TTZL Muziekblog: #394: Johnny Cash - With His Hot And Blue Guitar (1957)

Country muziek is niet echt mijn ding, net als religie. Daarom verbaast het mij nog steeds dat Johnny Cash mij zo aanspreekt (zie ook blog #160). Het heeft ermee te maken dat Cash' muziek geen pure country is, maar ook elementen uit de folk, blues, rock & roll, gospel en rockabilly bevat. En ook de no nonsens aanpak van The Tennessee Three, meer dan 25 jaar zijn band, is belangrijk. Maar het is vooral ook de man zelf, met zijn rebelse karakter en zwarte humor, die mij bevalt.

Zijn carrière begint in 1955 als hij er uiteindelijk in slaagt om een platencontract bij Sun Records te krijgen. Zijn eerste single is Hey Porter (met op de b-kant Cry! Cry! Cry!). Het nummer doet het direct goed op de country hitlijst. Zijn volgende single is Folsom Prison Blues (b-kant: So Doggone Lonesome) en doet het nog veel beter met een top vijf notering.

Zijn derde single I Walk The Line (b-kant: Get Rhythm) haalt zelfs de eerste plek in de countrylijst en komt ook in de top 20 van de poplijst. Daarna volgen nog drie singles (YouTube: There You Go/Train Of Love, Next In Line/Don’t Make Me Go en Home of the Blues/Give My Love to Rose) voordat Johnny Cash de eerste artiest op het Sun Records label wordt die een heuse langspeelplaat mag uitbrengen: Johnny Cash With His Hot And Blue Guitar.

Vier van de twaalf songs op die eerste zes singles komen ook op het album: Cry! Cry! Cry!, Folsom Prison Blues, So Doggone Lonesome en I Walk the Line. Alle vier sterke songs en twee daarvan (de 2e en 4e) zijn regelrechte Johnny Cash klassiekers geworden. Maar ook de andere acht nummers zijn gewoon goed en maken het een onwaarschijnlijk goed debuutalbum.

Opener Rock Island Line is één van de vele 'train songs' van Cash en mooi is dat het ritme, dat onmiddellijk aan een trein doet denken, qua tempo gelijke tred houdt met de tekst. Ook The Wreck Of Old '97 is zo'n 'train song' met een folk-inslag.

Naast de mooie countrynummers I Heard That Lonesome Whistle, Country Boy en Remember Me staan er ook een paar zogenaamde 'prison songs' op waarvan Cash er vele heeft gemaakt. Naast Doin' My Time is er het eerder genoemde Folsom Prison Blues waarin de hoofdpersoon vanuit de gevangenis de trein hoort langskomen:

When I was just a baby my mama told me, "Son

Always be a good boy, don't ever play with guns"

But I shot a man in Reno just to watch him die

When I hear that whistle blowing, I hang my head and cry

De nummers die de spirituele kant van Cash belichten zijn If The Good Lord's Willing en I Was There When It Happened en die maken dit fraaie album compleet. Als je een goed overzicht wilt hebben van Cash' periode bij Sun Records kan ik The Original Sun Albums 1957 - 1964 van harte aanbevelen.