Zoeken in deze blog

zaterdag 25 september 2021

#463: Ultrasound - Death Comes From The Left · A Fool Listens With His Eyes (2001)

Toen ik in september 2017 een pakketje van het Duitse Drone Records open maakte zat er een gratis single bij de bestelling. Het was een promo-versie op transparant vinyl van een 7" van een mij onbekende artiest: Ultrasound. Op zoek naar wat  informatie stuitte ik al direct bij Discogs op meer dan tien artiesten die 'Ultrasound' als naam hebben gekozen. 

Met behulp van de titel van de single kon ik al vrij snel de juiste band vinden en ik las daar (net als op de sticker op de hoes) dat de band op deze release bestaat uit Robert Ovetz en Kirk Latkas en dat Latkas kort deel heeft uitgemaakt van Stars Of The Lid.

Die band kende ik dan weer wel, want daarvan heb ik het fenomenale album The Tired Sounds Of The Stars Of The Lid (daar zou ik eens een blog over moeten schrijven!). En dat blijkt geen toeval, want de muziek van Ultrasound (afgaande op deze single) speelt zich af in hetzelfde industrial/ambient/drone hoekje.

Het afspelen van de single was een uiterst prettige verrassing. Op de A-kant staat het nummer Death Comes From The Left en dat is een prachtig klanktapijt dat vooral ijl en atmosferisch aandoet. Tegelijk heeft het ook een positieve  uitstraling. B-kant A Fool Listens With His Eyes is donkerder van toon en klinkt dreigend en zwaar. Ook dit nummer vind ik prachtig en smaakt naar meer dan de vijf minuten die het werk duurt. Ik ben door het herbeluisteren van de single wel benieuwd geworden naar ander werk van Ultrasound.

Kortom, een cadeau krijgen is natuurlijk meestal fijn, maar als zo'n single twee van die heerlijke tracks bevat is het natuurlijk extra leuk.

© 2021 TTZL


Discogs pagina: Ultrasound

zaterdag 18 september 2021

#462: The Legendary Stardust Cowboy - Rock-It To Stardom (1984)

Er zijn in de muziekscene excentriekelingen en buitenstaanders, maar er zijn daarnaast ook individuen die zelfs die categorieën ontstijgen. Norman Carl Odam is er daar één van. Geboren in 1947 maakt hij sinds zijn middelbare schooltijd muziek onder het pseudoniem The Legendary Stardust Cowboy. Niet gehinderd door een minimaal talent voor het bespelen van een instrument, harmonieus zingen of zelfs maar met zichzelf in de maat blijven, is het zijn ambitie om een song te schrijven "that would captivate everybody". 

De song die hij maakt heet Paralyzed en hij weet er zelfs een opname van te maken in wat vrije studiotijd. De single verschijnt in eigen beheer in een oplage van 500 stuks en zorgt voor wat regionale bekendheid. Op basis daarvan wordt de single opgepikt door het grote label Mercury Records, komt de single zelfs in de Billboard Top 200 en krijgt hij tv-optredens. Dat hij hier niet echt op zijn plaats is zie je in deze clip uit Rowan & Martin's Laugh-In waarin hij aan het eind zelfs boos wegloopt omdat de Laugh-In cast zijn optreden verstoord. Snel daarna komt er een einde aan zijn '15 minutes of fame' en na een paar singles is ook zijn contract bij Mercury Records ten einde.

The Ledge (zoals hij door zijn fans genoemd wordt) krijgt uiteindelijk in 1984 van Jim Yanaway (een DJ in Las Vegas en fan) de kans om voor zijn nieuwe Amazing Records label een heuse LP op te nemen. Dit wordt Rock-it To Stardom. Hier staan remakes op van single-tracks als Paralyzed-80'sWho's Knocking On My Door?! en I Took A Trip (On A Space Shuttle), maar ook tracks als I Walk A Hot WindRadarShadow Of A Tiger, Brass Rainbow, Dynamite en The Crack Of Dawn om er een paar te noemen. Daarnaast een cover van Fly Me To The Moon en het door Jim Yanaway geschreven Rock-it To Stardom.

In 1984 schafte ik het album Rock-it To Stardom aan, ongetwijfeld naar aanleiding van een recensie in Muziekkrant OOR. Een kleine veertig jaar later weet ik nog steeds niet wat ik van het album vind. Goed? Slecht? Gek? Geniaal? En ik ben niet de enige, want terwijl Paralyzed genoemd is als "Worst Song Issued by a Major Label" zijn er ook vermeldingen in Toby Creswell's boek 1001 Songs: The Great Songs of All Time and the Artists, Stories and Secrets Behind Them en in de Festive Fifty van 1976 van John Peel's radioshow.

Ook David Bowie was een zelfverklaard fan van The Legendary Stardust Cowboy sinds hij eind jaren zestig met zijn werk in aanraking was gekomen. Bowie zat bij Mercury Records in de USA en kreeg daar de drie singles van The Ledge. Daaronder was ook I Took A Trip On A Gemini Spaceship en in 2002 nam Bowie op zijn album Heathen een cover op van dit nummer. In hetzelfde jaar nam The Ledge als antwoord een cover op van Space Oddity.

In ieder geval is het album Rock-it To Stardom van deze pionier van de psychobilly interessant, net als zijn levensverhaal. Je zou er een film van kunnen maken en dat gebeurt dan ook. Regisseur, schrijver en producer Jeff Feuerzeig maakte eerder over een ander buitenbeentje (Daniel Johnston) de mooie, prijswinnende film The Devil And Daniel Johnston (zie ook de trailer op YouTube) en is nu bezig aan een documentaire over The Legendary Stardust Cowboy.

© 2021 TTZL



zondag 12 september 2021

#461: Kazumi Watanabe - Tokyo Joe (w/ Ryuichi Sakamoto) (1982) / Mobo Club (1984) / The Spice Of Life Too (1988)

Voor het bepalen van een blogonderwerp nam ik deze week een duik in een willekeurige lade van mijn CD-kast en stuitte daar op twee CD's van de Japanse jazz fusion gitarist Kazumi Watanabe. Eerlijk gezegd had ik niet direct een aanhaker. De naam kwam mij niet onbekend voor, maar ik wist niet direct waarvan ik deze kende. 

Het mysterie was snel opgelost toen ik de CD Tokyo Joe (uit 1982) van Ryuichi Sakamoto & Kazumi Watanabetevoorschijn toverde. En die eerste naam is natuurlijk geen onbekende voor de trouwe bloglezer (tik in de zoekbalk van dit blog maar eens 'Sakamoto' of 'Yellow Magic Orchestra' in). 

Aan het eind van de jaren tachtig was de Compact Disc nog een relatief nieuw medium. Dat zal één van de redenen geweest zijn dat ik in die tijd nogal wat CD's uit de uitverkoopbakken heb meegenomen voor een habbekrats, met vaak slechts een vaag (of geen) idee van de artiest of het album. Mobo Club en The Spice Of Life Too van Watanabe zullen ongetwijfeld ook op die manier in mijn verzameling beland zijn. De connectie meer het eerder genoemde album met Sakamoto was voldoende.

Dat Tokyo Joe album ken ik al zo'n veertig jaar en ik vond het altijd al een anomalie in het oeuvre van Sakamoto. Er dubbelden namelijk twee nummers (The End Of Asia en Thousand Knives) met zijn Thousand Knives album en andere nummers, zoals I'll Be There of E-Day Project, wijken behoorlijk af van  zijn normale stijl. Bij het inlezen voor dit blog kwam ik er (eindelijk) achter dat dit komt doordat het album een verzameling tracks is van solowerk van beiden waaraan de ander heeft meegewerkt. Weer wat geleerd.

De twee albums van Watanabe heb ik natuurlijk weer eens beluisterd en het valt op dat hij weliswaar in het jazz fusion hokje wordt ingedeeld, maar dat de nadruk of fusion ligt. Elementen uit vele andere muziekstijlen verwerkt hij moeiteloos in zijn nummers. 

De nummers op Mobo Club (uit 1984) bieden jazz rock van verschillende intensiteit. Er zijn nummers als het wat lyrische Yokan, maar er staan ook relatief veel furieuze, hectische tracks als Kyosei Seppun op waarmee je vast een aantal  mensen de gordijnen in kunt jagen.

The Spice Of Life Too (uit 1988, in Japan uitgebracht als The Spice Of Life 2) is wat relaxter. Het album opent met het fijne Andre en er staan nog veel meer prima nummers op als Fu Bi Ki en Concrete Cow. Van de drie in dit blog vermelde albums bevalt deze mij het meest omdat het album als één geheel klinkt. Ik zal deze de komende tijd vast nog een paar keer draaien. En ik ben nieuwsgierig geworden naar het album The Spice Of Life dat een jaar eerder werd uitgebracht. 

© 2021 TTZL



Officiële website: Kazumi Watanabe
Wikipedia EN: Kazumi Watanabe
Wikipedia NL: Kazumi Watanabe

YouTube: Tokyo Joe [album]
YouTube: Mobo Club [album]
YouTube: The Spice Of Life Too [album]
Spotify: Tokyo Joe [album]

YouTube: The End Of Asia
YouTube: Thousand Knives
YouTube: I'll Be There
YouTube: E-Day Project

YouTube: Yokan
YouTube: Kyosei Seppun

YouTube: Andre
YouTube: Fu Bi Ki
YouTube: Concrete Cow

zaterdag 4 september 2021

#460: Lee "Scratch" Perry (1936-2021)

Deze week kwam het bericht dat reggae-pionier Lee "Scratch" Perry is overleden op 85-jarige leeftijd. De invloed van Perry op de ontwikkeling van reggae kan niet worden overschat. Hij was excentriek qua kleding en gedrag, maar zeker ook qua muzikale innovaties. De productietechnieken die hij heeft bedacht zijn bepalend geweest voor de ontwikkeling van dub en de kunst van het remixenIn zijn producties was hij een pionier met het gebruik van samples en het gebruik van echo & reverb effecten. En zijn 'vrije associatie vocalen' waren een voorloper van rap. Op Jamaica werd hij in 2012 voor zijn verdiensten onderscheiden met de Order of Distinction.

Het is uitdagend om een duik te nemen in de discografie van Perry omdat deze gefragmenteerd is. Hij heeft platen uitgebracht onder zijn eigen naam Lee "Scratch" Perry, onder de naam van zijn studioband The Upsetters en onder het gecombineerde Lee "Scratch" Perry & The Upsetters. In totaal gaat het  om meer dan zeshonderd singles, EP's en albums. Een goed startpunt zijn de albums Super Ape en Roast Fish, Collie Weed, & Corn Bread.

Nog indrukwekkender is zijn werk als schrijver, arrangeur en producer voor anderen. Hier tikt de teller bijna drieduizend credits aan! Daar zitten reggae-grootheden als Bob Marley, The Congos en Junior Marvin bij, maar ook vele minder bekende artiesten. Een mooi overzicht, waar zowel zijn eigen werk als zijn werk voor anderen op staat, is de 3CD verzamelaar Arkology.

Zijn invloed reikte echter veel verder dan de reggae. Hij was van invloed op en werkte samen met uiteenlopende artiesten als Adrian Sherwood, Beastie Boys en The Clash. Zelf ben ik zeer gecharmeerd van zijn samenwerkingen met Dieter Meier (van Yello) op het album TechnoMajikal (uit 1997) en een drietal albums (uit 2012 en 2013) met de Britse geluidsmagiërs van The OrbThe Orbserver In The Star HouseThe Orbserver In The Star House In Dub en More Tales From The Orbservatory.

Hieronder heb ik links opgenomen naar de hierboven vermelde albums. Klik erop en geniet (nogmaals) van de geniale gekte van Lee "Scratch" Perry

© 2021 TTZL

Wikipedia NL: Lee "Scratch" Perry

YouTube: Arkology 
Spotify: Super Ape [The Upsetters]
Spotify: Roast Fish, Collie Weed, & Corn Bread [Lee "Scratch" Perry]
Spotify: TechnoMajikal [Lee "Scratch" Perry with Dieter Meier]
Spotify: The Orbserver In The Star House [The Orb feat. Lee "Scratch" Perry]
Spotify: The Orbserver In The Star House In Dub [The Orb feat. Lee "Scratch" Perry]
Spotify: More Tales From The Orbservatory [The Orb feat. Lee "Scratch" Perry]