Tot voor kort dacht ik bij 'Bismarck' aan het gelijknamige Duitse oorlogsschip of de 19e eeuwse Duitse kanselier Otto von Bismarck. Met muziek had ik 'Bismarck' nog nooit geassocieerd totdat ik die naam in een nieuwsbrief van FAME zag staan. Op één of andere manier was mijn nieuwsgierigheid direct gewekt, misschien ook wel door de gave titel van het album: Urkraft.Even zoeken op internet bracht aan het licht dat het hier gaat om de vijfkoppige Noorse band Bismarck die een intrigerende metal-mix smeedt met fuzz, doom, psychedelic en stoner invloeden.
Bismarck blijkt sinds 2015 te bestaan en heeft in februari 2018 in eigen beheer hun debuutalbum Urkraft digitaal uitgebracht via het Bandcamp platform. Blijkbaar heeft dit voldoende interesse gewekt om het Noorse Apollon Records ertoe te bewegen om het album in augustus op LP en CD uit te brengen.
Op Bandcamp kun je de tracks ook beluisteren en toen ik album-opener Harbinger aanklikte hoorde ik eerst een bas zachtjes een loopje spelen. Vervolgens komen gitaar en drums er rustigjes bij alsook fluisterende vocalen. Na anderhalve minuut valt een vervormde gitaar bruut binnen, worden de fluisterende vocalen een luide death grunt en pakt het nummer je bij de strot. Daarna ben je volgens mij óf heel erg enthousiast (zoals ik) óf ren je gillend weg (kan ik me zo voorstellen).
Meestal ben ik niet zo gecharmeerd van een death grunt, maar hier zit het niet vooraan in de mix waardoor het onderdeel wordt van het geheel. Daarnaast wisselt zanger Torstein Tveiten het regelmatig af met gewone zang (die soms wat wegheeft van wijlen Peter Steele van Type O Negative) of een soort mengvorm van de twee.
A Golden Throne opent met een heerlijke, logge, zware riff (hallo Black Sabbath!) en dendert vervolgens loom een minuut of zes door. Iron Kingdom opent dan weer kalm, bouwt vervolgens stoom op en houdt die afwisseling het hele nummer vol. En iedere keer weet Bismarck heet hele nummer de aandacht vast te houden.
Een zwaar overstuurde gitaar opent het langste nummer van het album, het tien minuten durende Vril-Ya (ik denk dat de titel verwijst naar de bewoners van een ondergrondse wereld in The Coming Race van Edward Bulwer-Lytton). Ook hier weer afwisseling tussen zeer trage, trance-achtige stukken en gierende, overstuurde gitaren. Als je de zang hoort, waarbij Tveiten zijn stembanden aan gort lijkt te zingen/grunten, vraag je je af hoe ze dat live doen. Is het niet na één nummer over en uit voor zijn stembanden?
Afsluiter The Usher is het meest psychedelische nummer van het album. De opening roept herinneringen op aan de vroege Pink Floyd met Syd Barrett. Ook hier gaat echter na een seconde of negentig de gaskraan vol open en wordt je letterlijk en figuurlijk weggeblazen door een muur van geluid.
Urkraft van Bismarck is één van de beste en meest verrassende metal-albums die ik de laatste jaren heb gehoord. Ik ben heel benieuwd hoe het verder gaat met deze band en of ze dit niveau weten te handhaven.
© 2018 TTZL
Facebook: Bismarck
Bandcamp: Bismarck
Twitter: Bismarck
YouTube: Harbinger
YouTube: A Golden Throne
YouTube: Iron Kingdom
YouTube: Vril-Ya
YouTube: The Usher
Geen opmerkingen:
Een reactie posten