Zoeken in deze blog

zaterdag 27 maart 2021

#437: Triumph - Allied Forces (1981)

Record Store Day (RSD) komt eraan en zal dit jaar in twee delen worden gesplitst: 12 juni en 17 juli. De drie mannen van hardrocktrio Triumph (zie blog #159) zijn verkozen als Canadese RSD-ambassadeurs en ter gelegenheid daarvan zal er op dag één van RSD 2021 een uitgebreide heruitgave op vinyl verschijnen van hun beste en meest succesvolle album, Allied Forces.

Het is hun vijfde studio-album, het eerste album dat zij opnamen in hun eigen Metalworks Studios en het was een platina succes in zowel Canada als de VS. Drie singles haalden daar de hitparade.

Het album opent met een nummer dat vrij typerend is voor het hardrockgeluid van eind jaren zeventig/begin jaren tachtig. Dat neemt niet weg dat Fool For Your Love een prima track is. Magic Power dat daarop volgt is een wolf in schaapskleren. Het begin doet denken aan de nummers waarmee The Scorpions grote successen hadden, zoals Still Loving You, en dat is wat mij betreft niet per se een aanbeveling. Maar na een minuut gaat het tempo wat omhoog en even later wordt doorgeschakeld naar een nog hogere versnelling en dat red het nummer wat mij betreft van middelmatigheid.

Daarna volgt het korte intermezzo Air Raid dat als intro fungeert voor titeltrack 
Allied Forces en dat is het eerste hoogtepunt van het album. Veel energie, goede zang van drummer Gil Moore (die afwisselend met gitarist Rik Emmett de lead vocals verzorgt) en lekkere gitaarlicks ondersteund door inventief basspel van Mike Levine. Zo hoort hardrock te klinken! Kant A sluit af met het prima Hot Time (In This City Tonight) waarin rock and roll invloeden doorklinken. 

Kant B opent met het krachtige nummer (en succesvolle single) Fight The Good Fight waar af en toe die andere geweldige Canadese band Rush in doorklinkt. De band dendert daarna door het met zeven minuten lange Ordinary Man waarin vele tempo- en dynamiekwisselingen verwerkt zitten. Bij andere bands in dit genre zijn dit soort epische, uitgewerkte en afwisselende tracks vaak mijn lievelingssongs en dit nummer is daarop geen uitzondering. Het album sluit na het akoestische gitaarinterlude Petite Étude af met Say Goodbye en dat is net als de opener van kant A gewoon een potente rocktrack.

Triumph bestond van 1975 tot 1993 en maakte in die tijd tien studio-albums en één live-album. Tot aan 1988 bestond de band uit de hierboven genoemde drie  muzikanten en alleen op het laatste album uit 1992 was er een andere zanger/gitarist (Phil X) te horen. 

Na opname van Triumph in 2007 in de Canadian Music Industry Hall of Fame en in de Canadian Music Hall of Fame in 2008 volgde in datzelfde jaar twee reünieconcerten waarvan er één als CD+DVD werd uitgebracht: Live At Sweden Rock Festival. In 2019 volgde nog een kleinschalige reünie tijdens een "invite-only event" in de Metalworks Studios. De drie nummers die daar gespeeld zijn werden ook opgenomen en zullen voorkomen in de nog te verschijnen documentaire Triumph: Lay It On The Line.

© 2021 TTZL

Officiële website: Triumph
Wikipedia EN: Triumph
Wikipedia NL: Triumph

YouTube: Allied Forces [album]

YouTube: Fool For Your Love
YouTube: Magic Power
YouTube: Air Raid
YouTube: Allied Forces
YouTube: Hot Time (In This City Tonight)
YouTube: Fight The Good Fight
YouTube: Ordinary Man
YouTube: Petite Étude
YouTube: Say Goodbye

YouTube: Still Loving You [The Scorpions]
Gepost door op Geen opmerkingen:

zondag 21 maart 2021

#436: Corey Hart - First Offense (1983)

In oktober 1982 vond de introductie van de Compact Disc plaats in Japan en de rest van de wereld maakte vanaf maart 1983 kennis met het nieuwe medium. Dat is in zoverre relevant voor dit blog omdat het te maken heeft met de manier waarop ik kennis maakte met de muziek van Corey Hart. 

In de eerste jaren na de introductie van de CD ging je als early adaptor namelijk niet naar de winkel om een bepaalde CD te kopen, maar je ging kijken welke CD's er waren verschenen. Dan nam je een stapeltje CD's mee naar een luisterruimte en maakte daar je keuze. En (waarschijnlijk) in 1984 zal daar het debuutalbum First Offense van Corey Hart tussen hebben gezeten. Ook toen had ik al een voorliefde voor prog- en hardrock en wat meer experimentele muziek, maar soms heb je gewoon zin in een mooie pop rock plaat als deze. Goed geschreven en gespeelde nummers met hier en daar een rauw randje in zang en instrumentatie.

De Canadees Corey Hart is aan de overkant van de oceaan behoorlijk succesvol geweest (dertig Top 40 hits in Canada en negen in de VS), maar is verder vrij onbekend gebleven. Aan de muziek kan het volgens mij niet gelegen hebben. Zo heeft de albumopener (en single) Sunglasses At Night alles in zich van een hit, maar reikte het nummer in Nederland toch niet verder dan nummer 48 in de Nationale Hitparade (de TROS Top 50 en de Nederlandse Top 40 werden niet eens bereikt). De leuke videoclip ten spijt.

Het album staat vol met lekkere uptempo tracks als Lamp At Midnite en At The Dance, met als uitschieters Peruvian Lady en She Got The Radio. Maar ook met kalmere tracks als It Ain't Enough en The World Is Fire kan Hart prima uit de voeten en vooral Does She Love You en Cheatin' In School zijn heerlijke tracks. Alle nummers zijn door hem zelf geschreven en zijn heerlijk 'coole' vocalen (luister naar het "no, no, no, no, no, no" in Does She Love You) redden zelfs de mindere momenten in bepaalde nummers. Alleen het afsluitende Jenny Fey gaat ten onder aan een teveel aan pathos en wordt op den duur een chanson d'urine.

Na dit debuut volgde Boy In The Box, met daarop zijn grootste hit Never Surrender, en dat album is minstens zo sterk. Ik ben Corey Hart blijven volgen tot en met zijn vijfde album en daarna uit het oog verloren. Hij is echter albums blijven uitbrengen tot aan 1998 en daarna heeft hij zijn carrière op een laag pitje gezet tot aan 2014, waarna weer een EP en een album zijn verschenen. Hij is in de tussenliggende periode wel incidenteel blijven samenwerken met andere artiesten, als uitvoerende en/of als songschrijver.

© 2021 TTZL

Officiële website: Corey Hart
Wikipedia EN: Corey Hart

YouTube: First Offense [album]

YouTube: Sunglasses At Night
YouTube: Peruvian Lady
YouTube: Lamp At Midnite
YouTube: It Ain't Enough
YouTube: Does She Love You
YouTube: At The Dance
YouTube: Jenny Fey

YouTube: Sunglasses At Night [videoclip]
YouTube: Never Surrender
Gepost door op Geen opmerkingen:

zondag 14 maart 2021

#435: Frank Zappa ‎– F. Zappa's 10¢ Rare Meat - Feb.'62 (1983)

Begin jaren zestig probeert Frank Zappa als jonge twintiger de kost verdienen door op te treden in nachtclubs, maar ook door als componist te werken. Zo maakt hij in die tijd de soundtracks voor twee films: The World's Greatest Sinner (1962) en Run Home, Slow (1965). In dezelfde periode werkt hij als componist en producer voor lokale artiesten in de Pal Recording Studio van Paul Buff in Cucamonga, Californië. Zappa zou in augustus 1964 de studio overnemen van Buff en hernoemen in Studio Z.

Uit deze periode komen de opnamen die te horen zijn op de mini-LP F. Zappa's 10¢ Rare Meat - Feb.'62 uit 1983. De opnamen zijn daarna nog talloze keren uitgebracht, soms aangevuld met andere nummers uit die periode, door allerlei labels onder allerlei titels. De genres van de nummers zijn rock & roll, surf music, (vroege) garage rock en vooral ook doo-wop:

Baby Ray And The Ferns - How's Your Bird?
Deze twee nummers zijn door Zappa geschreven en staan op de A en B kant van een single. Ze hebben een licht novelty-gehalte, wat in die tijd niet ongewoon was. De zanger is Ray Collins, die later zou opduiken als bandlid van The Mothers.

Bob Guy - Letter From Jeepers
Deze twee nummers komen ook van één single en zijn door Zappa geschreven (en gespeeld) voor Bob Guy, de gastheer van het lokale horror TV programma Jeepers Creepers Theater. De tekst wordt niet gezongen, maar voorgedragen en dit is pure novelty.

The Heartbreakers - Everytime I See You
The Heartbreakers - Cradle Rock
Dit was een duo van twee broers met Mexicaanse wortels. Aan de A-kant van deze single is meegeschreven door Ray Collins en deze twee nummers wijzen op wat er later in de carriére van Zappa nog zou komen.

De liefde van Zappa voor doo-wop zat diep:

"The very first tunes that I wrote were 50's doo wop, Memories Of El Monte, and stuff like that. It's always been my contention that the music that was happening during the 50's has been one of the finest things that ever happened to American music and I loved it. I could sit down and write a hundred more of the 1950's type songs right now, and enjoy every minute of it."
Frank Zappa - In His Own Words (1974)

Vandaar ook de het vierde studio-album van The Mothers vol staat met door Zappa zelf gepende doo-wop nummers. Luister maar naar Cruising With Ruben & The Jets. 

Daar bleef het echter niet bij, want nummers van dat album kwamen regelmatig in nieuwe arrangementen op andere albums terecht. En ook op latere albums bleef Zappa nummers met doo-wop-invloeden opnemen, zoals WPLJ en Valerie van Burnt Weeny Sandwich, Would You Go All The Way van Chunga's Revenge en Cock-Suckers' Ball van Does Humor Belong In Music.

© 2021 TTZL
Gepost door op Geen opmerkingen:

zondag 7 maart 2021

#434: Brian Eno-David Byrne - My Life In The Bush Of Ghosts (1981)

In het blog van vorige week (#433) verwees ik al naar deze absolute favoriet van mij. David Byrne en Brian Eno werkten aan My Life In The Bush Of Ghosts in 1979/80, nog voor Remain In Light (van Talking Heads) in oktober 1980 uitkwam. Het Eno-Byrne album verscheen echter pas in februari 1981 omdat het regelen van de rechten van de gebruikte samples lang duurde. 

Het album bestaat uit muziek die 'anders' klinkt dan gewoonlijk. Dit komt ten eerste doordat Eno en Byrne ritmes uit Afrika en het Midden-Oosten gebruikten naast de (voor die periode) modernste elektronische technieken. Daarnaast maakten ze gebruik van found sounds. Zo werd bijvoorbeeld het geluid van een klap op een kartonnen doos een basdrum en werd de ruis van een van de radio opgenomen sample onderdeel van de donkere sfeer van een nummer.

Die samples spelen overigens de hoofdrol. Eno en Byrne waren niet de eersten die de techniek toepasten. Eerdere voorbeelden zijn Stevie Wonder's Journey Through "The Secret Life of Plants" en het vroege werk van Yellow Magic Orchestra. Het belang van My Life In The Bush Of Ghosts zit echter in het feit dat hier voor de eerste keer de samples de 'lead vocals' voor hun rekening nemen. De stemmen van Eno en Byrne zelf zijn niet te horen op de plaat. 

Het is belangrijk om je te realiseren dat Eno en Byrne nog geen gebruik konden maken van de apparatuur (samplers en sequencers) zoals we die nu kennen. Wat je hoort is het resultaat van het gebruik van twee tape recorders (één met de muziek en één met de samples) en heel veel geduld.

De bronnen van de gebruikte samples zijn heel divers. Zo is er een talk show host in America Is Waiting, een Libanese bergzanger in Regiment en The Carrier, evangelisten in Help Me Somebody en Come With Us en een duivelsuitdrijver in The Jezebel Spirit.

Het is lastig om favorieten aan te wijzen maar Mea Culpa, waarin een boze beller en een gladde politicus op de radio te horen zijn, springt er wat mij betreft wel bovenuit. Ook het enige nummer zonder vocalen, Mountain Of Needles, is een prachtig, atmosferisch nummer dat ik erg goed vind.

Ook mooi is Qu'ran, maar aan dit nummer zit wel een verhaal vast. Het stond op de eerste versie van het album en gebruikt samples van Algerijnse moslims die de Koran reciteren. Op verzoek van de Islamic Council of Great Britain werd deze track op de tweede oplage van het album vervangen door Very Very Hungry. 

Op de eerste CD-uitgave in 1986 stonden dan weer beide nummers, maar op de geremasterde uitgave uit 2006 (nu voor nog geen 7 euro te koop!) staat weer alleen Very Very Hungry. Daarnaast staan er op de geremasterde versie zeven bonus tracks uit dezelfde sessies die alleen afvielen vanwege de beperkte speelduur van een vinyl LP (aan de kwaliteit van de nummers heeft het niet gelegen).

© 2021 TTZL


Fan website: David Byrne / Brian Eno
Wikipedia EN: David Byrne / Brian Eno
Wikipedia NL: David Byrne / Brian Eno

YouTube: My Life In The Bush Of Ghosts [album]

YouTube: America Is Waiting
YouTube: Mea Culpa
YouTube: Regiment
YouTube: The Jezebel Spirit
YouTube: Qu'ran 
YouTube: The Carrier
YouTube: A Secret Life
YouTube: Come With Us
YouTube: Mountain Of Needles
Gepost door op Geen opmerkingen:
Abonneren op: Posts (Atom)