Zoeken in deze blog

zaterdag 26 juli 2014

#90: New Musik - From A To B (1980)

Voor de verandering deze week eens een pure popplaat. Synth-pop wel te verstaan. Voordat Tony Mansfield bekendheid verwierf als producer van artiesten als a-ha, The B-52's, After The Fire, Mari Wilson en Captain Sensible was hij de voorman van de Engelse band New Musik.

De band produceerde in haar korte bestaan (1977-1982) drie albums. Het debuutalbum From A To B wordt alom gezien als één van de belangrijkste en invloedrijkste albums met elektronische muziek van de jaren 80.

De band is niet cool. Integendeel, ze zien er uit als nerds en de muziek klinkt op het eerste gehoor eenvoudig en hoekig en aan de zang moet je wennen. Pas bij herhaaldelijke beluistering begin je de klankrijkdom en verstopte vondsten te ontdekken. En dan blijken de teksten ook nog rijker te zijn dan je voor mogelijk hield. Het feit dat de groep na ruim dertig jaar nog niet is vergeten geeft aan dat ze meer waren dan zo maar een bandje (de albums zijn in 1994, 2001 en 2011 opnieuw uitgebracht).

Van de tien nummers op het album zijn er vijf op single verschenen, maar alleen het aanstekelijke This World Of Water (clip) haalde in Nederland de Top 40 (5 weken, hoogste positie: #30). Aan de kwaliteit van de nummers kan het niet gelegen hebben want Straight Lines en Sanctuary zijn net zo sterk en hebben allebei een intrigerend intro. On Islands is een heel sfeervol nummer, heeft een iets trager tempo dan de meeste andere nummers en heeft op het einde een gesproken boodschap door een kinderstem wat wonderwel werkt. Het laatste nummer dat op single verscheen is Living By Numbers (clip) dat een mooie tekst over vervreemding heeft.

De keuze van de singletracks had volgens mij ook makkelijk anders uit kunnen vallen, want Science en The Safe Side hadden net zo goed uitgekozen kunnen worden.

Eén van beste nummers van het album is wat mij betreft A Map Of You. Het is het enige nummer waarin het tempo fiks omlaag gaat en waarin een rustieke sfeer mooi contrasteert met een dissonante toetsenpartij. Adventures kent een zangmelodie die af en toe tegen de muziek lijkt in te gaan en is ook prachtig. En dan is er tenslotte nog het aanstekelijke Dead Fish (Don't Swim Home) met een anderhalve minuut durend intro en een mooie tekst over falend leiderschap.

Anywhere en Warp zijn ook goede albums van New Musik, maar From A To B is een regelrechte klassieker in het genre.


© 2014 TTZL


Unofficial website: 
New Musik
Wikipedia EN: New Musik
Youtube: This World Of Water [clip]
Youtube: Straight Lines
Youtube: Sanctuary
Youtube: On Islands
Youtube: Living By Numbers [clip]
Youtube: Science
Youtube: The Safe Side
Youtube: A Map Of You
Youtube: Adventures
Youtube: Dead Fish (Don't Swim Home)

zondag 20 juli 2014

#89: Lou Reed - New York (1989)

Op 27 oktober 2013 overleed op 71-jarige leeftijd één de grote namen uit de muziek: Lou Reed. Hoog tijd om eens aandacht te besteden aan één van zijn albums, maar welke? Het geweldige Transformer (1972) of het aanvankelijk onderschatte Berlin (1973)? De live-explosie Rock N Roll Animal (1974) of prachtplaten als Coney Island Baby (1976), Street Hassle (1978), The Bells (1979), The Blue Mask (1982) of New Sensations (1984)? Of één van de klasseplaten uit de jaren negentig?

Het werd uiteindelijk het album uit 1989 dat de naam draagt van zijn levenslange inspiratiebron: New York. In veertien verhalende songs komt van alles langs. Waar hij meestal over persoonlijke zaken zingt, schuwt hij dit keer ook de wat grotere onderwerpen niet. 

Zo gaat het in Halloween Parade over aids en in Endless Cycle over kindermishandeling. In zijn kenmerkende stijl weet hij in enkele zinnen een beeld op te roepen waarbij hij zijn bijtende commentaar levert. In Xmas In February beschrijft hij de schrijnende situatie van dakloze Vietnamveteranen 
en in Last Great American Whale zet hij het milieubewustzijn van de gemiddelde Amerikaan af tegen dat van de 'native Americans':

Well Americans don't care for much of anything
Land and water the least
And animal life is low on the totem pole
With human life not worth more than infected yeast

Americans don't care too much for beauty
They'll shit in a river, dump battery acid in a stream
They'll watch dead rats wash up on the beach

And complain if they can't swim

In alle hiervoor genoemde nummers staat de muziek nadrukkelijk in dienst van de teksten. Het wordt vaak simpel gehouden en zorgt qua sfeer voor ondersteuning. Bijvoorbeeld een New Orleans-achtige 'carnival'-sfeer in Halloween Parade en een melancholisch gitaargeluid in Xmas In February.

Dan zijn er natuurlijk ook nog de meer persoonlijke onderwerpen zoals zijn ode aan Andy Warhol ('Dime Story Mystery') waarin elektrische gitaar en strijkers tegen elkaar opboksen. En in Beginning Of A Great Adventure horen we zijn overdenkingen inzake het ouderschap over een lekkere blues.

Ik heb twee favorieten op het album. De ene is de opener Romeo Had Juliette over het leven met gangs en drugs in New York. Ook muzikaal gezien één van de hoogtepunten met een lekker droog drumgeluid en een behoorlijk op de voorgrond tredende vervormde gitaar. De andere is Dirty Blvd. waarin ook een sterke muzikale begeleiding gecombineerd wordt met grotestadspoëzie over het leven van de minder bedeelden:

This room cost $2,000 a month
You can believe it, man, it's true
Somewhere there's a landlord's laughing till he wets his pants
No one dreams of being a doctor or a lawyer or anything
They dream of dealing on the dirty boulevard

Give me your hungry, your tired, your poor I'll piss on 'em
That's what the Statue of Bigotry says
Your poor huddled masses
Let's club 'em to death

And get it over with and just dump 'em on the boulevard

New York is zonder meer één van de beste solo-albums van Lou Reed en verdient het om tot in lengte van dagen beluisterd te worden. Iedere keer als je de teksten hoort (of meeleest) ontdek je weer nieuwe dingen en invalshoeken. Een live uitvoering van het album kun je bekijken via Youtube.

New York was trouwens één van de eerste 'CD+G' albums, wat staat voor 'CD+Graphics'. Met CD-spelers die dit systeem ondersteunden (zoals de Philips CD-I) kon je zowel naar de muziek luisteren als naar stilstaande beelden op TV kijken (foto's en songteksten). Het systeem is trouwens genadeloos geflopt omdat er bijna geen CD-spelers waren die het syteem ondersteunden en er zijn niet meer enkele tientallen schijfjes met het CD+G systeem verschenen. Meer informatie kun je vinden op de website van The CD+G Museum.

© 2014 TTZL


Official website: Lou Reed

Wikipedia EN: Lou Reed
Wikipedia NL: Lou Reed
Youtube: Halloween Parade

zondag 13 juli 2014

#88: Type O Negative - Slow, Deep And Hard (1991)


In 1991 verscheen het debuutalbum Slow, Deep And Hard van Type O Negative en dat ging niet onopgemerkt voorbij. 

Zowel het imago van de band als de muziek en de teksten zorgde voor veel controverse en protestdemonstraties bij hun optredens in Duitsland, Oostenrijk en Nederland, getuige dit stuk in De Groene Amsterdammer. Maar het bleek dus allemaal wel mee te vallen en niet veel meer te zijn dan kwajongensgedrag van een paar volwassen kerels. Niets nieuws onder de zon dus...

En dan de muziek. Lang uitgesponnen tracks die een mengeling van gothic en doom metal bevatten. Songs met soms een extreem laag tempo en teksten die shockeren of je doen lachen, afhankelijk van je gevoel voor (zwarte) humor.

Het openingsnummer Unsuccessfully Coping With The Natural Beauty Of Infidelity gaat met een langzaam oplopende toon van start en knalt er na dertig seconden vol is om even later al weer gas terug te nemen. In 12 minuten ontrolt zich de klaagzang van een bedrogene in drie delen met titels als "I. Anorganic Transmutogenesis (Synthetic Division)", "II. Coitus Interruptus" en "III. I Know You're Fucking Someone Else" (bijna alle nummers hebben dit soort komische subtitels). 

Het koortje dat semi-vrolijk "He Knows You're Fucking Someone Else" zingt in deel drie is ronduit hilarisch te noemen. Als dit geen glimlach op je gezicht tovert kun je de rest van het album misschien beter laten voor wat het is.

Na het maatschappij-kritische Der Untermensch en de 'personality disorder' beschrijving in Xero Tolerance is duidelijk dat het wel dreigend lijkt en klinkt, maar dat we het allemaal niet zo serieus moeten nemen. Of zoals zanger Peter Steele zelf ooit zei: "We zijn gewoon vier muzikale clowns uit Brooklyn, ik wil helemaal niet dat we zo serieus worden genomen."

Na Prelude To Agony volgt Glass Walls Of Limbo waaraan de subtitel "dance mix" is toegevoegd. Weinig dansen natuurlijk, het klinkt meer als de muziek van één of ander ritueel terwijl er iemand een zak vol glaswerk aan het verplaatsen is. Heel apart...

En alsof dat nog niet genoeg is krijgen we dan nog The Misinterpretation Of Silence And Its Disastrous Consequences oftewel 64 seconden stilte voordat het laatste nummer komt met de monsterlijke titel

   Gravitational Constant: G = 6.67 x 10-8 cm-3 gm-1 sec-2


Het is echter een waardige afsluiter van een bijzondere debuutalbum van een groep die zeven albums zou maken voordat zanger Peter Steele in 2010 aan een hartkwaal overleed.

Dit is niet het beste album van Type O Negative, want dat is zonder meer Bloody Kisses uit 1993. De elementen die al op het debuutalbum aanwezig waren worden hierop beter en zorgvuldiger uitgewerkt en de melodieën zijn ook sterker. Dat album had echter niet kunnen bestaan zonder Slow, Deep And Hard.

zondag 6 juli 2014

#87: Robert Rich - Somnium (2001)

Zeven hele uren (!) duurt het werkstuk Somnium op deze muziek-DVD van Robert Rich, één van de grote namen in het ambient genre. Sinds 1982 verschijnen er al albums van hem waarvan vele tot de klassiekers in het genre worden gerekend, bijvoorbeeld Trances/Drones (1983), Numena/Geometry (1987/88) en Below Zero (1998).

Hij is echter vooral bekend van de 'Sleep Concerts' die hij in zijn studietijd in de vroege jaren tachtig van de vorige eeuw organiseerde. Voor een publiek van 50 á 60 man in hun zelf meegebrachte slaapzakken bracht hij een mix van geluiden, voorbereide loops en drones en live gespeelde muziek op een zeer laag volume. 

Nu is de term 'Sleep Concert' wat misleidend, want de muziek is niet bedoeld om je in een diepe slaap te brengen. Het idee is meer om een interactie aan je gaan met je onderbewuste terwijl je tussen waken en slapen pendelt en zo je gedachten en dromen te stimuleren. 

Omdat de technische mogelijkheden van LP's en CD's te beperkt waren voor een uren durend muziekstuk duurde het tot 2001 voordat er een fysieke versie van Somnium verscheen. De DVD bood de mogelijkheid om een zeven uur durende studio-versie uit te brengen in een perfecte geluidskwaliteit. Hierdoor kan Somnium nu ook op andere manieren geconsumeerd worden. Het werkt prima als achtergrondmuziek/-geluid bij lezen of studeren, maar kan ook geconcentreerd op een koptelefoon beluisterd worden waarbij je gedachten onherroepelijk de vrije loop nemen.

Luister eens naar een tien minuten durende uitsnede uit het zesde uur van Somnium om een idee te krijgen of duik gelijk in het diepe en onderga de totale zeven uur van Somnium. Luister, slaap, studeer, lees of relax lekker in de wereld van Robert Rich.


© 2014 TTZL


Official website: Robert Rich

Wikipedia EN: Robert Rich
Ambient Music Guide: Robert Rich
Youtube: Somnium [gedeelte uit het zesde uur]
Youtube: Somnium lfull album]