In een aantal eerdere blogs (#122, #258, #503) heb ik al blijk gegeven van mijn voorliefde voor B-films en dat ik ook de muzikale equivalent kan waarderen. Misschien is dat de reden dat ik een zwak heb voor de Arnhemse band Long Tall Ernie & The Shakers. Alhoewel de muziek niet innovatief is of van een hoog kaliber, hoor je dat ze het met volle overgave uitvoeren én zichzelf niet al te serieus nemen. Long Tall Ernie (Arnie Treffers) begint zijn muzikale carrière vanaf midden jaren zestig in bandjes als CS'65, Limited'65, Soul, het Spijkerkwartet, Palace, Arnhem, The Moans en Moan. De leden van laatstgenoemde band dubbelen als Long Tall Ernie & The Shakers en als die band in 1972 beter aanslaat wordt Moan opgeheven.
Na een handvol singles hebben Long Tall Ernie & The Shakers een eerste voltreffer in 1973 met You Should Have Seen Me (Rock 'n' Rollin'). Daarna volgen onder andere Big Fat Mama, Get Yourself Together en Allright (In The Middle Of The Night). In totaal zou de band tien Top 40 hits produceren, maar de maar laatste twee waren het succesvolst.
Samen met producer Jaap Eggermont (Sandy Coast, Earth and Fire, Livin' Blues, Catapult, Patricia Paay) maakten ze de rock 'n roll medleys Do You Remember (1977, #1 hit) en Golden Years Of Rock 'N Roll (1978, #6 hit). Een paar jaar later zou Eggermont wereldwijd scoren met zijn Stars On 45 project. De eerste single Stars On 45 stond vier weken op #1 in de Top 40.
Daarvoor maakte Long Tall Ernie & The Shakers echter met Eggermont hun vijfde en laatste reguliere studioalbum: Meet The Monsters (een thema-album over klassieke filmmonsters).
Net als bij de rock 'n roll-medleys wordt het geluid van de band hier aangevuld met met disco-invloeden, ongetwijfeld in de hoop het succes te herhalen (wat overigens niet lukte). Het levert een album op dat je melig of cheesy kunt noemen, maar de losse en over-de-top manier waarop het gebeurt tovert toch iedere keer weer een glimlach op mijn gezicht. De gesproken in- en outro's, die de nummers ook aan elkaar verbinden, dragen zeker bij aan dat gevoel.
De A-kant opent met het vrolijke uptempo (I'm The) Mummy. Na dit nummer weet je direct of je kunt (glim)lachen om dit album of dat het je tenen doet krommen. Het daaropvolgende Frankenstein is vergelijkbaar, maar bij Quasimodo gaat het tempo iets omlaag en horen we wat Franse muziekinvloeden. In het afsluitende Phantom Of The Opera (compleet met kerkorgel) horen we veel nadrukkelijker de disco-invloeden.
Die invloed zet zich door op de B-kant. Niet alleen in opener Voodoo Stomp, het minste nummer van het album wat mij betreft, maar vooral ook in het bijna twaalf minuten durende Witches. In dit nummer slaagt de opzet wel en het zijn vooral de langgerekte instrumentale delen die heerlijk wegluisteren.
Meet The Monsters is geen hoogtepunt van de Nederlandse popmuziek, maar het is voor mij wel een heerlijke guilty pleasure die ik zo af en toe nog eens opzet. De muziek van Long Tall Ernie & The Shakers is prachtig verzameld op CD. Zo is er de 2CD The Golden Years of Dutch Pop Music (A&B Sides And More), maar nog mooier is de box The First Five + Bonus CD. Gelukkig kun je het meeste streamen, want de CD's zijn helaas alleen nog tweedehands op de kop te tikken.
© 2024 TTZL
