#633: Bohren & Der Club Of Gore - Sunset Mission (2000)

Stel, je speelt in metalcore bands als 7 Inch Boots en Chronical Diarrhoea, maar na een paar jaar ben je wel toe aan wat anders. Waar kom je dan op uit? Jazz? Klinkt onlogisch, maar het is wel precies wat er gebeurde toen in 1988 Bohren werd opgericht door leden van de eerder genoemde bands.

Ze spelen echter geen gewone jazz, maar jazz noir (ook wel dark jazz of doom jazz genoemd), of zoals de band het zelfs omschrijft: “an unholy ambient mixture of slow jazz ballads, Black Sabbath doom and downtuned Autopsy sounds”.

Al snel stopten de bandleden hun bezigheden met de metalcore bands en concentreerden ze zich op Bohren, dat in 1993 hernoemd werd naar Bohren & Der Club Of Gore, als eerbetoon aan de Nederlandse band Gore die ook instrumentale muziek speelt.

De muziek heeft referenties aan film noir muziek en dark ambient. Het doet mij sterk denken aan de muziek voor de tv-serie Twin Peaks, gemaakt door Angelo Badalamenti (zie blog #527).

Ik was niet bekend met de band totdat Steven Wilson eraan refereerde in de laatste van vier afleveringen over het jaar 2000 van de podcast The Album Years. Hij vermeldde hun album Sunset Mission uit 2000 en was er enthousiast over.

Hiervoor hadden ze al twee albums gemaakt, Gore Motel (1995) en Midnight Radio (1997). Op het eerste album horen we nog wat echo's van de muziek met hun vroegere bands, maar op het tweede album gaat het al wat meer naar het geluid op Sunset Mission. Maar het is alsof er nog een element mist.

Als gitarist Reiner Henseleit wordt vervangen door saxofonist Christoph Clöser lijkt alles op zijn plaats te vallen. De saxofoon geeft de muziek de desolate klank van de late avond c.q. vroege morgen en de toetsen (Morten Gass), drums (Thorsten Benning) en bas (Robin Rodenberg) kleuren de rest prachtig in.

Albumopener Prowler is een prima introductie en laat alle ruimte voor het glorieuze saxofoongeluid. Dat geldt ook voor de daaropvolgende On Demon Wings en Midnight Walker, maar op Street Tattoo is de rol van de instrumenten meer in evenwicht. 

Op het eerste gehoor is het heerlijke relaxte muziek, maar altijd is er die spanning, die dreiging, die als een deken over de muziek hangt. En er is voldoende afwisseling. Painless Steel en Darkstalker hebben allebei een heel eigen karakter, voor we met Nightwolf en Black City Skyline we weer terugkeren naar het geluid van de nummers aan het begin van het album.

Veel trager en treuriger dan de afsluiter Dead End Angels kan het niet worden. Omfloerste klanken ondersteund door het geluid van regen en onweer creëren een prachtige sfeer en sluiten het album in stijl af. Ik ben blij dat ik Bohren & Der Club Of Gore heb leren kennen.

© 2024 TTZL

Officiële website: Bohren & der Club of Gore
Officiële Facebook: Bohren & der Club of Gore
Wikipedia EN: Bohren & der Club of Gore
Wikipedia DE: Bohren & der Club of Gore

YouTube: Sunset Mission[album]

Spotify: Sunset Mission [album]

YouTube: Prowler

YouTube: On Demon Wings

YouTube: Midnight Walker

YouTube: Street Tattoo

YouTube: Painless Steel

YouTube: Darkstalker

YouTube: Nightwolf

YouTube: Black City Skyline

YouTube: Dead End Angels

#632: Nile Rodgers producing (1979 - ...)

Nile Rodgers richtte samen met bassist Bernard Edwards de band CHIC op in 1972 en was daarmee succesvol totdat eind jaren zeventig het anti-disco sentiment (met onder andere de Disco Demolition Night) de kop opstak. Zelf hebben zij zich nooit als 'disco' gezien, maar als conceptband die funk en R&B speelde.

Al tijdens de succesvolle periode van CHIC, maar zeker na het stoppen van de band in 1983, werd Rodgers een veelgevraagd songschrijver, producer en muzikant voor andere artiesten.

Het begon met het aanbod van hun platenmaatschappij Atlantic aan Rodgers en Edwards om een artiest naar keuze van het label te produceren. Er werd gesuggereerd om met Aretha Franklin te werken, maar zij wilde niet de gasten zijn die verantwoordelijk waren voor Aretha Franklin 'die disco ging doen'. Hun keuze viel op de toen nog onbekende Sister Sledge. 

Het door het duo geproduceerde album (We Are Family uit 1979) bevat acht nummers die allemaal door hen geschreven zijn en waarvan He's The Greatest Dancer, We Are Family en Lost in Music grote hits werden. De naam van Rodgers en Edwards als producers was hiermee definitief gevestigd.

Ze werkten daarna met hetzelfde concept op King Of The World (uit 1980) met de Franse Sheila And B. Devotion en dat resulteerde in de hit Spacer. 

Een maand daarvoor was het album Diana verschenen van Diana Ross. Zij wilde haar imago veranderen en af van het Motown-stramien waarbij zij nummers kreeg aangereikt die zij vervolgens geacht werd te zingen. Rodgers en Edwards interviewden Ross eerst om zo te weten te komen wat voor songs zij wilde zingen. Haar wereld op zijn kop zetten was haar wens en daarom schreef het duo voor haar Upside Down en dat werd prompt een grote hit.

I'm Coming Out verhaalt ook over 'de nieuwe Diana Ross', maar wat Rodgers niet aan haar vertelde was dat de inspiratie voor het nummer kwam van een bezoek aan een travestieclub. Bij een bezoek aan het toilet stond hij tussen twee als Diana Ross verklede heren die enthousiast over haar spraken. De dubbele betekenis van 'Coming Out' voor zowel de homogemeenschap als voor de zich bevrijdende Ross werkte perfect. Het album werd het best verkopende ooit voor Diana Ross.

In 1983 verscheen het album Let's Dance van David Bowie dat mede-geproduceerd werd door Nile Rodgers en waarop hij ook als gitarist te horen is. Zij hadden elkaar in een bar ontmoet en zaten op dat moment beide zonder platenmaatschappij. Bowie had hits nodig en Rodgers wilde weer actief zijn in de muziek en de samenwerking verliep voorspoedig, Met Modern Love, China Girl en Let's Dance leverde het de gewenste hits (en een hit-album) op.

En zo kan ik nog wel even doorgaan. Rodgers produceerde The Swing (uit 1984) van INXS met daarop hun grootste hit The Original Sin. Hij werkte voor Duran Duran aan een single-remix van The Reflex en produceerde de single The Wild Boys. Madonna benaderde Rodgers om haar tweede album (Like A Virgin uit 1984) te produceren. De hits Material Girl en Like A Virgin zorgden ervoor dat de carrière van Madonna toen pas echt uit de startblokken schoot. En de lijst gaat maar door en door en door (Eric Clapton, the B-52s, David Lee Roth, Ric Ocasek, the Stray Cats en hij begon ook te werken aan filmsoundtracks).

In 1992 is er ook nog een herstart van CHIC met het album Chic-ism, maar de dood van Edwards in 1996 is een grote klap voor Rodgers. Desondanks blijft hij tot op de dag van vandaag bezig met allerlei muziek-gerelateerde activiteiten, maar de meest in het oog springende samenwerking was toch wel Get Lucky met Daft Punk en Pharrell Williams uit 2013. Ook hier is het kenmerkende gitaarspel van Rodgers weer uit duizenden herkenbaar.  

© 2024 TTZL

Officiële website: Nile Rodgers
Wikipedia EN: Nile Rodgers
Wikipedia NL: Nile Rodgers

Spotify playlist: Nile Rodgers producing

YouTube: He's The Greatest Dancer [Sister Sledge - video]

YouTube: We Are Family [Sister Sledge - video]

YouTube: Lost in Music [Sister Sledge - video]

YouTube: Spacer [Sheila And B. Devotion - video]

YouTube: Upside Down [Diana Ross - video]

YouTube: I'm Coming Out [Diana Ross - video]

YouTube: Modern Love [David Bowie - video]

YouTube: China Girl [David Bowie - video]

YouTube: Let's Dance [David Bowie - video]

YouTube: The Original Sin [INXS - video]

YouTube: The Reflex [Duran Duran - video]

YouTube: The Wild Boys [Duran Duran - video]

YouTube: Material Girl [Madonna - video]

YouTube: Like A Virgin [Madonna - video]

YouTube: Get Lucky [Daft Punk featuring Pharrell Williams & Nile Rodgers]

#631: M - New York, London, Paris, Munich (1979)

Robin Scott is producer, songschrijver, (re)mixer en sessiemuzikant. Als uitvoerend artiest heeft hij niet heel veel uitgaven op zijn naam staan, maar daar is hij wel het bekendst mee geworden. Naast drie albums onder zijn eigen naam heeft hij namelijk ook drie albums gemaakt onder de projectnaam M en daar scoorde hij in 1979 een wereldhit mee.

Scott werd in 1947 geboren in Engeland en was op de kunstacademie bevriend met geestverwanten als Malcolm McLaren en Vivienne Westwood (zie ook blog #622). Zijn talent als songschrijver werd al snel herkend en leidde tot het solo-album Woman From The Warm Grass in 1969. Het zou echter bij dat ene album blijven.

Hij bleef wel actief in de muziek-business, bijvoorbeeld door het produceren van uiteenlopende acts als Roogalator, The Slits en Adam & The Ants. 

In 1978 startte hij het project M en bracht de single Moderne Man uit. Dat nummer werd geen succes, maar hij bleef aan het project schaven. Hij werkte aan stijl waarin onder andere electropop en dance gecombineerd worden en dat betekende dat het allemaal wat gepolijster en doordachter werd. Dat is goed te horen aan Moderne Man/Satisfy Your Lust op het album New York, London, Paris, Munich uit 1979. Dit geluid wijkt flink af van de single van een jaar eerder.

Pop Muzik was de tweede single van M en dat werd een internationale hit. In Nederland stond de track zes weken in de top tien met nummer drie als hoogste notering. Het is dan ook een heel aanstekelijk nummer met in het intro een soort elektronische versie van een kerkorgel. 

Daarna ontvouwt zich een nummer waarin Scott heel bewust vele soorten popmuziek uit de voorgaande 25 jaar combineert. Het gebruik van onzinteksten, doo-wop-koortjes en andere (op het eerste gehoor) contrasterende stijlkenmerken geven aan dat Scott het allemaal met een vette knipoog bedoelt. 

Die aanpak strekt zich uit over de rest van het album, wat verrassend goed in elkaar zit. Als je aandachtig luistert hoor je dat er muzikaal ongelofelijk veel onder de oppervlakte van Woman Make Man gebeurt en in Made In Munich werkt de tegenstelling tussen de gesproken tekst (met megafoon-effect) en de ultra-lieflijke koortjes erg goed.

Kant B begint met twee prima tracks (Moonlight And Muzak en That's The Way The Money Goes) waarin opnieuw 25 jaar popmuziek wordt samengevat. De laatste twee songs behoren wat mij betreft tot de sterkste van het album. Cowboys And Indians heeft een mooie songstructuur waarin een duidelijk onderscheid is tussen de coupletten en het refrein en de arrangementen zijn goed uitgedacht. Het afsluitende Unite Your Nation wordt dan weer gekenmerkt door een interessante zanglijn, fijne gitaaraccenten en wederom sterke koortjes in het refrein.

New York, London, Paris, Munich is een album als een wolf in schaapskleren. Op het eerste gehoor vederlicht amusement, maar bij nadere beluistering blijkt alles heel vernuftig in elkaar te zitten. 

© 2024 TTZL

Facebook: Robin Scott

Wikipedia EN: M / Robin Scott
Wikipedia NL: M

YouTube: New York, London, Paris, Munich [album]
Spotify: New York, London, Paris, Munich [album]

YouTube: Pop Muzik

YouTube: Woman Make Man

YouTube: Moderne Man/Satisfy Your Lust

YouTube: Made In Munich

YouTube: Moonlight And Muzak

YouTube: That's The Way The Money Goes

YouTube: Cowboys And Indians

YouTube: Unite Your Nation

YouTube: Moderne Man [single versie]

#630: Rheingold - Rheingold (1980)

De Neue Deutsche Welle (NDW) startte als een subcultuur in 1976 en had haar oorsprong in de Britse  (post)punk en new wave. Zij kreeg haar naam in 1979 van muziekjournalist Alfred Hilsberg en vond haar einde zo rond 1983/1984. 

Zoals de naam al aangeeft was het niet de eerste golf  muziek van Duitse oorsprong. Denk hierbij vooral aan wat men Krautrock (of Kosmische Musik) is gaan noemen, met invloedrijke artiesten als Neu!, Can, Faust, Kraftwerk, 
Cluster, Tangerine Dream en Ash Ra Tempel.

De NDW startte veelbelovend en artistiek uitdagend met bands als Nina Hagen Band, Deutsch Amerikanische Freundschaft (DAF), Abwärts, Ideal, Palais Schaumburg en (hoewel zij meestal niet tot de NDW gerekend worden) Einstürzende Neubauten.

Al snel haakte een tweede groep artiesten aan met een wat toegankelijker geluid, waaronder Trio, Nena, Liaisons Dangereuses, Peter Schilling en Spider Murphy Gang. Deze trend zette zich voort en de de derde groep had een geluid dat nog commerciëler was en dat luidde het einde van de NDW in.

In de tweede groep valt ook Rheingold. Op het gelijknamige debuutalbum uit 1980 is dat ook heel herkenbaar. Er zijn avontuurlijke nummers als de korte instrumentale intro en outro 'Rein en 'Raus en de nummers Fluss en Himmelgeist. Deze hebben muzikale verwijzingen naar het werk van bijvoorbeeld Manuel Göttsching (van Ash Ra Tempel) en Kraftwerk.

Tracks als Graffitis en Pirata laten echter een meer gepolijst geluid horen en dat schiet door in Rendezvous, dat nummer vind ik echt tenenkrommend.

Alles wordt echter volledig in de schaduw gezet door het absolute hoogtepunt van het album, het ook op single uitgebrachte Dreiklangsdimensionen. Vanaf het het intro met gitaar en bas, met lekker veel echo en het typische jaren tachtig drumcomputergeluid is het raak. De staccato-zang, het jaren zestig orgeltje, de heerlijke break net na de helft van het nummer, ik kan door blijven gaan. Een echter NDW-klassieker.

Het nummer bereikte ook de Nederlandse Top 40 en kwam daarin tot nummer twintig, als was dat pas in in 1982. Ook bij Avro's TopPop mochten zij hun opwachting maken.

In 2005 verscheen er een geremasterde versie van de LP op CD, met daarop vijf bonustracks: twee single-versies, een b-kantje en Engelstalige versies van Fluss (River) en Dreiklangsdimensionen (Triad Dimensions). De Duitstalige versies klinken echter veel zelfverzekerder. 

Er zouden nog een mini-album en twee LP's volgen voordat de band stopte in 1984. In 2007 keren ze nog terug met een cover-album en on 2017 verschijnt zelfs nog een nieuw album, maar als voorman Bodo Staiger in 2019 overlijdt is het klaar.

© 2024 TTZL

Discogs: Rheingold
Wikipedia DE: Rheingold
Wikipedia NL: Rheingold

YouTube: Rheingold [album]

Spotify: Rheingold [album]

YouTube: 'Rein

YouTube: Fluss

YouTube: Graffitis

YouTube: Himmelgeist

YouTube: Dreiklangsdimensionen

YouTube: Pirata

YouTube: Rendezvous

YouTube: 'Raus

YouTube: River

YouTube: Triad Dimensions

YouTube: Dreiklangsdimensionen [video: Avro's TopPop]

#629: The Residents - Ozan (2010) / Chicken Scratching With The Residents (2010)

In 2010 en 2011 ondernamen The Residents de Talking Light tour. Het was de eerste tournee waarbij de band zich als een driemanschap presenteerde en het is het eerste deel van The Randy, Chuck And Bob Trilogy. Bij de concerten werden ook twee nieuwe uitgaven verkocht.

Ozan en Chicken Scratching With The Residents waren echter geen LP's, CD's of DVD's. Het waren respectievelijk een backstage pass + lanyard en een dogtag. Op de achterkant stond een web-adres en een downloadcode.

Deze downloads werden alleen verkocht bij de concerten en de (kleine hoeveelheid) restanten gingen van de hand via de website van hun platenmaatschappij. 

Ozan is een EP van elf korte tracks die samen zo'n 25 minuten duren. Het zijn onuitgebrachte schetsen uit 2009 die hadden moeten leiden tot een nieuw album, dat echter niet tot stand is gekomen. In plaats daarvan is het Talking Light project opgezet.

Ondanks de fragmentarische opzet boeit het wel en met name tracks als Arkansas, Hill en Notchi maken nieuwsgierig naar volledig uitgewerkte versies. De nummers van deze EP zijn later verschenen, verspreid over albums als Ozark, 

Morning Music en Beautiful Eyes.

Chicken Scratching With The Residents is ook een EP van ongeveer 25 minuten, verdeeld over acht tracks. Het zijn onafgemaakte instrumentale nummers uit de periode 1985-2009. Muzikaal is het allemaal net wat spannender dan op Ozan en dat hoor je goed op de drie langere nummers: Centerless, Menu Music en Pink.

De track The Eye's Scream werd opgenomen voor de documentaire The Eyes Scream: A History Of The Residents uit 1991 en staat ook op de heruitgave uit 2021 van het album Freak Show uit 1990 (in de pREServed serie). De meeste nummers van deze digitale EP zijn niet (of niet in deze versies) ergens anders verschenen.

Deze twee EP's zijn misschien geen essentiële albums uit het Residents-oeuvre, maar voor de liefhebber behoorlijk interessant.

© 2024 TTZL

Officiële website: The Residents

Wikipedia EN: The Residents: Randy, Chuck & Bob

YouTube: Ozan [album]

YouTube: Chicken Scratching With The Residents [album]

YouTube: Arkansas

YouTube: Hill

YouTube: Notchi

YouTube: Centerless

YouTube: Menu Music

YouTube: Pink

YouTube: The Eye's Scream