Zoeken in deze blog

zondag 29 april 2018

#285: Jack White - Boarding House Reach (2018)

Jack White maakt het zijn fans niet gemakkelijk op zijn derde solo-album. De man die samen met Meg White bekend werd als The White Stripes, en een  wereldwijde stadionklassieker op zijn naam heeft met Seven Nation Army, schuwt het experiment niet op zijn nieuwe plaat. En dat is nog voorzichtig uitgedrukt.

Opener Connected By Love is nog een echte rock-track en zou ook op Blunderbuss (2012) of Lazaretto (2014) hebben kunnen staan. Daarna worden we echter meteen getrakteerd op het aparte Why Walk A Dog? (hier in een live versie) dat een korte, kritische overpeinzing is over de relatie tussen mens en hond:


Are you their master?
Did you buy them at the store?
Did they know they were a cure
For you to stop being bored?
So somebody mated them
And took their babies away from them
Stuck a price tag on their nose
And now you’re buying it clothes

Het daaropvolgende Corporation is dan opnieuw geheel anders van aard. Een heerlijk funky ritme met koortjes, gillende vocale uithalen, een fijne gitaarriff en prominente percussie maken dit een zeer genietbaar nummer. 

Hierna wordt het album alleen nog maar afwisselender en experimenteler. Recitaties, raps en opera-achtige vocalen staan zij aan zij en vooroorlogse bluesinvloeden (die kenmerkend zijn voor Jack White) worden gepaard aan science-fiction synthesizergeluiden. 

In Ice Station Zebra duiken de funk-invloeden op glorieuze wijze weer op en in Over And Over And Over keert het rammelende rock-geluid van weleer weer terug, maar dan gecombineerd met synthesizers en percussie. In Respect Commander lijken alle invloeden dan weer samen te komen, inclusief vele dynamische en tempowisselingen en een ongelofelijke scheurgitaar. En het  meditatief startende Get In The Mine Shaft (hier in een geweldige live versie) wordt gedomineerd door vocoder-vocalen. Het is zo'n track die eerst vreemd aandoet, maar bij iedere beluistering beter wordt.

Dat laatste geldt trouwens voor het hele album. Tot nu toe zijn de kritieken (van zowel pers als publiek) zeer wisselend. Het is óf een prul óf een meesterwerk. Het is dan ook een album dat zulke extreme meningen uitlokt. Na meerdere draaibeurten denk ik echter dat ik de experimenten van Jack White steeds beter begrijp en kan waarderen. Ik merk dat de nummers op hun plek beginnen te vallen, zelfs in zo'n extreem divers album. Je moet ervoor open staan en het album de tijd geven om op je in te werken, maar dan zou er wel eens iets heel moois uit kunnen voortkomen.

© 2018 TTZL


Officiële website: Jack White
Wikipedia EN: Jack White
Wikipedia NL: Jack White

YouTube: Connected By Love [clip]
YouTube: Why Walk A Dog? [live/clip]
YouTube: Corporation
YouTube: Ice Station Zebra
YouTube: Over And Over And Over [clip]
YouTube: Respect Commander
YouTube: Get In The Mine Shaft [live/clip]

YouTube: Seven Nation Army [The White Stripes/clip]

zondag 22 april 2018

#284: Frites Modern - 6MET (1983) [+ Record Store Day 2018]

Dit jaar had ik me voorgenomen écht vroeg bij Concerto te gaan staan voor Record Store DayEr kwamen namelijk een paar exclusieve releases uit die ik graag wilde hebben. Ik was echter weer niet de enige. De winkel ging om negen uur open en om half acht had ik al twintig man voor me.

Bovenaan mijn lijstje stond The W***** B*** Album van The Residents. Onlangs is de demo-tape uit 1971 teruggevonden die anoniem aan Warner Bros. was gestuurd.  De muziek was waarschijnlijk te vreemd voor Warner waarna men een afwijzing stuurde die, bij gebrek aan een afzender, werd geadresseerd aan "The Residents". Onder die naam maakte de groep sindsdien haar muziek. 

Ook kwamen er exclusieve 12-inches uit van Steven Wilson en Tangerine Dream en een 7-inch van Elvis Costello (klik op de namen voor meer details).

Het traditionele Nederlandse RSD-cadeau kwam deze keer van Claw Boys Claw in de vorm van een op rood vinyl geperste EP met drie nummers, waaronder hun prachtige Rosie. Er is ook een promofilm en een 'making of' voor de EP gemaakt.

Misschien wel één van de meest onverwachte uitgaven van RSD 2018 was Led Zeppelin's op geel vinyl geperste single Rock And Roll / FriendsBeide tracks zijn niet eerder verschenen in deze versies: de 'Sunset Sound Mix' respectievelijk de 'Olympic Studios Mix'. Er verscheen een mooie promo van die nieuwsgierig maakte naar de nummers die bekend zijn van de albums Led Zeppelin III (Friends) en "Led Zeppelin IV" (Rock And Roll).

Een flink brok jeugdsentiment was er ook in de vorm van een heruitgave van het legendarische 6MET van Frites Modern. Een Nederlandse punkklassieker die nog steeds Nederlands bestverkochte indie-cassette ooit is. Het was echter bedoeld als vinyl EP, maar dat kwam er vanwege de hoge kosten niet van. Tot nu toe dan! Nummers als Leugenaar, Jeugdjournaal en Vergeet 't Maar blijven heerlijk om naar te luisteren, net als de cover van de Sesamstraat tune die in de leuke promo voorbij komt. Ik had de muziek inmiddels al via iTunes als download, maar deze mooie, blauwe, geweldig klinkende 10-inch kon ik echt niet laten liggen. 

Al met al was RSD 2018 leuk en interessant genoeg om weer vroeg voor op te staan, al komt het gebeuren wel steeds verder af te staan van hoe en waarom het ooit begon. Zoals zo vaak heeft de commercie zich er voor een groot deel meester van gemaakt en zijn er te veel releases die niet exclusief zijn. Heruitgaven van regulier werk (First Time On Vinyl!) of muziek die over twee maanden regulier verkrijgbaar zal zijn (RSD First Release!). En dat is eigenlijk best jammer.

© 2018 TTZL


Official website: Frites Modern
Officiële website: Record Store Day
Wikipedia NL: Frites Modern

YouTube: 6MET [RSD 2018 promo]
YouTube: Rock And Roll / Friends [RSD 2018 promo]

YouTube: Rock And Roll [Led Zeppelin - originele versie]
YouTube: Friends [Led Zeppelin - originele versie]

YouTube: Leugenaar [Frites Modern]
YouTube: Jeugdjournaal [Frites Modern]
YouTube: Vergeet 't Maar [Frites Modern]

YouTube: Rosie [Claw Boys Claw]

zondag 15 april 2018

#283: Dave Stewart & Barbara Gaskin - It's My Party (1981)

Op de één of andere manier spreekt de muziek van Dave Stewart & Barbara Gaskin me aan, maar ik heb geen idee waarom. Het is popmuziek van het lichtvoetige soort, in ieder geval lichtvoetiger dan mij normaal aanspreekt. En toch, er zit vaak een progressief randje aan of tenminste iets dat mij intrigeert. 'Intelligent pop music', zoals ze het zelf noemen.

Dave Stewart (niet te verwarren met Dave Stewart van Eurythmics) is een toetsenist die speelde bij onder andere Bruford en Hatfield And The NorthBarbara Gaskin was ook bij die laatste band actief en bij Spirogyra (niet te verwarren met Spyro Gyra). 

Naast veel andere activiteiten maken de echtelieden sinds 1981 muziek als Dave Stewart & Barbara Gaskin en hadden ze met hun debuutsingle meteen hun grootste succes te pakken. De eigenzinnige cover van Lesley Gore's (zie ook blogs #196 en #197) nummer It's My Party bereikte in de UK nummer 1 positie en ook in de Nederlandse Top 40 was het een redelijke hit (6 weken, hoogste positie was nummer 20).

De track is volgens mij een heel goed voorbeeld van hoe je een cover zou moeten doen. Het nummer moet als zodanig herkenbaar blijven, terwijl je het tegelijkertijd volledig naar jezelf toetrekt. Daarin zijn Dave en Barbara volgens mij groots geslaagd. Het nummer heeft een een jaren tachtig geluid gekregen en heeft toch charme van het origineel behouden. Op de b-kant staat een eigen nummer, Waiting In The Wings, dat laat horen dat Stewart ook prima eigen songs kan schrijven.

Dat deze cover geen toevalstreffer is bewijst Dave's samenwerking uit 1980 met ex-The Zombies zanger Colin Blunstone. Hun versie van What Becomes Of The Broken Hearted is weer heel origineel en doet tegelijk recht aan Jimmy Ruffin's oorspronkelijke versie

En ook hun versie van The Loco-Motion is leuk. Een nummer dat trouwens vrij unike is omdat het in drie verschillende decennia, in drie verschillende uitvoeringen de U.S. top 5 haalde:
The Loco-Motion [Little Eva, 1962]
The Loco-Motion [Grand Funk Railroad, 1974]
The Loco-Motion [Kylie Minogue, 1988]

De discografie van Dave Stewart & Barbara Gaskin mag dan niet heel groot zijn, het is wel mooi dat alles van deze buitenbeentjes tegenwoordig weer te verkrijgen is (en nog geremasterd ook!).

© 2018 TTZL


Official website: Dave Stewart & Barbara Gaskin
Wikipedia EN: Dave Stewart / Barbara Gaskin
Wikipedia NL: Dave Stewart

YouTube: It's My Party
YouTube: It's My Party [clip]
YouTube: Waiting In The Wings

YouTube: What Becomes Of The Broken Hearted
YouTube: The Locomotion

YouTube: What Becomes Of The Broken Hearted [Jimmy Ruffin, 1966]
YouTube: The Loco-Motion [Little Eva, 1962]
YouTube: The Loco-Motion [Grand Funk Railroad, 1974]
YouTube: The Loco-Motion [Kylie Minogue, 1988]

zaterdag 7 april 2018

#282: Gizmodrome - Gizmodrome (2017)

Supergroepen zijn van alle tijden. Muzikanten vinden het nu éénmaal leuk om voor korte (of langere) tijd hun solo- of groepsactiviteiten te onderbreken en met anderen samen te spelen. En zo verscheen er in september van het vorige jaar ineens een album van nieuwe supergroep: Gizmodrome.

De leden zijn niet de minsten: Stewart Copeland (drums - The Police), Adrian Belew (gitaar - King Crimson, werkte met onder anderen Frank Zappa, David Bowie en Talking Heads), Mark King (bas - Level 42) en Vittorio Cosma (toetsen - PFM, Elio e le Storie Tese). 

Wat meteen opvalt is dat Stewart Copeland alle nummers (alleen of met anderen) heeft geschreven. Ook neemt hij de zang voor zijn rekening en de anderen de achtergrondvocalen. Op het eerste gehoor lijkt het dan ook een solo-album van Copeland, ondersteund door zeer capabele muzikanten. Die indruk wordt versterkt doordat er twee nummers op staan die al verschenen zijn onder Copeland's alter ego Klark Kent: Stay Ready en Strange Things Happen.
(luister hier naar de originele versies) 

Bij nadere beluistering zijn de bijdragen van de andere leden toch behoorlijk groot. Zo zijn de achtergrondvocalen zijn heel bepalend voor de sfeer in de nummers en is de opening van Spin This onmiskenbaar Mark King. De gitaar van Adrian Belew maakt als vanouds weer allerlei geluiden die alleen hij eruit tevoorschijn kan toveren en de toetsen van Vittoria Cosma zorgen voor een lekker jazz-rockgevoel tussen de progrock en new wave invloeden.

Zoals we in het post-The Police tijdperk van Stewart Copeland gewend zijn gebruikt hij allerlei invloeden, van progrock tot afrikaanse muziek en dat horen we onder meer terug in de opener Zombies In The Mall

Man In The Mountain en Summer's Coming hebben een reggae-gevoel en in Sweet Angels (Rule The World) en Amake Pipa gebeurt zoveel dat pas na een paar keer luisteren alles inzinkt. Ik vind het twee geweldige nummers. Het King Crimson-achtige Ride Your Life en het ingetogen beginnende I Know Too Much zijn ook waardevolle bijdragen aan het album. 

Op Zubatta Cheve verzorgt Elio (een maatje van Cosma) de vocalen en dat geeft het geheel een fijne Italiaanse draai. Het zeer energieke, instrumentale Stark Naked sluit het album af. We hebben dan geluisterd naar een album met veel invloeden, Copeland's kenmerkende vocalen en humoristische teksten en vooral veel hoorbaar spelplezier.

Voor mensen die nummers als On Any Other Day, Bombs Away en Miss Gradenko van The Police en het solowerk van Stewart Copeland kunnen waarderen is dit album absoluut een aanrader. 

© 2018 TTZL


Facebook: Gizmodrome
Wikipedia EN: Gizmodrome

YouTube: Gizmodrome [hele album]

YouTube: Zombies In The Mall
YouTube: Stay Ready
YouTube: Man In The Mountain
YouTube: Summer's Coming
YouTube: Sweet Angels (Rule The World)
YouTube: Amake Pipa
YouTube: Strange Things Happen
YouTube: Ride Your Life
YouTube: Zubatta Cheve
YouTube: Spin This
YouTube: I Know Too Much
YouTube: Stark Naked

YouTube: On Any Other Day [The Police]
YouTube: Bombs Away [The Police]
YouTube: Miss Gradenko [The Police]

zondag 1 april 2018

#281: The Stone Roses - Fool's Gold (1989)

Een blog op Eerste Paasdag zou natuurlijk dat thema kunnen hebben, maar omdat ik dat al eens gedaan heb (zie blog #176) was ik op zoek naar iets anders. Nu is het vandaag naast Pasen ook nog 1 April en aangezien dat in het engels 'April Fools Day' is ging ik zoek naar nummers die over 'fools' gaan. 

Dat bleek geen vergeefse zoektocht! Een aantal kon ik zo uit het hoofd noteren. Natuurlijk Dancin' Fool van mijn held Frank ZappaThe Beatles' Fool On The Hill en The Rolling Stones' Fool To Cry.

Maar ook andere grootheden als Led Zeppelin (Fool In The Rain) en The Who (Won't Get Fooled Again) maakten prachtige nummers over 'fools'. Of het heerlijke bluesnummer Fool For Your Stockings van ZZ Top of Joe Jackson's ironisch romantische Fools In Love.

En dan zijn er nog nummers die weliswaar dezelfde titel hebben, maar toch heel andere nummers zijn. Zo heeft Deep Purple's zeer afwisselende, lange track Fools een heel ander karakter dan Van Halen's stampende en dampende Fools

Plato's term 'ship of fools' heeft een hele lading artiesten geïnspireerd en veel mooie nummers opgeleverd. Een hele bekende Ship Of Fools is die van de Grateful Dead (ook mooi gecoverd door Elvis Costello), maar ook de Ship Of Fools van The Doors mag er zijn. Maar er zijn nog veel meer originelen met die titel. Luister maar een naar de nummer van The Residents, Robert Plant, World Party en Echo & The Bunnymen om er een paar te noemen.

Over bovenstaande nummers wil ik het echter vandaag niet hebben. Deze keer gaat het over een band die kortstondig heel groot was en die met Fool's Gold hun grootste hit hadden: The Stone Roses. Het nummer was door de band  bedoeld was als b-kant voor de non-album single What The World Is Waiting For. De platenmaatschappij zag echter meer potentie in Fool's Gold en dus werd besloten tot een single met een dubbele a-kant. In het ene land werd het ene nummer gepromoot en in een ander land juist weer het andere.

Fool's Gold is een merkwaardige mengeling van alternatieve rock, dance, house, psychedelische en 60's pop. De singleversie duurt 4'15 en kent een fijne groove, lekkere laidback vocalen en heerlijke staccato gitaarpartijen. Het zijn echter bas en drums die het meest opvallen. De band heeft aangegeven dat de beat geïnspireerd is door James Brown's Funky Drummer en de baslijn door Young MC's Know How, wat op zijn beurt weer een sample is van Shaft van Isaac Hayes. Je kunt slechtere voorbeelden kiezen...

De 12"-versie van het nummer duurt bijna tien minuten en die vind ik nog beter. Er is meer ruimte om de ideeën uit te werken en de hypnotiserende passages duren wat langer waardoor ze nog beter werken. Ook in de live-versie uit 2012 kun je deze aanpak terughoren.

Veel prachtige singles van The Stone Roses zijn niet op één van hun twee studio-albums verschenen, maar Fool's Gold is wel als bonustrack toegevoegd aan de geremasterde deluxe edition van hun debuutalbum.

© 2018 TTZL



Officiële websites: The Stone Roses
Wikipedia EN: The Stone Roses
Wikipedia NL: The Stone Roses

YouTube: Fools Gold 4.15
YouTube: Fool's Gold 9.53
YouTube: What The World Is Waiting For
YouTube: Fool's Gold (live)

YouTube: Dancin' Fool [Frank Zappa]
YouTube: Fool On The Hill [The Beatles]
YouTube: Fool To Cry [The Rolling Stones]
YouTube: Fool In The Rain [Led Zeppelin]
YouTube: Won't Get Fooled Again [The Who]

YouTube: A Fool For Your Stockings [ZZ Top]
YouTube: Fools In Love [Joe Jackson]
YouTube: Fools [Deep Purple]
YouTube: Fools [Van Halen]
YouTube: Ship Of Fools [Grateful Dead]
YouTube: Ship Of Fools [Elvis Costello]
YouTube: Ship Of Fools [The Doors]
YouTube: Ship Of Fools [The Residents]
YouTube: Ship Of Fools [Robert Plant]
YouTube: Ship Of Fools [World Party]
YouTube: Ship Of Fools [Echo & The Bunnymen]

YouTube: Funky Drummer [James Brown]
YouTube: Know How [Young MC]
YouTube: Shaft [Isaac Hayes]