Zoeken in deze blog

zaterdag 25 augustus 2018

#302: Lynyrd Skynyrd - Skynyrd's Innyrds/Their Greatest Hits (1989)

Deze week overleed Ed King op 68-jarige leeftijd, één van de drie gitaristen van Lynyrd Skynyrd in de hoogtijdagen van de band. Lynyrd Skynyrd was één van de grote Southern Rock groepen naast bands als The Allman Brothers Band, The Marshall Tucker Band, Blackfoot, Molly Hatchet en The Doobie Brothers.

De band is in diverse samenstellingen en onder diverse namen actief sinds 1964. In 1969 wordt gekozen voor de naam Leonard Skinnard, een spottende verbastering van de naam van hun gymleraar op school (Leonard Skinner) die bekend stond om zijn onbuigzame houding jegens jongens met lang haar. 

Al snel wordt de spelling veranderd in Lynyrd Skynyrd en direct vanaf hun debuutalbum in 1973 heeft de band succes. Dit succes wordt echter ruw verstoord door een vliegtuigongeluk in 1977 waarbij drie bandleden omkwamen en de anderen zwaar gewond raakten. Hierna werd de band ontbonden totdat in 1987 een aantal leden een doorstart maakten. De band werd echter niet meer zo succesvol als voorheen.

De verzamelaar Skynyrd's Innyrds/Their Greatest Hits uit 1989 richt zich daarom alleen op de periode 1973-1977. Zowel singles (Saturday Night Special, What's Your NameSwamp MusicDon't Ask Me No Questions) als een albumtrack (de J.J. Cale cover Call Me The Breeze) en outtakes staan erop. In Nederland haalde de band nooit de hitparade, maar in de U.S. gebeurde dit regelmatig. Toch staat één van hun bekende nummers, Free Bird, nog altijd hoog in de Top 2000 (op #315 in 2017). Op dit album staat trouwens niet de originele versie maar een prachtige alternatief: Free Bird (outtake version).

Aan sommige songs zit een heel verhaal vast. That Smell is een waarschuwend nummer over drank- en drugsgebruik. Het werd geschreven naar aanleiding van auto-ongelukken van twee bandleden in hetzelfde weekend in 1976 waar drank en het gebruik van Quaaludes debet aan waren:

Now they call you Prince Charming
Can't speak a word when you're full of 'ludes
Say you'll be all right come tomorrow
But tomorrow might not be here for you

Ooooh that smell
Can't you smell that smell
Ooooh that smell
The smell of death surrounds you

Ook over het bekendste nummer van Lynyrd Skynyrd is heel wat te melden. Het prachtige Sweet Home Alabama (#381 in de Top 2000 van 2017) is namelijk een reactie op Neil Young. In 1970 bracht Young het nummer Southern Man uit waarin hij de misstanden van de slavernij in het zuiden aan de kaak stelt:

I saw cotton and I saw black,
tall white mansions and little shacks.
Southern Man, when will you pay them back?

En in 1972 volgt Young dit op met Alabama over de staat waar tot in de jaren zeventig discriminerende wetten van kracht waren en het kiesstelsel niet werd aangepast zodat de rurale bevolking (een minderheid) aan de macht kon blijven:

Oh Alabama
Can I see you and shake your hand
Make friends down in Alabama
I'm from a new land
I come to you and see all this ruin
What are you doing Alabama?
You got the rest of the union to help you along
What's going wrong?

De zuidelijke mannen van Lynyrd Skynyrd pikten dit niet en pakten op hun beurt Neil Young aan in de songtekst van Sweet Home Alabama:

Well I heard mister Young sing about her
Well, I heard ole Neil put her down
Well, I hope Neil Young will remember
A Southern man don't need him around anyhow

Sommigen menen dat het nummer een reactie is op beide Neil Young nummers, maar volgens Young zelf gaat het alleen om een reactie op Alabama. En dat is volgens hem nog terecht ook: "Het verdiende de steek die Lynyrd Skynyrd me gaf met hun geweldige nummer. Ik vind mijn woorden niet leuk als ik ernaar luister, ze zijn beschuldigend en neerbuigend, niet volledig doordacht en te gemakkelijk verkeerd te interpreteren.".

Gelukkig kwam er hierdoor geen vijandige houding tegenover elkaar. Over en weer werd waardering voor elkaars werk uitgesproken, werden elkaars band t-shirts gedragen en elkaars nummers gespeeld. En terecht, want ook na 45 jaar staat het repertoire van Lynyrd Skynyrd uit de jaren 1973-1977 nog als een huis.

© 2018 TTZL


Officiële website: Lynyrd Skynyrd
Wikipedia EN: Lynyrd Skynyrd
Wikipedia NL: Lynyrd Skynyrd

YouTube: Sweet Home Alabama
YouTube: Free Bird (outtake version)
YouTube: Saturday Night Special
YouTube: What's Your Name
YouTube: That Smell
YouTube: Swamp Music
YouTube: Don't Ask Me No Questions
YouTube: Call Me The Breeze

YouTube: Free Bird [albumversie]
YouTube: Southern Man [Neil Young, 1970]
YouTube: Alabama [Neil Young, 1972]

zondag 19 augustus 2018

#301: Frank Zappa - Hot Rats (1969)

In 1969 werd Frank Zappa, naar eigen zeggen, door financiële problemen gedwongen om zijn band The Mothers Of Invention (MOI) op te heffen. Ook gaf Zappa aan dat hij ontevreden was over de inzet van de bandleden.

Kort na het laatste MOI-album Uncle Meat bracht hij zijn tweede solo-album (en achtste album in totaal) uit: Hot Rats. Dit album betekende een stijlbreuk met het verleden. De albums met The Mothers Of Invention bevatten nummers die bestaan uit een bonte combinatie van stijlen en bijtende, satirische teksten. Hot Rats daarentegen is een bijna geheel instrumentaal album dat qua compositionele opbouw sterk jazz-georiënteerd is, maar in de uitvoering een rock-gevoel heeft.

De TTG Studios in LA beschikten in 1969 over de allereerste 16-sporen recorder en Hot Rats is één van de eerste albums die daarmee is opgenomen. Zappa maakte direct volop gebruik van de mogelijkheden die 16 sporen boden ten opzichte van de gangbare 2-, 4- of 8-sporen machines. De drums werden opgenomen op meerdere tracks, opnames werden vertraagd en versneld en de acht tot tien verschillende partijen per nummer van multi-instrumentalist (en ex-MOI) Ian Underwood konden naast elkaar worden opgenomen op meerdere sporen (o.a. piano, orgel, diverse fluiten, klarinet en saxofoon).

Het album opent met Peaches En Regalia, wat (zoals dat zo mooi in het Engels heet) een 'signature track' van Frank Zappa is geworden. Het is een strak gearrangeerd jazz-fusion nummer waarop een versneld afgespeelde Zappa-solo op een 'octave bass' (8 snaren) de show steelt.

Daarna volgt het enige nummer met zang op het album: de bluesrocker Willie The Pimp. Het is niemand minder dan Captain Beefheart die de vocalen voor zijn rekening neemt. Ook violist Don 'Sugarcane' Harris en de gitaarsolo's van Zappa hebben een belangrijke rol in de track.

Kant A sluit af met Son Of Mr. Green Genes en dit is een instrumentale her-interpretatie van het MOI-nummer Mr. Green Genes van Uncle Meat. De verschillen zijn groot zoals je kunt horen en het is ook het enige nummer met uitgebreide hoornarrangementen. 

Little Umbrellas opent Kant B en is vergelijkbaar met Peaches En Regalia. Het daarop volgende, heerlijke uptempo nummer The Gumbo Variations is de langste track van het album en kent onder andere een mooie saxofoon-solo van Ian Underwood en geweldige vioolpartijen van Don 'Sugarcane' Harris. Afsluiter It Must Be A Camel is een rustiger, maar ritmisch gecompliceerd nummer waarin ook de melodie af en toe sprongetjes maakt. Jean-Luc Ponty speelt viool op het nummer en zal ook daarna regelmatig bij Zappa-opnames opduiken. Ook maakte Ponty een heel mooi album onder de titel King Kong: Jean-Luc Ponty Plays The Music Of Frank Zappa.

Hot Rats is zowel bij fans als critici een hoog gewaardeerde favoriet en ook ik krijg er nooit genoeg van. Tijdens de sessie werd ook nog het nummer Bognor Regis opgenomen. Hoewel bedoeld als b-kant van een single is het nummer nooit officieel verschenen. Ook Twenty Small Cigars werd tijdens de Hot Rats sessie opgenomen, maar dit nummer verscheen pas een jaar later op het album Chunga's Revenge.

Toen Hot Rats in 1987 op CD verscheen maakte Frank Zappa daarvoor een nieuwe mix, waarbij The Gumbo Variations zelfs vier minuten langer werd. Bij latere heruitgaven is de originele mix weer in ere hersteld, maar luister ook de 1987-versies van Peaches En RegaliaWillie The PimpSon Of Mr. Green GenesLittle Umbrellas en It Must Be A Camel om de verschillen te horen. 

© 2018 TTZL


Officiële website: Frank Zappa
Wikipedia EN: Frank Zappa
Wikipedia NL: Frank Zappa

YouTube: Peaches En Regalia [1969 original mix]
YouTube: Willie The Pimp [1969 original mix]
YouTube: Son Of Mr. Green Genes [1969 original mix]
YouTube: Little Umbrellas [1969 original mix]
YouTube: The Gumbo Variations [1969 original mix]
YouTube: It Must Be A Camel [1969 original mix]

YouTube: Mr. Green Genes ['Uncle Meat' (1969), The Mothers Of Invention]
YouTube: Bognor Regis
YouTube: Twenty Small Cigars

YouTube: Peaches En Regalia [1987 remix]
YouTube: Willie The Pimp [1987 remix]
YouTube: Son Of Mr. Green Genes [1987 remix]
YouTube: Little Umbrellas [1987 remix]
YouTube: The Gumbo Variations [1987 remix]
YouTube: It Must Be A Camel [1987 remix]


zondag 12 augustus 2018

#300: Prince - Plectrumelectrum / Art Official Age (2014)

Net als Bruce Springsteen (zie blog #299) had Prince al enige jaren geen album uitgebracht. Zijn laatste reguliere album was Planet Earth uit 2007. Daarna volgden weliswaar Lotusflow3r/MPLSound (als 3CD-set met Elixer van protogé Bria Valente) en 20Ten in (natuurlijk) 2010, maar beide uitgaven waren niet overal gewoon verkrijgbaar. 

De 3CD-set was in de VS alleen bij de winkelketen Target verkrijgbaar en 20Ten werd alleen in Europa uitgebracht als gratis bijlage bij vijf kranten en tijdschriften. En toen bracht Prince op 26 september 2014 ineens twee albums tegelijk uit.

Op Plectrumelectrum deelt hij de credits met 3RDEYEGIRL, zijn band op dat moment, bestaande uit Hannah Welton (drums), Donna Grantis (gitaar) en Ida Kristine Nielsen (bas). Alhoewel het album vele invloeden kent (pop, funk, soul, R&B) voert rock de boventoon. Er is veel gitaarwerk, vaak vervormd, en als de nummers een vaste vorm dreigen te krijgen brengt de band meer dan eens een jamsessie-achtige passage.  

Mooie voorbeelden hiervan Fixurlifeup en Anotherlove waarin vele verschillende invloeden en tempi voorbij komen. Dat er af en toe flink gerockt laat het korte nummer Marz goed horen en de R&B-achtige track Funknroll lijkt chaotisch, maar vliegt nergens echt uit de bocht (hier in een live versie bij Arsenio Hall).

Art Official Age is heel anders van toon, het is veel meer een 'R&B á la Prince' album. Dat blijkt uit Funknroll dat ook op dit album aanwezig is. In plaats van de logge rocker op Plectrumelectrum is het hier een modern R&B nummer met veel electronika.  

Het album opent met Art Official Cage, dat direct de toon zet voor de rest van het album. Prince citeert rijkelijk uit zijn verleden, en dan met name uit de eerste tien jaar, en lardeert dat met elementen uit de moderne R&B. Nummers als Breakfast Can Wait, This Could Be Us en Way Back Home kunnen zich meten met het beste uit de Prince-catalogus. 

De reactie van zowel fans als critici was over het algemeen positief op beide albums, waarbij Art Official Age nog iets meer gewaardeerd werd dan Plectrumelectrum. De algemene opvatting is dat deze albums het beste zijn dat Prince sinds de jaren negentig heeft gemaakt. Daar kan ik het alleen maar mee eens zijn. 

En als ik dit schrijf kan ik nog steeds niet geloven dat hij er niet meer is...

© 2018 TTZL


Officiële website: Prince
Wikipedia EN: Prince
Wikipedia NL: Prince

YouTube: Fixurlifeup
YouTube: Anotherlove
YouTube: Marz
YouTube: Funknroll [clip/live version at Arsenio Hall]

YouTube: Art Official Cage
YouTube: Breakfast Can Wait
YouTube: This Could Be Us
YouTube: Way Back Home
YouTubeFunknroll

zaterdag 11 augustus 2018

#299: Bruce Springsteen - Human Touch / Lucky Town (1992)

Vorige week was er bij uitzondering geen TTZL-blog en daarom verschijnen er dit weekend twee. Heel toepasselijk gaan beide blogs over artiesten die op één dag twee nieuwe albums uitbrachten. 

Bruce Springsteen bracht, na een stilte van bijna vijf jaar, op 31 maart 1992 zowel Human Touch als Lucky Town uit. Springsteen begon te werken aan het eerstgenoemde album kort nadat hij de E Street Band had ontbonden in oktober 1989. Alleen pianist Roy Bittan bleef over en daarmee schreef hij Roll Of The Dice (een AOR-radio favoriet) en Real World.

Zelf beschrijft Springsteen het album als een poging tot het schrijven van 'happy songs'. De nummers gaan namelijk niet over de grote onderwerpen die hij normaal gesproken aanroert. Op dit album gaat het vooral over de 'gewone' dingen als (verloren) liefdes (I Wish I Were Blind, Real Man) en relaties (Human Touch), maar ook over triviale zaken als televisie (57 Channels).

De meeste critici waren niet erg enthousiast over het album, al was de één veel kritischer dan de ander. Springsteen-fans waren daarentegen vrij eensgezind in hun afkeer van het album. Dit was niet het Springsteen-album waar ze bijna vijf jaar op gewacht hadden.

Lucky Town werd beter ontvangen door zowel fans als critici. Het album heeft minder bombast dan Human Touch en heeft een meer folk-achtige sfeer terwijl de teksten weer veel persoonlijker zijn. Zo gaat opener Better Days over het oppakken van zijn leven na zijn scheiding en gaat Living Proof over de geboorte van zijn eerste zoon. In Local Hero vertelt hij hoe hij in een etalage een foto van zichzelf zag staan. Toen hij deze ging kopen vertelde de winkelbediende dat het een foto van een 'lokale held' betrof. 

Het titelnummer Lucky Town gaat dan weer over de zoektocht naar geluk en Souls Of The Departed is een geweldig nummer met bijtende sociale kritiek en een glansrol voor de mondharmonica. Dit is de Springsteen die de fans willen horen! 

Human Touch en Lucky Town behoren niet tot het beste van Bruce Springsteen. Ze zijn echter wel interessant omdat ze de worsteling met het grote succes laten horen en de zoektocht naar nieuwe paden. 

© 2018 TTZL


Officiële website: Bruce Springsteen
Wikipedia EN: Bruce Springsteen
Wikipedia NL: Bruce Springsteen

YouTube: HUMAN TOUCH [album]
YouTube: Roll Of The Dice
YouTube: Real World
YouTube: I Wish I Were Blind
YouTube: Real Man
YouTube: Human Touch
YouTube: 57 Channels (And Nothin' On)

YouTube: LUCKY TOWN [album]
YouTube: Better Days
YouTube: Living Proof
YouTube: Local Hero
YouTubeLucky Town
YouTube: Souls Of The Departed