Zoeken in deze blog

zondag 27 juli 2025

#663: George Kooymans (1948-2025) / Ozzy Osbourne (1948-2025)

Deze week ontvielen ons opnieuw twee grote namen uit de muziek. Op 22 juli zijn zowel George Kooymans  (77) als Ozzy Osbourne (76) overleden. Je hoeft alleen maar naar de wereldwijde reacties op hun overlijden te kijken om te weten welke impact hun muziek heeft gehad.

Kooymans is natuurlijk bekend van Golden Earring. Naast blikvanger Barry Hay viel hij misschien wat minder op, maar Kooymans was zeer bepalend voor het geluid van de Earring. Niet alleen met zijn zang en gitaarspel, maar zeker ook doordat hij de belangrijkste songsmid was van de band.

Vanaf het album Moontan uit 1973 (met Radar Love) schreven Kooymans en Hay verreweg de meeste nummers samen, maar daarvoor was met name Kooymans verantwoordelijk voor het schrijven van de songs (heel in het begin samen met bassist Rinus Gerritsen en bij uitzondering met z'n vieren, inclusief drummer Cesar Zuiderwijk). 

Dan hebben we het over hits als Just A Little Bit Of Peace In My Heart, Back Home en misschien wel mijn favoriete Earring-track aller tijden, het fantastische She Flies On Strange Wings

Daar blijft het echter niet bij. Er zijn ook zoveel mooie albumtracks van George's hand. Ik denk dan bijvoorbeeld aan Songs on a Devil's Servant (On The Double, 1969) en Silver Ships (Seven Tears, 1971), maar ook aan Future (Cut, 1982) en Jump And Run (The Hole, 1986). 

George Kooymans was daarnaast ook songschrijver en producer voor andere artiesten. Uit alle herinneringen die nu worden opgehaald blijkt dat het naast een begenadigd muzikant ook een zeer aimabel mens was die gemist zal worden.

Ook met de herinneringen die mensen ophalen aan Ozzy Osbourne kun je boeken volschrijven. Het gaat mij daarbij helaas iets te veel over de gekke dingen die hij uithaalde en te weinig over de muziek. 

En dan bedoel ik niet de discussie of Black Sabbath als eerste band 'heavy rock' maakte. Er zijn namelijk best voorbeelden te vinden van bands die iets al iets eerder ook hele stevige muziek maakten, maar Sabbath was toch wel de eerste  band die het populair wist te maken.

Opener Black Sabbath van het debuut (Black Sabbath, 1970 - zie blog #379) geeft mij nog altijd kippenvel van genot en de daaropvolgende albums staan vol met knallers als War Pigs en Iron Man (Paranoid, 1970), Into The Void (Master Of Reality, 1971), Supernaut en de ballad Changes (Vol. 4, 1972). 

Hierna volgden nog vier albums (zie blog #618) met Ozzy voordat de andere leden van Black Sabbath hem uit de band zetten wegens onhandelbaar drank- en drugsgebruik.

Ozzy kwam er echter weer bovenop en had een succesvolle solo-carrière met sterke solo-albums als bijvoorbeeld Blizzard Of Ozz (1980), Diary Of A Madman (1981), Bark At The Moon (1983) en No More Tears (1991). Hierop vinden we tracks als Mr. Crowley, Flying High Again, Bark At The Moon en No More TearsHet is prima hardrock, maar het allemaal wat gepolijster dan Sabbath en spreekt mij daarom net iets minder aan. 

Gelukkig werden de ruzies bijgelegd, kwam er een reünie en verscheen er zelfs nog een puik nieuw studio-album van de originele bezetting (zie blog #36). Ook volgen er optredens waarvan audio- en video-opnamen verschenen: Live... Gathered in Their Masses (2013) en The End: Live in Birmingham (2017).

Op 5 juli van dit jaar volgde nog het benefietoptreden Back To The Beginning waar Ozzy zijn laatste publieke optreden had voor hij naar Zwitserland vertrok om er op 22 juli in te slapen. 

© 2025 TTZL

YouTube: Black Sabbath
YouTube: War Pigs
YouTube: Iron Man
YouTube: Supernaut
YouTube: Changes
YouTube: 
Crazy Train
YouTube: Mr. Crowley
YouTube: No More Tears

zondag 20 juli 2025

#662: Frank Zappa - Ship Arriving Too Late To Save A Drowning Witch (1982)

Ship Arriving Too Late To Save A Drowning Witch zit in mijn top vijf van meest gedraaide Frank Zappa albums. Naast de fantastische groep muzikanten en de sterke songs, is het vooral de afwisseling die het hem doet. 

De tracks op kant A komen uit de studio, terwijl kant B live-opnamen met studio-overdubs bevat. Op het album vinden we zowel compacte songstructuren als breed uitlopende gitaarsolo's.

Wat direct opvalt aan het album is het hoesontwerp. De  afbeelding is van cartoonist Roger Price die tekeningen maakte volgens een vast stramien: een vierkant met daarin een een simpele afbeelding en één of meerdere bijschriften (verzameld in zijn boek Droodles uit 1953). Het bijschrift van deze tekening luidde "Ship Arriving Too Late To Save A Drowning Witch". De afbeelding sprak Zappa onder meer aan omdat je er ook de eerste twee letters van zijn achternaam in kan lezen.

Het album opent met het sterke No Not Now en dat is een, voor Zappa's doen, vrij rechttoe-rechtaan rock song. Opvallend in het nummer is de manier waarop sommige vocale partijen zijn gemanipuleerd (iets dat in de andere twee tracks van kant A ook voorkomt). Daarnaast is het basspel van Arthur Barrow een genot om naar te luisteren.

Het volgende nummer is een echt buitenbeentje in de catalogus van Zappa. Het ontstond uit een al langer bestaand muzikaal idee, gecombineerd met de wens van dochter Moon om een keer iets samen met haar vader te maken. In de tekst van Valley Girl wordt de spot gedreven met de taal en uitspraak van rijke, over het paard getilde meisjes uit de San Fernando Valley ('Valley Girls'). Het nummer werd een onverwacht succes: het reikte in de VS tot plek 32 van de Billboard Hot 100 en kreeg een Grammy nominatie. Op de veertigste verjaardag van het nummer werd zelfs een heuse videoclip van uitgebracht. Ook in dit nummer zit een geweldige baspartij, ditmaal van Scott Thunes.

Het laatste nummer van kant A, I Come From Nowhere, kent een merkwaardige vocale partij van Roy Estrada. In een praat-zing stijl gaat hij dwars tegen de melodie in, waarna Zappa de tweede helft van het nummer vult met een prima gitaarsolo. Hier ook weer een indrukwekkende partij op de basgitaar. Het eerste deel is van Arthur Barrow en de solo in het tweede deel is van Patrick O'Hearn.

Kant B opent met het twaalf minuten durende Drowning Witch. Het nummer is samengesteld uit live-opnamen van vijftien verschillende concerten, gecombineerd met studio-overdubs. In de eerste twee minuten horen we een songtekst waarin Zappa vrijelijk voortborduurt op de titel van de cartoon (en daarmee van het album). De resterende tien minuten zijn een muzikale extravaganza met heerlijk gitaar- en percussiewerk.

Het album wordt besloten met twee korte nummers. Het eerste is het instrumentale Envelopes dat werd geschreven in 1968 en voor het eerst werd vastgelegd in 1970 door The Mothers. Die eerste versie van Envelopes werd echter pas uitgebracht in 2020 op de CD box set The Mothers 1970. Het karakter en de speelduur van beide versies ligt mijlenver uiteen, maar het is leuk om beide versies naast elkaar te zetten.

De afsluiter is Teen-age Prostitute waarop de opera-achtige vocalen worden verzorgd door Lisa Popeil. De tekst gaat over een serieus onderwerp, maar die vocalen zorgen samen met de soms behoorlijk heftige muziek voor een apart, maar boeiend kleinood.

Ship Arriving Too Late To Save A Drowning Witch werd lauw ontvangen door de muziekpers en onder Zappa-fans heerst verdeeldheid. Het moge duidelijk zijn dat ik in het kamp zit dat het album hogelijk waardeert.

© 2025 TTZL



Officiële website: Frank Zappa
Wikipedia EN: Frank Zappa
Wikipedia NL: Frank Zappa

YouTube: Ship Arriving Too Late To Save A Drowning Witch [album]
Spotify: Ship Arriving Too Late To Save A Drowning Witch [album]

YouTube: No Not Now
YouTube: Valley Girl
YouTube: I Come From Nowhere
YouTube: Drowning Witch
YouTube: Envelopes
YouTube: Teen-age Prostitute

YouTube: Valley Girl [40th anniversary video]
YouTube: Envelopes [The Mothers, 1970]

zaterdag 12 juli 2025

#661: Dolby's Cube - May The Cube Be With You (1985)

Thomas Dolby (zie blog #287) had twee behoorlijk succesvolle solo-albums gemaakt (en al een aantal hits gehad met bijvoorbeeld She Blinded Me With Science, Hyperactive! en I Scare Myself) toen hij de behoefte voelde met dance te experimenteren. Dat deed hij niet onder zijn eigen naam, maar onder de naam Dolby's Cube.

Het project startte in 1983 met de single Get Out Of My Mix. Dit is een solo-werk en daarin sampled hij uit zijn eigen nummer Europa And The Pirate Twins. Hij gaat hier helemaal los met alle mogelijke geluidseffecten.

De tweede single uit 1985 is al iets ingetogener. Op May The Cube Be With You werkt Dolby samen met onder andere Lene Lovich en P-Funk grootheid George Clinton. Het is een lekkere track met een krachtig ritme, fijne blazers en herkenbare refreinen die uitnodigen tot meezingen. Het werd een kleine hit in het Verenigd Koninkrijk. De b-kant heeft de titel Googooplexus / Cube Creature Caviar, maar is feitelijk een bewerking van de a-kant en voegt eigenlijk niets toe aan het origineel.

Hierna volgde nog één single onder de naam Dolby's Cube. Dat was de titelsong van de slecht ontvangen film Howard The Duck (Dolby vulde trouwens met vijf nummers kant A van het soundtrack-album). Op het nummer werkt Dolby samen met Cherry Bomb, de fictieve meidenband uit de film. Net als de film, is het geen nummer dat beklijft. 

Het enige nummer van Dolby's Cube dat indruk maakt is dus May The Cube Be With You. Al met al een magere score, maar de solo-albums van Thomas Dolby maken dat meer dan goed.

© 2025 TTZL


Officiële website: Thomas Dolby
Wikipedia EN: Thomas Dolby
Wikipedia NL: Thomas Dolby

YouTube: She Blinded Me With Science [Thomas Dolby - video]
YouTube: Hyperactive! [Thomas Dolby - video]
YouTube: I Scare Myself [Thomas Dolby - video]
YouTube: Europa And The Pirate Twins [Thomas Dolby - video]
YouTube: Get Out Of My Mix [Dolby's Cube]
YouTube: Howard The Duck [Dolby's Cube]

zondag 6 juli 2025

#660: Dany Lademacher's Innersleeve - Lademacher's Innersleeve (1981)

Daniël Germain Jean (Dany) Lademacher overleed deze week op 75-jarige leeftijd. Hij had al in vele bands gespeeld voor hij in 1978 toetrad tot Herman Brood's Wild Romance. Met zijn bepalende gitaarspel en als mede-songschrijver van nummers als Saturday Night, Never Be Clever en I Don't Need You was hij zeer belangrijk voor het geluid van de band.

Lademacher was echter in 1981 Herman Brood's uitspattingen met drank en drugs beu en verliet Wild Romance. Hij start de band Innersleeve met onder andere Robert Jan Stips en Åke Danielson. Toen dit project niet echt van de grond kwam neemt hij bassist Jaap van der Sluys, drummer Roger Wollaert en zanger Emile Den Tex mee naar een nieuwe versie genaamd Dany Lademacher's Innersleeve.

Deze band maakt één album, Lademacher's Innersleeve, waarvoor Lademacher alle nummers schrijft met Den Tex. Het album wordt bekroond met een Edison in de categorie Pop Nationaal. Het is dan ook een sterk album, met een fijne variatie in het songmateriaal en natuurlijk het uit duizenden herkenbare geluid van Lademacher's gitaar.

Het album opent met drie nummers (Where Are The GirlsLady Doctor en Bitter Tears) waarin pop, rock en nog een flink aantal andere genres aangenaam worden gemixt. Je hoort echo's van zijn tijd in Wild Romance, maar ook van arena rock á la Foreigner, van Britse pub rock van Dr. Feelgood en zelfs een vleugje Dire Straits. Het is dan ook niet gek dat Mark Knopfler in 1980 aan Lademacher vroeg om de plek van David Knopfler in te nemen. Lademacher had er echter geen trek in om van solo-gitarist terug te gaan naar slaggitarist.

Op het album staan ook twee steviger nummers (Chase The Shadow Away en Wind Of Change) en één ballad, Face The Music. De resterende vier nummers vallen in de eerstgenoemde categorie en daarvan zijn Bring On The Night en Stay With Me prima nummers. 

New Life en Streetcar Desire steken er echter wat mij betreft bovenuit. Eerstgenoemde is een zeer aanstekelijke popsong die met de juiste inspanningen vanuit de platenmaatschappij zomaar een hit had kunnen worden. De andere track doet denken aan de beste nummers die Lademacher met Brood en de Wild Romance maakte.

Lademacher's Innersleeve is een album dat het verdient om meer gehoord te worden dan het tot nu toe is gedaan. Gelukkig staat het ook op Spotify en zelfs in High-resolution audio op streamingdiensten als Qobuz.

© 2025 TTZL


Officiële website: Dany Lademacher / Wild Romance
Wikipedia EN: Dany Lademacher
Wikipedia NL: Dany Lademacher

YouTube: Lademacher's Innersleeve [album]
Spotify: Lademacher's Innersleeve [album]

YouTube: Where Are The Girls
YouTube: Lady Doctor
YouTube: Bitter Tears
YouTube: Chase The Shadow Away
YouTube: New Life
YouTube: Bring On The Night
YouTube: Face The Music
YouTube: Wind Of Change
YouTube: Stay With Me

YouTube: Saturday Night [Herman Brood & His Wild Romance]
YouTube: Never Be Clever [Herman Brood & His Wild Romance]
YouTube: I Don't Need You [Herman Brood & His Wild Romance]