Zoeken in deze blog

zondag 30 juni 2013

#34: Orbital - In Sides [+ The Box] (1996)

Het Britse duo Orbital bestaat uit de broers Paul en Phil Hartnoll. Sinds 1989 maken ze een avontuurlijke instrumentale mix met techno-, house- en ambient-invloeden. Dit wordt af en toe gelardeerd met vocale samples en achtergrondzang. Bij vergelijkbare artiesten kun je denken aan acts als The Orb, Underworld, Aphex Twin, Autechre en Chemical Brothers maar ook Moby, Front 242 en natuurlijk de 'godfathers' van Kraftwerk.

In 1996 genoot Orbital al een redelijke bekendheid door clubhits als Chime, Halcyon en Are We Here (featuring Alison Goldfrapp) toen de single The Box (single) werd uitgebracht, ondersteund door een opvallende videoclip. 

Op het album In Sides is The Box (album) al uitgebreid tot een twaalf minuten durend nummer waarbij Part I het rustige deel is met klankkleuren die doen denken aan klavecimbel en klokkenspel. In Part II komen bas en drums er nadrukkelijk bij en gaat het tempo omhoog. Rondzingende rauwe synthesizer uithalen kleuren het laatste deel van Part II.

De CD-single geeft ons gedurende 28 minuten een The Box (CD single) van epische proporties. Bijzonder is dat er een 'vocal reprise' op de CD-single staat waarmee het één van de weinige Orbital tracks is met échte vocalen. Dit plaatje is een echte 'desert island disc' (gelukkig werd de CD-single bij sommige versies van In Sides meegeleverd).

The Girl With The Sun In Her Head opent het album In Sides rustig met een geluid dat doet denken aan het geluid van een draaiende windmolen. Dit geluid vervormt langzaam tot de onderliggende beat van het nummer. Als de toetsen de melodie van het nummer inzetten gaat het tempo omhoog en na enige breaks komt het nummer na een minuut of tien weer langzaam tot stilstand. De politiek en milieubewuste broers Hartnoll hebben als statement bij de opname van dit nummer alleen gebruik gemaakt van elektriciteit die is opgewekt door CYRUS, de zonnegenerator van Greenpeace.

P.E.T.R.O.L. en het tweede deel van Dŵr Budr (Welsh voor 'vies water') zijn allebei uptempo waarbij het eerste nummer wat agressiever van toon is dan het tweede. Adnan's is het nummer met de meeste ambient invloeden op het album.

Het album sluit af met Out There Somewhere Part I en Part II. Wederom een lang uitgesponnen nummer (27 minuten) waarvan de beide delen verschillend zijn en tóch een geheel vormen. 

In Sides en The Box zijn muzikale ontdekkingsreizen waarin zoveel tegelijk gebeurt dat je bij iedere beluistering weer nieuwe dingen ontdekt (koptelefoon aanbevolen!). 

© 2013 TTZL


Officiële website: 
Orbital
Wikipedia EN: Orbital
Wikipedia NL: Orbital
Youtube: Chime
Youtube: Halcyon
Youtube: The Box (single)
Youtube: The Box (album versie)
Youtube: The Box (CD single)
Youtube: The Girl With The Sun In Her Head
Youtube: P.E.T.R.O.L.
Youtube: Dŵr Budr
Youtube: Adnan's
Youtube: Out There Somewhere Part I
Youtube: Out There Somewhere Part II

zondag 23 juni 2013

#33: John Watts - One More Twist (1982)

John Watts was één van oprichters van de Engelse band Fischer-Z die van 1979-1981 met name in Nederland, België, Duitsland en Portugal successen kende. Het leek dan ook een vreemde zet toen John Watts na het succesvolle derde album Fischer-Z ten grave droeg.

De reden bleek dat hij zich te veel beperkt voelde binnen een groepsverband. Een solo-carrière lag daarom voor de hand. 
N.B. Na twee albums richtte hij echter weer kortstondig een groep op (The Cry) om daarna onder groepsnaam Fischer-Z weer 'solo' verder te gaan met wisselende muzikanten.

In 1982 bracht hij zijn eerste solo-album uit: One More Twist. Het is een album dat nogal in het verlengde ligt van zijn werk met Fischer-Z, al zijn de arrangementen wel anders dan op het voorafgaande Fischer-Z album. Ze zijn ruwer, rauwer en spaarzamer georkestreerd.

Het album opent met de single One Voice. Het werd geen groot succes (in Nederland kwam hij niet verder dan de Tipparade) ondanks dat het een lekker luid nummer is dat opent met een sterke gitaar-riff en beschikt over een meezingbaar refrein.


Direct daarna volgt Lagonda Lifestyle waarin het tempo en volume worden teruggeschroefd. Het is een sterk nummer dat bij momenten verrast. That's Enough For Me had dan weer zo op een Fischer-Z album kunnen staan. Elementen uit art rock, punk en meerstemmige vocalen zorgen voor een lekkere uptempo rocker. In I Know It Know neemt hij dan weer gas terug en voegt lichte reggae-accenten toe.

Het mooiste nummer van het album is Speaking A Different Language. Het begint heel rustig met John Watts die over een eenzame gitaar zijn eerste zinnen declameert. Vervolgens komen langzaam bas, drums en de andere instrumenten erbij. De tekst is nogal associatief en raakt aan onderwerpen als vervreemding, afwijzing en aanpassing.

Niet iedereen spreekt de hoekige, springerige muziek en aparte stem aan. Maar voor wie de muziek van Fischer-Z kan waarderen is dit solo-album van John Watts een veilige keuze.

© 2013 TTZL



Officiële website: John Watts/Fischer-Z

Wikipedia EN: John Watts
Wikipedia NL: Fischer-Z
Youtube: One Voice
Youtube: Lagonda Lifestyle
Youtube: That's Enough For Me
Youtube: I Know It Know
Youtube: Speaking A Different Language

zondag 16 juni 2013

#32: Donald Fagen - Sunken Condos (2012)



Sinds 1972 vormt Donald Fagen met Walter Becker het fameuze duo Steely Dan, bekend van hits als Do It AgainRikki Don't Lose That Number en Reelin' In The Years. Naast de negen studio-albums die hij met Steely Dan maakte heeft Donald Fagen in die tijd ook vier solo-albums gemaakt waarvan Sunken Condos uit 2012 de meest recente is.

De albums van Donald Fagen liggen behoorlijk in het verlengde van zijn werk met Steely Dan. Qua inhoud is dat prima, maar net als bij sommige latere Steely Dan albums zit er wel een addertje onder het gras. De albums van zowel Donald Fagen als Steely Dan klinken altijd fantastisch omdat er veel aandacht besteed wordt aan de productie. Soms wint echter de technische perfectie het van het gevoel en dreigt het bijna klinisch te worden. 

Op Sunken Condos weet hij die valkuil grandioos te vermijden. We horen de vertrouwde pop/jazz/funk/soul-mengeling, maar dan met veel lucht en ruimte voor de instrumenten en Donald's stem. En wat we vooral ook horen is spelplezier in nummers die duidelijk meer ritme-georiënteerd zijn dan op zijn vorige album.

De opener is Slinky Thing. Hierin vertelt hij over de twijfels van oudere man die een verhouding krijgt met een jongere vrouw. Een lekker jazzy nummer waarin vooral het gebruik van een akoestische bas en glockenspiel opvallen. Een heel sterke opener. 

Memorabilia kent een refrein dat meteen in je hoofd gaat zitten. Het lijkt een heel opgewekt nummer met een mooie trompetsolo van de grote Michael Leonhart totdat je tekst tot je neemt en het blijkt te gaan over iemand die betrokken was bij de nucleaire testen van de VS op de Marshall Islands van 1946-1958. 

In het prijsnummer Weather In My Head gebruikt hij als metafoor de opwarming van de aarde om de chaos en verwarring in zijn hoofd weer te geven:
They may fix the weather in the world
Just like Mr. Gore said
But tell me what's to be done
Lord - 'bout the weather in my head
Dit nummer laat Donald in vocale topvorm horen, kent een geweldige gitaarsolo van Jon Herington en behoort tot het beste dat hij met of zonder Steely Dan heeft gemaakt.

En zo valt er eigenlijk over iets nummer wel iets te vermelden. De prachtige mondharmonica in The New Breed, het lekker stuwende ritme in Miss Marlene of het heerlijke jazzy laidback Planet d'Rhonda.

Dat met name de soul en funk op dit album een prominente rol spelen blijkt uit Out Of The Ghetto, een cover van Isaac Hayes. De vertolking blijft verrassend dicht bij de originele versie, maar heeft toch onmiskenbaar een Donald Fagen-stempel.

Voor mij is Sunken Condos van Donald Fagen één van de beste albums die in 2012 zijn uitgekomen. 

© 2013 TTZL


Officiële website: Donald Fagen

Wikipedia EN: Donald Fagen
Wikipedia NL: Donald Fagen
Youtube: Slinky Thing
Youtube: Memorabilia
Youtube: Weather In My Head
Youtube: The New Breed
Youtube: Miss Marlene
Youtube: Planet d'Rhonda
Youtube: Out Of The Ghetto
Youtube: Out Of The Ghetto [Isaac Hayes]
Youtube: Do It Again [Steely Dan]
Youtube: Rikki Don't Lose That Number [Steely Dan]
Youtube: Reelin' In The Years [Steely Dan]

zaterdag 8 juni 2013

#31: Monolake - Gobi. The Desert EP (1999)

Monolake (vernoemd naar Mono Lake in de VS) maakt minimal techno waarin complexe ritmes en diepe bassen worden gemixt met opnames van ambient geluiden zoals insecten, straatgeluid, golven op de oceaan. 

In 1999 werd het proces voor Gobi. The Desert EP als het ware omgekeerd. Aards gehum, het tsjirpen van insecten, geluiden van de wind en het gerommel van onweer in de verte zijn hier de basis en er worden spaarzaam techno-elementen aan toegevoegd. Met één uitzondering: de normaal aanwezige ritmes zijn hier geheel afwezig. 

Dit zorgt voor een ambient track die zich ruim 36 minuten de perfecte soundtrack toont voor een fictieve natuurdocumentaire, getiteld 'Een dag in de woestijn'. 

Dan weer verstild, dan weer langzaam in beweging komend als een woestijnslang. Maar altijd is er die dreiging en die spanning van niet weten wat er komen gaat.

Dit is absoluut niet ieders 'kopje thee', maar later op de avond met het licht uit, de ogen dicht en de stereo op een flink volume kan Gobi. The Desert EP je een betoverend half uurtje schenken.

© 2013 TTZL


Officiële website: Monolake

Wikipedia DE: Monolake
Wikipedia EN: Monolake
Wikipedia NL: Monolake
Youtube: Gobi. The Desert EP

zondag 2 juni 2013

#30: The Blue Nile - A Walk Across The Rooftops (1984)

Middenin een periode waarin bubblegum-synthipop en pseudo-macho-hardrock hoogtij vierden was daar in mei 1984 ineens een single van een Schotse band, The Blue Nile, die uit een heel ander universum leek te komen: Tinseltown In The Rain

We horen een gedragen voordracht, inventieve drum- en baspartijen en een gebruik van synthesizers dat heel anders is dan op dat moment gebruikelijk in de hitparadepop. Niet bepaald een nummer waarvan je verwacht dat het een hit kan worden. Toch stond het in oktober/november 1984 vier weken in de TOP 40 met 28 als hoogste notering. Dat het nummer in die korte tijd indruk bij veel mensen heeft achtergelaten blijkt uit de onafgebroken jaarlijkse notering in de TOP 2000 sinds 2002 (op nummer 729 in 2012).

Productief kun je The Blue Nile niet noemen met slechts vier albums sinds de vorming van de band in 1981. Hun perfectionistische instelling is hier debet aan, net als hun afschuw van publiciteit. Het resultaat is wel vier onaards mooie albums. 

Het debuutalbum A Walk Across The Rooftops kent een specifieke opbouw. De nummers 1, 3, 5 en 7 hebben een traag tempo en daar tussenin staan de nummers 2, 4 en 6 die meer uptempo zijn waardoor het album een lekkere 'flow' heeft.

Het album opent met het titelnummer A Walk Across The Rooftops. Na één minuut weet je waar je aan toe bent. Een bijna onhoorbaar zacht begin wordt gevolgd door het geluid van een hoorn en omgevingsgeluiden waarna de zang invalt, ondersteund door spaarzame, diepe bastonen en strijkers. Poëzie in muziek.

Direct daarna komt het eerder genoemde Tinseltown In The Rain gevolgd door From Rags To Riches waarvan de korte, repeterende keyboardpartijen aan minimal music doen denken. Stay voert daarna het tempo weer op en is het luidste nummer (voor wat dat in de The Blue Nile context waard is...).

Easter Parade is het meest introverte, verstilde nummer van het album waarbij vooral het contrast opvalt tussen het onderwerp (een vrolijke Paasoptocht) en de sfeer die de tekst en muziek oproepen (melancholisch).

Het op één na laatste nummer is Heatwave. Een mooie, redelijk conventionele popsong met subtiele instrumentatie. In de afsluiter Automobile Noise valt vooral de inventieve percussie op en het nummer eindigt het album zoals het begon: bijna onhoorbaar zacht

Meestal kan ik goed aangeven welke mijn favoriete nummers zijn op een album. Bij A Walk Across The Rooftops lukt dat niet. De nummers doen niet voor elkaar onder en zijn en zijn me allemaal even dierbaar. 

In 2012 is er geremasterde versie verschenen van dit album alsook van hun tweede album Hats (uit 1989). Ze zijn verkrijgbaar als standaard versie en als "collector's edition" met een bonus-CD. Hun derde album Peace At Last zal in 2013 eenzelfde behandeling krijgen, wellicht gaat dit ook nog gelden voor hun vierde (en tot nog toe laatste) album High.

Vermeldenswaard is verder nog het eerste solo album uit 2012 van zanger Paul Buchanan getiteld Mid Air, dat ook als standaard en als "deluxe edition" verkrijgbaar is. 

© 2013 TTZL


Officiële website: The Blue Nile

Wikipedia EN: The Blue Nile
Wikipedia NL: The Blue Nile
Youtube: A Walk Across The Rooftops
Youtube: Tinseltown In The Rain
Youtube: From Rags To Riches
Youtube: Stay
Youtube: Easter Parade
Youtube: Heatwave
Youtube: Automobile Noise

* niet de album-versie, maar een iets geremixte en verlengde versie