Middenin een periode waarin bubblegum-synthipop en pseudo-macho-hardrock hoogtij vierden was daar in mei 1984 ineens een single van een Schotse band, The Blue Nile, die uit een heel ander universum leek te komen: Tinseltown In The Rain. We horen een gedragen voordracht, inventieve drum- en baspartijen en een gebruik van synthesizers dat heel anders is dan op dat moment gebruikelijk in de hitparadepop. Niet bepaald een nummer waarvan je verwacht dat het een hit kan worden. Toch stond het in oktober/november 1984 vier weken in de TOP 40 met 28 als hoogste notering. Dat het nummer in die korte tijd indruk bij veel mensen heeft achtergelaten blijkt uit de onafgebroken jaarlijkse notering in de TOP 2000 sinds 2002 (op nummer 729 in 2012).
Productief kun je The Blue Nile niet noemen met slechts vier albums sinds de vorming van de band in 1981. Hun perfectionistische instelling is hier debet aan, net als hun afschuw van publiciteit. Het resultaat is wel vier onaards mooie albums.
Het debuutalbum A Walk Across The Rooftops kent een specifieke opbouw. De nummers 1, 3, 5 en 7 hebben een traag tempo en daar tussenin staan de nummers 2, 4 en 6 die meer uptempo zijn waardoor het album een lekkere 'flow' heeft.
Het album opent met het titelnummer A Walk Across The Rooftops. Na één minuut weet je waar je aan toe bent. Een bijna onhoorbaar zacht begin wordt gevolgd door het geluid van een hoorn en omgevingsgeluiden waarna de zang invalt, ondersteund door spaarzame, diepe bastonen en strijkers. Poëzie in muziek.
Direct daarna komt het eerder genoemde Tinseltown In The Rain gevolgd door From Rags To Riches waarvan de korte, repeterende keyboardpartijen aan minimal music doen denken. Stay voert daarna het tempo weer op en is het luidste nummer (voor wat dat in de The Blue Nile context waard is...).
Easter Parade is het meest introverte, verstilde nummer van het album waarbij vooral het contrast opvalt tussen het onderwerp (een vrolijke Paasoptocht) en de sfeer die de tekst en muziek oproepen (melancholisch).
Het op één na laatste nummer is Heatwave. Een mooie, redelijk conventionele popsong met subtiele instrumentatie. In de afsluiter Automobile Noise valt vooral de inventieve percussie op en het nummer eindigt het album zoals het begon: bijna onhoorbaar zacht.
Meestal kan ik goed aangeven welke mijn favoriete nummers zijn op een album. Bij A Walk Across The Rooftops lukt dat niet. De nummers doen niet voor elkaar onder en zijn en zijn me allemaal even dierbaar.
In 2012 is er geremasterde versie verschenen van dit album alsook van hun tweede album Hats (uit 1989). Ze zijn verkrijgbaar als standaard versie en als "collector's edition" met een bonus-CD. Hun derde album Peace At Last zal in 2013 eenzelfde behandeling krijgen, wellicht gaat dit ook nog gelden voor hun vierde (en tot nog toe laatste) album High.
Vermeldenswaard is verder nog het eerste solo album uit 2012 van zanger Paul Buchanan getiteld Mid Air, dat ook als standaard en als "deluxe edition" verkrijgbaar is.
© 2013 TTZL
Officiële website: The Blue Nile
Wikipedia EN: The Blue Nile
Wikipedia NL: The Blue Nile
Youtube: A Walk Across The Rooftops
Youtube: Tinseltown In The Rain
Youtube: From Rags To Riches*
Youtube: Stay
Youtube: Easter Parade
Youtube: Heatwave
Youtube: Automobile Noise
* niet de album-versie, maar een iets geremixte en verlengde versie
Geen opmerkingen:
Een reactie posten