Information is not knowledge. Knowledge is not wisdom. Wisdom is not truth. Truth is not beauty. Beauty is not love. Love is not music. Music is the best...
[Frank Zappa - 'Packard Goose' - Joe's Garage: Act III (1979)]
Van 1968 tot 1972 vormde Vangelis met onder andere Demis Roussos de groep Aphrodite's Child, die vooral bekend is gebleven vanwege de hit Rain And Tears. In de vier jaar van het bestaan van de groep liepen de muzikale paden echter steeds verder uit elkaar. Roussos wilde de pop-kant op en Vangelis meer de experimentele kant.
Het derde en laatste album van de band, 666, laat horen dat Vangelis veel meer zijn zin kreeg en wordt alom als een mijlpaal gezien in de progressieve rock. Het album verslechterde de verhoudingen in de band nog verder en tegen de tijd dat het uitkwam bestond de band al niet meer. Nog tijdens de opnamen van 666 was Vangelis al bezig met andere projecten. Zo werkte hij aan de soundtrack voor de TV documentaire L'Apocalypse Des Animaux en dook hij op uitnodiging van producer Giorgio Gomelsky en het Franse label BYGin Londen met een groep muzikanten (met veelal een jazz-achtergrond) een studio in. Er werd flink gejamd en geëxperimenteerd en uiteindelijk werd er flink wat materiaal opgenomen zonder de intentie om het uit te brengen. De rechten van de BYG catalogus werden begin jaren zeventig gekocht door Charly Records en toen Vangelis succes begon te krijgen, vooral met Spiral uit 1977, bracht Charly in 1978 de opnamen alsnog (zonder toestemming) uit onder Vangelis' naam als The Dragon en Hypothesis. Op The Dragon staat een soort experimentele prog-rock waarin elementen van de late Aphrodite's Child, de vroege Vangelis en jazz rock te herkennen zijn.The Dragon is een lange, experimentele jam met goede en minder goede stukken. Het langzame Stuffed Aubergine is toegankelijker, net als Stuffed Tomato waarin Oost-Europese en Midden-Oosterse invloeden zijn verwerkt. Hypothesis is met een andere groep muzikanten gemaakt en dat hoor je duidelijk. Hypothesis Part 1 en Hypothesis Part 2 zijn experimentele jazz rock/fusion trips waarin de muzikanten vrijelijk improviseren en uitproberen. Ook hier zijn interessante momenten, maar soms is het ook even doorbijten. Het was nooit de bedoeling om deze muziek uit te brengen en daarom heeft Vangelis er een paar jaar later via een rechtzaak voor gezorgd dat de albums van de markt gehaald moesten worden. Er zijn er echter zoveel van afgezet (en later onofficieel bijgeperst via allerlei schimmige labels) dat het ook nu nog niet moeilijk is om tweedehands aan de de LP's te komen.
Na de succesvolle albums Riding With The King (2000, met B.B. King) en Reptile (2001) boekte Eric Clapton studiotijd voor de opnamen van een nieuw album. Er waren tijdens de eerste sessies echter nog niet voldoende nieuwe songs gereed en daarom werd de studiotijd benut door het opnemen van covers van nummers van Robert Johnson (een muzikale held van Clapton). Deze Delta blues pionier leefde van 1911 tot 1938 en is legendarisch geworden vanwege zijn belang voor de muziek, maar ook doordat er zo weinig over hem bekend is. Zo zijn er slechts twee foto's waar hij op staat en is er zo mogelijk nog minder bekend over zijn leven. Hierdoor doen er vele verhalen over hem de ronde. De bekendste is wel dat hij zijn ziel aan de duivel verkocht in ruil voor zijn muzikale succes (zie blog #82). De Johnson-covers werden uitgebracht voorafgaand aan een nieuw, regulier album. Het werd een groot succes, zowel artistiek als commercieel. Uptempo nummers als When You Got A Good Friend, Milkcow Calf's Blues en Stop Breakin' Down Blues worden op het album heerlijk afgewisseld met tragere nummers als Me And The Devil Blues, Little Queen of Spades en Come On In My Kitchen. Maar wat vooral knap is aan het album is dat Clapton de nummers in een moderne setting weet te plaatsen zonder iets af te doen aan de authenticiteit. Vergelijk bovenstaande nummers maar eens met de originelen van Robert Johnson (de links staan onderaan dit blog). Slechts negen maanden na het album kwam Eric Clapton al met een vervolg, Sessions For Robert J. Het is een muziekdocumentaire waarin repetities voor de tournee en een opnamesessie zijn vastgelegd. Ook duidt Clapton in interviews het belang van Johnson's muziek voor hem. If I had Possesion Over Judgement Day, They're Red Hot, From Four Until Late en Love In Vain geven een aardig beeld. Elf van die tracks staan ook op een bijgevoegde CD. De twee CD's en DVD zijn een prachtig eerbetoon aan Robert Johnson en tegelijk laten ze zien aan wat voor een gigant Eric Clapton zelf is.
Het derde en laatste album van de band, 666, laat horen dat Vangelis veel meer zijn zin kreeg en wordt alom als een mijlpaal gezien in de progressieve rock. Het album verslechterde de verhoudingen in de band nog verder en tegen de tijd dat het uitkwam bestond de band al niet meer.
