Zoeken in deze blog

zondag 27 mei 2018

#289: The Jeff Healey Band - See The Light (1988)

Het is al weer tien jaar geleden dat Jeff Healey op slechts 41-jarige leeftijd aan kanker overleed. Dat betekent dat we slechts twintig jaar van deze gitarist (en later ook trompettist) hebben mogen genieten. Hij debuteerde namelijk in 1988 met See The Light van The Jeff Healey Band.

Die albumtitel getuigt van een gevoel voor zwarte humor aangezien Jeff Healey vanaf zijn eerste levensjaar blind was aan beide ogen als gevolg van retinoblastoom (een zeldzame vorm van kanker in het netvlies van het oog die meestal bij kinderen onder de vijf jaar voorkomt). 

Die blindheid was ook de reden voor zijn aparte geluid. Hij begon met gitaarspelen op zijn derde, maar hij speelde zittend met de gitaar op zijn schoot. Hierdoor kon hij de snaren anders buigen dan staand spelende gitaristen en klonk ook zijn hameren op de snaren anders. 

Ik had het album vroeger op een cassettebandje en ik heb het album toen veel gedraaid. Op enig moment is bandje verloren gegaan en om één of andere reden heb ik blijkbaar toen niet de behoefte gevoeld om de LP (of later de CD) aan te schaffen. Ongeveer een jaar geleden vond ik echter de CD van See The Light in een tweedehandsbak en voor drie euro kon ik hem toch niet laten staan. Het was een prettige hernieuwde kennismaking met het album.

Er staan heerlijke uptempo bluesrocknummers op als Confidence ManMy Little GirlSomeday, Someway en See The Light die kunnen concurreren met het beste in het genre. Met River Of No ReturnI Need To Be Loved en That's What They Say staan er echter ook nummers op het album die voor mij wat teveel in de richting gaan van pop en de hapklare rock die AOR (Adult Oriented Rock) wordt genoemd. Het is een steen waaraan Healey zich in zijn verdere carrière vaker aan zou stoten. De ballad Angel Eyes, die als single een top 5 hit werd is de VS, is hier ook een voorbeeld van.

Daar tegenover staan gelukkig ook een aantal tracks waarin het authentieke bluesgevoel overheerst. Zo is er het heerlijke uptempo Hideaway, de midtempo knallers Don't Let Your Chance Go By en het instrumentale Nice Problem To Have en met de bluesballlad Blue Jean Blues laat hij horen ook daarmee uit de voeten te kunnen.

Commerciëel was het album See The Light was een doorslaand succes in vele landen en met meer dan één miljoen verkochte exemplaren werd het zelfs platinum in de VS. Healey zou dat succes nooit meer evenaren. Het tweede album, Hell To Pay, behaalde nog de gouden status, maar daarna liepen de verkopen snel terug. Tegen het einde van het vorige millennium leerde  Healey trompet spelen en verlegde hij zijn focus naar de jazz van de jaren twintig en dertig van de vorige eeuw.

© 2018 TTZL


Officiële website: Jeff Healey
Wikipedia EN: Jeff Healey
Wikipedia NL: Jeff Healey

YouTube: See The Light [album]

YouTube: Confidence Man

YouTube: My Little Girl
YouTube: River Of No Return
YouTube: Don't Let Your Chance Go By
YouTube: Angel Eyes [clip]
YouTube: Nice Problem To Have
YouTube: Someday, Someway
YouTube: I Need To Be Loved
YouTube: Blue Jean Blues
YouTube: That's What They Say
YouTube: Hideaway
YouTube: See The Light [clip]

YouTube: Hell To Pay [album, 1990]

zaterdag 19 mei 2018

#288: Tygers Of Pan Tang - Wild Cat (1980)


Aan het einde van de jaren zeventig was punk op zijn retour en was new wave de nieuwe koning. Maar er was ook nog een andere beweging, door muziek-journalist Geoff Barton de new wave of British heavy metal (of NWOBHM) genoemd. Veel bands in deze stroming zetten zich niet zozeer af tegen de punk (zoals wel eens wordt beweerd), maar integreerden eerder de agressiviteit en intensiteit van de punk in de jaren zeventig hardrock van iconen als Led Zeppelin, Black Sabbath en Deep Purple.

Eén van de beste voorbeelden van deze fusie van muziekstijlen is het uit noordoost-Engeland afkomstige Tygers Of Pan Tang. Hun opvallende naam komt van Michael Moorcock's boekenserie over Elric of Melniboné. Hierin komt het eilandenrijk Pan Tang voor waar de heersende tovenaars tijgers houden als huisdieren.

Wild Cat uit 1980 is hun debuutalbum en dat werd uitgebracht na een kleine twee jaar onophoudelijk toeren. Het hele album wordt gedomineerd door de staccato-riffs van gitarist Robb Weir (en eerlijk gezegd doet hij weinig anders) en de wat onvaste vocalen van zanger Jess Cox. Dat klinkt misschien niet heel aanlokkelijk, maar juiste het rauwe en ongepolijste geeft het album een merkwaardige aantrekkelijkheid, zeker als je het tijdsbeeld in acht neemt.

Het album gaat van start met Euthanasia dat muzikaal ruimschoots een voldoende haalt, maar tekstueel is er 'ruimte voor verbetering'. Datzelfde gaat op voor de single Don't Touch Me There

In de hardrockende tracks Money, Suzie Smiled en Insanity zijn muziek en tekst al veel beter in balans en Slave to Freedom en Killers zijn nog beter door sterke gitaarsolo's, breaks en tempowisselingen. 

Fireclown heeft een heerlijk bas-intro, maar helaas is zanger Cox hier niet erg sterk op dreef. In titelnummer Wild Cat en is dat gelukkig weer een stuk beter en is ook het drumwerk geïnspireerd. Badger Badger moet wel een podiumfavoriet zijn geworden omdat het ritme uitnodigt tot headbangen en het refrein makkelijk mee te brullen is.

Wild Cat van Tygers Of Pan Tang is geen vijfsterrenplaat, maar was wel belangrijk voor de NWOBHM. De punk-attitude werd in de hardrock gebracht en het album is als geheel gewoon prima te genieten. Na deze plaat werd zanger Cox vervangen door John Deverill en kwam tweede gitarist John Sykes bij de band, wat een aanzienlijke kwaliteitsimpuls betekende. Deze line-up maakte daarna Spellbound, misschien wel het beste Tygers Of Pan Tang album tot nu toe.

© 2018 T
TZL


Officiële website: Tygers Of Pan Tang
Wikipedia EN: Tygers Of Pan Tang

YouTube: Euthanasia
YouTube: Slave to Freedom
YouTube: Don't Touch Me There
YouTube: Money
YouTube: Killers
YouTube: Fireclown
YouTube: Wild Cat
YouTube: Suzie Smiled
YouTube: Badger Badger
YouTube: Insanity

zaterdag 12 mei 2018

#287: Thomas Dolby with Salz - One Of Our Submarines (Akufen Remix) (1982/2002)

Normaal gesproken ben ik niet zo'n fan van remixen. Aan het originele nummer worden vaak geluiden en ritme-elementen toegevoegd die ik niet passend vind en met name wordt een nummer vaak verlengd totdat alle rek eruit is. Maar af en toe komt er een remix voorbij die ik wel goed vind. De Thomas Dolby-remix door Akufen is er zo eentje.

Thomas Dolby verscheen ten tonele in 1981 met de non-album single Urges/Leipzig, gevolgd door het prima album The Golden Age Of Wireless vol met intelligente synthesizer-pop. Echte bekendheid kreeg hij echter door zijn tweede non-album single She Blinded Me With Science uit 1982 met op de b-kant het mooie One Of Our SubmarinesOp heruitgaven van het album zijn de twee non-album singles overigens vaak toegevoegd.

Thomas Dolby heeft altijd meer interesses gehad dan alleen muziek. Daarom heeft hij nog maar vijf albums uitgebracht en zat er tussen zijn vierde (Astronauts & Heretics uit 1992) en vijfde (A Map Of The Floating City, 2011) maar liefst negentien jaar! In de tussentijd (en daarna) was hij actief als soundtrack-componist, richtte hij tech-bedrijven Retro RingtonesHeadspace en Beatnik op, is hij Musical Director of the TED Conference en is hij sinds 2014 Homewood Professor of the Arts at Baltimore's Johns Hopkins University.

Maar waar ik het over wil hebben is een remix die in 2002 verscheen van dat b-kantje uit 1982: One Of Our Submarines (Akufen Remix). Het nummer is onderdeel van een EP met allemaal remixen van dat nummer op het Salz-label. Bij toeval vond ik een keer een single sided 12" met deze remix in de uitverloopbakken.

Deze remix laat horen hoe het ook kan. De kern van het nummer is intact gebleven, maar tegelijk trekt de remixer het nummer naar zich toe. Hij brengt er eigen elementen in aan en wordt eigenlijk een mede-componist van het nummer. Ook dat kan natuurlijk fout uitpakken, maar in het geval van de Akufen-remix van One Of Our Submarines pakt het geweldig uit.

© 2018 TTZL


Officiële website: Thomas Dolby
Wikipedia EN: Thomas Dolby
Wikipedia NL: Thomas Dolby

YouTube: One Of Our Submarines (Akufen Remix)

YouTube: Urges
YouTube: Leipzig
YouTube: One Of Our Submarines
YouTube: She Blnded Me With Science

zondag 6 mei 2018

#286: The Treble Spankers - Hasheeda (1995)

Surf music uit Amsterdam. Het klinkt misschien gek maar het werkte wel! Gedurende een jaar of vijf (1993-1998) waren The Treble Spankers de surf-koningen van de Lage Landen. Helaas gooide een RSI-kwaal voor gitarist 'Phantom' Frank Gerritsen roet in het eten en werd de carrière van The Treble Spankers abrupt afgebroken. Tegenwoordig is Gerritsen gelukkig weer actief in The Phantom Four.

Na in 1994 een single en een EP te hebben uitgebracht volgt in hetzelfde jaar het debuutalbum Araban (eerst als 10", later uitgebreider op CD). Hierop staan eigen tracks als Mirananda en Honda 400 Four, maar ook een mooie, melancholische versie van de traditional Black Eyes en een krachtige soundtrack-cover van The Good, The Bad & The Ugly. Hierna krijgt de band een contract bij een grote maatschappij (Polydor) en maakt in 1995 een tweede album, Hasheeda

Het eerste nummer van dat album is Red Hot Navigator en kan zich wat mij betreft meten met de beste nummers van The Shadows (het nummer werd een paar jaar later gebruikt als tune voor het TV-programma Gevaar Op De Weg). Mooie gitaarmotieven, lekker stuwende bas en drums, fijne breaks en bijpassende racegeluiden. Dit nummer is helemaal af!

Het nummer wordt direct gevolgd door nog twee originelen, waaronder het lekker explosieve, uptempo Jaa-Rabbi. Maar ook voor covers draait de groep zijn hand niet om en slaagt erin om zelf een doodgecoverd nummer als Popcorn weer fris te laten klinken. Ook Robbie van Leeuwen's I Follow The Sun (origineel van The Motions en ook uitgevoerd door Shocking Blue - beide bands van Van Leeuwen) maakt indruk met lekker smerig klinkende gitaren. 

Dat The Treble Spankers goed uit de voeten kunnen met andermans nummers, zelfs als het hele andere muziekstijlen zijn, blijkt wel uit hun covers van Kraftwerk's The Model, OMD's Enola Gay* en Walk Like An Egyptian van The Bangles (deze nummers staan overigens niet op dit album, maar ze zijn zeker het vermelden waard).
* Hanneke Groenteman is zo te horen niet erg bekend met OMD... 😏

Ook op de rest van het album buitelen de instrumentale juweeltjes over elkaar heen en horen we ook vooral dat The Treble Spankers niet alleen surf spelen (zoals Laguna Beach), maar invloeden uit alle windstreken toelaten. Luister maar eens naar Wella Flex Blue, Samira en Vahim om een idee te krijgen.

Hasheeda is dan inmiddels 23 jaar oud, maar krijgt bij mij nog regelmatig een draaibeurt omdat het zulke tijdloze muziek is. En nu er in 2014 een heruitgave is verschenen met beide albums voor minder dan een tientje is er dan ook geen enkele reden meer om deze Nederpop-klassiekers niet te bezitten.

© 2018 TTZL


Officiële website: The Treble SpankersThe Treble Spankers [gearchiveerd]
Wikipedia NL: The Treble Spankers

YouTube: Red Hot Navigator
YouTube: Jaa-Rabbi
YouTube: Popcorn
YouTube: I Follow The Sun
YouTube: Laguna Beach
YouTube: Wella Flex Blue
YouTube: Samira
YouTube: Vahim

YouTube: Mirananda
YouTube: Honda 400 Four
YouTube: Black Eyes
YouTube: The Good, The Bad & The Ugly

YouTube: The Model
YouTube: Enola Gay
YouTube: Walk Like An Egyptian

YouTube: The Model [Kraftwerk]
YouTube: Enola Gay [Orchestral Manoeuvres In The Dark]
YouTube: Walk Like An Egyptian [The Bangles]