Als Nina Hagen het onderwerp van gesprek is gaat het maar al te vaak over haar opvallende verschijning, haar provocerende uitspraken of haar religie-obsessie. Helaas gaat veel minder vaak over haar muziek terwijl die nou juist veel interessanter is dan al die randzaken.
Nina Hagen werd in 1955 in Oost-Berlijn geboren en ambieerde een carrière als actrice. Die ambitie werd echter in de kiem gesmoord door een officier van het
Ministerium für Staatssicherheit die op haar toelatingsformulier voor de toneelschool "Verhindern!" schreef. Nina's moeder had als partner de bekende dissident Wolf Biermann en Nina werd daarom ook "politiek onbetrouwbaar" geacht. Daarop zocht zij haar toevlucht in de muziek en maakte onder andere enkele platen met Oost-Duitse groepen als Gruppe Automobil en Fritzens Dampferband.
In 1977 formeerde ze met vier topmuzikanten de Nina Hagen Band en maakte met hen twee albums (daarna ging Nina solo en formeerde de rest Spliff). Zowel Nina Hagen Band als Unbehagen zijn prima platen, maar met name het debuutalbum maakte een verpletterende indruk.
Het album opent overdonderend met TV-Glotzer, een cover van het nummer White Punks On Dope van The Tubes waarvoor ze een eigen tekst schreef. Het album kent meer van dit soort stevig rockende nummers: Rangehn, Unbeschreiblich Weiblich en de afsluiter Pank.
Naast de geweldige, maatschappij-kritische teksten vallen met name de superstrakke band en de ongelofelijke vocalen van Nina Hagen op. Door haar grote stembereik lijkt het soms of er vier zusjes met ieder een ander stembereik zingen in plaats van één persoon. Dat komt nog beter tot uiting in de wat rustiger nummers.
In Auf'm Bahnhof Zoo ligt het tempo iets lager dan in de eerder aangehaalde nummers en krijgt Nina's stem nog meer de ruimte om te excelleren. Dat geldt in overtreffende trap voor Naturträne. Een opera-achtige eerste helft van het nummer gaat bijna ongemerkt over in een popsong-achtige tweede helft waarin Nina laat horen waartoe haar stem in staat is. Kippevel!
Superboy, Heiss en Auf'm Friedhof zijn heerlijke pop/rock-tracks waarbij het laatstgenoemde nummer een opvallende progrock-inslag heeft. Der Spinner is een wederom een kippevelmoment. Het nummer begint heel verstild en bouwt langzaam naar een mooie climax terwijl Nina verhaalt over mensen aan de zelfkant van de maatschappij.
Het knappe van het album zit hem ook in de opbouw/afwisseling van rustige en hardere tracks. En dan is er nog Fisch Im Wasser. Een novelty-track die ingeklemd tussen Heiss en Auf'm Friedhof wonderwel werkt.
In 1978 tikte ik (voor waarschijnlijk 50 cent) het geflopte singletje Naturträne op de kop bij de lokale platenboer. Ik werd direct gegrepen door het aparte geluid en kocht ook het album. Sindsdien staat het album heel hoog in mijn lijstje van beste albums aller tijden.
© 2014 TTZL
Officiële website: Nina Hagen
Fan website: Nina Hagen
Wikipedia EN: Nina Hagen
Wikipedia NL: Nina Hagen
Wikipedia DE: Nina Hagen
Youtube: TV-Glotzer
Youtube: Rangehn
Youtube: Unbeschreiblich Weiblich
Youtube: Pank
Youtube: Auf'm Bahnhof Zoo
Youtube: Naturträne
Youtube: Superboy
Youtube: Heiss
Youtube: Der Spinner
Youtube: Auf'm Friedhof
Youtube: Fisch Im Wasser
Youtube: White Punks On Dope [The Tubes]
Geen opmerkingen:
Een reactie posten