Zoeken in deze blog

zondag 25 maart 2018

#280: Judas Priest - Stained Class (1978)

Deze maand is Firepower verschenen van Judas Priest (hun 18e studio-album). Het album wordt goed ontvangen, maar ik heb het zelf nog niet beluisterd. Het deed me terugdenken aan de late jaren zeventig/vroege jaren tachtig waarin de mannen van Judas Priest regelrechte 'heavy metal goden' waren.

De start van de band was turbulent met een platenmaatschappij die failliet ging nog voordat er een plaat was uitgebracht. De opnamen van het  debuutalbum Rocka Rolla (1974) voor een andere maatschappij werden geplaagd door technische problemen, die resulteerden in een slecht klinkende plaat. Daarnaast was er een constant en schrijnend gebrek aan geld dat de band bijna de kop kostte.

Na het tweede album Sad Wings Of Destiny (1976) werd het contract afgekocht en stapte men over naar een grote maatschappij, Columbia Records. Het derde Judas Priest album Sin After Sin (1977) was een stap vooruit en werd positief ontvangen. 

De doorbraak zou echter komen met Stained Class, hun vierde album uit 1978. Weg zijn op dit album de progressieve rock en bluesinvloeden en ook voor epische ballads á la Epitaph en Last Rose Of Summer is geen ruimte meer. De focus ligt op dit album op pure heavy metal. De agressiviteit spat van het album af en de donkere, duistere teksten dragen daar zeker aan bij. Het hoge tempo in de nummers doet denken aan de punk die tegelijkertijd over Engeland raasde.

Het album zou de inspiratie én blauwdruk blijken te zijn voor de NWOBHM (New Wave Of British Heavy Metal) die duizenden bands omvatte waaronder bekende namen als Def Leppard, Girlschool, Iron Maiden, Saxon, Tygers Of Pan Tang en Venom.

Stained Class opent het bal met Exciter en dat nummer geeft direct aan wat je kunt verwachten: geweldige riffs, knappe solo's, Rob Halford's door merg en been snijdende vocalen en een complexiteit in de songs die ook Priest zelf niet meer zou evenaren.White Heat, Red Hot houdt het vuur makkelijk brandend waarna het meest controversiële nummer van het album volgt: Better By You, Better Than Me

Het nummer, een cover van Spooky Tooth wiens originele versie een stuk langzamer is, kwam op verzoek van Columbia Records op het album omdat zij er ook een 'commerciëler nummer' op wilden. Daar heeft Columbia veel plezier van gehad, want in 1990 spanden de ouders van twee tieners die een zelfmoordpoging hadden gedaan een rechtszaak aan. 

De advocaten van de ouders beweerden dat Judas Priest de boodschap "do it" verborgen had in het nummer en dat daardoor de zelfmoordpoging was uitgelokt. De rechtszaak werd uiteindelijk geseponeerd, maar kostte Columbia tienduizenden dollars.

Op het album neemt Judas Priest geen gas terug en levert met Stained Class, Invader, Saints In Hell en Savage het ene na het andere topnummer af. Eerder schreef ik dat er geen ballads op dit album staat, maar Priest vind in het prachtige Beyond The Realms Of Death wel een mooie balans tussen rustige passages en uptempo stukken.

Heroes End sluit het album af en heeft heerlijk smerige gitaarsolo's, een mooie dubbeling van Halford's vocalen en een prachtige refreintekst:

Why do you have to die to be a hero
It's a shame a legend begins at its end
Why do you have to die if you're a hero
When there's still so many things to say unsaid

Het belang van Stained Class voor heavy metal als genre kan niet overschat worden. Met de opvolgers Killing Machine (1979) en British Steel (1980) heeft Judas Priest een metaltrilogie gemaakt die moeilijk te evenaren is.

© 2018 TTZL


Officiële websites: Judas Priest
Wikipedia EN: Judas Priest
Wikipedia NL: Judas Priest

YouTube: Stained Class [album] 

YouTube: Exciter
YouTube: White Heat, Red Hot
YouTube: Better By You, Better Than Me
YouTube: Stained Class
YouTube: Invader
YouTube: Saints In Hell
YouTube: Savage
YouTube: Beyond The Realms Of Death
YouTube: Heroes End

YouTube: Epitaph [album: Sad Wings Of Destiny, 1976]
YouTube: Last Rose Of Summer [album: Sin After Sin, 1977]
YouTube: Better By You, Better Than Me [Spooky Tooth, 1969]

zaterdag 17 maart 2018

#279: Grip Inc. - Griefless (1999)

Soms verbaast mijn collectie mijzelf ook. Zo trok ik laatst van de band Grip Inc. een 10" vinyl plaatje uit de kast. Ik had eerlijk geen idee wat voor band het was, wat voor muziek het was en in mijn eigen administratie kon ik opmerkelijk genoeg niet terugvinden waar en wanneer ik het gekocht heb (ik moet het haast wel uit een uitverkoopbak gevist hebben).

Het label (Steamhammer) gaf wel al een indicatie dat het om hardrock of metal moest gaan. Toen ik de plaat op de draaitafel legde werd ik prettig verrast. A-kant Griefless bleek een zes minuten durende 'epic' te zijn die als een herkenbare metalsong begint, maar al na een minuut een trager en rustiger deel kent (met heerlijk groovende bas) en daarna wordt het tempo weer opgevoerd. Die heerlijke afwisseling blijft het nummer doorgaan en in de tekst maakt men zich boos over het geld verdienen aan het verdriet van een ander:

Millions descend on morbid momentos
Outpouring of grief means outpouring of cash
(...)
Snapping grabbing all haunting collectables
Top prices paid for the memories of the dead

Op de b-kant staat Verräter (Betrayer) en ook dit is een bijzonder krachtige metaltrack met, net als op de a-kant, geweldig drumwerk en afwisseling in tempo en dynamiek. Beide nummers blijken van hun derde album Solidify te komen.

Nieuwsgierig geworden naar de band ging ik eens op internet zoeken. Daar bleek dat Grip Inc. sinds 1993 de band is van drummer Dave Lombardo (de tweevoudig Grammy Award winnaar die het jaar ervoor Slayer had verlaten). Dat verklaarde een hoop! 

Samen met gitarist Waldemar Sorychta, zanger Gus Chambers en een aantal verschillende bassisten heeft Lombardo tussen 1995 en 2004 vier albums gemaakt. De dood van Chambers en de nevenactiviteiten van Lombardo betekenen waarschijnlijk dat het daarbij zal blijven voor wat Grip Inc. betreft.

© 2018 TTZL


Officiële websites: Grip Inc. /  Grip Inc. / Dave Lombardo
Wikipedia EN: Grip Inc.
Wikipedia NL: Grip Inc.

YouTube: Griefless
YouTube: Verräter (Betrayer)

YouTube: Solidify [album]

zondag 11 maart 2018

#278: Monsoon - Ever So Lonely (1982)

Monsoon was een Britse band die maar kort heeft bestaan (1981-1983). Ondanks het beperkte succes van hun vier singles en enige LP hebben ze wel een indruk achtergelaten. Dit komt omdat ze als één van de eersten een geslaagde mengvorm creëerden van westerse en niet-westerse popmuziek. In hun geval waren dat Britse en Indiase muziek.

Wereldmuziek (een verzamelnaam voor volksmuziek, niet-westerse klassieke muziek en niet-westerse popmuziek) stond begin jaren tachtig in de belangstelling en maakte dat mensen ook open stonden voor de muziek van Monsoon, de band die bestond uit producer Steve Coe, bassist Martin Smith en zangeres Sheila Chandra (die bij de oprichting van de band pas zestien was!). 

De eerste single die ze uitbrachten was Ever So Lonely. Het nummer bereikte in de Engeland de twaalfde plek op de hitlijst, maar in Nederland bleef het steken in de Tipparade. Toch is het nummer destijds onder mijn aandacht gekomen en is het me bijgebleven, want toen ik jaren later de 12" van deze en de volgende single zag staan heb ik ze beide direct gekocht.

Ever So Lonely begint met een kalm intro van piano en sitar. Na driekwart minuut komt het ritme erbij en gaat tabla-percussie een prominente rol spelen. In de lange versie van het nummer komt er na drie minuten een prachtige break die haast hypnotiserend werkt. En als die break het al niet doet dan zorgen de hemelse vocalen van Sheila Chandra daar wel voor. Ook 36 jaar later is het nog steeds een heerlijk nummer.

Traditioneel namen bands op b-kanten van singles nummers op die wat afweken en daarom niet op een album zouden passen. Hier is dat niet anders. Het meditatieve Sunset Over The Ganges staat niet op hun enige album, maar is wel zeer het beluisteren waard. 

Hun tweede single was Shakti (The Meaning Of Within) en dat is een uptempo nummer waarin de Indiase invloeden iets minder prominent aanwezig zijn. Het is een leuk nummer, maar niet zo indrukwekkend als de eerste single (wat geïllustreerd wordt door de Ever So Lonely (dub) op de b-kant). Op de flipzijde staat ook nog het mooie And I You. Dit nummer laat goed horen waartoe de band in staat was.

De derde single was een cover van Tomorrow Never Knows van The Beatles en Monsoon wist natuurlijk wel raad met de Indiase invloeden in het originele nummer zoals het door George Harrison geschreven tabla-intro.

Na de vierde single, Wings Of The Dawn (Prem Kavita), zorgden meningsverschillen met hun platenmaatschappij voor het einde van Monsoon. Postuum verscheen nog het album Third Eye dat niet meer verkrijgbaar is, maar nog wel te beluisteren op YouTube

Monsoon was misschien niet meer dan een rimpeling in de hele muziekgeschiedenis, maar dan wel een interessante.

© 2018 TTZL


Officiële websites: Monsoon (BBC) / Sheila Chandra
Wikipedia EN: Monsoon / Sheila Chandra

YouTube: Ever So Lonely (Extended Version)
YouTube: Sunset Over The Ganges

YouTube: Shakti (The Meaning Of Within)
YouTube: Ever So Lonely (Dub)
YouTube: And I You 

YouTube: Third Eye [album]

YouTube: Tomorrow Never Knows [The Beatles]

zondag 4 maart 2018

#277: Neerlands Hoop In Bange Dagen - Quo Vadis (1973) + Peter (1976)

Op vrijdag 9 maart 2018 verschijnt dan eindelijk een verzamelbox die voor het eerst werd aangekondigd in 2005: Neerlands Hoop In Bange Dagen 1968-1979. Drie boeken, negen DVD's, 3 CD's en een EP vertellen het verhaal van een uniek cabaretduo.

Freek de Jonge en Bram Vermeulen gaven het genre een enorme schop onder de kont en creëerden echt iets nieuws. De lancering van de box gaat gepaard met een éénmalig optreden in Carré: Nederland en Vlaanderen zingt Neerlands Hoop.

Op de CD's van de box zijn de mooiste liedjes verzameld uit het oeuvre van Neerlands Hoop. Ik wil er twee liedjes uitlichten die voor mij aantonen hoe goed Neerlands Hoop ook muzikaal was.

In 1973 begonnen Freek en Bram een nieuw project: Neerlands Hoop Express, een heuse popgroep met Freek de Jonge op zang, Bram Vermeulen op toetsen en zang, Thé Lau (later van The Scene) op gitaar, Harry Heeren (van The Lords) op drums en Jan de Hont (van ZZ & de Maskers), die in eerste instantie weigerde als gitarist, op basgitaar. 

Het nummer Quo Vadis verscheen op single, maar werd geen hit. Jammer, want het is een nummer met goede muziek en een sterke tekst over de artiest die nooit thuis, maar altijd onderweg is. Ik vind het één van Freek's beste vocale prestaties.

In 1976 volgde een tweede popproject genaamd "Hoezo Jeugdsentiment?...". Geïnspireerd door John Lennon's coveralbum Rock 'n' Roll uit 1975 maken Bram en Freek hun eigen coveralbum met heel eigen interpretaties van nummers uit de jaren vijftig en zestig, zoals van Peter Koelewijn (Marijke), Ramses Shaffy (5 uur), Cornelis Vreeswijk (Waar gaan wij naar toe na onze dood), De Spelbrekers (Kleine Kokette Katinka) en Ronnie en de Ronnies (Beestjes). 

Eén van de meest opvallende covers is die van Peter van het NCRV-meisjeskoor Sweet SixteenPeter, in de versie van Neerlands Hoop, vertraagt het tempo van het origineel en verwerkt elementen uit Lou Reed's Walk On The Wild Side. Hierdoor krijgt het nummer een heel ander karakter en door de gedragen voordracht van Bram zelfs een expliciet homo-erotisch karakter. Zo had de NCRV het zich vast niet voorgesteld! Het nummer kwam op de b-kant van de single Beestjes terecht.

Ook vijftig jaar na de start van Neerlands Hoop kan ik nog intens genieten van hun creaties. Ik verheug me nu al op het verschijnen van de box en het optreden in Carré!

© 2018 TTZL


Officiële websites: Freek de Jonge / Bram Vermeulen
Wikipedia NL: Neerlands Hoop / Freek de Jonge / Bram Vermeulen

YouTube: Quo Vadis
YouTube: Peter

YouTube: Peter [Sweet Sixteen]
YouTube: Walk On The Wild Side [Lou Reed]