Af en toe verdwaald er een nummer en komt het pardoes in de Nederlandse Top 40 terecht. Daarvoor en ook daarna wordt er dan van de betreffende artiest weinig meer vernomen, althans in Nederland.De Amerikaanse band Sugarloaf in 1974 is daarvan een mooi voorbeeld. Zanger/toetsenist Jerry Corbetta en gitarist Bob Webber speelden al samen in diverse bands voor ze in 1970 samen Sugarloaf begonnen. De band zou met tussenpozen bestaan tot en met 2012, maar had in die tijd slechts twaalf actieve jaren.
Hun titelloze debuutalbum leverde direct een top 10 op in de VS: Green-Eyed Lady. De singles Tongue In Cheek en Mother's Nature Wine van hun tweede album Spaceship Earth konden dit succes niet herhalen en bleven halverwege of lager in de Billboard Hot 100 steken. Na dit album werd hun platenmaatschappij overgenomen en werden bijna alle artiesten ontslagen en de groep viel uit elkaar.
Corbetta begon aan een solo-album te werken voor een kleine maatschappij, maar toen de groep werd heropgericht transformeerde het tot het derde groepsalbum I Got A Song onder de naam Sugarloaf/Jerry Corbetta. Vlak daarna ging deze maatschappij echter failliet en zat de band weer zonder contract.
De band kocht de rechten van het derde album uit de boedel en nam een nieuw nummer op: Don't Call Us, We'll Call You. Vlak hiervoor was de band door CBS Records afgewezen voor een nieuw contract en het nummer is tekstueel een reactie daarop. Er zitten ook practical jokes in het nummer. Zo vormen de geluiden van de toetsen van de telefoon in het nummer een echt (en ongeregistreerd) telefoonnummer van CBS Records in New York (daarom zingen ze ook 'area code 212'). Ook er is de imitatie van het kenmerkende stemgeluid van diskjockey Wolfman Jack (die later nog met ze zou optreden).
Het nummer wordt een top 10 hit in de VS en slaat ook overzees aan. In Nederland komt het tot nummer 11. Het aanstekelijke nummer profiteert in hoge mate van de melodie uit I Feel Fine van The Beatles en daar verwijzen ze ook naar in de tekst ('sounds like John, Paul, and George'). Ook de geleende riff uit Superstition van Stevie Wonder draagt bij aan de herkenbaarheid. Texas Two-Lane (de b-kant van de single) is een leuke track, maar lang niet zo sterk als de a-kant.
Op basis van het succes brengt de band het derde album opnieuw uit waarbij een nummer wordt vervangen door de nieuwe hitsingle. Het succes kon echter opnieuw niet gecontinueerd worden en de band viel weer uit elkaar. Incidenteel kwam tot 2012 nog bij elkaar om op te treden, maar Sugarloaf zal toch vooral herinnerd worden als de band van twee hits (in de VS) of dat ene verdwaalde nummer in de Top 40 (in Nederland).
© 2019 TTZL
YouTube: Don't Call Us, We'll Call You
YouTube: Texas Two Lane
YouTube: Green-Eyed Lady (1970)
YouTube: Tongue In Cheek (1971)
YouTube: Mother's Nature Wine (1971)
YouTube: I Feel Fine [The Beatles]
YouTube: Superstition [Stevie Wonder]
Geen opmerkingen:
Een reactie posten