Zoeken in deze blog

zaterdag 4 oktober 2014

#100: Frank Zappa - Waka/Jawaka (1972)

En hier is dan blog nummer 100! Sinds de eerste post op 11 november 2012 heb ik schijven van 99 verschillende artiesten behandeld (ja echt, #9 en #86 tellen als verschillende artiesten). Nu is het tijd om dat stramien los te laten en komt voor het eerst een artiest voor de tweede keer langs (en natuurlijk is dat dan Frank Zappa).

1971/1972 was geen prettige periode voor Frank Zappa. Eerst verloor zijn groep The Mothers Of Invention alle apparatuur bij een brand in het casino van Montreux (vereeuwigd in het Deep Purple nummer Smoke On The Water). 

Een week later speelde hij in London op gehuurde spullen en werd daar door een 'fan' in de orkestbak geduwd. Bij die val liep hij verwondingen op aan zijn hoofd, rug, been, nek en strottehoofd (na heling zou zijn stem voortaan éénderde lager klinken). Zappa zat gedurende lange tijd in een rolstoel en kon pas een jaar later weer optreden. Hierdoor werd de band ontbonden.

Gedurende zijn herstel werkte hij in de studio aan twee jazz-georiënteerde albums waarvan Waka/Jawaka als eerste werd uitgebracht. Een keur van sessiemuzikanten en voormalige leden van The Mothers Of Invention spelen op deze albums mee.

De gehele eerste plaatkant wordt ingenomen door Big Swifty. Een 17 minuten durend extravanganza waarin natuurlijk veel ruimte is voor Zappa's gitaar, maar ook de trompet van Sal Marquez krijgt ruim baan. Het nummer begint woest, maar na twee minuten wordt het relaxter en eist de elektrische piano van George Duke de aandacht op. Na een heerlijke break vlak voor de negende minuut wordt het tempo weer opgevoerd, worden we getracteerd op wat korte solo's en brengt de groep het nummer naar een bevredigend einde. Het is één van mijn favoriete instrumentale tracks van Frank Zappa.

Kant B start met twee kortere vocale tracks, maar Zappa zingt nog geen 'lead vocals' op dit album. Het eerste nummer is het aanstekelijke Your Mouth. Leuk nummer, maar niet bijzonder naar Zappa's standaard. 

Daarna volgt It Might Just Be A One-Shot Deal met een opvallende rol voor de pedal steel guitar van Sneaky Pete Kleinow. Mede hierdoor heeft dit nummer meer een 'country feel' waar de rest zoals gezegd meer jazz-georiënteerd is. De tekst is een wat vreemde verhandeling over hallucinaties, maar dan ineens komt het volgende pareltje voorbij:

But you should be diggin' it
While it's happening
'cause it just might be
A one-shot deal 

Het album wordt afgesloten met het elf minuten durende titelnummer dat wedijvert met de opener om de vermelding 'beste nummer van de plaat'. Waka/Jawaka begint met blazers die direct voluit gaan. Daarna is de piano van George Duke weer aan de beurt gevolgd door de gitaar van Zappa. Tussen minuut zeven en acht mag drummer Aynsley Dunbar zijn kunnen tonen en vervolgens horen we een groep zeer getalenteerde musici het nummer superstrak naar het einde brengen. Opnieuw een geweldige instrumentale track.

Een waarschuwing voor het geval je het album wilt aanschaffen. Neem dan vooral de 2012 remaster omdat deze dezelfde mix heeft als het originele vinyl. Op CD heruitgaven uit 1987, 1990 en 1995 is namelijk nogal wat digitale galm toegevoegd die er niet in thuishoort.

© 2014 TTZL


Officiële website: Frank Zappa
Wikipedia EN: Frank Zappa
Wikipedia NL: Frank Zappa
Youtube: Waka/Jawaka [full album]
Youtube: Big Swifty [2012 remaster]
Youtube: Your Mouth
Youtube: It Might Just Be A One-Shot Deal
Youtube: Waka/Jawaka [2012 remaster]

Geen opmerkingen:

Een reactie posten