Zoeken in deze blog

zondag 13 juli 2014

#88: Type O Negative - Slow, Deep And Hard (1991)


In 1991 verscheen het debuutalbum Slow, Deep And Hard van Type O Negative en dat ging niet onopgemerkt voorbij. 

 Zowel het imago van de band als de muziek en de teksten zorgde voor veel controverse en protestdemonstraties bij hun optredens in Duitsland, Oostenrijk en Nederland, getuige dit stuk in De Groene Amsterdammer. Maar het bleek dus allemaal wel mee te vallen en niet veel meer te zijn dan kwajongensgedrag van een paar volwassen kerels. Niets nieuws onder de zon dus...

 En dan de muziek. Lang uitgesponnen tracks die een mengeling van gothic en doom metal bevatten. Songs met soms een extreem laag tempo en teksten die shockeren of je doen lachen, afhankelijk van je gevoel voor (zwarte) humor.

 Het openingsnummer Unsuccessfully Coping With The Natural Beauty Of Infidelity gaat met een langzaam oplopende toon van start en knalt er na dertig seconden vol is om even later al weer gas terug te nemen. In 12 minuten ontrolt zich de klaagzang van een bedrogene in drie delen met titels als "I. Anorganic Transmutogenesis (Synthetic Division)", "II. Coitus Interruptus" en "III. I Know You're Fucking Someone Else" (bijna alle nummers hebben dit soort komische subtitels). 

 Het koortje dat semi-vrolijk "He Knows You're Fucking Someone Else" zingt in deel drie is ronduit hilarisch te noemen. Als dit geen glimlach op je gezicht tovert kun je de rest van het album misschien beter laten voor wat het is.

 Na het maatschappij-kritische Der Untermensch en de 'personality disorder' beschrijving in Xero Tolerance is duidelijk dat het wel dreigend lijkt en klinkt, maar dat we het allemaal niet zo serieus moeten nemen. Of zoals zanger Peter Steele zelf ooit zei: "We zijn gewoon vier muzikale clowns uit Brooklyn, ik wil helemaal niet dat we zo serieus worden genomen."

 Na Prelude To Agony volgt Glass Walls Of Limbo waaraan de subtitel "dance mix" is toegevoegd. Weinig dansen natuurlijk, het klinkt meer als de muziek van één of ander ritueel terwijl er iemand een zak vol glaswerk aan het verplaatsen is. Heel apart...

 En alsof dat nog niet genoeg is krijgen we dan nog The Misinterpretation Of Silence And Its Disastrous Consequences oftewel 64 seconden stilte voordat het laatste nummer komt met de monsterlijke titel

    Gravitational Constant: G = 6.67 x 10-8 cm-3 gm-1 sec-2
Het is echter een waardige afsluiter van een bijzondere debuutalbum van een groep die zeven albums zou maken voordat zanger Peter Steele in 2010 aan een hartkwaal overleed.

 Dit is niet het beste album van Type O Negative, want dat is zonder meer Bloody Kisses uit 1993. De elementen die al op het debuutalbum aanwezig waren worden hierop beter en zorgvuldiger uitgewerkt en de melodieën zijn ook sterker. Dat album had echter niet kunnen bestaan zonder Slow, Deep And Hard.

Gepost door op

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Abonneren op: Reacties posten (Atom)