muzikant. Hij maakt al sinds 1988 onder de naam Nine Inch Nails (aka NIN) succesvol muziek die laveert tussen kwetsbaar en bruut. Sinds 2010 heeft hij er een carrière bij als maker van soundtracks (zoals The Social Network, Gone Girl, Bird Box, Soul), in veel gevallen samen met zijn NIN-compaan Atticus Ross

Toen er gewerkt werd aan de tweede remake van de  film Halloween, vonden Reznor en Ross het in 2017  waarschijnlijk een mooi moment om eer te bewijzen aan John Carpenter. Hij is namelijk niet alleen (mede-)schrijver, (mede-)producer en regisseur van de film uit 1978, maar hij is ook de componist en uitvoerende van de filmmuziek (iets wat hij bij bijna al zijn films deed).

Het originele Main Theme van de film is natuurlijk voorbij de status van 'iconisch'. Ook veel mensen die de film nog nooit gezien hebben zullen het thema kennen door de zeer herkenbare piano-riff. Op voorhand vroeg ik mij dan ook af wat Reznor en Ross zouden kunnen doen met het nummer.

Het blijkt dat ze de elementen helemaal hebben losgetrokken en er een geheel eigen draai aan hebben gegeven. Het thema van nog geen drie minuten is nu een epos van bijna acht minuten geworden en de eerste twee minuten worden geheel gebruikt om de spanning op te bouwen. 

De bekende melodie wordt daarna ingezet en er ontspint zich een track die onmiskenbaar de muziek van John Carpenter is, maar ook zeer herkenbaar als Reznor en Ross. Soms treden de vervormde instrumenten die we van NIN kennen op de voorgrond en dan weer lijkt het meer op het soundtrackwerk van beide heren (luister bijvoorbeeld eens naar de muziek voor de documentaire The Vietnam War).

Na een minuut of vijf volgt een break waarin eenzelfde soort spanningsopbouw zit als in het begin, waarna weer toegewerkt wordt naar de John Carpenter compositie, maar dan in Reznor/Ross vorm, met nadrukkelijke percussie- en feedback-elementen.

Deze versie is wat mij betreft een bijzonder geslaagd eerbetoon aan de nu 75-jarige John Carpenter die tegenwoordig overigens geen films meer maakt. Carpenter is daarentegen nog wel actief als componist en uitvoerend artiest van soundtracks en gerelateerde muziek.

Spotify: Halloween [album]

zondag 20 augustus 2023

#562: KISS - Alive! (1974)

'End Of The Road'. De iconische Amerikaanse band KISS is bezig met hun laatste tournee en stopt daarna met optreden. Na The Farewell Tour uit 2000/2001 is dit het échte afscheid (toch?). De tour werd in 2018 aangekondigd en als gevolg van het uitstel door covid zou het laatste optreden pas begin 2023 plaatsvinden. 

Het succes van de tour zorgde er echter voor dat er nog zo'n honderd concerten aan toe werden gevoegd en de laatste concerten staan nu gepland op 1 en 2 december 2023 in Madison Square Garden. Daarna zal het voor zanger/gitarist Paul Stanley en bassist Gene Simmons (bandleden van het eerste uur en de zeventig gepasseerd) over zijn, net als voor drummer Eric Singer en gitarist Tommy Thayer (beiden zestigers en al twintig jaar bij de band).

KISS is een echte guilty pleasure voor mij (zie ook blogs #61, #307 en #418). Natuurlijk weet ik dat er betere bands zijn, ook in het genre. Natuurlijk weet ik dat ze schaamteloos commercieel zijn en bij afnemende populariteit moeiteloos meeliften met de waan van de dag (disco, pop, unplugged of met een symfonisch orkest). Natuurlijk weet ik dat ze recordhouders zijn in vooral niet muziek-relevante categorieën, zoals merchandising (poppen, comics, broodtrommels, dekbedovertrekken, etc.) of vuurwerk ("The iconic rock band’s performance broke the world records for highest flame projection in a music concert and for most flame projections launched simultaneously in a music concert."). 

En natuurlijk weet ik dat alles van KISS moest appelleren aan de wereld van jongens tussen de tien en vijftien, maar dat was ik toen Alive! verscheen in 1975. De live dubbelelpee volgde op de eerste drie studio-albums. Het was het eerste album dat ik kocht van KISS en na het 'ondergaan' ervan wist ik niet hoe snel ik het geld bij elkaar moest sparen voor de albums KISS (1974), Hotter Than Hell (1974) en Dressed To Kill (1975). 

Op het live-album staan tussen de verplichte drumsolo en 'audience participation'  veel solide rocksongs waardoor ik ook nu nog met plezier plaat draai. Van het debuutalbum zijn het vooral de live-versies van Deuce, Strutter en Black Diamond die indruk maken door de strakke uitvoering en prima zang. Van het tweede album springen Parasite en Watchin' You eruit, terwijl She, Rock Bottom en KISS' signature song Rock And Roll All Nite van het derde album een sterke indruk weten te maken.

Wat je ook van KISS mag vinden, sinds 1973 weten ze met ups en downs hun populariteit vast te houden en dat ondanks dat hun laatste studioplaat (Monster) alweer elf jaar oud is. Ik ben oprecht benieuwd of we na deze tournee nog iets van KISS gaan vernemen. In ieder geval hebben de Stanley en Simmons wel al aangegeven met hun soloprojecten door te gaan.


© 2023 TTZL


Officiële website: KISS
Wikipedia EN: KISS
Wikipedia NL: KISS

YouTube: Alive! [album]
Spotify: Alive! [album]

YouTube: Deuce
YouTube: Strutter
YouTube: Black Diamond
YouTube: Parasite
YouTube: Watchin' You
YouTube: She
YouTube: Rock Bottom

zaterdag 12 augustus 2023

#561: Robbie Robertson - Robbie Robertson (1987)

Het bericht van het overlijden van Robbie Robertson, op 80-jarige leeftijd, kwam niet onverwacht. Hij was al geruime tijd ziek. De Canadees Robertson is vooral bekend als gitarist en zanger van The Band, maar heeft ook daarna nog mooie muziek gemaakt. 

Zijn muzikale carrière kwam echt op gang toen hij in 1957 toetrad tot The Hawks, de begeleidingsband van Ronnie Hawkins. In 1963 besloten de leden van The Hawks weg te gaan bij Hawkins vanwege de geringe muzikale uitdaging. In 1965 huurde Bob Dylan de band in voor zijn tournee door de VS en hij nam ze ook mee op wereldtournee in 1966. 

In die tijd nam Dylan twee studioplaten en twee live-albums met ze op en daarna gingen ze werken aan een eigen album. De bandnaam ontstond doordat ze veel begeleidingswerk deden en daarbij bekend stonden als 'the band'. Die benaming hebben ze toen ook maar als bandnaam aangenomen. 

Hun eigen werk viel in de smaak (zoals het fameuze debuutalbum Music From Big Pink uit 1968 en het zelfgetitelde The Band uit 1969) en ook nu nog zijn nummers als The WeightThe Night They Drove Old Dixie Down en I Shall Be Released heel bekend.

Na het uiteenvallen van The Band in 1978 richtte Robertson zich op een carrière als filmacteur en componist van filmsoundtracks (vaak in samenwerking met Martin Scorcese). Pas in 1987 verscheen zijn debuutalbum als solo-artiest. Het zelfgetitelde Robbie Robertson was wel direct een schot in de roos. Op het album werkt hij samen met veel bekende muzikanten. Zo verzorgt Manu Katché op meer dan de helft van de nummer drums en percussie en dat zorgt voor een aangenaam Afrikaans getint drumgeluid. Op een paar andere nummers verzorgt Frank Zappa en U.K.-alumni Terry Bozzio het drumwerk en het geweldige basspel van Tony Levin is op vier nummers te horen.

Het album opent met Fallen Angel waarop Peter Gabriel (die ook veel werkte met Katché en Levin) te horen op toetsen en achtergrondvocalen. Het is een prachtig gedragen mid-tempo nummer waarop de stemmen mooi samenvloeien. De daaropvolgende track Showdown At Big Sky is uptempo en bevat verwijzingen naar zijn inheems Amerikaanse achtergrond (zijn moeder was Cayuga en Mohawk), net als in de prachtige afsluiter Testimony

Op dat nummer doet U2 mee, net als op Sweet Fire Of Love. Het zijn beide sterke tracks en, naast de stem van Bono, is het met name het gitaargeluid van The Edge dat het U2-geluid laat doorklinken. Daarbij moet ook vermeld worden dat Robertson heeft gekozen voor mede-Canadees Daniel Lanois als co-producer en die was in die rol ook medeverantwoordelijk voor het geluid van de U2-albums The Unforgettable FireThe Joshua Tree en Achtung Baby.

Van de andere tracks zijn er twee die redelijk downtempo zijn (Broken Arrow en Sonny Got Caught In The Moonlight) en twee die uptempo zijn (American Roulette en Hell's Half Acre). Gezamenlijk zorgen ze voor een aangename balans omdat zij variatie in tempo en dynamiek brengen. En het zijn gewoon sterke tracks.

Prijsnummer is Somewhere Down The Crazy River dat een behoorlijke hit werd in een flink aantal landen (onder andere top tien in Nederland en België). Het samenspel tussen Katché en Levin is hier geweldig, de backing vocals van Sam Llanas (als 'Sammy BoDean') zijn prachtig en de half-gesproken voordracht van Robertson is heel krachtig. Geweldig nummer.

Robbie Robertson heeft in de ruim dertig jaar na dit album slechts vier solo-albums uitgebracht, maar ook gewerkt aan vele soundtracks als producerexecutive producer of music supervisor. Zijn muzikale erfenis is met zijn werk met The HawksBob Dylan, The Band, zijn solo-werk en de soundtracks groots te noemen.


© 2023 TTZL


Official website: Robbie Robertson
Wikipedia EN: Robbie Robertson
Wikipedia NL: Robbie Robertson

YouTube: Robbie Robertson  [album]
Spotify: Robbie Robertson [album]

YouTube: Fallen Angel
YouTube: Broken Arrow
YouTube: The Weight [The Band]
YouTube: I Shall Be Released [The Band]

zaterdag 5 augustus 2023

#560: Iron Maiden - Empire Of The Clouds (2016)

Meestal ben ik minder geïnteresseerd in de uitvoering en verpakking van een LP of CD dan in de muziek. Ik verzamel muziek en dan graag de kwalitatief beste versie van een album. Toch zijn er heel soms uitgaven die bijna te mooi zijn om waar te zijn. De picture disc die voor Record Store Day 2016 (zie blog #179) werd uitgebracht van Iron Maiden's epos Empire Of The Clouds is er zo één.

Het nummer staat op hun album The Book Of Souls uit 2015 (zie blog #150) en vertelt het verhaal van de HMA R101. 'HMA' staat voor His Majesty's Airship en verwijst naar het bestuurbare luchtschip (ook wel aangeduid als zeppelin) waarvan de bouw in 1929 werd afgerond. De bedoeling was om met dit soort luchtschepen post en passagiers op een snelle manier te vervoeren naar Britse kolonies als India, Australië en Canada. 

Empire Of The Clouds is het langste nummer (18 minuten) van Iron Maiden tot nu toe en het verhaal is goed te volgen in deze clip waarin de songtekst wordt weergegeven.

De start van het nummer is rustig en orkestraal en na tweeëneenhalve minuut komt de ritmesectie er voorzichtig bij. Zanger (en schrijver van het nummer) Bruce Dickinson vertelt over de totstandkoming van het luchtschip en de hooggespannen verwachtingen. Om aan te geven hoe groot het was zingt hij:

She's the biggest vessel built by man, a giant of the skies
For all you unbelievers, the Titanic fits inside

Vanaf viereneenhalve minuut komen de gitaren erbij en wordt de ritmesectie luider (het wordt herkenbaar Iron Maiden). Het verhaal gaat verder en het blijkt dat het luchtschip onvoldoende getest was. Ook waren er nog voor het vertrek zorgen over het te grote gewicht en het mogelijke verlies van gas via de ventielen. Alle zorgen moesten echter wijken onder de (politieke) druk die werd uitgeoefend om te vertrekken. 

Na een instrumentale break met uitgesponnen gitaarsolo's van zo'n vijf minuten wordt de ondergang van het luchtschip bezongen. De route zou via Frankrijk en Egypte naar Karachi in Pakistan leiden, maar een storm boven Noord-Frankrijk werd het luchtschip en 48 mensen noodlottig. Na het verklanken van het neerstorten volgt in de laatste minuut van het nummer nog een coda die mooi aansluit bij het begin van het nummer.

Het is echt een geweldige track van epische proporties en op de b-kant van de 12-inch staat een interview over de totstandkoming van het nummer.

Maar nu nog even over de uitvoering van deze 12-inch. Zoals ik in het begin aangaf is deze al net zo mooi als het nummer zelf. 

Het is dus een picture disc met een afbeelding van Iron Maiden's mascotte Eddie met het luchtschip op de ene kant en op de andere kant informatie over de tracks. De hoes kent een zogenaamde die cut waardoor de picture disc te zien is in het uitgesneden deel. Aan de binnenzijde en op de achterkant staan krantenknipsels en -foto's die het helemaal af maken. Wat is het toch heerlijk al er zoveel tijd en aandacht aan iets besteed wordt.


© 2023 TTZL


Officiële website: Iron Maiden
Wikipedia EN: Iron Maiden
Wikipedia NL: Iron Maiden