Zoeken in deze blog

zondag 27 maart 2022

#489: Neil Young Archives

Er zijn natuurlijk wel meer artiesten die de heruitgave van hun werk serieus aanpakken, maar bij weinigen is het zo groots opgezet als bij Neil Young. Het Neil Young Archives (NYA) project schijnt al te lopen vanaf de late jaren tachtig, maar pas vanaf 2003 begonnen zijn fans daar ook wat van te merken. 

In dat jaar werden vier albums opgenomen in een serie die Digital Masterpiece Series werd gedoopt. Er verschenen vier albums voor het eerst op  CD: On The Beach (1974), American Stars 'N  Bars (1977), Hawks & Doves (1980) en Re·ac·tor (1981). Alhoewel het niet alle vier sterke albums zijn horen we wel mooie songs als On The Beach, Like A Hurricane, The Old Homestead en Shots.

In de jaren na 2003 kwamen doorlopend aankondigingen voor archief box sets, maar telkens werd de datum van verschijnen weer uitgesteld. De box sets zouden voornamelijk onuitgebracht materiaal gaan bevatten. 

Nog voordat de eerste box set verscheen kwam er een uitgave in 2006 in de Performance Series. Dit was een optreden uit 1970 (Live At The Fillmore East) van Neil Young & Crazy Horse. Hierop bijvoorbeeld een prachtige uitvoering van Cowgirl In The Sand. Sindsdien zijn er meer dan tien uitgaven in deze serie geweest.

In 2009 kregen we de Official Release Series voorgeschoteld. Hierin worden de officiële albums van Neil Young (met diverse bands) uitgebracht. Op dit moment zijn er drie boxen: Discs 1-4 (1968-72), Discs 5-8 (1973-75) en Discs 8.5-12 (1976-79). Inmiddels is voor april 2022 een box vier aangekondigd: Discs 13, 14, 20 & 21 (1980-81 & 1988-89).

Ook in 2009 verscheen dan eindelijk de archief box set, Neil Young Archives - Vol. I (1963-1972). Verwarrend genoeg is in deze 8CD-box ook Live At The Fillmore East (PS02) opgenomen en is een ander album (Live At Massey Hall - PS03) ook los uitgebracht. In 2020 verscheen Volume II en van de 10 CD's in deze box zijn er inmiddels drie ook los verschenen. Je moet wel blijven opletten als Neil Young fan!

De laatste jaren zijn er nog twee nieuwe series bij gekomen. In 2017 verscheen een eerste uitgave in de Special Release Series: Hitchhiker, een onuitgebracht album uit 1976. Daarna volgden in 2018 de soundtrack Paradox en in 2020 Homegrown, een 'long lost' onuitgebracht album uit 1975.

En in oktober 2021 was daar ineens Carnegie Hall 1970, de eerste uitgave in de Official Bootleg Series en er zijn al vijf verdere uitgaven in de serie aangekondigd (wat echter geen zekerheid geeft dat ze ook zullen verschijnen, zo leert ons de geschiedenis van de NYA).

Het zijn kortom mooie tijden voor de Neil Young liefhebber, al moet je wel opletten. Als je niet goed uitkijkt koop je zomaar een album dubbel omdat het al in een box zat opgenomen of je grijpt naast een uitgave omdat het een 'limited edition' was. Desondanks zijn alle geremasterde heruitgaven en het onuitgebrachte werk zeer welkom en is Neil Young's nauwe betrokkenheid een  garantie voor een hoge standaard. Dat zien we ook terug op de website van NYA, waarop een schat aan informatie te vinden is, zeker als je een abonnement neemt. Dan krijg je toegang tot streams van alle albums, 'timeline events', video's en meer. 

© 2022 TTZL


Officiële website: Neil Young
Wikipedia EN: Neil Young / NYA
Wikipedia NL: Neil Young

YouTube: On The Beach
YouTube: Shots
Gepost door op Geen opmerkingen:

zondag 20 maart 2022

#488: Klang - The Pop Theory (1980) / Dots And Dashes (1982)

"This ain't rock 'n' roll, this is pop music!". Dat wordt geschreeuwd aan het einde van het korte nummer Go! aan het begin van het debuutalbum The Pop Theory (uit 1980) van de Belgische band Klang. Het nummer klinkt namelijk als het intro van een typisch jaren zeventig heavy rock nummer, stopt dan abrupt na de uitspraak, waarna het inderdaad heel poppy Mucho Macho Song start. Een opvallend begin van een album.

Klang werd opgericht door broers Klaus (echte naam Claude Ongena) en Kurt Klang (echte naam Alain Ongena) nadat hun band X-Pulsion splitte. Klaus switcht van drums naar zang, gitaar en keyboards terwijl Kurt bleef bassen. Samen met Denis Rufin op drums en Robert Frankson op gitaar debuteren ze met het leuke Family Life op het verzamelalbum Get Sprouts met allemaal Belgische bands. Het nummer komt ook op hun debuutalbum.

Kort daarna winnen ze in Nederland een talentenjacht van magazine Hitkrant en dat levert de band een platencontract op bij het Nederlandse Backdoor, een sublabel van Phonogram. Dat is waarschijnlijk ook de reden dat de band mij opviel aangezien door mij geliefde bands als The Mo en Picture ook bij dat label zaten.

Op internet worden uiteen lopende invloeden als David Bowie (zie deze blogs) en ska genoemd. Dat klopt, maar daarnaast ik hoor ik overeenkomsten met contemporaine Belgische bands (ondanks dat ze bijna niet in Belpop-overzichten voorkomen door hun Nederlandse platencontract) en Nederlandse bands als Gruppo Sportivo (zie #152) en The Tapes. Je hoort dit onder andere terug in tracks als Nagasaki Sun en Wailing In The Moonlight.

In 1982 volgde het tweede album, Dots And Dashes, en daarop is alles beter: de songs, de arrangementen en de productie (al maakt de YouTube video van matige kwaliteit dat lastig om te horen). Nummers als Sounds of Love, Estrangero, Sword Of Justice en Dots And Dashes deden verlangen naar een derde album dat niet meer zou komen. 

Althans, pas in 2014 was er een comeback met Meanwhile In The Cosy Garage, maar ondanks het zeker niet onaardige album (getuige de trailer) is er daarna geen nieuw materiaal meer verschenen. 

© 2022 TTZL


Wikipedia EN: Klaus Klang
Wikipedia NL: Klang

YouTube: The Pop Theory [album]
YouTube: Dots And Dashes [album]

YouTube: Go!
YouTube: Family Life
YouTube: Nagasaki Sun

Gepost door op Geen opmerkingen:

zondag 13 maart 2022

#487: The Christians - The Christians (1987)

Het is wel apart hoe je eigen ervaringen een schijnwerkelijkheid kunnen creëren. Naar mijn overtuiging had de Britse band The Christians eind jaren tachtig een aantal vette top tien gehad in Nederland. Toen ik het echter voor dit blog over hun gelijknamige debuutalbum (uit oktober 1987) nakeek, bleek dat de singles van dat album in de Top 40 niet eens een top twintig notering hadden gehaald. En dat waren het ook eens niet de singles die ik 'onthouden' had als hun grootste successen. Tot zover de betrouwbaarheid van herinneringen...

De broers Garry, Russel en Roger Christian richtten samen met Henry Christian Priestman (ja, dat is echt zijn tweede naam) de band The Christians op in 1985. Maar nog voordat het debuutalbum werd opgenomen verliet Roger de band omdat hij er geen trek in had om op tournee te gaan.

Dat mijn herinneringen niet stroken met de waarheid zal er mee te maken hebben dat ik dit album zoveel heb gedraaid. De eerste single Forgotten Town kocht ik nog op 7-inch, maar na Hooverville en When The Fingers Point wist ik genoeg, ik moest de CD hebben (nog een redelijk nieuw medium toen). 

Dat de muziek mij zo beviel was niet vanzelfsprekend. Dit soort pop-soul, gerelateerd aan het Motown-geluid, was niet mijn dagelijkse kost. Ik luisterde meer naar alternative en hard rock, maar het geluid van Motown-act The Temptations kon mij bijvoorbeeld dan wel weer bekoren omdat daar een rauw randje aan zat. Ik was dan ook niet verbaasd toen een Britse muziekjournalist The Christians omschreef als "The Temptations in gescheurde jeans, die nummers met een gruizige kern produceren in een zoet vocaal omhulsel".

Het is ook dat meerstemmige vocale omhulsel van de Christian-broers en Priestman dat als eerste opvalt aan de nummers. Maar de bijdragen van Priestman als songschrijver en Laurie Latham als producer zijn minstens zo belangrijk. De nummers klinken geraffineerd en stijlvol, maar hebben onderhuids en in de solo's voldoende rauwheid om interessant te zijn in plaats van te glad te worden. De enige keer dat dit wat mij betreft wel gebeurt is nota bene in hun grootste hit, Ideal World. 

Save A Soul In Every Town en ... And That's Why daarentegen zijn lekkere uptempo tracks met originele zangmelodieën en One In A Million en Sad Songs zijn rustpuntjes in respectievelijk karakter en tempo. Ander hoogtepunt van het album is wat mij betreft het ook op single uitgebrachte Born Again dat swingt, heerlijke vocale arrangementen en zangstemmen heeft en een intelligente, sociaal-maatschappelijk relevante tekst, zoals de meeste nummers overigens.

De CD-versie van het album kende ook nog drie bonustracks. Er is de ballad Why Waltz, b-kant van de Forgotton Town single, dat beter is dan menig b-kantje. En er zijn twee 12"-inches versies van andere singles: Forgotten Town (12" Dub Version) en When The Fingers Point (12" Remix). Normaal gesproken ben ik niet zo'n fan van die remixen, maar deze zijn echt goed gedaan. In 2012 is er luxe 2CD heruitgave geweest, maar die is helaas alleen nog tweedehands voor de hoofdprijs op de kop te tikken.

Na dit succesvolle debuutalbum (ook qua verkoopcijfers) bracht de band in 1988 een cover uit van Harvest For The World (origineel van The Isley Brothers), dat mede door de clip een hit werd en dat was mooi, want de opbrengst ging naar goede doelen. Samen met andere artiesten werd in 1989 werd weer een goede doelen single uitgebracht, Ferry Cross the Mersey, voor de slachtoffers en nabestaanden van de Hillsborough disaster. 

Het tweede Christians-album Colour leverde ook nog hits op waarvan Words het bekendste is, maar was al minder succesvol dan het debuut. Alhoewel de populariteit verder afnam bestaat de band nog steeds (al is van de originele band alleen Garry Christian over) en gaat men ook nog op tournee.

© 2022 TTZL


Official website: The Christians
Wikipedia EN: The Christians
Wikipedia NL: The Christians

YouTube: The Christians [album]
Spotify: The Christians [album]

YouTube: Forgotten Town
YouTube: Born Again
YouTube: Ideal World
YouTube: Hooverville
YouTube: Sad Songs
YouTube: Why Waltz

YouTube: Ferry Cross the Mersey [The Christians a.o.]
YouTube: Words
YouTube: Harvest For The World [The Isley Brothers, 1976]
Gepost door op Geen opmerkingen:

zondag 6 maart 2022

#486: Edwin Starr - War (1970)

Door de tragedie in Oekraïne moest ik denken aan het album Psychedelic Shack van The Temptations, dat in maart 1970 uitkwam. Hierop stond, naast de gebruikelijke nummers over liefde en vriendschap, een nummer over een afwijkend onderwerp. Net als alle andere nummers gecomponeerd door Motown's top songschrijversduo Norman Whitfield en Barrett Strong, gaat War over de gruwelen van oorlog in het algemeen en is het een anti Vietnamoorlog-verklaring in het bijzonder. 

Het is een sterk nummer met een krachtige boodschap en Motown kreeg dan ook veel verzoeken om het nummer als single uit te brengen. Motown en The Temptations waren echter bang voor de reputatie van de groep vanwege het controversiële onderwerp. 

Co-componist en producer Whitfield was het hier niet mee eens en als compromis mocht hij de studio in om het nummer opnieuw op te nemen met een andere uitvoerende die zich daarvoor vrijwillig had gemeld: Edwin Starr (op dat moment nog een tweede garnituur artiest bij Motown).

Bij de uitvoering van War door Edwin Starr verbleekt de originele versie. Starr was beïnvloed door 'soul shout'-stijl James Brown en Whitfield paste het arrangement daar op aan. De voordacht is intens en kwaad en de elektrische gitaar speelt een veel prominentere rol dan op de versie van The Temptations. Het nummer sloeg direct aan en stond in de VS drie weken op de eerste plaats van de hitlijst.

Op de b-kant van de single stond origineel He Who Picks A Rose (een prima uptempo soulnummer), op heruitgaven kwam Stop The War Now op de b-kant te staan. Dat nummer werd kort na War zelf als single uitgebracht en deed het ook niet onaardig in de hitlijsten, maar voelt toch teveel als een 'War part 2' om een blijvende indruk achter te laten.

War is een klassieker en ook in versies van andere uitvoerenden blijft het nummer indruk maken. Frankie Goes To Hollywood heeft een aantal versies opgenomen waarvan de LP-versie van War toch wel mijn favoriet is. Op zijn album Live/1975-85 brengt Bruce Springsteen ook een indrukwekkende versie van War die het als single tot de top tien van de VS hitlijst schopte.

War is te vinden op het album Involved uit 1971 en daarop staat ook het geweldige, twaalf minuten durende, Ball Of Confusion (That's What The World Is Today). Het hele album is van harte aanbevolen, zeker in de geremasterde versie van Cherry Red met liefst veertien bonus tracks! En kijk dan meteen ook even naar e heruitgave van Soul Master uit 1968 (met zeventien bonus tracks) met de hit Agent Double-O-Soul.

© 2022 TTZL


Official website: Edwin Starr
Wikipedia EN: Edwin Starr
Wikipedia NL: Edwin Starr

YouTube: War
YouTube: War [official 1969 video]

YouTube: War [The Temptations, 1970]
YouTube: War [Frankie Goes To Hollywood, 1984]
YouTube: War [Bruce Springsteen, 1986]

Spotify: Soul Master [album]
Spotify: Involved [album]
Gepost door op Geen opmerkingen:
Abonneren op: Posts (Atom)