Eind jaren-80 kwamen er ineens albums uit waarop zwarte groepen buiten de gebaande paden traden. De gierende gitaren en andere, tot dan toe, typische witte (hard)rockelementen in een bed van funk leidde tot enthousiasme, maar ook tot gefronste wenkbrauwen van zowel zwarte als witte "puristen".Living Colour is waarschijnlijk de belangrijkste exponent van deze stroming. Cult Of Personality van hun debuutalbum Vivid won de Grammy voor de beste hardrocksong van 1989 en Love Rears It's Ugly Head werd ook in Nederland een flinke hit. Maar ook groepen als 24-7 Spyz (Grandma Dynamite) en al een paar jaar eerder Bad Brains (I Against I) laten horen goed met rockelementen overweg te kunnen.
Bassist en producer Bill Laswell (zie blogs #54, #91 en #96) vond echter dat deze muziek schatplichtig was aan de pioniers van de funk en de psychedelic soul/R&B. Daarom zette hij begin jaren-90 met platenmaatschappij Rykodisc het sublabel Black Arc op om deze pioniers mee te laten profiteren van de hernieuwde aandacht voor deze muziek.
Van de dertien albums die tussen 1992 en 1995 op het Black Arc label verschenen was Laswell de producer en op een flink aantal was hij ook als bassist aanwezig (soms zelfs als bandlid van een gelegenheidsformatie). Om de albums te promoten verscheen in 1994 de promo-sampler Black Rock • Cyberfunk • Future Blues met een mooie dwarsdoorsnede.
O.G. Funk is de naam waaronder ex-Parliament/Funkadelic bassist Billy Bass Nelson een album voor Black Arc opnam. Yeah, Yeah, Yeah en I Wanna Know
laten horen dat hij dicht bij het geluid van zijn oude werkgever blijft. Dat is anders bij het Zillatron-project van een andere Parliament/Funkadelic alumnus, bassist Bootsy Collins. Overduidelijk met veel inbreng van Laswell gaat Collins hier behoorlijk de psychedelische klant op met Bugg Lite en vooral Count Zero.
Echt 'heavy' wordt het bij het Slave Master project met een aantal oudgedienden (waaronder Bad Brains drummer Mackie): Godless en Each One Teach One. Hetzelfde gevoel zit in de gelegenheidsformatie Hardware die bestaat uit nog bekendere namen: drummer Buddy Miles, gitarist Stevie Salas en de al eerder genoemde Bootsy Collins. Hun Got A Feeling en Hard Look doen verlangen naar het gehele album.
Buddy Miles staat ook op de CD met twee nummers van zijn Buddy Miles Express. Een groep die bestond tussen 1968 en 1973 en nu voor één album weer tot leven werd gewekt. Hier horen we meer traditionele blues met de covers Born Under A Bad Sign (dat eerlijk gezegd niet kan tippen aan het Albert King origineel) en Let It Be Me.
Deze verzamelaar is een heerlijke staalkaart van goede muziek en van sommige artiesten (Zillatron, Slave Master, Hardware) ga ik voor een paar euro via Discogs toch maar eens het hele album aanschaffen.
© 2019 TTZL
Geautoriseerde website: Bill Laswell/Black Arc
Wikipedia EN: Bill Laswell
Wikipedia NL: Bill Laswell
YouTube: O.G. Funk - Yeah, Yeah, Yeah
YouTube: O.G. Funk - I Wanna Know
YouTube: Zillatron - Bugg Lite
YouTube: Zillatron - Count Zero
YouTube: Slave Master - Godless
YouTube: Slave Master - Each One Teach One
YouTube: Hardware - Got A Feeling
YouTube: Hardware - Hard Look
YouTube: Buddy Miles Express - Born Under A Bad Sign
YouTube: Buddy Miles Express - Let It Be Me
YouTube: Cult Of Personality [Living Colour]
YouTube: Love Rears It's Ugly Head [Living Colour]
YouTube: Grandma Dynamite [24-7 Spyz]
YouTube: Born Under A Bad Sign [Albert King]
Geen opmerkingen:
Een reactie posten