Zoeken in deze blog

zondag 20 februari 2022

#484: Titanic - The Best Of Titanic (1975)

De ontwikkeling van de hard en prog rock in de late jaren zestig liet niet alleen sporen na in de UK en de US, maar ook bijvoorbeeld in Noorwegen. Hier werd in 1969 de band Titanic opgericht door de Noren Kenny Aas (orgel, bas), Kjell Asperud (percussie, zang) en Janne Løseth (gitaar, zang) samen met Brit John Lorck (drums). Al snel werd een andere Brit, Roy Robinson (zang), toegevoegd om de kansen op een internationale carrière te vergroten.

Om eerlijk te zijn kende ik de band alleen maar van hun Top 40 hit uit 1971 (waarover later meer) toen ik deze Best Of LP uit de tweedehands bakken viste. Het vroegste nummer dat erop staat is I See No Reason van hun zelfvernoemde debuutalbum uit 1970. Het is een acht minuten durend, downtempo nummer dat met orgelklanken begint die wel heel erg aan Procol Harum doen denken. Maar het heeft wel wat.

De single Sing Fool Sing, ook uit 1970, tapt uit een ander vaatje. Uptempo en luid en met een opvallende rol voor de mondharmonica. Zoals vaak voorkwam in deze periode brachten bands albums en singles uit zonder overlap. Bij heruitgaven van hun tweede album Sea Wolf is het nummer als bonustrack toegevoegd (zoals ook andere singles op heruitgaven van albums zijn beland). Van dat album komen ook het titelnummer Sea Wolf, dat een lekker langzame opbouw naar een heftige climax kent, en Hanging Over met fifties rock 'n' roll en boogie woogie piano-invloeden. 

Het bekendste nummer van het album is echter het instrumentale Sultana, een regelrechte Arbeidsvitaminen-klassieker die de elfde plaats in de Top 40 haalde in 1971 (en ook hoge noteringen in andere Europese hitlijsten). Het nummer stond eerst als b-kant op de Sing Fool Sing single en is overduidelijk beïnvloed door het eerste album van Santana. Opvallend genoeg brak Titanic dus door met een instrumentaal nummer terwijl men daarvoor nou juist een Engelstalige zanger en tekstschrijver erbij had gehaald!

Een b-kant van een andere single heet Santa Fé heeft eenzelfde stijl als Sultana (maar dan met vocalen) en werd ook een populaire track. Om te proberen het succes te continueren werd er nog een soortgelijk nummer opgenomen, maar Rain 2000 kon het succes niet herhalen.

Met de single Macumba keert Titanic weer terug naar het stevigere geluid, al klinken er in het refrein en de instrumentatie nog wel echo's van Sultana. Het is een voorbode van het derde album Eagle Rock uit 1973. Hiervan vinden we twee andere tracks terug op dit Best Of album, Richmond Express en One Night In Eagle Rock. Eerstgenoemde uptempo track heeft een lekker Deep Purple-achtig orgel en heerlijke drumbreak. Het andere nummer is voor mij het beste van het album. Prachtige opbouw, geweldige vocalen, opnieuw zo'n heerlijk orgelgeluid en vol afwisseling, riffs en solo's. Acht minuten genieten.

Uit 1974 is er nog de single Sliding Down Again die blues-invloeden heeft zoals we dat in diezelfde periode ook bij (opnieuw) Deep Purple horen. B-kant Rock 'N Roll Loser is een fraaie ballad die ook terugkomt op het vierde album Ballad Of A Rock 'N Roll Loser uit 1975.

Hierna zouden nog twee albums volgen, waarna Titanic in 1979 zonk. In 1991-1993 kwam Titanic nog even boven water net als van 2006-2014, maar daarna was het echt over. De bloeiperiode lag duidelijk in de periode 1970-1975 waarin de band voor originaliteit misschien een onvoldoende scoorde, maar qua uitvoering was het dik in orde. 

© 2022 TTZL


Officiële websites: Titanic [archief]
Wikipedia EN: Titanic
Wikipedia NL: Titanic

YouTube: The Best Of Titanic [playlist]
Spotify: The Best Of Titanic [playlist]

YouTube: I See No Reason
YouTube: Sing Fool Sing
YouTube: Sea Wolf
YouTube: Hanging Over
YouTube: Sultana
YouTube: Santa Fé
YouTube: Rain 2000
YouTube: Macumba

Geen opmerkingen:

Een reactie posten