Ik zal die plaat ergens eind jaren tachtig uit een tweedehandsbak hebben gevist en heb hem in het begin veel gedraaid. Eigenlijk is het een solo-project van American Westcoast gitarist, zanger, drummer en producer Niki Buzz die hiervoor al met de band Vendetta vette jaren tachtig hardrocksongs maakte zoals Bite Your Lip.
Op de mini-LP speelt Don Costa (links op de hoesfoto) basgitaar, maar na deze plaat was de samenwerking al weer snel voorbij. Niet verwonderlijk als je weet dat Costa al eerder vanwege 'buitensporig gedrag' uit de band van Ozzy Osbourne (zelf ook niet van onbesproken gedrag) was gesmeten.
Het album kent zes tracks die in drie categorieƫn zijn in te delen. Allereerst is de opener Face Cracker. Een lekkere, trage track met vuig gitaarwerk. Daarnaast zijn er twee tracks met wat pop-elementen. Zo kent Hollywood Chills in de arrangementen van de zang (vooral de koortjes) duidelijke jaren-80 pop-invloeden en is de The Supremes-cover van Stop In The Name Of Love een nogal vreemde keuze, die verrassend genoeg helemaal niet zo slecht uitpakt.
Echt leuk wordt het echter als alle remmen los gaan en er rechttoe-rechtaan gebeukt wordt in een lekker hoog tempo. Get Out Of Town is al een prima nummer, maar mijn favorieten zijn Frying Pan (Into The Fire) en Supply And Demand. Stuwende bas en drums, vette gitaarlicks en over-the-top zang maken twee prima nummers.
M-80 is absoluut geen vijfsterrenplaat. Het is eigenlijk een vrij doorsnee jaren tachtig hardrockalbum met een paar uitschieters, maar ook dat is af en toe best lekker om weer eens naar te luisteren.
© 2017 TTZL
M-80 is absoluut geen vijfsterrenplaat. Het is eigenlijk een vrij doorsnee jaren tachtig hardrockalbum met een paar uitschieters, maar ook dat is af en toe best lekker om weer eens naar te luisteren.
© 2017 TTZL
Geen opmerkingen:
Een reactie posten