Zoeken in deze blog

zaterdag 30 september 2017

#255: Deutsch Amerikanische Freundschaft - Das Ist DAF (2017)

Ik slaakte een kleine vreugdekreet toen ik een paar maanden geleden las dat de vroege albums van Deutsch Amerikanische Freudschaft (DAF) opnieuw zouden worden uitgebracht. Als tiener in de vroege jaren tachtig hebben die albums menig rondje gedraaid op mijn platenspeler.

DAF word alom gezien als pionier van wat Electronic Body Music is gaan heten. Een kruising van industrial music en elektronische dance.

De hoogtijdagen van DAF lagen in 1981 en 1982 toen de band, inmiddels afgeslankt tot het duo Robert Görl  (muziek/synthesizer, drums) en Gabi Delgado (teksten/zang), voor het Engelse Virgin label drie klassieke albums maakte: Alles Ist Gut, Gold Und Liebe en Für Immer. Maar daarvoor werden al twee albums gemaakt met een grotere band waarvan de leden allemaal ook in Der Plan speelden.

Het debuut (Produkt Der Deutsch-Amerikanischen Freundschaft) werd in eigen beheer uitgegeven en is een rauw en fragmentarisch instrumentaal album (zonder Delgado) vol noise music, sterk beïnvloed door punk, op een moment dat bekende noise-bands als Sonic Youth, Chrome en Flipper nog moesten beginnen. Dit album zit overigens niet in de Das Ist DAF box, maar is in 2012 nog geremasterd uitgebracht.

Het eerste album van de box is Die Kleinen Und Die Bösen uit 1980 en dat is een overgangsalbum, opgenomen voor het Engelse Mute label. Het album bestaat voor ongeveer de helft uit studio-opnamen (met technicus en studio-eigenaar Conny Plank). De andere helft bestaat uit live-opnamen die nog verwant zijn aan de noise van het debuutalbum, net als sommige studio-nummers als Coco Pino en vooral Nacht Arbeit. Nummers Osten Währt Am Längsten en Kinderfunk hinten al meer op wat nog zal volgen. 

Het door Conny Plank geproduceerde album Alles Ist Gut uit 1981 maakt indruk en plaatst DAF voor eventjes in het middelpunt van de belangstelling van muziekcritici en progressieve muziekliefhebbers (voor het grote publiek zijn ze hun tijd té ver vooruit). Vervelend is dat de Duitstalige teksten frequent verkeerd begrepen worden, maar ironische en cynische teksten in combinatie met strakke ritmes en zwart leren kleding leidt vaker tot misbegrepen worden (Rammstein, Laibach).  Al helpt een titel als Der Mussolini (hun bekendste nummer) natuurlijk ook niet! Andere hoogtepunten van het album zijn onder meer Sato-SatoDer Räuber Und Der Prinz en Alle Gegen Alle

Het tweede album voor Virgin is Gold Und Liebe (ook uit 1981) en dat trekt de lijn gewoon door. De synthesizerlijnen zijn nog spartaanser en de focus ligt nog meer op ritme en zang. Tracks als Liebe Auf Den Erste BlickWas Ziehst Du An Heute Nacht en Verschwende Deine Jugend laten dit mooi horen. In het instrumentale Absolute Körperkontrolle drijft Görl zijn sequencer tot het uiterste (Depeche Mode heeft waarschijnlijk goed geluisterd naar DAF).

Het laatste album uit de Virgin-trilogie is Für Immer uit 1982 en daarop wordt heel voorzichtig wat geëxperimenteerd met andere invloeden. Het album is goed, maar kan zich net niet meten met de twee voorgangers, ondanks prima nummers als Im Dschungel Der Liebe en Verehrt Euren Haarschnitt. Ook vermeldenswaard zijn Kebab-Träume (met opnieuw misbegrepen tekst) en Ein Bisschen Krieg, hun reactie op de Duitse inzending voor het Eurovisie Songfestival van 1982, Nicole's Ein Bisschen Frieden.

In 1986 en 2003 volgden nog twee albums en momenteel treden Görl en Delgado ook weer op als DAF, maar voorlopig ben ik wel weer even zoet met deze fijne Das Ist DAF box.

© 2017 TTZL



Officiële Website: DAF / Robert Görl / Gabi Delgado
Wikipedia EN: DAF
Wikipedia DE: DAF
Wikipedia NL: DAF

YouTube: Osten Währt Am Längsten
YouTube: Coco Pino
YouTube: Kinderfunk
YouTube: Nacht Arbeit

YouTube: Sato-Sato
YouTube: Der Mussolini
YouTube: Der Räuber Und Der Prinz
YouTube: Alle Gegen Alle

YouTube: Liebe Auf Den Erste Blick
YouTube: Was Ziehst Du An Heute Nacht
YouTube: Absolute Körperkontrolle
YouTube: Verschwende Deine Jugend

YouTube: Im Dschungel Der Liebe
YouTube: Ein Bisschen Krieg
YouTube: Kebab-Träume
YouTube: Verehrt Euren Haarschnitt

YouTube: Produkt Der Deutsch-Amerikanischen Freundschaft [album, 1979]
YouTube: Ein Bisschen Frieden [Nicole - Eurovision Song Contest 1982]

zaterdag 23 september 2017

#254: The B-52's - The B-52's (1979) / Wild Planet (1980)

Frank Zappa vroeg zich ooit af Does Humor Belong In Music? Afgaand op de muziek van The B-52's ("The World’s Greatest Party Band") moet het antwoord wel een volmondig 'ja' zijn. De band uit Athens, GA presteert het al 40 jaar om new wave, dancerock & roll, surf music, kitsch en humor te combineren tot een geheel eigen stijl.

Het verhaal van The B-52's (na 2008 verdwijnt overigens de apostrof uit de naam) start in 1976 als broer Ricky (gitaar) en zus Cindy (zang) Wilson tijdens een met alcohol overgoten avond in een Chinees restaurant Fred Schneider (zang), Keith Strickland (drums) en Kate Pierson (zang, toetsen) ontmoeten. De aansluitende jamsessie leidt tot het ontstaan van de band. De bandnaam verwijst naar de suikerspin op het hoofd van Cindy en Kate die in de volksmond een B-52 werd genoemd omdat het op de neus van de bommenwerper leek.

Middenin het geweld van punk en new wave verscheen in juli 1979 het gelijknamige debuutalbum van The B-52's en dat sloeg aan. De vrolijke gekte en aanstekelijke nummers waren onweerstaanbaar. 

De science fiction pastiche Planet Claire is inmiddels een klassieker, maar was als opener wel gewaagd. In de tijd dat albums veel in winkels eerst werden beluisterd voor tot aanschaf over te gaan was een instrumentale intro van twee minuten aan het begin van je album niet onomstreden. Op de rest van deze vijfsterrenplaat staan geweldige nummers als Dance This Mess Around (met heerlijk geschreeuwde vocalen en een lekkere vette bas), Rock Lobster (hun 'signature tune'), Lava (met fijne scheurgitaar) en 6060-842 waarin te horen is dat de Ramones niet onopgemerkt zijn gebleven.

Bij het verschijnen van het tweede album, Wild Planet, bleek dat de zogenaamde Sophomore Slump ('de moeilijke tweede') aan The B-52's voorbij was gegaan. Het is een even sterk album dat start met Party Out Of Bounds met lekkere dissonanten en breaks. Dirty Back Road is een nummer met een keer een lager tempo en dat werkt goed. Andere nummers als Give Me Back My ManPrivate Idaho en het verhaal over de poedel met de naam Quiche Lorraine laten horen wat een goed album Wild Planet is.

Na het maken van het vierde album (maar nog voor het uitbrengen ervan in 1986) overleed Ricky Wilson aan de gevolgen van AIDS. Keith Strickland stapte toen over van drums naar gitaar, maar het zou duren tot 1989 voor er een nieuw album verscheen. Dit 'comeback album' leverde wel de hits Love Shack en Roam op en Kate Pierson scoorde een jaar later samen met Iggy Pop een dikke hit met het duet Candy

Het zesde album (uit 1992) leverde de hitsingle Good Stuff en in 1994 stond de band weer volop in de schijnwerpers doordat ze de titelsong (Meet) The Flintstones vertolkten. Voor de gelegenheid was de bandnaam omgedoopt tot The B.C. 52's. De band maakte in 2008 hun (voorlopig?) laatste studio-album, maar treedt nog wel steeds op. With The Wild Crowd! Live In Athens, GA (CD/DVD) toont aan dat zo'n optreden nog steeds een feestje is. 

© 2017 TTZL



Officiële Website: The B-52s
Wikipedia EN: The B-52s
Wikipedia NL: The B-52s

YouTube: Planet Claire
YouTube: Dance This Mess Around
YouTube: Rock Lobster
YouTube: Lava
YouTube: 6060-842

YouTube: Party Out Of Bounds
YouTube: Dirty Back Road
YouTube: Give Me Back My Man
YouTube: Private Idaho
YouTube: Quiche Lorraine

YouTube: Love Shack
YouTube: Roam
YouTube: Good Stuff
YouTube: (Meet) The Flintstones [als The B.C. 52's]
YouTube: Candy (clip) [Iggy Pop & Kate Pierson]


zondag 17 september 2017

#253: Elvis Costello & The Attractions - Punch The Clock (1986)

In 1983 had Elvis Costello al een mooie carrière opgebouwd. In 1977 was hij middenin de punkperiode gedebuteerd met puntige popliedjes met een punkattitude. Dit resulteerde in drie prachtige vijfsterrenalbums: My Aim Is True (1977), This Years Model (1978) en Armed Forces (1979).

Na het soul-uitstapje Get Happy!! (1980) evolueerde Costello steeds verder richting singer/songwriter met de albums Trust (1981), Almost Blue (1981) en Imperial Bedroom (1982). Artistiek gezien waren dit allemaal successen, maar commercieel gezien wilde het nog niet erg vlotten.

Voor zijn achtste studio-album riep Costello daarom de hulp in van producers Clive Langer en Alan Winstanley, bekend van producties voor o.a. Madness, The Stranglers en Dexys Midnight Runners. Dit resulteerde in een album dat een gepolijster geluid had dan zijn voorgangers en de toevoeging van blazers en synthesizers. De reacties hierop waren wisselend, zelf vind ik het een lekker makkelijk wegluisterend Costello-album dat moeiteloos in het rijtje met 'uitstapjes' past (naast soul heeft hij ook albums met country, klassiek en big band muziek gemaakt).

Het album opent met Let Them All Talk en dat is een uptempo nummer met veel blazers, maar toch herkenbaar als Elvis Costello. Er staan nog twee heerlijke nummers op het album waarbij de blazerssectie prominent aanwezig: TKO (Boxing Day) en The World And His Wife. Beetje anders, maar wel lekker.

De invloed van het producersduo Langer & Winstanley klinkt door in nummers als The Greatest ThingThe Element Within Her en Charm School. Het is onmiskenbaar Costello, maar dan toch iets gladder en gelikter dan we gewend zijn. Dit soort nummers kon niet iedereen bekoren toen het album uitkwam. In retrospect wordt er vaak wel milder over geoordeeld.

Er staan ook ouderwetse Costello-nummers op het album zoals Love Went Mad en het heerlijke Everyday I Write The Book. Opvallend genoeg was dat laatste nummer dan weer Costello's eerste Top 40 hit in de VS (aanpassen bleek dus toch niet nodig).

Er staan wat mij betreft twee uitschieters op het album en die gaan beide over de Falklandoorlog. Zo gaat Pills And Soap over het nationalisme in het VK ten tijde van die oorlog. En het magistrale Shipbuilding gaat over de contradictie dat de oorlog welvaart bracht naar de noodlijdende scheepswerven waar voor de verloren gegane schepen nieuwe werden gebouwd, maar tegelijk vele Britse levens kostte (misschien wel de zonen van de scheepsbouwers).

De muziek van het nummer werd geschreven door Clive Langer en die had in eerste instantie ook een tekst geschreven. Toen hij daarover niet content was vroeg hij Elvis Costello een poging te wagen. Dat leverde het huidige nummer op en Costello beschouwt het als misschien wel zijn beste tekst.

Het nummer is trouwens eerst door Langer en Costello als single opgenomen met Robert Wyatt (bekend van Soft Machine) en werd in die versie een kleine hit in het VK. Ook die versie van Shipbuilding is er één om kippenvel van te krijgen.

© 2017 TTZL



Officiële Website: Elvis Costello
Wikipedia EN: Elvis Costello
Wikipedia NL: Elvis Costello

YouTube: Let Them All Talk
YouTube: Everyday I Write The Book
YouTube: The Greatest Thing
YouTube: The Element Within Her
YouTube: Love Went Mad
YouTube: Shipbuilding
YouTube: TKO (Boxing Day)
YouTube: Charm School
YouTube: Pills And Soap
YouTube: The World And His Wife

YouTube: Shipbuilding [Robert Wyatt]



zondag 10 september 2017

#252: Walter Becker (1950-2017, Steely Dan) / Holger Czukay (1938-2017, CAN)

Vorige week had ik mijn blog #251 nog niet geplaatst of ik las dat Walter Becker van Steely Dan was overleden. Een paar dagen later kwam het bericht dat ook Holger Czukay van CAN het tijdelijke voor het eeuwige had verwisseld. Gezien de grote importantie van beide groepen en muzikanten is er deze week een dubbelportret in dit blog.

Walter Becker ontmoette Donald Fagen op school in New York en na samen in diverse bandjes gespeeld te hebben vertrokken ze in 1971 naar Californië. Daar formeerden ze de band Steely Dan met Becker op bas (later op gitaar), Fagen op toetsen en zang en een paar andere bandleden. Later zou Steely Dan een duo worden.  

In de jaren zeventig was Steely Dan een band die volledig tegen de heersende trend inging. Ze mengden pop, jazz en R&B tot een geheel eigen stijl en voegden daar een geavanceerde en geraffineerde productie aan toe. De cryptische en ironische teksten maakten het geheel af. Steely Dan werd zowel artistiek als commercieel een succes. 

De zeven studio-albums die ze maakten zijn allemaal van hoge kwaliteit. Ondanks dat Steely Dan een echte albumband is zijn er toch genoeg nummers die bekend zijn geworden, zoals Do It AgainRikki Don't Lose That Number, Reelin' In The Years en Haitian Divorce. Maar ook minder op de radio gedraaide nummers als Black Friday, Deacon Blues en Babylon Sisters onderstrepen de klasse van deze band. Gelukkig heeft Donald Fagen aangegeven om de muziek die ze samen maakten zo lang mogelijk levend te houden.

Uit een hele andere hoek van het muziekuniversum komt CAN, krautrock-avantgardisten uit Keulen. In het spoor van de in 1968 opgerichte bands CAN en Amon Düül II ontstond een groep bands die tegenwoordig bekend is onder de term Krautrock (o.a. Cluster, Faust, Kraftwerk, Neu! en Tangerine Dream).

Al experimenterend met synthesizers, niet-westerse muziek, 'noise', knip-en-plak technieken en vooral elektronische muziek maakten ze begin jaren zeventig het ene fantastische album na het andere. Daarbij namen ze steeds grote stappen in hun ontwikkeling waardoor geen album leek op zijn voorganger. Holger Czukay was als bassist en 'chief engineer' vooral op de albums in de vroege jaren zeventig bepalend voor het groepsgeluid.   

Het waren nummers als Mother Sky, MushroomVitamin C, One More Night, Spoon, Moonshake en UK-verrassingshit I Want More die CAN de status van cultband én favoriet opleverden bij critici en progressieve muziekliefhebbers.

Met het overlijden van drummer Jaki Liebezeit in januari van dit jaar en nu bassist Holger Czukay hebben we de hele ritmesectie van CAN verloren. Gelukkig zijn alle CAN-albums door SPOON (het eigen platenlabel van de groep) als mooie remasters heruitgebracht. Onlangs werd daar nog het verzamelalbum The Singles aan toegevoegd wat een prima startpunt is als je CAN nu pas ontdekt.

Holger Czukay had trouwens ook een mooie solo-carrière waarin hij zo'n tien solo-albums maakte en op twintig andere albums samenwerkte met andere artiesten. Daarvan zijn vooral de twee albums met David Sylvian niet te versmaden (Plight & PremonitionFlux + Mutability). Czukay had ook humor, getuige zijn bijdrage aan de discorage: Cool In The Pool.

© 2017 TTZL



Officiële Website: Steely Dan / Walter Becker / Donald Fagen

Wikipedia EN: Steely Dan / Walter Becker / Donald Fagen
Wikipedia NL: Steely Dan / Walter Becker / Donald Fagen

Officiële Website: CAN / Holger Czukay
Wikipedia EN: CAN / Holger Czukay
Wikipedia NL: CAN / Holger Czukay

YouTube: Do It Again
YouTube: Rikki Don't Lose That Number
YouTube: Reelin' In The Years
YouTube: Haitian Divorce
YouTube: Black Friday
YouTube: Deacon Blues
YouTube: Babylon Sisters

YouTube: Mother Sky
YouTube: Mushroom
YouTube: Vitamin C
YouTube: One More Night
YouTube: Spoon
YouTube: Moonshake
YouTube: I Want More
YouTube: Cool In The Pool

zondag 3 september 2017

#251: The Undertones - Teenage Kicks (1978)

Wat hebben Them, That Petrol Emotion, Therapy?, Stiff Little Fingers, The Divine Comedy en The Undertones gemeen? Het zijn allemaal bands uit Noord-Ierland en bij allemaal klinken "The Troubles" (de strijd tussen katholieken en protestanten) door in hun muziek. Is het niet in de teksten, dan toch zeker in de felheid en verbetenheid van de bands. Een mooi voorbeeld hiervan is de debuut-EP van The Undertones. Een EP die overigens een aparte ontstaansgeschiedenis kent.

De band werd opgericht in Derry in 1974 en werd in de eerste jaren vooral beïnvloed door de punk rock en new wave. Tekstuele onderwerpen waren vooral hartzeer, onrust en verlangen van adolescenten. Vanaf 1976 begon men ook op te treden in Derry en speelde daarbij eigen werk waarin de invloed van bands als Sex Pistols, Buzzcocks en Ramones doorklonk. 

Midden 1977 schreef gitarist John O'Neill het nummer Teenage Kicks en de reacties daarop gaven The Undertones het vertrouwen om ook buiten Derry optredens te gaan verzorgen. Vervolgens namen ze in maart 1978 een demo tape op en stuurden die naar allerlei platenmaatschappijen. Dit bleef zonder resultaat, maar gelukkig hadden ook een tape naar BBC Radio 1 DJ John Peel gestuurd. Hij was zo onder de indruk dat hij aanbood om een opnamesessie te bekostigen in Belfast

Met een budget van 200 pond werd de 4-track EP Teenage Kicks opgenomen die werd uitgebracht door een lokaal Noord-Iers label. Mede door John Peel's ondersteuning kwam het nummer in de UK Top 40 en Peel zou tot aan zijn dood in 2004 volhouden dat Teenage Kicks het zijn "all-time favourite song" was. 

Teenage Kicks is ook nu nog steeds een heerlijk rauw en energiek nummer waarin alles gewoon op zijn plaats valt. Van de andere drie nummers op de EP is Smarter Than U heel erg punk, terwijl in True Confessions weer veel meer popinvloeden doorklinken. Afsluiter Emergency Cases kent, net als in het titelnummer van de EP, vele invloeden die tot één geheel gesmeed worden. 

De EP Teenage Kicks zou een periode van vijf jaar inluiden waarin The Undertones één van de meest interessante bands uit UK waren. Vier indrukwekkende LP's later was het verhaal over (tot een reünie in 1999, zonder zanger Feargal Sharkey), maar de muziek blijft gelukkig bij ons.

© 2017 TTZL



Officiële Website: The Undertones

Wikipedia EN: The Undertones
Wikipedia NL: The Undertones

YouTube: Teenage Kicks
YouTube: Smarter Than U
YouTube: True Confessions
YouTube: Emergency Cases

YouTube: Teenage Kicks [video]