TTZL Muziekblog: #680: Frank Sinatra

Twaalf jaar geleden besteedde ik in blog #11 aandacht aan een Frank Sinatra album. Hoog tijd dus voor een vervolg. Dat blog ging over zo'n beetje het eerste conceptalbum in de historie van de popmuziek (in 1955), dus is het passend om weer een Sinatra-conceptalbum te bespreken: Watertown uit 1970.

Dat blog over In The Wee Small Hours verhaalde over de dip in de carrière van Sinatra in de voorafgaande jaren en hoe hij weer opveerde.

De geschiedenis herhaalde zich eind jaren zestig, als Sinatra inmiddels 54 jaar oud is, en daarom stond hij ervoor open om iets anders te proberen. Hij ging in op het voorstel om met componisten Bob Gaudio (van The Four Seasons) en Jake Holmes een conceptalbum op te nemen.

Tot dan toe zong Sinatra bij opnamesessies altijd zijn partijen in terwijl hij voor het orkest stond. Bij Watertown zingt hij voor het eerst (en voor het laatst) over reeds opgenomen muziek heen. Muziek die ook wat anders is dan voorheen doordat de componisten meer uit de hoek van de popmuziek komen. Zo horen we ook gitaren en toetsen, naast de vertrouwde orkestklanken natuurlijk.

Waar bij eerdere Sinatra-conceptalbums het concept vooral in hetzelfde thema van de songs tot uiting kwam, daar is Watertown een conceptalbum omdat het één doorlopend verhaal is. Het verhaal van een man in een kleine plaats wiens vrouw hem en hun twee zoons verlaat en naar de grote stad trekt.

De opening (Watertown) schetst een beeld van het plaatsje, waarna het afscheid verklankt wordt in Goodbye (She Quietly Says). Het is echter geen groots en meeslepend afscheid:

There is no great big ending

No sunset in the sky

There is no string ensemble

And she doesn't even cry

For A While gaat over de korte momenten waarin hij even zijn ellende vergeet, maar in de niet verzonden brief aan zijn vrouw, over hun zoons Michael & Peter en hun voorbije leven samen, komt die weer extra hard terug. Aan het eind van kant A probeert hij in I Would Be In Love (Anyway) vrede te krijgen met de situatie (wat niet lukt).

Kant B opent met Elizabeth en What A Funny Girl (You Used To Be) waarin hij fijne herinneringen ophaalt. What's Now Is Now is het nummer waarin duidelijk wordt dat zijn vrouw een ander heeft, maar dat hij bereid is haar te vergeven.

In She Says lijkt het erop dat zijn vrouw terug zal keren, maar in het laatste nummer van het album blijkt het zich allemaal in zijn hoofd af te spelen. Hij staat op het treinstation te wachten, maar zijn vrouw zit niet in de trein en het album eindigt in mineur.

Toen de plaat in 1970 uitkwam was het een commerciële flop en ook de recensies waren over het algemeen negatief. In retrospectief is de beoordeling echter 180 graden gedraaid. Watertown wordt als één van Sinatra's beste albums gezien en ik kan niet anders dan het daarmee eens zijn. Als je bereid bent om gedurende 34 minuten écht te luisteren naar het verhaal dat Frank Sinatra vertelt, wordt je beloond met een intense en emotionele vertelling die nergens sentimenteel wordt.

Op de geremasterde uitgave uit 2010 staat als bonustrack de non-album single Lady Day. Volgens tekstschrijver Holmes geeft het nummer inzicht in het soort vrouw dat Elizabeth was: getalenteerd, rusteloos en ambitieus. Het paste echter niet zo goed in cyclus van brieven en monologen die Watertown is.

Officiële website: Frank Sinatra

Wikipedia EN: Frank Sinatra

Wikipedia NL: Frank Sinatra

YouTube: Watertown [album]

Spotify: Watertown [album]

Youtube: Watertown

Youtube: Goodbye (She Quietly Says)

Youtube: For A While

Youtube: Michael & Peter

Youtube: I Would Be In Love (Anyway)

Youtube: Elizabeth

Youtube: What A Funny Girl (You Used To Be)