Zoeken in deze blog

zondag 29 november 2020

#420: Nasmak - 4our Clicks (1982)

In de nasleep van punk was er een ongekende golf van goede en creatieve bands in Nederland. Noem het post-punk, noem het new wave of noem het iets anders, maar uiteenlopende bands als De Div (zie #297 en #376), Mecano, Minny Pops, The Tapes, MAM, Spasmodique, Eton Crop, Blue Murder en Clan of Xymox maakten geweldige muziek in de jaren tachtig. 

Nasmak mag daarbij niet onvermeld worden. De eerste Nederlandse band die een sessie bij de legendarische Britse DJ John Peel mocht doen en de band die misschien wel het beste Nederlandse album ooit heeft gemaakt: 4our Clicks.

De band start in 1978 als Nasmaak en is onder die naam ook aanwezig met het nummer Hondepoep op het album Uitholling Overdwars dat Nederlandse bands promoot. Nadat besloten is niet meer in het Nederlands te zingen word de naam verkort tot Nasmak en op het eerste album Nasmak Plus Instruments, Instruments Plus Nasmak uit 1980 maakt Truus de Groot nog onderdeel uit van het geheel. Truus bespeelt de zogenaamde kraakdoos en dat geeft een karakteristiek geluid. Dat valt ook John Peel op en hij noemt het album "de beste plaat van het Europese continent in jaren" en nodigt de band uit voor een sessie. Truus verlaat de groep echter en gaat als Plus Instruments verder. 

Op het tweede album 4our Clicks bestaat de band uit Theo van Eenbergen (bas, zang), Toon Bressers (drums, zang), Joop van Brakel (gitaar, zang) en Henk Janssen (synthesizer, gitaar, zang). Het album is van internationale klasse met tracks als Nothing But The Lyrics, Sade M De, Take A Look en No Touch And Go. Heerlijk hoekige songs, met verrassende zanglijnen en synthesizer-partijen, die (bijna) dansbaar zijn. 

Helaas staan niet alle tracks van het album op YouTube, maar de hoogtepunten van het album (de drie songs die het album openen: Pilot In Charge, Waiting Room en I Hope I Am Gonna Rain Today) en Not Your Living Doll zijn gelukkig allemaal aanwezig. Ik denk dat het met name het inventieve basspel is dat mij naar binnen zuigt in deze nummers en in Not Your Living Doll is het samenspel tussen bas en drums meesterlijk. Voeg daarbij de heerlijke staccato gitaren en de  sterke vocalen en een vijfsterrenplaat is geboren.

De band was niet geheel tevreden was met de mix van de LP en daarom kwam er een remix uit op CD in 1988. Het zal wel komen doordat de LP al in mijn geheugen gegrift was voordat de remix uitkwam, want ik prefereer nog steeds die LP-versie. 

© 2020 TTZL


Officiële Facebook: Nasmak
Wikipedia NL: Nasmak

YouTube: Waiting Room
YouTube: Sade M De
YouTube: No Touch And Go
YouTube: Take A Look

YouTube: Hondepoep

Gepost door op Geen opmerkingen:

zondag 22 november 2020

#419: VA - Geen Touw (Een Keuze Uit Ruim Vijf Jaar Ronflonflonsongs) (1990)

Van 10 oktober 1984 tot 30 januari 1991 was er op de Nederlandse radio (Hilversum III/Radio 3) een programma dat zijns gelijke niet kent: Ronflonflon (avec Jacques Plafond). Onder "leiding" van Jacques Plafond (=Wim T. Schippers) maakte een vaste groep medewerkers wekelijks absurdistische radiocabaret dat in het verlengde lag van tv-producties als De Fred Haché Show, Van Oekel's Discohoek en De Lachende Scheerkwast. Net als met andere Wim T. Schippers vind je dit programma geweldig of helemaal niets.

Het motto van de show was dat het, als enige in Nederland, uit 100% gesproken woord en 100% muziek bestond. In de praktijk betekende dit dat er regelmatig door de gedraaide platen heen gesproken werd, platen die door Jacques Plafond regelmatig afgekondigd werden met "wat is dit een kutplaat" als ze hem niet bevielen.

Toch waren er wel muzieknummers die in zijn geheel gedraaid waren, maar dit waren veelal de eigen producties. In totaal zijn er 275 van die eigen liedjes uitgezonden, waarvan er zo'n 200 speciaal voor Ronflonflon zijn gemaakt.

Vanwege het geringe budget werden medewerkers van het programma ingezet als stemacteur en werden meerdere van de ongeveer 35 personages vertolkt door één acteur. Zo vertolkte Janine van Elzakker de karakters Elsje de Wit, Jacqueline van Benthem, de Weduwe van Beurden, Anneke Rol en Wilhelmina Kuttje Jr. (waarbij ze nadrukkelijk vermeldde dat dit "met twee T's" geschreven werd) en speelde Rogier Proper speelde Jaap Knasterhuis en Inspecteur Falckenbosch. Andere prominenten waren zangeres Neel van der Elst (als Etna Vesuvia) en natuurlijk was ook Clous van Mechelen aanwezig als pianostemmer Jan Vos.

In het huidige omroepbestel is het ondenkbaar dat zo'n radioprogramma nog gemaakt zou kunnen worden, laat staan dat het meer dan zes jaar zou blijven bestaan. Gelukkig zijn inmiddels alle shows online te beluisteren, mede door de inspanningen van de vele fans die middels eigen opnamen het incomplete omroeparchief konden aanvullen.

Daarnaast zijn er CD's verschenen waarop Ronflonflon-liedjes staan. Er staan een paar liedjes op Schippers in Plafondvaart (CD uit 1992) en op Flarden Uit Ronflonflon Avec Jacques Plafond (1984-1991) (3CD uit 2009) staan zowel liedjes als radiofragmenten. Voor wie één CD voldoende vindt is Geen Touw (Een Keuze Uit Ruim Vijf Jaar Ronflonflonsongs) (CD uit 1990) een goede keuze. Hierop staat een mooie dwarsdoorsnede van kolder, sensuele spanning, lulligheid en quasi-diepzinnigheid. Luister naar een paar van de 23 nummers op deze CD en geniet... of niet:

© 2020 TTZL

Gepost door op Geen opmerkingen:

zondag 15 november 2020

#418: Peter Criss - Out Of Control (1980)

Er zijn van die platen waarvan ik heus wel weet dat ze niet echt goed zijn, maar waar ik toch een zwak voor heb. Out Of Control van Peter Criss (de ex-drummer van KISS) is er zo één. Dat komt waarschijnlijk mede door de voorgeschiedenis van het album, dat vlak na zijn (eerste) ontslag uitkwam.

Op 18 mei 1980 maakte KISS namelijk bekend dat Peter Criss uit de band was gestapt vanwege persoonlijke redenen. In werkelijkheid was hij ontslagen vanwege de onhoudbare situatie die was ontstaan door zijn overmatige drank- en drugsgebruik. Niet alleen zijn gedrag was problematisch, maar ook op zijn drummen kon men niet meer vertrouwen. 

Op het album Dynasty uit 1979 speelde hij nog maar mee op één nummer: Dirty Livin'. Op nummers als I Was Made For Lovin' You, Sure Know Something, Magic Touch en de rest van het album is sessiedrummer Anton Fig te horen (overigens zonder dat hij ergens vermeld wordt). Op het volgende album Unmasked (dat twee dagen na het persbericht over Criss' ontslag verscheen) speelt Anton Fig ook alle drumpartijen, al vermeld het album Peter Criss nog als drummer. Dat album wordt overigens niet al te best ontvangen door een mix van zwakke nummers als Shandi en sterkere tracks als Talk To Me.

Er waren slechts vijf maanden verstreken sinds zijn ontslag toen Criss zijn tweede solo-album Out Of Control uitbracht. Zijn eerste solo-album bracht hij uit in 1978, tegelijk met de andere KISS-leden (zie blog #307), en daaruit bleek al zijn voorliefde voor pop en jazz. Soms leidt dat tot een zoetsappige ballad als By Myself en ook in de midtempo songs is het resultaat vaker middelmatig (Where Will They Run en Feel Like Letting Go) dan leuk (Out Of Control). De beste resultaten zitten in uptempo-tracks als In Trouble Again, I Found Love en You Better Run. 

Dat Criss zelf nog niet los was van zijn KISS-verleden blijkt wel uit de tekst 'Ex-drummer of KISS' die prominent op de hoes staat en uit de coda die hij toevoegde aan het album. Enkele seconden na het laatste nummer is Criss heel zachtjes te horen als hij met pianobegeleiding twee regels uit het nummer As Time Goes By zingt (bekend uit een scène in Casablanca): "You must remember this, a kiss is still a kiss". 

Als rechtgeaarde, 15-jarige KISS-fan bleef ik Peter Criss ook na zijn vertrek uit KISS volgen (net als twee jaar later Ace Frehley na zijn vertrek). Toen ik deze week de CD Japan-aankondiging kreeg van een 'Limited Low-priced Reissue' van dit album hoefde ik dan ook niet lang te denken.

© 2020 TTZL


Officiële website: Peter Criss
Wikipedia EN: Peter Criss
Wikipedia NL: Peter Criss

YouTube: By Myself
YouTube: I Found Love
YouTube: Out Of Control
YouTube: You Better Run

YouTube: Dirty Livin' [Kiss - Dynasty, 1979]
YouTube: I Was Made For Lovin' You [Kiss - Dynasty, 1979]
YouTube: Sure Know Something [Kiss - Dynasty, 1979]
YouTube: Magic Touch [Kiss - Dynasty, 1979]
YouTube: Shandi [Kiss - Unmasked, 1980]
YouTube: Talk To Me [Kiss - Unmasked, 1980]

Gepost door op Geen opmerkingen:

zaterdag 7 november 2020

#417: (DNA featuring) Suzanne Vega - Tom's Diner (1987/1990)

In 1987 brengt Suzanne Vega haar tweede plaat uit. Na het succesvolle, zelfgetitelde debuut is Solitude Standing opnieuw een sterk album. Single Luka (een nummer over kindermishandeling) deed veel voor het album, maar er staan veel meer goede tracks op zoals In The Eye, Solitude Standing, Language en Gypsy.

Het meest opvallend bij eerste beluistering is echter Tom's Diner, het a capella openingsnummer. Het is een beschrijving van een situatie die is gebaseerd op haar ervaringen in Tom's Restaurant in New York, waar zij regelmatig kwam (de buitenkant van hetzelfde restaurant is ook te zien in de serie Seinfeld). 

Vega had voor het nummer eerst een pianobegeleiding in gedachten, maar omdat ze op dat moment niemand kende die dat zou kunnen verzorgen begon ze het nummer a capella te doen bij haar concerten en dat is toen zo gebleven. Het nummer is ook uitgebracht op single (soms met het instrumentale slotnummer van het album Tom's Diner (Reprise) op de b-kant), maar het deed niet veel.

Drie jaar later maakt het Engelse duo DNA (Nick Batt en Neal Slateford) een remix van het a capella-nummer waarbij er een dance-laag onder het nummer wordt gelegd. Het werkt wonderwel en na het gehoord te hebben besluit Vega het nummer uit te brengen als Tom's Diner van "DNA featuring Suzanne Vega". 

Vega verwacht dat de remix hoogstens zal aanslaan bij een beperkte groep dance-liefhebbers, maar de praktijk is anders. Het nummer wordt in deze versie een grote hit en verkoopt miljoenen exemplaren. Het is dan ook knap hoe DNA er een dance-track van heeft gemaakt, terwijl de charme van het origineel in tact blijft. Er verschijnt natuurlijk ook nog een 12"-versie van, maar die langere track voegt iets wezenlijks toe aan de single. Een toevalstreffer, maar soms zijn die het leukste.

© 2020 TTZL


Officiële website: Suzanne Vega
Wikipedia EN: Suzanne Vega / DNA
Wikipedia NL: Suzanne Vega

YouTube: Tom's Diner [Suzanne Vega]
YouTube: Tom's Diner (Reprise) [Suzanne Vega]
YouTube: Tom's Diner [DNA featuring Suzanne Vega]
YouTube: Tom's Diner (12") [DNA featuring Suzanne Vega]

YouTube: Luka
YouTube: In The Eye
YouTube: Language
YouTube: Gypsy

Gepost door op Geen opmerkingen:

zondag 1 november 2020

#416: John Barry - Thunderball (Original Motion Picture Sound Track) (1965)

Op 31 oktober 2020 overleed Sean Connery, de charismatische acteur die het personage James Bond, uit de boeken van Ian Fleming, gestalte gaf. Nu is dit een muziekblog en Connery was geen zanger, al was hij wel actief als verteller in opnamen van bijvoorbeeld Peter And The Wolf. En soms sprak hij nummers in als In My Life (van het gelijknamige album van The Beatles-producer George Martin) of droeg hij het gedicht Ithaca (van C. P. Cavafy) voor op muziek van Vangelis. En er is er een single met een zingende Sean Connery. Het betreft twee nummers uit de film Darby O'Gill and the Little People (1959) die hij samen met Janet Munro zingt: Pretty Irish Girl en Ballamaquity's Band. Maar waar ik het deze week over wil hebben is de filmmuziek van John Barry bij de vroege James Bond films en dan met name Thunderball.

Het was Monty Norman die de muziek voor de eerste James Bond-film Dr. No (1961) componeerde, waaronder het onverwoestbare James Bond Theme. Daarna nam John Barry het stokje over en hij zou tussen 1963 en 1987 voor elf van de veertien James Bond-films de muziek componeren. Zo is 007 van zijn hand, het andere onverwoestbare thema dat in vele Bond-flims in één of andere vorm opduikt.

De ontstaansgeschiedenis van het soundtrackalbum van Thunderball is nogal getroebleerd. Titelsongs waren en zijn belangrijk voor de Bond-films, maar John Barry vond dat hij geen titelsong kon schrijven met in de teksten en de titel het woord 'Thunderball'. Hij kwam daarom met Mr. Kiss Kiss Bang Bang, gezongen door Shirley Bassey. De filmmaatschappij gaf echter aan dat het nummer een halve minuut te kort was voor de filmtitels. Barry schreef daarom een muzikaal intro van een halve minuut voor het nummer en nam het nummer opnieuw op. Niet Shirley Bassey, want die was niet beschikbaar, maar Dionne Warwick zong de nieuwe versie van Mr. Kiss Kiss Bang Bang.

Die nieuwe versie werd ook afgekeurd (en beide versies bleven onuitgebracht tot in de jaren negentig) omdat de filmmaatschappij toch een titeltrack wilde hebben met 'Thunderball' als titel. Daarop schreef Barry met tekstschrijver Don Black het nummer Thunderball dat werd ingezongen door Tom Jones. Ondanks dat het een haastklus was, is het naar mijn mening één van de beste James Bond-titelsongs met de legendarische uithaal van Jones aan het eind, die hem zelfs even in de problemen bracht: "I closed my eyes and I held the note for so long when I opened my eyes the room was spinning." 

Nu is het gewoonlijk zo dat het thema van de titelsong her en der opduikt in de andere nummers van de soundtrack. Dat had Barry ook gedaan, maar natuurlijk met Mr. Kiss Kiss Bang Bang en niet met Thunderball. Toen Barry dit nog aan het aanpassen was, kwam de filmmaatschappij alweer vragen om de opnamen zodat ze een soundtrackalbum konden uitbrengen. Barry echter was pas op de helft met alle gewenste aanpassingen en daarom staan op het originele album uit 1965 alleen nummers uit de eerste helft van de film. Pas vanaf 2003 is de rest van de score als bonustracks toegevoegd aan het album.

Toch staat er voldoende moois op het originele album, zoals Chateau Flight dat rustig en gedragen begint, maar heftig eindigt. Switching The Body en Crash Landing/The Bomb staan dan weer bol van de spanning en Thunderball is fijne jazzy-instrumentale uitvoering van de titeltrack. Meer up-tempo tracks zijn er ook, zoals de cha-cha-chá Death Of Fiona en de instrumentale versie van Mr. Kiss Kiss Bang Bang.

De originele versie van Thunderball is een soundtrackalbum dat ik nog regelmatig draai, maar de versie uit 2003 heeft wel als voordeel dat er veertig minuten aan extra muziek op staat.

© 2020 TTZL


Officiële website: John Barry
Wikipedia EN: John Barry
Wikipedia NL: John Barry

YouTube: Thunderball [album]

YouTube: Thunderball [Tom Jones]
YouTube: Chateau Flight
YouTube: Thunderball
YouTube: Death Of Fiona

YouTube: In My Life
YouTube: Ithaca
YouTube: 007
YouTube: Mr. Kiss Kiss Bang Bang [Shirley Bassey]
YouTube: Mr. Kiss Kiss Bang Bang [Dionne Warwick]
Gepost door op Geen opmerkingen:
Abonneren op: Posts (Atom)