Zoeken in deze blog

zondag 30 november 2014

#108: Muslimgauze - Drugsherpa (1994)


Bryn Jones (1961-1999) was een Engelse muzikant die als kluizenaar leefde en onder de naam Muslimgauze experimentele instrumentale muziek maakte die zeer divers van aard kon zijn, van ambient en techno tot dub en noise (zie ook recensie #2 voor een uitgebreide beschrijving van het fenomeen Muslimgauze ).

1994 was een productief jaar voor Muslimgauze. Hij bracht 3 CD's, 2 dubbel-CD's, een 7-inch en 2 mini-CD's uit. Eén van die mini-CD's was Drugsherpa dat niet alleen qua lengte, maar ook qua formaat een echte mini-CD is. Het was de eerste uitgave op het kleine 3-inch formaat voor zowel Muslimgauze als voor platenlabel Staalplaat.

Het album bestaat uit één track van twintig minuten dat vanzelfsprekend ook Drugsherpa heet en het is een echte Muslimgauze ambient track.

De track begint heel rustig met een serene grondtoon, lichte percussie en een prominente triangel (of belletje). Langzaamaan komen er op de achtergrond meerdere lagen in het geluidsbeeld en wordt het volume ook hoger. Na ongeveer twee minuten komt er een doffe puls als ritme opzetten en vlak daarna komt er een lichte verandering in het klankbeeld doordat enkele achtergrondlagen abrupt wegvallen.

Deze subtiele veranderingen houden aan tot ongeveer halverwege als de track ineens helemaal stil lijkt te vallen. Het is echter een terugkeer naar het serene klankbeeld van het begin en opnieuw start er een geduldige opbouw van een nieuw klanklandschap. Elementen uit de eerste helft worden hergebruikt en nieuwe elementen worden toegevoegd. Naar het einde toe bouwt de track ook weer langzaam af richting stilte.

Ik vind Drugsherpa één van de hoogtepunten uit het (zeer grote) oeuvre van Muslimgauze en kan de track herhaald beluisteren zonder dat het begint te vervelen. 

De 3 inch CD is tweedehands nog wel verkrijgbaar, maar Staalplaat heeft in 2013 ook een CD uitgegeven met naast Drugsherpa ook nog zo'n 35 minuten aan extra tracks die op dezelfde DAT-tape stonden als die track.

© 2014 TTZL


Officiële website: Muslimgauze
Wikipedia EN: Muslimgauze
Youtube: Drugsherpa


zondag 23 november 2014

#107: Wings - Venus And Mars (1975)


Sinds 2011 loopt er een heruitgaveprogramma van de solo-albums van Paul McCartney en deze maand zijn de zesde en zevende uitgave verschenen: Venus And Mars uit 1975 en Wings At The Speed Of Sound uit 1976. Over het eerstgenoemde album wil ik het deze keer hebben. 

Venus And Mars is één van de zeven albums die verschenen onder de naam Wings, waarbij het tweede en derde album overigens onder de naam 'Paul McCartney & Wings' verschenen.

Na het succesvolle Band On The Run, waarop Wings was gereduceerd tot een trio (Paul & Linda McCartney met Denny Laine), werd de band weer aangevuld tot een groep van vijf. Hiermee kwam ook een massiever geluid dat een voorbode zou zijn voor een grote arena-rock-tour die is vastgelegd in de film Rockshow.

Het album opent met het tweeluik Venus And Mars + Rock Show. Het eerste is een korte akoestische opmaat voor het hard rockende tweede nummer. Dit nummer zou centraal staan in de tour die op het album volgde. In dit nummer zit trouwens een aardige tekstuele verwijzing naar Nederland, al wordt het net niet helemaal goed uitgesproken:

If there's ROCK SHOW at the Concertgebouw
You've got long hair at the Madison Square
They've got Rock And Roll at the Hollywood Bowl

we'll be there...
ooh yeah...

Ook lekker stevig zijn de nummers Magneto And Titanium Man en Medicine Jar. Daar tegenover staan wat meer pop-georiënteerde nummers als Letting Go en Call Me Back Again en de ballads Love In Song en Treat Her Gently - Lonely Old People. Het bekendste nummer van het album is waarschijnlijk de single Listen To What The Man Said dat tot nummer 14 in de Top 40 reikte.

Er staan ook nog twee licht afwijkende tracks op het album. You Gave Me The Answer is een 'music hall'-achtige track en van het tweeluik Venus And Mars (reprise) + Spirits Of Ancient Egypt heeft het tweede deel een licht psychedelische inslag. Persoonlijk vind ik dat het beste nummer van het album.

Als je naar de individuele tracks kijkt is dit kwalitatief niet het beste dat Paul McCartney solo te bieden heeft, maar kijk je naar het album als een cohorent geheel dan hoort dit album wel bij zijn toppers.

Aangezien veel nummers in elkaar overvloeien verdient het aanbeveling om Venus And Mars als geheel te beluisteren.

© 2014 TTZL


Officiële website: Paul McCartney
Wikipedia EN: Paul McCartney
Wikipedia NL: Paul McCartney
Youtube: Venus And Mars + Rock Show
Youtube: Magneto And Titanium Man
Youtube: Medicine Jar
Youtube: Letting Go
Youtube: Call Me Back Again
Youtube: Love In Song
Youtube: Treat Her Gently - Lonely Old People
Youtube: Listen To What The Man Said
Youtube: You Gave Me The Answer
Youtube: Venus And Mars (reprise) + Spirits Of Ancient Egypt
Youtube: Venus And Mars [hele album]

zondag 16 november 2014

#106: Headgirl (Motörhead/Girlschool) - St. Valentine's Day Massacre (EP) (1981)


Als drummer Phil 'Philthy Animal' Taylor van Motörhead in december 1980 zijn nek breekt lijkt het er op dat Motörhead even uit de 'running' zal zijn (zie ook zijn gipskraag op de hoesfoto - Phil staat vooraan). 

Motörhead's producer Vic Maile stelt echter voor om een EP op te nemen met Girlschool, de 'all female' hardrockband die al in het voorprogramma van Motörhead heeft gestaan. Drumster Denise Duford zal dan op alle tracks de honneurs voor Phil Taylor waarnemen vanwege zijn blessure.

Als track op kant A kiest Motörhead-voorman Lemmy voor Please Don't Touch. Een nummer uit 1959 van één van zijn helden, Johnny Kidd & The Pirates. Waar het origineel een typisch jaren vijftig R&R/R&B-nummer is, daar maken Motörhead en Girlschool er een stevige stamper van en het werd hun grootste hit.

Op de B-kant coveren de bands een nummer van elkaar. Motörhead speelt Emergency en Girlschool heeft voor Bomber gekozen.

Het gaat te ver om deze St. Valentine's Day Massacre EP een hoogtepunt in de muziekgeschiedenis te noemen, maar een lekker tussendoortje was het wel. Bijkomend voordeel voor Girlschool was dat ze bekend werden bij een groot publiek en de aandacht kregen die ze verdienen. Deze meiden maken namelijk prima hardrock en hebben zelf een aantal klassieke albums op hun naam staan (zoals Demolotion, Hit & Run en Screaming Blue Murder).

De titel verwijst overigens naar het 'Valentijnsdagbloedbad' op 14 februari 1929 in Chicago waarbij zeven mannen op koelbloedige wijze geëxecuteerd werden.

© 2014 TTZL


Officiële website: Motörhead 
Officiële website: Girlschool
Wikipedia EN: Motörhead
Wikipedia EN: Girlschool
Wikipedia EN: Headgirl
Wikipedia NL: Motörhead
Wikipedia NL: Girlschool
Youtube: Please Don't Touch 
Youtube: Emergency
Youtube: Bomber
Youtube: St. Valentine's Day Massacre [full EP]
Youtube: Please Don't Touch [Johnny Kidd & The Pirates]

zondag 9 november 2014

#105: Nina Hagen Band - Nina Hagen Band (1978)


 Als Nina Hagen het onderwerp van gesprek is gaat het maar al te vaak over haar opvallende verschijning, haar provocerende uitspraken of haar religie-obsessie. Helaas gaat veel minder vaak over haar muziek terwijl die nou juist veel interessanter is dan al die randzaken.

Nina Hagen werd in 1955 in Oost-Berlijn geboren en ambieerde een carrière als actrice. Die ambitie werd echter in de kiem gesmoord door een officier van het 
Ministerium für Staatssicherheit die op haar toelatingsformulier voor de toneelschool "Verhindern!" schreef. Nina's moeder had als partner de bekende dissident Wolf Biermann en Nina werd daarom ook "politiek onbetrouwbaar" geacht. Daarop zocht zij haar toevlucht in de muziek en maakte onder andere enkele platen met Oost-Duitse groepen als Gruppe Automobil en Fritzens Dampferband.

In 1976 werd Wolf Biermann door de DDR "ausgebürgert" en na haar solidariteitsverklaring werd Nina een emigratiekans aangeboden die ze aangreep en emigreerde naar West-Berlijn.

In 1977 formeerde ze met vier topmuzikanten de Nina Hagen Band en maakte met hen twee albums (daarna ging Nina solo en formeerde de rest Spliff). Zowel Nina Hagen Band als Unbehagen zijn prima platen, maar met name het debuutalbum maakte een verpletterende indruk.

Het album opent overdonderend met TV-Glotzer, een cover van het nummer White Punks On Dope van The Tubes waarvoor ze een eigen tekst schreef. Het album kent meer van dit soort stevig rockende nummers: Rangehn, Unbeschreiblich Weiblich en de afsluiter Pank

Naast de geweldige, maatschappij-kritische teksten vallen met name de superstrakke band en de ongelofelijke vocalen van Nina Hagen op. Door haar grote stembereik lijkt het soms of er vier zusjes met ieder een ander stembereik zingen in plaats van één persoon. Dat komt nog beter tot uiting in de wat rustiger nummers.

In Auf'm Bahnhof Zoo ligt het tempo iets lager dan in de eerder aangehaalde nummers en krijgt Nina's stem nog meer de ruimte om te excelleren. Dat geldt in overtreffende trap voor Naturträne. Een opera-achtige eerste helft van het nummer gaat bijna ongemerkt over in een popsong-achtige tweede helft waarin Nina laat horen waartoe haar stem in staat is. Kippevel!  

SuperboyHeiss en Auf'm Friedhof zijn heerlijke pop/rock-tracks waarbij het laatstgenoemde nummer een opvallende progrock-inslag heeft. Der Spinner is een wederom een kippevelmoment. Het nummer begint heel verstild en bouwt langzaam naar een mooie climax terwijl Nina verhaalt over mensen aan de zelfkant van de maatschappij.


Het knappe van het album zit hem ook in de opbouw/afwisseling van rustige en hardere tracks. En dan is er nog Fisch Im Wasser. Een novelty-track die ingeklemd tussen Heiss en Auf'm Friedhof wonderwel werkt. 

In 1978 tikte ik (voor waarschijnlijk 50 cent) het geflopte singletje Naturträne op de kop bij de lokale platenboer. Ik werd direct gegrepen door het aparte geluid en kocht ook het album. Sindsdien staat het album heel hoog in mijn lijstje van beste albums aller tijden. 

© 2014 TTZL


Officiële website: Nina Hagen
Fan website: Nina Hagen
Wikipedia EN: Nina Hagen
Wikipedia NL: Nina Hagen
Wikipedia DE: Nina Hagen
Youtube: TV-Glotzer
Youtube: Rangehn
Youtube: Unbeschreiblich Weiblich
Youtube: Pank
Youtube: Auf'm Bahnhof Zoo
Youtube: Naturträne
Youtube: Superboy
Youtube: Heiss
Youtube: Der Spinner
Youtube: Auf'm Friedhof
Youtube: Fisch Im Wasser
Youtube: White Punks On Dope [The Tubes]

maandag 3 november 2014

#104: The Peddlers - Part One / Part Two (1992) [1967-1969]


 Begin 1964 vormden Roy Phillips (zang, toetsen), Tab Martin (bas) en Trevor Morais (drums) in Manchester The Peddlers. Het pop-jazztrio nam eerst een aantal singles en een EP op voor het Philips-label voordat ze tekenden bij CBS

Het eerste album dat uitkwam was Freewheelers in 1967 en het is direct raak. Of het nu gaat om uptempo nummers als Time After Time en Who Can I Turn To of ballads als Girl Talk en Empty Club Blues, het is allemaal even pakkend. Er is erg veel ruimte in de muziek waardoor de afzonderlijke instrumenten erg goed tot hun recht komen. 

Het album is een afwisseling van eigen nummers en covers. Bij die laatste categorie werden opvallende keuzes gemaakt. Zo is er een aparte versie van Gilbert Bécaud's Et Maintenant die nu What Now My Love heet. 

Daarnaast staan een aantal nummers uit film-soundtracks op. Daarvan valt vooral één nummer op. Het is een van oorsprong instrumentaal nummer geschreven door Charlie Chaplin voor zijn film Modern Times (1936). In 1954 is er een tekst bij geschreven en sindsdien is het een 'jazz-standard' (luister maar eens naar de versie van Nat 'King' Cole). The Peddlers maken van Smile een uptempo nummer van met een drum-intro van bijna een minuut die me iedere keer weer kippevel bezorgt.

Het tweede album Three In A Cell (1968) gaat verder waar het eerste album stopte met nummers als On A Clear Day You Can See Forever, People en In The Still Of The Night

Op het derde album Birthday (1969) zijn voorzichtig wat 'folk' en 'progressive' invloeden waar te nemen in respectievelijk hun UK top 10 single Birth en Lockshen Pudding.  

In 1992 verzamelde CBS Holland de drie complete albums op twee losse CD's ('Part One' en 'Part Two'). Deze twee CD's zijn inmiddels niet meer verkrijgbaar, maar er is een goed alternatief: How Cool Is Cool...The Complete CBS Recordings. Voor nog geen 14 euro krijg je alle tracks van de drie albums plus de non-album singles! Hoor ik daar iemand 'decemberlijstje' zeggen?

© 2014 TTZL


Fan website: The Peddlers
Wikipedia EN: The Peddlers
Youtube: Time After Time
Youtube: Who Can I Turn To
Youtube: Girl Talk
Youtube: Empty Club Blues
Youtube: What Now My Love
Youtube: Smile
Youtube: On A Clear Day You Can See Forever
Youtube: People
Youtube: In The Still Of The Night
Youtube: Birth
Youtube: Lockshen Pudding
Youtube: Et Maintenant [Gilbert Becaud]
Youtube: Smile [Charlie Chaplin]
Youtube: Smile [Nat 'King' Cole]