#668: Neil Young And The Chrome Hearts - Big Crime (2025)

Protest songs zijn van alle tijden en plaatsen. In Europa vinden we in de Middeleeuwen al voorbeelden en vooral ook in de 18e en 19e eeuw (veelal over sociale ongelijkheid). Onze huidige associatie is echter toch vooral met de protest songs in de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw.

Denk hierbij bijvoorbeeld aan nummers over raciale thema's, zoals Sam Cooke's A Change Is Gonna Come of James Brown met Say It Loud – I’m Black and I’m Proud. Er waren ook songs over vrouwenrechten (Aretha Franklin met Respect), over de strijd voor vrijheid en solidariteit (Pete Seeger's versie van We Shall Overcome), over geweld door de overheid (Crosby, Stills, Nash & Young met Ohio) en natuurlijk nummers die tegen oorlogen ageerden (Bob Dylan met Masters Of War, Black Sabbath met War Pigs en natuurlijk Edwin Starr's War).

Daarna werd protest voeren via muziek wat minder gangbaar en zeker in de jaren 2000 is het veel minder prominent aanwezig. Natuurlijk, er zijn nog wel voorbeelden. Zo schreef Bruce Springsteen American Skin (41 Shots) over politiegeweld in New York en gaf Green Day commentaar op de Amerikaanse politiek in American Idiot. Je zou echter denken dat in het idiote tijdperk van US President Donald J. Trump protestsongs zou regenen, maar dat valt nogal tegen. Misschien is het Trump's 'schoolplein-pester-tactiek' van fanatiek achter tegenstanders aangaan die muzikanten afschrikt.

Daarom alleen al is Big Crime, het nummer van Neil Young And The Chrome Hearts dat op 29 augustus verscheen, zo welkom. Het nummer is een directe aanval op Trump en hij parafraseert de MAGA-slogan als 'No more great again'. Hij gaat verder met:

Don't need no fascist rules
Don't want no fascist schools
Don't want soldiers on our streets
There's big crime in DC in The White House

Het nummer is gratis te downloaden op de Neil Young Archives website en heeft in de media al veel aandacht getrokken sinds het live-debuut op 27 augustus in Chicago. Op YouTube vinden we de officiële audio en video versies.

Het nummer komt trouwens niet helemaal uit de lucht vallen. In juni van dit jaar verscheen het album Talkin To The Trees van Neil Young And The Chrome Hearts en op dit prima en zeer afwisselende album staan ook al twee  nummers die je gerust protestsongs kunt noemen: Lets Roll Again en Big Change.

Nu dat een 79-jarige veteraan de weg heeft gewezen is het te hopen dat de jongere generaties muzikanten zijn voorbeeld zullen volgen. De tijd is rijp, lijkt mij zo.

© 2025 TTZL

Officiële website: Neil Young

Wikipedia EN: Neil Young / NYA

Wikipedia NL: Neil Young

 

NYA: Big Crime [free audio download]

YouTube: Big Crime [official audio - Chicago sound check]

YouTube: Big Crime [official video - Chicago sound check]

YouTube: Big Crime/Like A Hurricane [live debut - 27 Aug. 2025, Chicago]

YouTube: Lets Roll Again

YouTube: Big Change

YouTube: A Change Is Gonna Come [Sam Cooke]

YouTube: Say It Loud – I’m Black and I’m Proud [James Brown]

YouTube: Respect [Aretha Franklin]

YouTube: We Shall Overcome [Pete Seeger]

YouTube: Ohio [Crosby, Stills, Nash & Young]

YouTube: Masters Of War [Bob Dylan]

YouTube: War Pigs [Black Sabbath]

YouTube: War [Edwin Starr]

YouTube: American Skin (41 Shots) [Bruce Springsteen]

YouTube: American Idiot [Green Day]

#667: Stella Z - Music To Watch Seeds Grow By 005: Stella Z (Fig) (2025)

In een nieuwsbrief van een webwinkel werd om één of andere redenen mijn aandacht getrokken door een nieuw album van een mij onbekende artiest: Stella Z. Waarschijnlijk raakte de omschrijving een snaar: "Zacht fosforescerende downtempo ambient die put uit Verre Oosten-erfgoed".

Het korte album (ca. 32 minuten) heeft een vreemde  en lange titel, maar die blijkt wel verklaarbaar.  

Music To Watch Seeds Grow By blijkt een platenlabel te zijn dat onder dezelfde noemer een reeks uitgaven heeft. Hiermee willen zij "de serene schoonheid van muziek verweven met het proces van het planten van zaden wanneer de eerste nieuwe tekenen van leven verschijnen in het groeiseizoen". Afijn, als het maar mooie muziek oplevert, denk ik dan.

Het album van Stella Z is nummer vijf in de reeks en heeft als eigenlijke titel Fig. Die titel slaat terug op haar opgroeien in China (ze woont nu in Londen) waar in de tuin van het ouderlijk huis een vijgenboom stond. Toen ze verhuisden naar een appartement was Stella bang de vijgenboom kwijt te zijn, maar haar moeder had een stekje meegenomen en een nieuwe vijgenboom kon worden opgekweekt. Dit album is een soort ode aan die boom.

De muziek is een wonderlijk mooie mix van ambient, tribal en abstracte klanken, waarbij er ook nog eens een mooie opbouw in het album zit. De eerste track (Silent Forest, Moonlit Ficus) is verstild, met duidelijke oosterse invloeden. Dat geldt ook voor Inward, Outward, Flourish en Treefrog, Postman And Bell, maar er wordt geleidelijk aan steeds meer percussie aan de mix toegevoegd. In het laatstgenoemde nummer horen we voor het eerst ook flarden gesproken woord die mooi in het geheel passen.

De tracks Moracae Family en Fruitless Oddities dringen de intensiteit weer iets terug, terwijl de percussieve elementen wel behouden blijven. Deze twee tracks sluiten kant A af (het album is op cassette en digitaal uitgebracht).

De vier nummers op kant B vind ik echt goed. Het start met Last Flight Of The Wasp, waarop muzikaal experiment wordt gekoppeld aan gesproken woord en dat werkt geweldig. Op het intrigerende Mission Purple zijn de tribal-invloeden het grootst van alle tracks en The Departing kent als enige track een vrij jachtig karakter. Afsluiter Self-Portrait As A Fig vat het album als het ware samen doordat de eerste helft klinkt als de nummers op kant A en eindigt in de sfeer van kant B.

Ik ben prettig verrast door dit album van Stella Z en ga ook zeker luisteren naar haar debuut, In The Woods, Will Be Late. En dan pak ik uit nieuwsgierigheid waarschijnlijk ook de andere uitgaven in de Music To Watch Seeds Grow By-serie even mee.

© 2025 TTZL

Discogs: Stella Z

Bandcamp: Stella Z
Soundcloud: Stella Z

YouTube: Music to Watch Seeds Grow By 005: Stella Z (Fig) [album]

Spotify: Music to Watch Seeds Grow By 005: Stella Z (Fig) [album]

YouTube: Silent Forest, Moonlit Ficus
YouTube: Inward, Outward, Flourish
YouTube: Treefrog, Postman And Bell

YouTube: Moracae Family

YouTube: Fruitless Oddities

YouTube: Last Flight Of The Wasp

YouTube: Mission Purple

YouTube: The Departing

YouTube: Self-Portrait As A Fig

#666: Aphrodite's Child - 666 (The Apocalypse Of John, 13/18) (1972)

Nu we aangekomen zijn bij het blog met 'het getal van het beest' was er eigenlijk maar één album dat hiervoor in aanmerking kwam: 666 van Aphrodite's Child. Het is een wonderlijk product van de Griekse band die de muzikale loopbaan van Vangelis en Demis Roussos startte.

In november 1968 verscheen hun debuutalbum End Of The World met daarop Rain And Tears, een hit in vele Europese landen (waaronder nummer twee in de Nederlandse Top 40). De non-album single I Want To Live ging zelfs naar de hoogste positie en ook Marie Jolie van hun tweede album It's Five O'Clock (november 1969) werd een top tien hit.

Als je alleen die drie nummers beluistert zou je kunnen denken dat Aphrodite's Child een voorloper was van Demis Roussos' carrière als zanger van folk-pop en schlager. Dat is echter een misvatting omdat de eerste twee albums van de band vol staan met een soort psychedelische pop met prog rock invloeden, vergelijkbaar met de Britse bands in die periode.

666, het derde en laatste album van de band, gaat een stap verder. Het is een vrij experimenteel dubbelabum dat refereert aan 'de Apocalyps van Johannes' (beter bekend als het laatste Bijbelboek 'Openbaring van Johannes'). Muzikaal hoor je vele dingen die Vangelis later in één of andere vorm op zijn solo-albums verder zou uitwerken.

Zeker, er staan nummers op het album die doen denken aan de pop op de eerste twee albums, zoals Babylon, The Beast, Hic And Nunc, Break en het geweldige The Four Horsemen. Er staan echter ook nummers op die veel experimenteler zijn, zowel qua vorm als inhoud, dan wat de band eerder had gedaan. 

Zo zijn er korte tracks met gesproken woord (zoals The Seventh Seal, Seven Bowls en Seven Trumpets) en tracks als The Lamb, The Wakening Beast of Do It  die om verschillende redenen een uitdaging zijn om naar te luisteren.

Er is echter geen ander nummer op het album als ∞ (Infinity Symbol). In deze track horen we de Griekse actrice Irene Papas de tekstdelen "I was / I am / I am to come" schier oneindig herhalen over een kale percussietrack. Volgens Vangelis is het nummer een weergave van 'de pijn van de geboorte en de vreugde van de geslachtsgemeenschap'. Vangelis wilde een versie van 39 minuten op het album hebben, maar ging overstag om een vijf minuten durende edit te maken omdat het album anders niet uitgegeven zou worden. Een goede beslissing als je het mij vraagt.

De langste track op het album is nu All The Seats Were Occupied met zijn ruim negentien minuten. In dit nummer worden aan het eind van het album alle elementen op een mooie manier samengebracht.

In november 2024 verscheen een prachtige heruitgave met vier CD's en een Blu-Ray Disc (BD). De CD's bevatten de geremasterde internationale mix en de behoorlijk afwijkende Griekse mix. Op de BD staan surround en stereo mixen in hoge resolutie en beeldopnamen van een Frans TV programma met Aphrodite's Child (ca. 25 minuten).

© 2025 TTZL

Discogs: Aphrodite's Child

Wikipedia EN: Aphrodite's Child
Wikipedia NL: Aphrodite's Child

YouTube: 666 [album]

Spotify: 666 [album]

YouTube: Babylon
YouTube: The Four Horsemen

YouTube: The Lamb

YouTube: The Seventh Seal
YouTube: Seven Bowls

YouTube: The Wakening Beast

YouTube: Do It

YouTube: The Beast

YouTube: Seven Trumpets

YouTube: ∞ (Infinity Symbol)

YouTube: Hic And Nunc

YouTube: All The Seats Were Occupied
YouTube: Break

YouTube: Rain And Tears

YouTube: I Want To Live

YouTube: Marie Jolie

#665: Symphonic Slam - Symphonic Slam (1976)

Timo Laine is een in Finland geboren muzikant die met zijn ouders naar Californië emigreerde toen hij zes jaar oud was. Hij startte zijn muzikale carrière in een aantal bandjes, waaronder Zebra waarmee hij in 1969 één single mocht opnemen. 

Op de a-kant van die single staat een cover van The Beatles en op de b-kant een eigen track: Helter Skelter / Wasted. Naast deze prima single werd er ook een album opgenomen, maar dat werd nooit uitgebracht.

Na onder andere een tijdje bij Neil Merryweather's Space Rangers te hebben gespeeld startte hij een eigen band, Symphonic Slam. Laine had in 1968 Terry Sheppard ontmoet in Californië en een vriendschap was geboren. Laine nam in 1975 dan ook de uitnodiging van de naar Canada uitgeweken Sheppard aan om hem daar te bezoeken. Het idee werd ontstond om te proberen de band voet aan de grond te laten krijgen in Canada en Sheppard werd de manager. De drie Californische bandleden konden echter niet aarden in het koude Canada en keerden al weer snel terug.

Laine formeerde daarna een nieuwe versie van Symphonic Slam met de Canadese toetsenist David Stone en de Amerikaanse drummer John Lowery. Een probleem was dat Lowery door een jeugdstrafblad niet tot Canada zou worden toegelaten. Ze hebben hem toen in Detroit opgehaald en in een busje over de grens gesmokkeld.

Om de nieuwe start kracht bij te zetten wilde Laine een nieuw geluid uit zijn gitaar krijgen. De zoektocht resulteerde uiteindelijk in het gebruik van een toen gloednieuw apparaat, de 360 Systems Polyphonic Guitar Synthesizer. Op dat moment waren alleen Frank Zappa, John McLaughlin, Lee Ritenour en Jeff Beck in bezit van datzelfde apparaat.

Het album Symphonic Slam uit 1976 is het enige echte album van deze line-up. Een tweede album (S.S. II) verscheen onder de artiestennaam Timo, maar werd in 2009 heruitgebracht door het Franse Musea label met Symphonic Slam aan de naam toegevoegd. Datzelfde label had in 2001 ook al het originele album heruitgebracht.

En dat is terecht, want alleen al het feit dat op dit album voor het eerst op grote schaal de gitaarsynthesizer werd ingezet, rechtvaardigt dat. Daarnaast staan er ook gewoon een flink aantal goede nummers op dit sterke prog rock album.

Dat begint al met de albumopener Universe waarop Laine meteen alle registers opengooit. Het is een afwisselend nummer met zowel snelle als langzame delen en sterke instrumentale passages. Andere tracks die mij bevallen zijn het keyboard-gedreven Fold Back, het met een sterke zangmelodie gezegende I Won't Cry, het lekker voortdenderende Mondane Train en de afsluiter How Do You Stand, waarop we Laine's beste vocale prestatie horen. Naar verluidt was drummer Lowery een betere zanger, maar die werd niet gebruikt omdat hij niet in Canada kon blijven en naar verwachting na het album geen deel meer zou uitmaken van de band.

Iets minder sterk vind ik de wat langzamere nummers Everytime en Summer Rain en in mindere mate Let It Grow. Ik denk dat met een sterkere zanger het al beter zou klinken. De tracks Times Run Short en Days hebben flinke jazz fusion invloeden en zijn wat mij betreft de zwakste broeders. Ze klinken gedateerd en in Days wordt dat ook nog gecompleteerd door cheesy koortjes en een overbodige drumsolo.

Alles bij elkaar genomen is het gelijknamige album van Symphonic Slam relevant vanwege het vroege gebruik van de gitaarsynthesizer en nog interessant omdat het voor ongeveer driekwart gewoon een goed album is. Ik ben dan ook de wijze grijze ex-collega dankbaar die mij hiermee liet kennis maken doordat hij mij zijn vinyl-verzameling cadeau gaf.

© 2025 TTZL

Fan website: Symphonic Slam

YouTube: Symphonic Slam [album]

Spotify: Symphonic Slam [album]

YouTube: Universe
YouTube: Everytime

YouTube: Fold Back
YouTube: I Won't Cry

YouTube: Let It Grow

YouTube: Mondane Train
YouTube: Times Run Short
YouTube: Days

YouTube: Summer Rain

YouTube: How Do You Stand

YouTube: Helter Skelter / Wasted [Zebra]

#664: Zoviet France - Châsse ∴ (2025)

Abstract, Ambient Industrial, Experimental. Het zijn allemaal genres c.q. stijlen die van toepassing zijn op de muziek van Zoviet France. Een band uit noordoost Engeland die sinds de vroege jaren tachtig in wisselende bezettingen actief is. 

Er zijn wel een aantal kernleden te benoemen, zoals Ben Ponton, Mark Spybey, Mark Warren en Robin Storey. Die laatste ging vanaf de vroege jaren negentig zijn eigen weg met zijn project Rapoon (zie blog #138).

Trouwe lezers kunnen :zoviet*france: (zoals het de laatste jaren geschreven wordt) al zijn tegengekomen in blog #184 (en een paar andere blogs waarin aan hen wordt gerefereerd). Ik mag graag luisteren naar de klanklandschappen die de band produceert. 

Als je kennis wilt maken met het werk van Zoviet France zou je kunnen beginnen met Digilogue (uit eerder genoemd blog #184). Albumopener Alchemagenta blijft mij bij iedere luisterbeurt weer betoveren. Andere redelijk toegankelijke startpunten zijn de albums in.version en het voor VPRO-radio opgenomen live-album Feedback (Mort Aux Vaches). Als je van deze albums kunt genieten loont het de moeite ook een duik te nemen in de rest van hun oeuvre.

Het is geen muziek waar grote aantallen CD's of LP's van worden verkocht (dat je moeite moet doen om überhaupt hun werk te kunnen aanschaffen zal ook niet helpen). Ook zal hun werk niet door miljoenen worden gestreamd (als was het maar omdat hun albums niet op de streamingsdiensten aanwezig zijn...). Gelukkig kun je op YouTube wel veel van hun albums in zijn geheel beluisteren.

Gelukkig zijn er mensen als Frank Maier van Vinyl On Demand (VOD), met het (muziek)hart op de goede plaats. Sinds 2003 brengt hij moeilijk verkrijgbare muziek opnieuw uit in werkelijk prachtige LP- en later ook CD-boxen. Helaas gaat hij stoppen met zijn label, maar hij doet dat met een laatste salvo prachtige box sets.

Een van die box sets is van Zoviet France en dat is de CD-versie van de drie LP boxen Châsse (2019), Chasse 2^e (2020) en Châsse 3 (2022), maar nu als één geheel. 

Nou heb ik al flink wat mooie box sets van VOD gekocht in de afgelopen jaren, maar deze slaat echt alles. Dit keer heeft Frank zichzelf overtroffen. 

Dit is niet zomaar een verpakking voor de 34 CD's tellende verzameling van alle Zoviet France albums. Nee, deze grote houten kist, met daarin drie kleinere houten kistjes (plus cassette en pin) met daarin weer bundels met de CD's, is een waar kunstwerk op zich. Er zijn driehonderd van deze kunstwerken gemaakt en ik ben heel blij en trots er één van te mogen bezitten.

© 2025 TTZL

Discogs: Zoviet France

Wikipedia EN: Zoviet France

YouTube: Zoviet France full albums

YouTube: Digilogue [album]

YouTube: Alchemagenta

YouTube: in.version [album]

YouTube: Feedback (Mort Aux Vaches) [album]