In het jaar 2000 kwam de oplossing van het raadsel: wat krijg je als je zanger/toetsenist Neal Morse (toen bij Spock's Beard), gitarist Roine Stolt (The Flower Kings), bassist Pete Trewavas (Marillion) en drummer Mike Portnoy (toen bij Dream Theater) bij elkaar zet? Het antwoord: Transatlantic, een prog-rock supergroep.
Nu was het fenomeen 'supergroep' natuurlijk niet nieuw. Al veel eerder waren er supergroepen geformeerd van succesvolle solo-artiesten en/of leden van groepen. Denk bijvoorbeeld aan: Cream, Blind Faith, Emerson, Lake & Palmer, Asia of Mike + The Mechanics. Of van recenter datum: Velvet Revolver, Living Loud, Heaven and Hell, Chickenfoot,Them Crooked Cultures of SuperHeavy.
Maar waar lang niet iedere supergroep de verwachtingen waarmaakt, leverde Transatlantic een echte prog-rock klassieker af met SMPT:e. (Wat is SMPTe behalve een creatieve afkorting van de namen? Kijk hier of hier.)
Het album opent met het 31 minuten durende All Of The Above. Het een suite in zes delen en het eerste deel gaat voortvarend van start. Het is uptempo prog-rock 'avant la lettre' en laat direct horen waartoe de heren in staat zijn. Het eerste en tweede deel gaan vrij naadloos in elkaar over, maar als na een minuut of dertien het derde deel start zakken het tempo en volume gigantisch en wordt ons de kans gegeven om even op adem te komen. Om te zorgen dat we niet wegdommelen wordt vanaf minuut achttien gedurende twee minuten het volume en tempo weer even fiks opgeschroefd in het vierde deel. In het vijfde gedeelte is er dan weer tijd voor reflectie en met een 'reprise' van het eerste deel wordt de suite dan weer afgesloten.
Transatlantic mag dan voldoen aan alle kwalificaties van een supergroep, ze klinken eerder als een groep muzikanten die al jaren met elkaar spelen dan als een aantal muzikanten tijdens een gezellige jamsessie. All Of The Above is een prog-rock klassieker geworden met de impact van Procol Harum's In Held 'Twas In I dat algemeen gezien wordt als de start van de lange epische rock suites. Niet verrassend dus dat de Transatlantic versie van In Held ('Twas) In I het album afsluit.
Transatlantic doet geen enkele moeite om hun invloeden te verbergen (Yes, Genesis, Pink Floyd, Procol Harum). Zowel live als op de bonus-CD's van de limited edition versies van hun albums worden covers van deze bands gespeeld. De grootste invloed is evenwel afkomstig van de The Beatles. Het duidelijkst hoorbaar is dat in My New World. Beatleske melodieën en teksten zijn duidelijk te herkennen.
Er staan ook twee kortere nummers (ca. zes minuten) op het album. Mystery Train is een lekkere uptempo rocker met een prominente rol voor de bas van Pete Trewavas en mooie vocale harmonieën. We All Need Some Light is de enige ballad op het album en, zoals de titel al doet vermoeden, klinken hierin omfloerste verwijzingen naar het christelijke gedachtengoed van Neal Morse.
In 2002 zou Morse een 'born again christian' worden en Spock's Beard verlaten. Hij heeft zich enige tijd alleen met muziek bezig gehouden waarin hij het 'christen zijn' kon uitdragen. Later is hij ook weer seculiere muziek gaan maken en werd het een uitdaging voor de andere drie Transatlantic-leden om de teksten voor zowel Morse als voor de seculiere fans verteerbaar te houden.
Transatlantic heeft na SMPT:e nog twee studio albums gemaakt (en aan een vierde wordt inmiddels gewerkt) en vier live CD/DVD albums uitgebracht.
© 2013 TTZL
Officiële website: Transatlantic
Wikipedia EN: Transatlantic
Wikipedia NL: Transatlantic
Youtube: All Of The Above
Youtube: In Held ('Twas) In I
Youtube: My New World
Youtube: Mystery Train
Youtube: We All Need Some Light
Youtube: In Held 'Twas In I (Procol Harum)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten