Zoeken in deze blog

zaterdag 11 februari 2023

#535: Johnny G - Water Into Wine (1982)

Al eerder heb ik gememoreerd dat ik in mijn jonge jaren met heel wat artiesten in aanraking ben gekomen door de LP-afdeling van de lokale bibliotheek. Dat is ook het geval met Johnny G, de artiestennaam van Brit John Gotting. De LP Water Into Wine uit 1982 was mijn kennismaking.

Gotting is een beetje een enigma. Er is weinig informatie over hem te vinden op internet. Hij heeft niets eens pagina's op Wikipedia. Duidelijk is wel dat hij actief is in de muziek vanaf de vroege jaren zeventig en dat hij een contract kreeg bij het nieuwe  label Beggars Banquet en hun tweede artiest is waarvan werk verschijnt. 

De single Call Me Bwana! uit 1977 en opvolger The Hippys Graveyard uit 1978 laten al horen hoe eclectisch hij te werk gaat. En dat hij een begenadigd tekstschrijver is blijkt wel uit de manier waarop hij die tweede single de transformatie in 1977/1978 beschrijft naar de punktijd.

In de kern is hij een singer/songwriter en de basis van zijn muziek is pop en rock, maar hij voegt net zo makkelijke elementen uit folk, country, reggae, ska en blues toe. En hij schuwt ook niet om te experimenteren met dissonante klanken.

Tussen 1979 en 1985 verschijnen vier solo-albums en één album met John B. Spencer en daarna is het vrij stil geworden. Onder zijn eigen naam John Gotting verscheen nog een promo-album een een combinatie van een Johnny G verzamelalbum met een John Gotting live-album en op zijn Facebook staat af en toe een aankondiging van een optreden. Ook verschenen de vier solo-albums in 2013 ineens in eigen beheer en geremastered op CD. 

Eén van die vier solo-albums is dus Water Into Wine en dat album opent met de heerlijke reggae-klanken van G-Beat. Luister eens goed naar die prachtige baslijn. Daarna worden getrakteerd op ska in Three Tears, sixties-achtige pop met een oosterse twist in Skye Boat Song en de breekbare ballad The Look In Your Eye. En wat het meest opvalt is dat het Johnny G allemaal zo makkelijk en natuurlijk af lijkt te gaan. Hoe verschillend in stijl de nummers ook zijn, ze voelen ook als onderdeel van een geheel.

Alone With Her Tonight lijkt op basis van de titel een liefdesliedje totdat je hoort dat hij zingt "Don't Leave Me Alone With Her Tonight". En let ook op de mooie blazers in het nummer. Na het prima I Know What You're Thinking volgen mijn twee favorieten van het album. Carving Up The Concrete begint met een sirene-achtig geluid waarna een vervormde gitaar invalt en zich een nummer ontvouwt  waaraan steeds meer elementen worden toegevoegd. Het is een boeiend werkstuk dat mij niet verveeld. 

Daarna volgt 21st Century Schizoid Man en dat is inderdaad een cover van het King Crimson origineel, maar dan in een jaren dertig delta blues stijl. Het is een indrukwekkende en razend knappe cover. Het album sluit af met Let's PretendFidelity Taunts en Majorcan Serenade en daaruit blijkt dat er geen misser op het hele album voorkomt.

Een paar albums van Johnny G staan inmiddels ook op de bekende streaming platforms, maar daar zul je tevergeefs zoeken naar de bonus-LP's die bij de eerste versies van G-Beat (1980) en Water Into Wine (1982) zaten. Aangezien G-Beat 2 (Leave Me Alone) en Pure Beaujolais ook niet op de CD's uit 2013 voorkomen ben je daarvoor aangewezen op de tweedehands versies van die dubbelelpees.

© 2023 TTZL

Facebook: Johnny G
Allmusic: Johnny G

Geen opmerkingen:

Een reactie posten