Information is not knowledge. Knowledge is not wisdom. Wisdom is not truth. Truth is not beauty. Beauty is not love. Love is not music. Music is the best...
[Frank Zappa - 'Packard Goose' - Joe's Garage: Act III (1979)]
Het is al weer tien jaar geleden dat Jeff Healey op slechts 41-jarige leeftijd aan kanker overleed. Dat betekent dat we slechts twintig jaar van deze gitarist (en later ook trompettist) hebben mogen genieten. Hij debuteerde namelijk in 1988 met See The Light van The Jeff Healey Band. Die albumtitel getuigt van een gevoel voor zwarte humor aangezien Jeff Healey vanaf zijn eerste levensjaar blind was aan beide ogen als gevolg van retinoblastoom (een zeldzame vorm van kanker in het netvlies van het oog die meestal bij kinderen onder de vijf jaar voorkomt). Die blindheid was ook de reden voor zijn aparte geluid. Hij begon met gitaarspelen op zijn derde, maar hij speelde zittend met de gitaar op zijn schoot. Hierdoor kon hij de snaren anders buigen dan staand spelende gitaristen en klonk ook zijn hameren op de snaren anders. Ik had het album vroeger op een cassettebandje en ik heb het album toen veel gedraaid. Op enig moment is bandje verloren gegaan en om één of andere reden heb ik blijkbaar toen niet de behoefte gevoeld om de LP (of later de CD) aan te schaffen. Ongeveer een jaar geleden vond ik echter de CD van See The Light in een tweedehandsbak en voor drie euro kon ik hem toch niet laten staan. Het was een prettige hernieuwde kennismaking met het album. Er staan heerlijke uptempo bluesrocknummers op als Confidence Man, My Little Girl, Someday, Someway en See The Light die kunnen concurreren met het beste in het genre. Met River Of No Return, I Need To Be Loved en That's What They Saystaan er echter ook nummers op het album die voor mij wat teveel in de richting gaan van pop en de hapklare rock die AOR (Adult Oriented Rock) wordt genoemd. Het is een steen waaraan Healey zich in zijn verdere carrière vaker aan zou stoten. De ballad Angel Eyes, die als single een top 5 hit werd is de VS, is hier ook een voorbeeld van. Daar tegenover staan gelukkig ook een aantal tracks waarin het authentieke bluesgevoel overheerst. Zo is er het heerlijke uptempo Hideaway, de midtempo knallers Don't Let Your Chance Go By en het instrumentaleNice Problem To Haveen met de bluesballlad Blue Jean Blues laat hij horen ook daarmee uit de voeten te kunnen.
Commerciëel was het album See The Light was een doorslaand succes in vele landen en met meer dan één miljoen verkochte exemplaren werd het zelfs platinum in de VS. Healey zou dat succes nooit meer evenaren. Het tweede album, Hell To Pay, behaalde nog de gouden status, maar daarna liepen de verkopen snel terug. Tegen het einde van het vorige millennium leerde Healeytrompet spelen en verlegde hij zijn focus naar de jazz van de jaren twintig en dertig van de vorige eeuw.
Normaal gesproken ben ik niet zo'n fan van remixen. Aan het originele nummer worden vaak geluiden en ritme-elementen toegevoegd die ik niet passend vind en met name wordt een nummer vaak verlengd totdat alle rek eruit is. Maar af en toe komt er een remix voorbij die ik wel goed vind. De Thomas Dolby-remix door Akufen is er zo eentje. Thomas Dolby verscheen ten tonele in 1981 met de non-album single Urges/Leipzig, gevolgd door het prima album The Golden Age Of Wireless vol met intelligente synthesizer-pop. Echte bekendheid kreeg hij echter door zijn tweede non-album single She Blinded Me With Science uit 1982 met op de b-kant het mooie One Of Our Submarines. Op heruitgaven van het album zijn de twee non-album singles overigens vaak toegevoegd. Thomas Dolby heeft altijd meer interesses gehad dan alleen muziek. Daarom heeft hij nog maar vijf albums uitgebracht en zat er tussen zijn vierde (Astronauts & Heretics uit 1992) en vijfde (A Map Of The Floating City, 2011) maar liefst negentien jaar! In de tussentijd (en daarna) was hij actief als soundtrack-componist, richtte hij tech-bedrijven Retro Ringtones, Headspace en Beatnik op, is hij Musical Director of the TED Conference en is hij sinds 2014 Homewood Professor of the Arts at Baltimore's Johns Hopkins University.
Maar waar ik het over wil hebben is een remix die in 2002 verscheen van dat b-kantje uit 1982: One Of Our Submarines (Akufen Remix). Het nummer is onderdeel van een EP met allemaal remixen van dat nummer op het Salz-label. Bij toeval vond ik een keer een single sided 12" met deze remix in de uitverloopbakken. Deze remix laat horen hoe het ook kan. De kern van het nummer is intact gebleven, maar tegelijk trekt de remixer het nummer naar zich toe. Hij brengt er eigen elementen in aan en wordt eigenlijk een mede-componist van het nummer. Ook dat kan natuurlijk fout uitpakken, maar in het geval van de Akufen-remix van One Of Our Submarines pakt het geweldig uit.
Het is al weer tien jaar geleden dat Jeff Healey op slechts 41-jarige leeftijd aan kanker overleed. Dat betekent dat we slechts twintig jaar van deze gitarist (en later ook trompettist) hebben mogen genieten. Hij debuteerde namelijk in 1988 met See The Light van The Jeff Healey Band.
