De film bevat geen dialoog of verhalende structuur, maar is een stroom van opeenvolgende beelden die een verhaal vertellen. Een verhaal over de mens en de natuur en de verstoorde relatie daartussen. De titel is een woord uit de taal van de Hopi indianen en betekent "life out of balance" en dat illustreert de film op knappe wijze.
Dat de film zo goed is komt echter niet alleen door de beelden. Minstens zo belangrijk is de muziek van Philip Glass (zie ook #97) die al een reputatie had opgebouwd als componist van onder andere Einstein On The Beach en Glassworks. De Amerikaanse componist behoort sinds het midden van de jaren zestig met Steve Reich en Terry Riley tot de grondleggers van de minimal music.
Tijdens de openingstitels en de daaropvolgende, vertraagde beelden klinkt het indrukwekkende titelnummer Koyaanisqatsi waarop de superdiepe basstem van Albert de Ruijter telkenmale op indrukwekkende wijze het woord 'Koyaanisqatsi' declameert. Ook tijdens de rest van de film spiegelt de filmmuziek van Glass perfect de beelden van Reggio. Zijn de beelden kalm, dan is de muziek ook kalm (Clouds), maar zijn de beelden hectisch, dan is ook muziek hectisch (The Grid).
De soundtrack werd in 1983 uitgebracht in een versie die de 'highlights' bevatte (ca. 45 minuten). In 1998 heeft Glass de gehele soundtrack opnieuw opgenomen en uitgebracht en die versie is zo'n 30 minuten langer (met name de 5.1 surround versie op Audio DVD is een aanrader). Tenslotte kwam in 2009 alsnog de gehele originele soundtrack uit.
Alhoewel de soundtrack van Koyaanisqatsi prima op zichzelf kan staan is deze toch het best te genieten met de beelden erbij. De film is te bekijken op YouTube en op DVD of Blu-ray natuurlijk. De mooiste versie heb ik echter meegemaakt in 2013 in Groningen waar het Noord Nederlands Orkest de muziek live speelde terwijl de film op groot scherm boven hun hoofden werd vertoond (zie deze clip voor een impressie).
NB Koyaanisqatsi is het eerste deel uit The Qatsi Trilogy waartoe ook Powaqqatsi (1988) en Naqoyqatsi (2002) behoren.
YouTube: Koyaanisqatsi [hele film]
YouTube: Koyaanisqatsi [hele soundtrack]
YouTube: Koyaanisqatsi
YouTube: Clouds
YouTube: The Grid
Dat de film zo goed is komt echter niet alleen door de beelden. Minstens zo belangrijk is de muziek van Philip Glass (zie ook #97) die al een reputatie had opgebouwd als componist van onder andere Einstein On The Beach en Glassworks. De Amerikaanse componist behoort sinds het midden van de jaren zestig met Steve Reich en Terry Riley tot de grondleggers van de minimal music.
Tijdens de openingstitels en de daaropvolgende, vertraagde beelden klinkt het indrukwekkende titelnummer Koyaanisqatsi waarop de superdiepe basstem van Albert de Ruijter telkenmale op indrukwekkende wijze het woord 'Koyaanisqatsi' declameert. Ook tijdens de rest van de film spiegelt de filmmuziek van Glass perfect de beelden van Reggio. Zijn de beelden kalm, dan is de muziek ook kalm (Clouds), maar zijn de beelden hectisch, dan is ook muziek hectisch (The Grid).
De soundtrack werd in 1983 uitgebracht in een versie die de 'highlights' bevatte (ca. 45 minuten). In 1998 heeft Glass de gehele soundtrack opnieuw opgenomen en uitgebracht en die versie is zo'n 30 minuten langer (met name de 5.1 surround versie op Audio DVD is een aanrader). Tenslotte kwam in 2009 alsnog de gehele originele soundtrack uit.
Alhoewel de soundtrack van Koyaanisqatsi prima op zichzelf kan staan is deze toch het best te genieten met de beelden erbij. De film is te bekijken op YouTube en op DVD of Blu-ray natuurlijk. De mooiste versie heb ik echter meegemaakt in 2013 in Groningen waar het Noord Nederlands Orkest de muziek live speelde terwijl de film op groot scherm boven hun hoofden werd vertoond (zie deze clip voor een impressie).
NB Koyaanisqatsi is het eerste deel uit The Qatsi Trilogy waartoe ook Powaqqatsi (1988) en Naqoyqatsi (2002) behoren.
YouTube: Koyaanisqatsi [hele film]
YouTube: Koyaanisqatsi [hele soundtrack]
YouTube: Koyaanisqatsi
YouTube: Clouds
YouTube: The Grid
Geen opmerkingen:
Een reactie posten