Zoeken in deze blog

zondag 31 mei 2020

#394: Johnny Cash - With His Hot And Blue Guitar (1957)

Country muziek is niet echt mijn ding, net als religie. Daarom verbaast het mij nog steeds dat Johnny Cash mij zo aanspreekt (zie ook blog #160). Het heeft ermee te maken dat Cash' muziek geen pure country is, maar ook elementen uit de folk, blues, rock & roll, gospel en rockabilly bevat. En ook de no nonsens aanpak  van The Tennessee Three, meer dan 25 jaar zijn band, is belangrijk. Maar het is vooral ook de man zelf, met zijn rebelse karakter en zwarte humor, die mij bevalt.

Zijn carrière begint in 1955 als hij er uiteindelijk in slaagt om een platencontract bij Sun Records te krijgen. Zijn eerste single is Hey Porter (met op de b-kant Cry! Cry! Cry!). Het nummer doet het direct goed op de country hitlijst. Zijn volgende single is Folsom Prison Blues (b-kant: So Doggone Lonesome) en doet het nog veel beter met een top vijf notering.

Zijn derde single I Walk The Line (b-kant: Get Rhythm) haalt zelfs de eerste plek in de countrylijst en komt ook in de top 20 van de poplijst. Daarna volgen nog drie singles (YouTube: There You Go/Train Of Love, Next In Line/Don’t Make Me Go en Home of the Blues/Give My Love to Rose) voordat Johnny Cash de eerste artiest op het Sun Records label wordt die een heuse langspeelplaat mag uitbrengen: Johnny Cash With His Hot And Blue Guitar.

Vier van de twaalf songs op die eerste zes singles komen ook op het album: Cry! Cry! Cry!, Folsom Prison Blues, So Doggone Lonesome en I Walk the Line. Alle vier sterke songs en twee daarvan (de 2e en 4e) zijn regelrechte Johnny Cash klassiekers geworden. Maar ook de andere acht nummers zijn gewoon goed en maken het een onwaarschijnlijk goed debuutalbum.

Opener Rock Island Line is één van de vele 'train songs' van Cash en mooi is dat het ritme, dat  onmiddellijk aan een trein doet denken, qua tempo gelijke tred houdt met de tekst. Ook The Wreck Of Old '97 is zo'n 'train song' met een folk-inslag. 

Naast de mooie countrynummers I Heard That Lonesome Whistle, Country Boy en Remember Me staan er ook een paar zogenaamde 'prison songs' op waarvan Cash er vele heeft gemaakt. Naast Doin' My Time is er het eerder genoemde Folsom Prison Blues waarin de hoofdpersoon vanuit de gevangenis de trein hoort langskomen:

When I was just a baby my mama told me, "Son
Always be a good boy, don't ever play with guns"
But I shot a man in Reno just to watch him die
When I hear that whistle blowing, I hang my head and cry

De nummers die de spirituele kant van Cash belichten zijn If The Good Lord's Willing en I Was There When It Happened en die maken dit fraaie album compleet. Als je een goed overzicht wilt hebben van Cash' periode bij Sun Records kan ik The Original Sun Albums 1957 - 1964 van harte aanbevelen. 

Gepost door op Geen opmerkingen:

zondag 24 mei 2020

#393: Taylor Deupree - Northern (2006)

Taylor Deupree is van vele markten thuis. Deze Amerikaanse duizendpoot heeft een eigen platenlabel, een eigen masteringbedrijf en maakt ook nog eens interessante muziek. Aanvankelijk betrof dit in de jaren negentig onder andere techno, glitch en electro-acoustic drone muziek (klik maar eens op de links van zijn nummers in blog #246). Hij werkte samen met genre-grootheden als Frank Bretschneider, Tetsu Inoue en Ryuichi Sakamoto.

 In 2002 sloeg hij echter een nieuwe weg in op zijn album Stil. waarop de composities gebaseerd zijn op extreme herhaling en het verkennen van de stilte. Bij een eerste (oppervlakkige) beluistering lijkt er misschien niet veel te gebeuren op Stil., maar dat is maar schijn. Onder de oppervlakte gebeuren prachtige dingen. Ambient muziek in optima forma. 

 Deupree's niet aflatende zoektocht naar nieuwe geluiden leidde in 2006 tot Northern (een 'remixed & remastered version' van Northern verscheen in 2008). Dit album is geïnspireerd door zijn verhuizing van een stedelijke omgeving (Brooklyn) naar de bossen van Upstate New York. De natuur en de winterse omstandigheden tijdens het maken van het album klinken duidelijk door. Hierbij heeft het repetitieve karakter van Stil. plaatsgemaakt voor een complexe structuur van geluiden, atmosfeer en klanken. 

 Het heeft weinig zin om de zes nummers afzonderlijk te behandelen, je kunt het beste Northern in zijn geheel beluisteren. Het zal zeker niet iedereen aanspreken en ook als je het een kans geeft kan het zijn dat het album zich pas na een paar luisterbeurten gewonnen geeft (maar als dat gebeurt heb een vriend voor het leven).

 Je kunt de 2008-versie van Northern downloaden in CD-kwaliteit via bandcamp.com voor slechts zeven dollar (net als Stil. en tal van andere 12k albums).

© 2020 TTZL


Officiële website: Taylor Deupree
Wikipedia EN: Taylor Deupree
Bandcamp: 12k Music

 YouTube: Northern [album]

 YouTube: Everything's Gone Grey
YouTube: Northern
YouTube: A Dead Yellow Carpet
YouTube: Shell Shell Bye
YouTube: Haze It May Be
YouTube: November

 Youtube: Stil. [album]

Gepost door op Geen opmerkingen:

zondag 17 mei 2020

#392: VA - Support The Miners' Strike (1985) / Viva Umkhonto! (1987) / Intifada (The Palestinian Uprising) (1988)

Het einde van de jaren zeventig en het grootste deel van de jaren tachtig werd gekenmerkt door een somber en pessimistisch toekomstbeeld. Van Kooten en De Bie bedachten hiervoor de term "doemdenken". 

 In de punkbeweging werd dit goed verwoord door de term "No Future". Werkloosheid, woningnood, angst voor een Derde Wereldoorlog en grootschalige heroïneverslaving leidden tot maatschappelijke onrust die onder andere tot uiting kwam krakersrellen,
demonstraties tegen kernwapens en de kroningsoproer.

 De Nederlandse punkbeweging was in die periode nauw verwant aan de krakersbeweging en wijd verspreid over Nederland. In Utrecht, Groningen en Rotterdams was een bloeiende punkscene en ook in Noord-Holland (Amsterdam, Zaandam, Wormer) was veel activiteit. De muziek werd vaak gekenmerkt door een maatschappelijke betrokkenheid. 

 In de tweede helft van de jaren tachtig werden veel van de hierboven aangehaalde problemen aangepakt in Nederland en kwam er ook ruimte voor aandacht voor problemen over de grens. Dit leidde tot een aantal benefiet-albums waarvan ik er drie wil belichten.

 In 1985 verscheen de LP Support The Miners' Strike ter ondersteuning van de stakende mijnwerkers in Engeland. In september en oktober 1984 werden vijftien benefietconcerten gegeven waar geld werd ingezameld. De hoestekst vermeld dat de geluidskwaliteit niet perfect is en dat de opnamen min of meer toevallig tot stand kwamen, maar het doel heiligt de middelen, nietwaar?. Op het album staan live-versies van nummers van The Ex (Squat!, Crap-rap), Morzelpronk (De Kuur) en Zowiso (zoals New Present Day Offers en Blacks Prison). 

 Viva Umkhonto! uit 1987 is een in Nederland door Konkurrel uitgegeven benefiet-album voor uMkhonto we Sizwe, de militaire velugel van toen nog de Zuid-Afrikaanse verzetsbeweging ANC. Net als bij Support The Miners' Strike is er uitgebreide informatie bij het album gestoken. The Ex en Morzelpronk zijn weer aanwezig, maar ook BGK (Nothing Can Go Wrong) en bijdragen van buitenlandse bands als Scream (Feel Like That), Everything Falls Apart (Pain) en 76% Uncertain (Another).

 In 1988 kwam het album Intifada (The Palestinian Uprising) ter ondersteuning van de eerste Palestijnse opstand tegen Israel. Het album kwam opnieuw uit op het Konkurrel label en is dit keer een geheel Nederlandse gelegenheid. Opnieuw zit er volop documentatie bij en natuurlijk bijdragen van The Ex (Fright en Tent No. 50) naast bijvoorbeeld The Vernon Walters (Lonely Women), De Kift (Brandend Zand) en Trespassers W (Nightmare With Extended Neck).

Bij dit soort albums zitten er onvermijdelijk nummers bij die je in meer of mindere mate aanspreken. Maar los van de muziek en zelfs los van het wel of niet sympathie hebben voor het onderwerp van de benefiet, vind ik het doorgaans prijzenswaardig als mensen zich inzetten voor een een bepaalde zaak. 

 Mocht je meer willen lezen over punk in Nederland, dan zou je eens op onderstaande links kunnen klikken:
De Groene Amsterdammer: Woedend lawaai
Zaanse verhalen: Punk aan de Zaan deel 1 / deel 2 / deel 3 / deel 4
Noordhollands Dagblad: Feestelijke reünie van Wormerpunk
Wikipedia: Punk in Nederland

© 2020 TTZL

 YouTube: Squat! [The Ex]
YouTube: Crap-rap [The Ex]
YouTube: De Kuur [Morzelpronk]
YouTube: New Present Day Offers [Zowiso]
YouTube: Blacks Prison [Zowiso]

 YouTube: Feel Like That [Scream]
YouTube: Nothing Can Go Wrong [BGK]
YouTube: Pain [Everything Falls Apart]
YouTube: Another [76% Uncertain]

 YouTube: Fright [The Ex]
YouTube: Tent No. 50 [The Ex]
YouTube: Lonely Women [The Vernon Walters]
YouTube: Brandend Zand [De kift]
YouTube: Nightmare With Extended Neck [Trespassers W]
Gepost door op Geen opmerkingen:

zondag 10 mei 2020

#391: Kraftwerk - Trans Europa Express (1977)

In een week waarin het overlijden bekend gemaakt werd van Dave Greenfield (van The Stranglers) en van Little Richard, kwam ook het nieuws van het overlijden van Florian Schneider. Hij was mede-oprichter van Kraftwerk en met Ralf Hütter van 1970 tot 2008 het "Dreh- und Angelpunkt" van de band.

 Eind jaren zestig leren Schneider en Hütter elkaar kennen op een hogeschool voor muziek in Düsseldorf en zijn ze actief in de lokale kunst- en muziekscene. Ze sluiten zich aan bij de band Organisation die één album uitbrengt: Tone Float. Kort daarna verlaten ze band weer en beginnen ze met andere muzikanten te spelen onder de naam Kraftwerk. 

 De eerste twee albums (Kraftwerk en Kraftwerk 2) zijn geïmproviseerde, experimentele albums, voornamelijk gespeeld op traditionele instrumenten. Op het derde album (Ralf Und Florian) hebben synthesizers en drummachines een prominentere rol en doet ook de vocoder zijn intrede. Het vierde album (Autobahn) liet voor het eerst het nu zo klassieke Kraftwerk-geluid horen en Schneider en Hütter hebben die eerste drie albums sindsdien genegeerd. De albums zijn nooit officieel op CD verschenen en ook op hun mix-album (The Mix), live-albums (Minimum-Maximum en 3-D Der Katalog/3-D The Catalogue) en carrière-overzicht (Der Katalog/The Catalogue) zijn ze geheel afwezig.

 Alle Kraftwerk albums zijn mij dierbaar, maar het absolute hoogtepunt is voor mij Trans Europa Express/Trans Europe Express. Het was het eerste album waarvan naast een Duitstalige versie ook een volledig Engelstalige versie verscheen. Het vorige album verscheen namelijk wel in twee versies (Radio-Aktivität/Radio-Activity), maar de inhoud van beide was dezelfde mix van Duits en Engels. 

 Beide versies hebben hun charme, maar als ik moet kiezen ga ik toch voor de Duitse versie omdat de teksten in hun moedertaal beter overkomen. Opener is Europa Endlos (Europe Endless) waarin een traag, stuwend ritme en een 'eindeloze' melodielijn een mooi huwelijk aangaan. In het reflectieve Spiegelsaal (The Hall Of Mirrors) gaat het tempo nog verder naar beneden om uit te monden in een hypnotiserende sfeer. Het met een komische tekst gezegende Schaufensterpuppen (Showroom Dummies) sluit kant A af en laat opnieuw horen hoe goed Kraftwerk is in het creëren van sterke melodieën en memorable riffs.

 Het hoogtepunt van het album staat aan het begin van kant twee. De eerste drie, in elkaar overlopende nummers Trans Europa Express + Metal auf Metal + Abzug (Trans Europe Express/Metal On Metal/Abzug) zijn fenomenaal. Ze geven de illusie van een treinreis dwars door Europa waarbij in het tweede en derde deel respectievelijk de cadans van de trein en de melodie worden uitvergroot. Beluister het vooral ook eens via een koptelefoon.

 Het album sluit af met het haast meditatieve Franz Schubert + Endlos Endlos (Franz Schubert/Endless Endless), een soort coda voor het album. 

 Er is nooit gezegd waarom Florian Schneider in 2008 uit Kraftwerk stapte, maar nu bekend gemaakt is dat hij aan kanker is overleden zou dat er mee te maken gehad kunnen hebben. Het laatste studioalbum Tour De France Soundtracks verscheen in 2003, maar Ralf Hütter heeft wel gehint op nieuw werk, en zelfs op een box met de eerste drie albums, maar bij Kraftwerk is het altijd 'eerst zien, dan geloven'. Hütter treedt wel nog steeds op met drie bandleden die inmiddels ook al weer lang tot zeer lang aan de band verbonden zijn.

© 2020 TTZL


Officiële website: Kraftwerk
Wikipedia EN: Kraftwerk
Wikipedia NL: Kraftwerk

YouTube: Europa Endlos
YouTube: Spiegelsaal
YouTube: Schaufensterpuppen
YouTube: Trans Europa Express + Metal auf Metal + Abzug
YouTube: Franz Schubert + Endlos Endlos

YouTube: Europe Endless
YouTube: The Hall Of Mirrors
YouTube: Showroom Dummies
YouTube: Trans Europe Express
YouTube: Metal On Metal
YouTube: Abzug
YouTube: Franz Schubert
YouTube: Endless Endless

 YouTube: Kraftwerk [album 1970]
YouTube: Kraftwerk 2 [album 1972]
YouTube: Ralf Und Florian [album 1973]
Gepost door op Geen opmerkingen:

zaterdag 2 mei 2020

#390: Tony Allen (1940-2020)

"Zonder Tony Allen was er geen afrobeat" zei Fela Kuti. Hij was "misschien wel de beste drummer die ooit geleefd geeft" volgens Brian Eno. En Flea  noemt hem zijn held en heeft het over "die wildeman, met een groot en goed hart en een unieke diepe groove".

 Afgelopen donderdag overleed Allen op 79-jarige leeftijd in zijn woonplaats Parijs, maar hij werd geboren in Lagos, Nigeria. Hij leerde zichzelf drums spelen op 18-jarige leeftijd en ontmoette Fela Kuti in het muziekcircuit van Lagos. In 1964 vroeg Fela hem om auditie te doen voor een jazz-highlife band die Fela aan het vormen was (Koola Lobitos). Deze band werd later Africa 70 waarmee afrobeat echt tot ontwikkeling kwam (zie ook blog #27).

 Naar aanleiding van zijn overlijden verschijnen er in de muziekpers vele artikelen over Tony Allen. Daarin worden voorbeelden genoemd van nummers waarin zijn karakteristieke drummen te horen is. Voorop staan natuurlijk de nummers met Fela Kuti, zoals Gentleman waarin Allen na een minuut of twee de hele band op sleeptouw neemt op een ingetogen manier. Of Zombie waarin Allen een fanatiek en hypnotiserend ritmepatroon neerlegt waarover de rest van de band kan soleren. Andere voorbeelden zijn Rofoforo Fight, No Agreement en Expensive Shit.

 Na de dood van Fela Kuti in 1997 bleef Tony Allen actief. Hij maakte solo-albums die de traditie voortzetten, zoals Lagos No Shaking met onder andere Ise Nla. Daarnaast speelde hij met een grote verscheidenheid aan artiesten. Zo werkte hij mee aan het album 5:55 van Charlotte Gainsbourg en is zijn geluid goed heel herkenbaar in met name Night-Time Intermission.

 Hij maakte deel uit van een aantal 'supergroepen' zoals The Good, the Bad and the Queen met Damon Albarn (van Blur en Gorillaz), Paul Simonon (van The Clash) en Simon Tong (van The Verve). De invloeden van de diverse leden werden tot een mooi nieuw geheel gesmeed zoals te horen is in bijvoorbeeld Nineteen Seventeen (live). 

 Daarnaast vormde hij Rocket Juice and the Moon met Flea (van Red Hot Chili Peppers) en wederom Albarn. Zij speelden weer heel andere muziek, een soort mix van afrobeat en psychedelische funk. Luister maar eens naar Hey Shooter (met Erykah Badu) of Chop Up (met M.anifest & M3NSA). 

 Met Tony Allen is weer een groot musicus heengegaan, maar zijn bijdrage aan de muziek zal niet snel vergeten worden.

 © 2020 TTZL


Officiële website: Tony Allen
Wikipedia EN: Tony Allen

YouTube: Gentleman
YouTube: Zombie
YouTube: Rofoforo Fight
YouTube: No Agreement
YouTube: Expensive Shit
YouTube: Ise Nla
YouTube: Night-Time Intermission
YouTube: Nineteen Seventeen (live)
YouTube: Hey Shooter
YouTube: Chop Up
Gepost door op Geen opmerkingen:
Abonneren op: Posts (Atom)