Vorige week had ik mijn blog #251 nog niet geplaatst of ik las dat Walter Becker van Steely Dan was overleden. Een paar dagen later kwam het bericht dat ook Holger Czukay van CAN het tijdelijke voor het eeuwige had verwisseld. Gezien de grote importantie van beide groepen en muzikanten is er deze week een dubbelportret in dit blog.Walter Becker ontmoette Donald Fagen op school in New York en na samen in diverse bandjes gespeeld te hebben vertrokken ze in 1971 naar Californië. Daar formeerden ze de band Steely Dan met Becker op bas (later op gitaar), Fagen op toetsen en zang en een paar andere bandleden. Later zou Steely Dan een duo worden.
In de jaren zeventig was Steely Dan een band die volledig tegen de heersende trend inging. Ze mengden pop, jazz en R&B tot een geheel eigen stijl en voegden daar een geavanceerde en geraffineerde productie aan toe. De cryptische en ironische teksten maakten het geheel af. Steely Dan werd zowel artistiek als commercieel een succes.
De zeven studio-albums die ze maakten zijn allemaal van hoge kwaliteit. Ondanks dat Steely Dan een echte albumband is zijn er toch genoeg nummers die bekend zijn geworden, zoals Do It Again, Rikki Don't Lose That Number, Reelin' In The Years en Haitian Divorce. Maar ook minder op de radio gedraaide nummers als Black Friday, Deacon Blues en Babylon Sisters onderstrepen de klasse van deze band. Gelukkig heeft Donald Fagen aangegeven om de muziek die ze samen maakten zo lang mogelijk levend te houden.
Uit een hele andere hoek van het muziekuniversum komt CAN, krautrock-avantgardisten uit Keulen. In het spoor van de in 1968 opgerichte bands CAN en Amon Düül II ontstond een groep bands die tegenwoordig bekend is onder de term Krautrock (o.a. Cluster, Faust, Kraftwerk, Neu! en Tangerine Dream).
Al experimenterend met synthesizers, niet-westerse muziek, 'noise', knip-en-plak technieken en vooral elektronische muziek maakten ze begin jaren zeventig het ene fantastische album na het andere. Daarbij namen ze steeds grote stappen in hun ontwikkeling waardoor geen album leek op zijn voorganger. Holger Czukay was als bassist en 'chief engineer' vooral op de albums in de vroege jaren zeventig bepalend voor het groepsgeluid.
Het waren nummers als Mother Sky, Mushroom, Vitamin C, One More Night, Spoon, Moonshake en UK-verrassingshit I Want More die CAN de status van cultband én favoriet opleverden bij critici en progressieve muziekliefhebbers.
Met het overlijden van drummer Jaki Liebezeit in januari van dit jaar en nu bassist Holger Czukay hebben we de hele ritmesectie van CAN verloren. Gelukkig zijn alle CAN-albums door SPOON (het eigen platenlabel van de groep) als mooie remasters heruitgebracht. Onlangs werd daar nog het verzamelalbum The Singles aan toegevoegd wat een prima startpunt is als je CAN nu pas ontdekt.
Holger Czukay had trouwens ook een mooie solo-carrière waarin hij zo'n tien solo-albums maakte en op twintig andere albums samenwerkte met andere artiesten. Daarvan zijn vooral de twee albums met David Sylvian niet te versmaden (Plight & Premonition, Flux + Mutability). Czukay had ook humor, getuige zijn bijdrage aan de discorage: Cool In The Pool.
© 2017 TTZL
Officiële Website: Steely Dan / Walter Becker / Donald Fagen
Wikipedia EN: Steely Dan / Walter Becker / Donald Fagen
Wikipedia NL: Steely Dan / Walter Becker / Donald Fagen
Officiële Website: CAN / Holger Czukay
Wikipedia EN: CAN / Holger Czukay
Wikipedia NL: CAN / Holger Czukay
YouTube: Rikki Don't Lose That Number
YouTube: Reelin' In The Years
YouTube: Haitian Divorce
YouTube: Black Friday
YouTube: Deacon Blues
YouTube: Babylon Sisters
YouTube: Mother Sky
YouTube: Mushroom
YouTube: Vitamin C
YouTube: One More Night
YouTube: Spoon
YouTube: Moonshake
YouTube: I Want More
YouTube: Cool In The Pool
Geen opmerkingen:
Een reactie posten