Zoeken in deze blog

zaterdag 26 april 2014

#77: Kingdom Come - Kingdom Come (1988)

Begin 1988 wisten luisteraars van een radiostation in Detroit niet wat ze hoorden. Was de langverwachte reünie van Led Zeppelin dan eindelijk een feit? Nee, dat niet. Maar wat was dit dan wel? 

Tijdens het afmixen van het eerste gelijknamige album van Kingdom Come bleek een cassette van het nummer Get It On te zijn meegeven aan een bekende A&R manager die het een goed nummer vond. Die cassette kwam bij een radiostation en dat begon dat nummer veelvuldig te draaien. Toen de track erg populair bleek bij de luisteraars begonnen ook andere radiostations het nummer te draaien. Omdat zij niet over de cassette beschikten namen ze het gewoon van de radio op! En dat nummer van die onbekende band werd een regelrechte hype.

Het gevolg hiervan was dat het album al de gouden status bereikte in de VS nog voordat het officieel was uitgekomen, zelfs nog voordat de band en de platenmaatschappij hadden kunnen bespreken wat de eerste single zou worden...

Waar veel critici moeite hadden met de overeenkomsten van het stem- en bandgeluid met Led Zeppelin kon dat het publiek minder schelen. Ook buiten de VS trok Kingdom Come de aandacht en verkocht het album goed. 

Dat is ook niet zo gek, want naast Get It On zijn ook Living Out Of Touch, The Shuffle en Shout It Out lekkere uptempo rockers. 

In de midtempo nummers Pushin' Hard en lekker slepende 17 horen we meer blues-invloeden en in Now Forever After en Hideaway zitten wat meer powerpop-elementen. Deze laatste twee nummers zijn wat mij betreft met afstand de minste tracks van het album.

In What Love Can Be laten de mannen van Kingdom Come horen goed geluisterd te hebben naar de ballads van Led Zeppelin. Dit nummer had niet misstaan op één van de vroege Zeppelin-albums (die binnenkort geremasterd door Jimmy Page opnieuw uitkomen). Maar met name Loving You kun je niet beluisteren zonder associaties met Stairway To Heaven van Led Zeppelin.

Kingdom Come bestaat nog steeds, maar zanger en songschrijver Lenny Wolf is al die jaren de enige constante factor gebleken. Het succes van het debuutalbum is nooit geëvenaard, zowel commercieel als artistiek. Op dit moment zijn de originele bandleden weer bij elkaar met als thema "Unfinished Business". Het is afwachten wat dit gaat opleveren.

Het album Kingdom Come blinkt niet uit is originaliteit, om het maar zacht uit te drukken. Het klinkt echter wel vreselijk lekker en het spelplezier en de liefde voor de jaren zeventig hardrock spat er vanaf. Ik draai het album daarom nog altijd graag.

Koningsdag 2014 is dan ook een passende gelegenheid om Kingdom Come weer eens uit de boxen te laten schallen.

© 2014 TTZL


Official website: Kingdom Come/Lenny Wolf
Wikipedia EN: Kingdom Come
Wikipedia NL: Kingdom Come
Youtube: Get It On
Youtube: The Shuffle
Youtube: Shout It Out
Youtube: Pushin' Hard
Youtube: 17
Youtube: Now Forever After
Youtube: Hideaway
Youtube: What Love Can Be
Youtube: Loving You
Youtube: Stairway To Heaven (Led Zeppelin)

zondag 20 april 2014

#76: Afterpartees - First/Last (2013) [+ Record Store Day 2014]


Zaterdag 19 april 2014 was het wereldwijd weer zover: Record Store Day! En dus ben ik zaterdag vroeg opgestaan om op tijd bij Concerto (Utrechtsestraat, Amsterdam) te zijn, want met gelimiteerde releases van gemiddeld 5000 stuks wereldwijd moet je wel vooraan in de rij staan (zie ook de foto's onderaan dit stukje).

Helaas was anderhalf uur voor openingstijd deze keer niet vroeg genoeg, want ik was al nummer 19 in de rij (waarin het wel weer gezellig toeven was!).

Daarom was het enige exemplaar van de RSD-uitgave van Public Image Ltd. al door een ander 'ingepikt', maar de andere items van mijn wensenlijstje kon in nog wel scoren:



Als kadootje kregen de klanten bij de Nederlandse platenzaken een heruitgave op blauw vinyl van de debuutsingle van de Limburgse garage/punk/powerpop-band Afterpartees. Ik moet heel eerlijk bekennen dat ik ze nog niet kende, maar ze blijken al geroemd te zijn op 3FM (ze hebben hun debuutsingle live gespeeld bij 3voor12 Radio) en ook al bij De Wereld Draait Door te hebben gespeeld.

De single beluisterend kan ik me het enthousiasme wel voorstellen. De heren hebben duidelijk goed geluisterd naar de voorbeelden uit de jaren zestig en zeventig. Zowel de uptempo A-kant First/Last als de iets langzamere B-kant That's What You Said liggen lekker in het gehoor en doen verlangen naar een langspeler. 

Al met al weer een geslaagde Record Store Day en volgend jaar maar weer iets eerder mijn bed uit...

© 2014 TTZL

zaterdag 12 april 2014

#75: The Blasters - The Blasters (1981)

Rock and roll, blues, r&b, mountain music, jazz, rockabilly, country en meer, dat is wat The Blasters maken en ze noemen het "American Music"

Het zijn de gitaar spelende broers Phil en Dave Alvin die de band in 1979 oprichten met John Bazz op bas en Bill Bateman op drums. In 1980 nemen ze voor het kleine Rollin' Rock Records hun debuutalbum American Music op. Het is een prima plaat, maar het kleine label heeft slechts beperkte distributiemogelijkheden. Ze stappen over naar het grotere Slash Records en nemen daar het album The Blasters op in 1981. Nadat het album goed begint te lopen in de US wordt het opgepikt door het grote Warner Bros. Records voor wereldwijde distributie.

De band was inmiddels versterkt met Gene Taylor op piano en als sessiemuzikanten waren saxofonisten Lee Allen en Steve Berlin gestrikt. Deze aanvullingen gaven de band een voller geluid en dat werkt erg goed.

Op het album staan vijf covers en zeven originele songs, maar er is geen sprake van een tweedeling. De covers klinken alsof het hun eigen nummers zijn. Twee tracks van het debuutalbum worden hergebruikt op dit tweede album: de opener Marie Marie (een lekker old school rock 'n' roll nummer) en hun onvolprezen American Music waarvan de tekst over Amerika gaat, maar net zo goed op The Blasters zelf van toepassing is:

We got the Louisiana boogie and the Delta blues
We got country swing and rockabilly, too
We got jazz, country western, and Chicago blues
It's the greatest music that you ever knew.

Van de andere originele tracks is No Other Girl een goed rockabilly nummer en heeft So Long Baby Goodbye een lekkere mondharmonicapartij. Hollywood Bed en This Is It met een prominente piano zijn ook niet te versmaden, maar het beste nummer vind ik het lekker slepende Border Radio met een fijn ouderwets gitaargeluid.

Het zijn niet de bekende, voor de hand liggende nummers die worden gecoverd. Bo Diddley's I Love You So is waarschijnlijk het bekendst. Andere covers zijn Stop The Clock (van Bob Ehret) en de bluessongs Highway 61 (van Sunnyland Slim) en Never No More Blues (van Jimmie Rodgers). De topper is wat mij betreft het fantastische I'm shakin' van Little Willie John.

In nauwelijks dertig minuten komen twaalf nummers voorbij waar ik in ieder geval heel vrolijk van wordt. Na dit album maakte de oerbezetting van The Blasters nog een live-EP en twee albums, maar beter dan dit zou het niet worden.

© 2014 TTZL


Official website: The Blasters [coming soon]
Fan website: The Blasters Newsletter
Wikipedia EN: The Blasters
Youtube: Marie Marie
Youtube: American Music
Youtube: No Other Girl
Youtube: So Long Baby Goodbye
Youtube: Hollywood Bed
Youtube: This Is It
Youtube: Border Radio
Youtube: I Love You So
Youtube: Stop The Clock
Youtube: Highway 61
Youtube: Never No More Blues
Youtube: I'm shakin'

zaterdag 5 april 2014

#74: Deep Purple - Stormbringer (1974)

Deep Purple heeft sinds het begin vele bezettingswisselingen gekend. Om het overzicht te behouden is het gebruik ontstaan om de verschillende bezettingen te nummeren (als Mark I, Mark II etc., vaak afgekort als MkII). 

De bekendste en meest succesvolle bezetting is MkII (1969-1973, 1984-1989 en 1992-1993): Ian Gillan (zang), Jon Lord (toetsen), Roger Glover (bas), Ian Paice (drums) en Ritchie Blackmore (gitaar). Nadat deze bezetting het album Who Do We Think We Are had gemaakt in 1973 verlieten Gillan en Glover de band en werden ze vervangen door David Coverdale (zang) en Glenn Hughes (bas/zang). Van deze bezetting verscheen begin 1974 het zeer goed ontvangen album Burn en de nieuwelingen zorgden voor de voorzichtige introductie van funk-invloeden.

Deze trend zette door op de eind 1974 verschenen opvolger Stormbringer en ze voegden daar soul-invloeden aan toe. Dat viel niet bij alle fans en critici in goede aarde. Als je het album nu beluistert blijkt Deep Purple zijn tijd ver vooruit te zijn geweest, want het mixen van muziekstijlen is tegenwoordig gemeengoed. In 1974 was het nog wel acceptabel voor een hardrockgroep om blues-invloeden te gebruiken, maar funk en soul waren not done. Blackmore was ontevreden met de ingezette koers en zou Deep Purple na de bijbehorende tour verlaten.

Het album kent twee stevige tracks: opener en titeltrack Stormbringer en het furieuze Lady Double Dealer. Op beide tracks is goed te horen wat een geweldige zangers Deep Purple erbij heeft gekregen. Op zeven van de negen tracks van het album delen Coverdale en Hughes overigens de vocalen.

De bluesinvloeden komen het duidelijkst naar voren in het lekker slepende Hold On en het geweldige, energieke High Ball Shooter. Probeer daar maar eens rustig bij te blijven zitten! The Gypsy is ook bluesy maar is verder een weinig opvallend nummer.

You Can't Do It Right kent bluesinvloeden, maar hier horen we ook de eerder genoemde funk en soul invloeden opduiken. Het duidelijkst komen deze invloeden echter naar voren in Love Don't Mean A Thing. Het is zeker geen slecht nummer, maar het is wel voor te stellen dat je bij eerste beluistering even de hoes erbij pakt om te zien of je wel naar Deep Purple zit te luisteren...

Tenslotte staan er twee nummers op die je tegenwoordig een powerballad zou noemen. De derde track van het album is het met afwisselende tempi gezegende Holy Man dat door Glenn Hughes solo gezongen wordt. Wat een stem heeft die man! De afsluiter van het album is Soldier Of Fortune dat solo gezongen wordt door David Coverdale. Melancholisch en mooi.

Het is misschien niet iedere Deep Purple fan's favoriete album, maar het heeft bij mij toch wel een speciaal plaatsje. In 2009 is er een 35th Anniversary Edition verschenen waarin behalve een geremasterde versie met bonustracks ook een DVD zit met de originele quadrafonische mix in surround sound.

De albumhoes is overigens gebaseerd op een iconische foto uit 1927 van een tornado in Jasper (Minnesota, USA).


© 2014 TTZL


Official website: Deep Purple
Fan website: The Highway Star
Fan website: DPAS - Deep Purple Appreciation Society
Wikipedia EN: Deep Purple
Wikipedia NL: Deep Purple
Youtube: Stormbringer
Youtube: Hold On
Youtube: High Ball Shooter
Youtube: The Gypsy
Youtube: You Can't Do It Right
Youtube: Love Don't Mean A Thing
Youtube: Holy Man
Youtube: Soldier Of Fortune
Youtube: Stormbringer [full album]