Zoeken in deze blog

zondag 30 december 2018

#320: U2 - New Year's Day (1983)

De jaarwisseling is aanstaande en onvermijdelijk komt New Year's Day van U2 dan in mijn gedachten. Het nummer was de eerste single van War, hun derde album uit 1983, en betekende hun echte doorbraak. New Year's Day was niet alleen hun eerste Top 20 hit in de UK, maar ook in de rest van de wereld zette het U2 op de kaart. De 'heavy rotation' van de clip op MTV zal hier zeker mee te maken hebben gehad.

De single-versie van New Year's Day is al een krachtige track, maar het is toch vooral de langere versie van New Year's Day die op de 12"-versie van de single stond waarop het nummer tot volle wasdom komt. Het langere instrumentale middenstuk geeft het nummer iets extra's, met name de pompende baslijn van Adam Clayton, de krachtige slagen van Larry Mullen Jr. en de gitaar- en pianopartijen van The Edge maken het nummer zo sterk. Het nummer heeft eigenlijk alles wat U2 zo goed maakt in één nummer.

Het track begon als een liefdesliedje, maar onder invloed van de gebeurtenissen in Polen op dat moment (de opkomst van Solidarność) verwijst de tekst daarnaar. Bono zei hier zelf over: 

"'New Years Day' is a love song. Subconsciously, I must have been thinking about Lech Walesa being interned and his wife not being allowed to see him. Then when we released the song, they announced that martial law would be lifted in Poland on New Year's Day."

In de tekst zit de volgende passage:

Under a blood red sky
A crowd has gathered in black and white
Arms entwined, the chosen few

en met name die eerste zin is klassiek geworden doordat deze als titel is gebruikt voor hun live-album en video uit 1983 waarop natuurlijk ook een versie van New Year's Day niet mag ontbreken. 

De b-kant van de single bevat Treasure (Whatever Happened To Pete The Chop) en dat is een aardig nummer, maar niet meer dan dat. Op de 12" stonden ook nog mooie live-versies van Fire en I Threw A Brick Through The Window/A Day Without Me, opgenomen in Werchter (België) in 1982.


© 2018 TTZL



Officiële website: U2 
Wikipedia EN: U2
Wikipedia NL: U2

YouTube: New Year's Day [single version]
YouTube: New Year's Day [clip]
YouTube: New Year's Day [full version]
YouTube: New Year's Day [live]
YouTube: Treasure (Whatever Happened To Pete The Chop)
YouTube: Fire [live]
YouTube: I Threw A Brick Through The Window/A Day Without Me [live]


zaterdag 22 december 2018

#319: Jungle By Night And The Gaslamp Killer ‎- Brass Sabbath (2013)

Alhoewel de jaarlijkse Record Store Day in april de laatste jaren steeds meer in het teken staat van heruitgaven op vinyl, verschijnt er zo af en toe ook nog wel een onverwacht nieuw pareltje. 

Zo was er in 2013 ineens de single Brass Sabbath waarop de Nederlandse afrobeat band Jungle By Night (zie ook blog #233) samenwerkte met de Californische alternative hip hop producer en DJ The Gaslamp Killer.

Na een eerdere ontmoeting doken ze de studio in en namen twee verrassende covers op. Op de A-kant staat een cover van het Black Sabbath nummer Electric Funeral. Op de instrumentale versie van Jungle By Night en The Gaslamp Killer zijn de zware gitaren vervangen door fanatieke blazers en dat werkt wonderwel goed.

De B-kant is een nummer dat gebaseerd is op een sample die The Gaslamp Killer liet horen aan Jungle By Night. Pas later kwamen ze er achter dat het een sample was van een nummer van de Turkse zangeres Selda Bağcan (meestal kortweg Selda genoemd). Luister naar Aşkın Bir Ateş om een idee te krijgen van haar muziek en luister dan de eigenzinnige interpretatie van deze gelegenheidscombinatie in High Times. Na een minuut of vier lijkt het nummer over, maar komt er ineens nog een coda in de vorm van Ghost Town van The Specials. Ook deze flipzijde is zeer genietbaar.

Een leuk inkijkje bij de opnamen geeft de clip Gaslamp Killer and Jungle by Night collaborate in Amsterdam. Hopelijk volgen er meer van dit soort initiatieven tot verrassende samenwerkingen op komende Record Store Days.

© 2018 TTZL



Officiële website: Jungle By Night / The Gaslamp Killer
Wikipedia NL: Jungle By Night
Wikipedia EN: The Gaslamp Killer

YouTube: Electric Funeral
YouTube: High Times 

YouTube: Electric Funeral [Black Sabbath, 1970]

YouTube: Aşkın Bir Ateş [Selda Bağcan, 1974] 
YouTube: Ghost Town [The Specials, 1981]

YouTube: Gaslamp Killer and Jungle by Night collaborate in Amsterdam [clip]

zondag 16 december 2018

#318: ? - Strange Hobby (1996)

"Vanaf het begin was ik van plan geheim te houden wie dit album heeft gemaakt. Ik wilde dat gewoon doen... het was misschien niet slim vanuit een commercieel oogpunt, maar het was leuk." aldus Arjen Anthony Lucassen over het album Strange Hobby dat werd uitgebracht in 1996 met "?" als uitvoerende artiest.

Lucassen was in de jaren tachtig gitarist bij de Nederlandse hardrock bands Bodine en Vengeance.  Daarna wilde hij een soloproject lanceren en na heel wat afwijzingen door andere labels durfde het kleine Nederlandse Transmission Records het aan om Ayreon: The Final Experiment uit te brengen. Het muzikale project vermeldde geen uitvoerende artiest, maar al snel werd Ayreon (eerste een deel van de titel) geadopteerd als naam. Met Actual Fantasy (1996) en vooral het doorbraakalbum Into The Electric Castle (1998) zou Ayreon uitgroeien tot een gevestigde naam in de prog rock/metal scene.

Daarvoor echter bracht Lucassen in 1996 het album Strange Hobby uit, gevuld met covers van voornamelijk jaren zestig nummers die hem muzikaal gevormd hebben. Het knappe van dit album is dat hij de nummers met veel respect behandeld, maar er tegelijkertijd volledig eigen versies ervan maakt. Een paar voorbeelden:

Arnold Layne (Pink Floydorigineel uit 1967)
De eerste tonen van de eerste track van het album laten meteen het grootste verschil horen tussen de originelen en de covers: een veel 'heavier sound'. De nummers krijgen een prog rock injectie met lekkere vette gitaren. Ook is de titel van het album afgeleid uit de songtekst van Arnold Layne.

Norwegian Wood (The Beatles, origineel uit 1965) 
Ongelofelijk hoe een liefelijk liedje hier wordt getransformeerd in een heerlijk zware psychedelische rocker.

I Am A Rock (Simon & Garfunkel, origineel uit 1965)
Luister eerst eens naar het origineel en daarna naar de cover. Met name de manier waarop Lucassen het refrein heeft gedaan vind ik geweldig.

Er staan ook nummers op van iets minder bekende artiesten of waarvan de keuze misschien iets minder voor hand ligt, maar waarvan de covers ook goed gelukt zijn:
(Further Reflections) In The Room Of Percussion (Kaleidoscope, origineel uit 1967) 
Bus Stop (The Hollies, origineel uit 1966)
Flowers In The Rain (The Move, origineel uit 1967)

Onder mijn favorieten op het album zitten onderstaande nummers waarvan ik het origineel al geweldig vind en Lucassen's covers lijken wel hun 'evil twin':
Sloop John B. (The Beach Boys, origineel uit 1966) 
I Want You (Bob Dylan, origineel uit 1966)
Sunny Afternoon (The Kinks, origineel uit 1966)

Het album kwam in 1996 in een gelimiteerde oplage uit en was lange tijd niet meer verkrijgbaar. Gelukkig is er in 2016 een heruitgave verschenen (hier verkrijgbaar) met daarop vier bonus tracks (waaronder een originele track die een mooie jaren zestig pastiche is: Pretty Girls).

© 2018 TTZL



Officiële website: Arjen Anthony Lucassen
Wikipedia EN: Arjen Anthony Lucassen
Wikipedia NL: Arjen Anthony Lucassen 

YouTube: Arnold Layne (Pink Floydorigineel uit 1967)
YouTube: Norwegian Wood (The Beatlesorigineel uit 1965) 
YouTube: I Am A Rock (Simon & Garfunkelorigineel uit 1965)
YouTube: (Further Reflections) In The Room Of Percussion (Kaleidoscopeorigineel uit 1967) 
YouTube: Bus Stop (The Holliesorigineel uit 1966)
YouTube: Flowers In The Rain (The Moveorigineel uit 1967)
YouTube: Sloop John B. (The Beach Boys, origineel uit 1966) 
YouTube: I Want You (Bob Dylanorigineel uit 1966)
YouTube: Sunny Afternoon (The Kinksorigineel uit 1966)
YouTube: Pretty Girls

zaterdag 8 december 2018

#317: Dead Kennedys - In God We Trust, Inc. (1981)

De release van hun debuutalbum Fresh Fruit For Rotting Vegetables (zie blog #117) volgden de Dead Kennedys niet direct op met hun tweede album Plastic Surgery Disasters, maar eerst verscheen de 12" In God We Trust, Inc.

Waar de focus op de albums toch vooral op de songs ligt is deze 12" toch vooral een ongepolijste explosie van woede en geluid. 

De opener Religious Vomit is een één minuut durende aanklacht tegen alle religie (lees de teksten mee op hun website) waarvan het tempo en volume niet vaak meer door de groep geëvenaard zijn. Moral Majority begint een stuk rustiger met een kerkdienst-achtige opening, maar ook hier gaat daarna de gaskraan vol open terwijl de gelijknamige politieke organisatie die in de jaren 70 en 80 in de VS een christelijk-georiënteerde lobby voerde met de grond gelijk wordt gemaakt. De tracks Hyperactive Child, Kepone Factory eDog Bite ronden kant A af.

De echte winnaars staan op kant B, die opent met het ook op single uitgebrachte Nazi Punks Fuck Off. Het is een klassieker geworden in het oeuvre van de groep en kwam ook op vele punk-verzamelalbums terecht. Het nummer gaat over de "nazi punks" die concerten kwamen verstoren door gevechten uit te lokken. De Dead Kennedys betogen dat ze met dat gedrag zichzelf alleen maar in de voet schieten en roepen op het eind van het nummer dan ook: "You’ll be the first to go / Unless you think…".

We've Got A Bigger Problem Now is een prachtige remake van hun eigen single California Über Alles en heeft de track nu een jazz/lounge-intro, een lager tempo en nieuwe teksten. Deze keer gaat het over de op dat moment nieuw aangetreden gouverneur van California, Ronald Reagan (die daarna nog vaker zou figureren in hun werk). 

De 12" wordt afgesloten met een hilarische cover van Rawhide. Het origineel uit 1958 (van Frankie Laine) is natuurlijk een favoriet van rechts America en het is dan leuk om te horen hoe de Dead Kennedys er de draak mee steken.

Zoals gezegd is In God We Trust, Inc. is een heel erg ruwe diamant, maar als je de tijd neemt kun je veel mooie glinsteringen ontdekken. 

© 2015 TTZL



Officiële website: Dead Kennedys
Wikipedia EN: Dead Kennedys
Wikipedia NL: Dead Kennedys

YouTube: In God We Trust, Inc. [album] 

YouTube: Religious Vomit
YouTube: Moral Majority
YouTube: Hyperactive Child
YouTube: Kepone Factory
YouTube: Dog Bite
YouTube: Nazi Punks Fuck Off
YouTube: We've Got A Bigger Problem Now
YouTube: Rawhide

YouTube: California Über Alles
YouTube: Rawhide [Frankie Laine, 1958]

zondag 2 december 2018

#316: Highway Chile - Storybook Heroes (1983) / Helloïse - Cosmogony (1985)

De hernieuwde belangstelling voor hard rock en heavy metal begin jaren tachtig ging ook aan Nederland niet onopgemerkt voorbij. Onder invloed van de New Wave Of British Heavy Metal kwam in Nederland een soortgelijke beweging tot stand onder aanvoering van bands als Picture (zie #129), Vandenberg en Highway Chile. Maar er waren heel veel interessante bands zoals Vengeance, Turbo en de Nederlandstalige hard rock van Vandale.

In 1983 verscheen Storybook Heroes van Highway Chile en hierop werd direct aangetoond dat Nederlandse hard rock en heavy metal niet onder hoeft te doen voor Britse en Amerikaanse evenknieën. 

Met opener Fever gaat het album direct goed van start: een lekker bas-intro, een direct meezingbaar refrein en gewoon een goede track. Maar er staan meer goede nummers op: Carol heeft een killer-riff en Jesse James is een lekkere stamper met fijne gitaarsolo's. Endless Trail tenslotte laat horen dat Highway Chile ook met een trager tempo goed uit de voeten kan.

Het label waar het album op uitkwam gaat al snel failliet, maar een geremixte versie van het album komt nog in hetzelfde jaar via een ander label weer op de markt. Het album wordt goed ontvangen, maar door problemen bij de opnamen van het tweede album stappen gitarist Ben Blaauw en drummer Ernst van Ee uit de band en beginnen een nieuwe band: Helloïse.

Op het debuutalbum van Helloïse zijn de nummers complexer dan bij Highway Chile en ook de productie is weer een stap vooruit. Ook meer dan dertig jaar later staan de nummers nog als een huis. De drie nummers die het album openen (CosmogonyBroken Hearts en Run A Mile) laten daarbij horen dat Helloïse met alle soorten tempo's overweg kan. 

For A Moment is wat mij betreft één van de mooiste nummers op het album. Het is erg afwisselend, heeft geweldig gitaarwerk en de zang is sterk. Een ander geweldig nummer is Hard Life. Alle elementen die een goede hard rock maken zitten hierin!

Ook Helloïse is helaas geen lang leven beschoren, na het tweede album Polarity uit 1986 blijft het lang stil rond de groep. Daarna verschenen er toch nog albums in 1998 en 2001 en in 2016 verscheen er ineens een Anthology box van zes CD's met daarop de vier albums en twee CD's met onder andere demo's en een remix van Polarity.

© 2018 TTZL


Officiële website/Facebook: Highway Chile / Helloïse
Muziekencyclopedie: Highway ChileHelloïse

YouTube: Storybook Heroes [Highway Chile; album van gekoppelde videos]
YouTube: Cosmogony [Helloïse; album, CD heruitgave met bonus tracks]

YouTube: Fever [Highway Chile]
YouTube: Carol [Highway Chile]
YouTube: Jesse James [Highway Chile]
YouTube: Endless Trail [Highway Chile]

YouTube: Cosmogony [Helloïse]
YouTube: Broken Hearts [Helloïse] 
YouTube: Run A Mile [Helloïse]
YouTube: For A Moment [Helloïse]
YouTube: Hard Life [Helloïse]

zondag 25 november 2018

#315: Johnny & Orquesta Rodrigues - Hey Mal Yo (1975)

Van sommige singles in mijn collectie ken ik de muziek goed, maar weet ik bijzonder weinig van de artiest in kwestie. Johnny & Orquesta Rodrigues is zo'n geval.

Dan ga ik even zoeken op internet en weet ik snel meestal zo'n beetje alles over de betrokkene. Zo niet bij Johnny Rodrigues. Er is bar weinig over hem te vinden.

Wat ik wel vond is dat hij in 1951 geboren werd op de Kaapverdische Eilanden, met zijn familie naar de Verenigde Staten vluchtte toen hij werd opgeroepen voor het Portugese leger om te dienen in Angola en in 1974 in Nederland terecht kwam. 

Hij werd diskjockey in discotheek Ma Belle Amie in Scheveningen van eigenaar Peter Tetteroo, bekend van de Tee Set, en toen die bemerkte dat Johnny kon zingen nam hij een single met hem op: Hey Mal Yo (een bewerking van een Portugees volksdansje). Het werd een nummer 1 hit in Nederland en België en ook een succes in vele andere Europese landen.

De artiestennaam Johnny & Orquesta Rodrigues is trouwens apart omdat 'orquesta' het Spaanse woord voor orkest is en Johnny in het Portugees zingt ('orquestra' had dus beter geweest). Daarnaast was er geen sprake van een orkest, de muziek werd gespeeld door de leden van Tee Set. Op de instrumentale b-kant Johannesburg komt Johnny niet eens voor.

Het zou voor Johnny bij dit ene grote succes blijven. Hij mocht nog drie singles (HasibabaMariquinha en Uma Casa Portuguesa) en een LP maken, maar geen van allen kon het succes van Hey Mal Yo evenaren. Volgens de informatie die ik vond moest hij uiteindelijk Nederland verlaten omdat hij geen verblijfsvergunning kreeg.

© 2018 TTZL


Discogs: Johnny & Orquesta Rodrigues
Wikipedia EN: Johnny Rodrigues
Wikipedia NL: Johnny Rodrigues

YouTube: Hey Mal Yo [TopPop clip]
YouTube: Johannesburg

YouTube: Hasibaba
YouTube: Mariquinha
YouTube: Uma Casa Portuguesa

zondag 18 november 2018

#314: Cerrone - Love In C Minor (1976) / Love And Kisses - Love And Kisses (1977)

Het eerste wat mij opviel toen ik aan dit blog over twee eurodisco-platen begon waren de hoezen. Zou je dit soort afbeeldingen heden ten dage, waarin de morele verontwaardiging altijd op 'aan' staat, nog kunnen gebruiken? Het is in ieder geval een mooi tijdsbeeld van midden jaren zeventig.


Alec R. Constandinos (geboren als Alexandre Kouyoumdjiam in Egypte) werd eind jaren zeventig kortstondig de spil van de eurodisco. Hij maakte naam door samen met Cerrone het nummer Love In C Minor te schrijven dat in zijn geheel de a-kant van Cerrone's gelijkname debuutalbum zou vullen. De singleversie van het nummer werd een hit in heel Europa (#12 in de Nederlandse Top 40) en de naam van Cerrone en Costandinos was gemaakt.

Het nummer start met een paar vrouwen die in een club praten over de aanwezige mannen en na zo'n  anderhalve minuut start de muziek. Typische elementen als een stampende vierkwartsbeat, overdadige strijkers, vrouwenkoortjes en -gekreun zijn aanwezig, net als vele breaks waarin blazers prominent aanwezig zijn. 

Op de b-kant van het album staat het vergelijkbare nummer Midnite Lady, alleen ligt hier in de breaks de nadruk meer op toetsen en gitaar. Veel beter dan dit is eurodisco niet geworden. Het tweede nummer op deze kant is Black Is Black, een cover van het nummer van de Spaanse groep Los Bravos. Deze cover vind ik niet erg geslaagd, het origineel van Black Is Black blijft veel en veel beter. 

Door het succes van Love In C Minor kreeg Constandinos een eigen platencontract en maakte hij een gelijknamig debuutalbum onder de naam Love And Kisses. Op dit album keren dezelfde elementen weer terug in de twee tracks I've Found Love (Now That I've Found You) en Accidental Lover. Eerstgenoemde track werd ook een hit in Europa en reikte in Nederland ook tot #12 in de Top 40. Een jaar later scoorde Love And Kisses nog een keer met Thank God It's Friday, het titelnummer van de film Thank God It's Friday.

Eurodisco natuurlijk 'foute muziek', maar ik kan daar ook veel plezier aan beleven, zoals ik al eerder bekende in de blogs #199#203 en #249. Het is gewoon lekker om, alleen al vanwege nostalgische redenen, af en toe weer eens Cerrone of Love And Kisses te draaien.

© 2018 TTZL


Officiële website: Cerrone / Alec R. Constandinos
Wikipedia EN: Cerrone / Alec R. Constandinos
Wikipedia NL: Cerrone / Alec R. Constandinos

YouTube: Love In C Minor [Cerrone]
YouTube: Black Is Black [Cerrone]
YouTube: Midnite Lady [Cerrone]

YouTube: I've Found Love (Now That I've Found You) [Love And Kisses]
YouTube: Accidental Lover [Love And Kisses]

YouTube: Black Is Black [Los Bravos, 1966]
YouTube: Thank God It's Friday [Love And Kisses, 1978]

zondag 11 november 2018

#313: Accelera Deck - Halo EP (1999)

De manier waarop ik met artiesten in aanraking kom is soms puur toeval en dat was ook het geval met Accelera Deck. Terwijl ik op zoek was naar andere releases bij een aanbieder op Discogs viel mijn oog op de LP-hoes van Disquieting van Accelera Deck, een project van Amerikaan Chris Jeely.

Nieuwsgierig geworden luisterde ik wat nummers op Youtube en besloot om voor een paar euro tweedehands versies van een LP en EP van Accelera Deck mee te bestellen.

Naast Disquieting had ik ook de Halo EP uit 2013 besteld. De twee originele tracks op deze EP, Halo 1 en Halo 2, zijn goede voorbeelden van de muziek van Accelera Deck. Het is met laptop en sampler gemaakte experimentele, elektronische muziek met invloeden uiteenlopen van electroacoustic tot drum 'n' bass invloeden. 

De andere vier tracks op de EP zijn remixes van de originelen. Deze zijn echter zo radicaal anders dat ze net zo goed als op zichzelf staande nummers gezien kunnen worden: 



Accelera Deck maakt misschien geen muziek voor de massa's, maar als je bereid bent je ervoor open te stellen kun je na een paar luisterbeurten mooie dingen ontdekken.

© 2018 TTZL


Officiële Facebook: Accelera Deck

YouTube: Halo 1
YouTube: Halo 2
YouTube: Halo 1 (Sweet Ho From Alabama Remix)
YouTube: H1 Amx
YouTube: H2 Amx
YouTube: Halo 1 (Volvo Spy -vs- Lo^coder Mix)

zaterdag 3 november 2018

#312: Ringo Starr - It Don't Come Easy / Early 1970 (1971)

Van alle Beatles was drummer Ringo Starr degene die het moeilijkst met het einde van de groep kon omgaan. Ook is hij degene die de minst aansprekende solo-carrière heeft gehad van de vier. Toch overvleugelde hij begin 1971 zijn voormalige bandmaten met een non-album single die hij maakte tussen zijn tweede en derde solo-album in. Omdat van deze albums geen singles waren uitgebracht in Europa, was dit tevens zijn allereerste Europese solo-single.

It Don't Come Easy deed het verrassend goed en haalde in de US en UK een top vijf notering. In Nederland werd het een top tien hit (misschien heeft de aparte clip ook geholpen). Het nummer is geschreven door Ringo Starr met veel hulp van George Harrison die ook de productie heeft gedaan. Dat is goed te horen omdat de instrumentatie soms doet denken aan Harrison's solowerk. 

In de tekst geeft Starr aan dat het misschien niet allemaal makkelijk gaat, maar dat als je echt wil en je er je best voor doet, het meestal wel kan:

I don't ask for much, I only want your trust
And you know it don't come easy
And this love of mine keeps growing all the time
And you know it don't come easy

Peace, remember peace is how we make it
Here within your reach
If you're big enough to take it

Het lijkt een verzoek aan de andere Beatles om toch vooral de verschillen bij te leggen en weer samen te komen. Die boodschap is verpakt in een heerlijk nummer met een fijne gitaarsolo en mooie breaks, maar komt nog veel sterker naar voren in de b-kant Early 1970

Muzikaal gezien is dat een country niemendalletje, maar de tekst is wel heel interessant. Starr behandelt één voor één het privéleven van zijn voormalige bandmaten en vraagt zich af of ze nog met hem zouden willen samenspelen. Bij Paul McCartney twijfelt hij, bij John Lennon denkt hij van wel en van George Harrison weet hij het zeker. Aan het eind spreekt hij over zijn eigen muzikale beperkingen en hoopt hij dat ze ooit allemaal weer samen zullen spelen. Het is een soort ruwe schets van een vredesverdrag:

I play guitar, a - d - e.
I don't play bass 'cause that's too hard for me.
I play the piano if it's in c.
And when I go to town I wanna see all three.

De single is het grootste succes van Starr en in 1971 deed deze het beter in de hitlijsten dat de singles van toen van de anderen: Power To The People van LennonAnother Day van McCartney en Bangla-Desh van Harrison. Dat was een unicum.

Het nummer werd en wordt nog regelmatig door Ringo Starr live uitgevoerd en is ook vele malen gecoverd. Zo speelden de Smithereens een mooie versie van It Don't Come Easy met prachtige vocalen en Bettye LaVette weet zelfs van It Don't Come Easy een mooie, trage bluessong te maken. 

© 2018 TTZL


Officiële website: Ringo Starr
Wikipedia EN: Ringo Starr
Wikipedia NL: Ringo Starr

YouTube: It Don't Come Easy
YouTube: It Don't Come Easy [clip]
YouTube: Early 1970

YouTube: It Don't Come Easy [Bettye LaVette, 2010]
YouTube: It Don't Come Easy [Smithereens, 1992]
YouTube: Power To The People [John Lennon/Plastic Ono Band, 1971]
YouTube: Another Day [Paul McCartney, 1971]

YouTube: Bangla-Desh [George Harrison, 1971]

zaterdag 27 oktober 2018

#311: Louis And Bebe Barron - Forbidden Planet (OST) (1956)

In 1956 werd de science fiction film Forbidden Planet uitgebracht door MGM. De film heeft een enorme invloed gehad op het genre omdat er een aantal dingen voor het eerst in voorkwamen. 

Zo is er voor het eerst een door mensen gebouwd ruimtevaartuig te zien dat sneller kan dan het licht, is het de eerste film die zich volledig in de ruimte afspeelt en is de robot Robby een persoonlijkheid in plaats van een decoratief tinnen mannetje. 

Meest belangrijk voor dit blog is echter de filmmuziek. Deze film was de eerste rolprent met volledig elektronische muziek. Hiervoor is het echtpaar Louis & Bebe Barron verantwoordelijk. Zij kregen van een neef, die bij de Minnesota Mining and Manufacturing Company (beter bekend als 3M) werkte, in 1947 een bandrecorder als huwelijkscadeau. Al snel experimenteerden zij volop hiermee en werkten begin jaren vijftig bijvoorbeeld mee aan de korte film Bells of Atlantis  (van filmmaker Ian Hugo naar een tekst van Anaïs Nin) en het werk Williams Mix van experimenteel componist John Cage

Een toevallige ontmoeting met MGM producer Dore Schary leidde ertoe dat de Louis & Bebe gevraagd werden om de geluidseffecten voor de film Forbidden Planet te maken met hun zelf gebouwde circuits, filters en oscillatoren. Ze pionierden met tape loops en aangezien ze opnamen maakten van dichters en schrijvers en dit uitbrachten hebben ze ook aan de wieg gestaan van het audioboek. Uiteindelijk beviel hun werk de studio zo goed dat ze de hele score voor de film mochten verzorgen. 

Het resultaat is een geluidstrack van de film waarin de grens tussen geluidseffecten en filmmuziek vervaagt. Het bioscooppubliek zag niet alleen een film die anders was dan alles wat ze ooit hadden gezien, ook de muziek was iets volslagen nieuws. Sterker, volgens de vakbond van musici was het geen muziek omdat Louis & Bebe geen instrumenten bespeelden (en ze geen lid waren van de muzikantenvakbond). Daarom staat in de titels vermeld dat Louis & Bebe Barron verantwoordelijk zijn voor 'electronic tonalities' en konden ze niet in aanmerking komen voor een Oscar-nominatie. 


Luister naar de onderstaande voorbeelden uit de soundtrack en verbaas je erover dat dit gemaakt is voordat de synthesizer werd uitgevonden. Voordat alles wat je nu weet van elektronische muziek überhaupt bestond:
Vanwege het afwijkende karakter van de muziek besloot MGM om de soundtrack van de film niet uit te brengen. Pas in 1976 werd er voor het eerst een LP uitgegeven met de filmmuziek. Twintig jaar lang kon je de muziek van Forbidden Planet alleen horen als je de film in de bioscoop of op TV zag. Wie weet hoe beroemd Louis & Bebe Barron waren geworden als de LP al in 1956 was uitgebracht. MGM besloot echter om alleen een georkestreerde versie van de Main Title uit te brengen, gespeeld door David Rose And His Orchestra

Ondanks dat Louis en Bebe al in 1970 scheidden, bleven ze wel samenwerken tot aan Louis' dood in 1989. Daarna componeerde Bebe lange tijd niet meer, maar in 2000 maakte ze toch nog Mixed Emotions dat sterk refereert aan Forbidden Planet. In 2008 overleed ook Bebe

© 2018 TTZL




Wikipedia EN: Louis & Bebe Barron

YouTube: Forbidden Planet (Main Title)
YouTube: A Shangri-La In The Desert / Garden With A Cuddly Tiger
YouTube: Graveyard / A Night With Two Moon
YouTube: Love At The Swimming Hole 
YouTube: Ancient Krell Music
YouTube: Krell Shuttle Ride And Power Station
YouTube: Battle With The Invisible Monster
YouTube: The Homecoming

YouTube: Bells of Atlantis [Ian Hugo]
YouTube: Williams Mix [John Cage]
YouTube: Forbidden Planet (Main Title) [David Rose And His Orchestra]
YouTube: Mixed Emotions [Bebe Barron]

zaterdag 20 oktober 2018

#310: Alexander Curly - Vette Jus & Boerenjongens (1975)

Eén van Nederlands meest onderschatte zangers en liedjesschrijvers is Alexander Curly. Hij werd in 1946 geboren als Harm Breemer en werkte aan het begin van zijn carrière als steward bij KLM

Daarnaast speelde hij in lokale Kennemerlandse bands als The Damiates en The Maestro's en nam als het duo Budhi een single op. In 1972 ging hij solo en scoorde direct een nummer 1 hit met het door hem zelf geschreven I'll Never Drink Again.

Hij kon het succes niet herhalen en na een flink aantal Engelstalige singles kwam hij in 1975 met een Nederlandstalig album: Vette Jus & Boerenjongens. Dit album leverde hem weer een nummer 1 hit op met het nummer Guus, een verhaal over een boer die bezwijkt voor de verleidingen van de stad. Ook Aggesus, de tweede single van het album over een Turkse gastarbeider, werd een flinke hit. 

Deze wat cabareteske nummers bepalen voor veel mensen het beeld van Alexander Curly. Toch vertellen ze slechts een klein deel van het verhaal en staan er op het album ook heel andere nummers. 

Zo gaat Ben Jij Dat Moeder over een student die na een LSD-trip een stukje gaat vliegen en is Freek het trieste relaas over slecht aflopende pesterijen van een geestelijk beperkte dorpsgenoot. 

Dan zijn er de mooie melancholische vertellingen Opoe en Bennie over respectievelijk ouderdom en jeugd en We Moeten Begrijpen is een protest tegen overconsumptie en milieuvervuiling (en nog steeds actueel!).

Er staan ook iets minder zwaarmoedige tracks op zoals Stewardess waarin hij zijn ervaringen bij de KLM in perspectief zet. En in Regen gaat hij met zijn lief nou juist eens wél naar buiten in de nattigheid.

Het hoogtepunt van het album is wat mij betreft de dertien minuten durende afsluiter Jan-Jantjes-Janssen waarin zowel de muziek als de tekst alle kanten opschiet. Soms heel langzaam en zacht, dan weer uptempo met gierende gitaar en het aantal onderwerpen dat als in een stream of consciousness langskomt lijkt schier eindeloos. Het is poëtisch en bijtend tegelijk en heel apart.

Voor het album Vette Jus & Boerenjongens won Curly de Zilveren Harp in 1976. Zijn drie daarop volgende albums deden het een stuk minder goed, waaronder Zilverdael dat op J.R.R. Tolkien's In De Ban Van De Ring en Richard Adams' Waterschapsheuvel gebaseerd is

Pas in 1981 had hij weer een hit met Hollanders. Deze clip laat zien dat hij hiermee optrad in programma's met Nederlandstalige muziek en men vrolijk en trots met Nederlandse vlaggetjes zat te zwaaien terwijl Curly teksten zong als:

Wilt u een Lolita of een strenge meesteres
We hebben Katja, Linda, Kees en Marty
Wilt u van 2 boys of van 2 dames les
Bureau Venus zorgt voor elk geslaagde party

Ook de voetbalversie van Hollanders werd een succes. Curly werkte ook nog mee aan de satirische tv-serie Hollanders die werd uitgezonden door Veronica van 1983 tot 1985.

Midden jaren tachtig trok Alexander Curly zich terug uit de mediawereld en in 2012 overleed hij aan de gevolgen van prostaatkanker. 

© 2018 TTZL

Wikipedia NL: Alexander Curly

YouTube: Guus
YouTube: Ben Jij Dat Moeder
YouTube: Freek
YouTube: Opoe
YouTube: Stewardess

YouTube: Bennie
YouTube: Aggesus
YouTube: Regen
YouTube: We Moeten Begrijpen
YouTube: Jan-Jantjes-Janssen

YouTube: I'll Never Drink Again [clip]
YouTube: Hollanders [clip]
YouTube: Hollanders (voetbalversie) [clip]
YouTube: Hollanders [tv serie]