Information is not knowledge. Knowledge is not wisdom. Wisdom is not truth. Truth is not beauty. Beauty is not love. Love is not music. Music is the best...
[Frank Zappa - 'Packard Goose' - Joe's Garage: Act III (1979)]
Aan het einde van de vorige eeuw (vanaf ca. 1989) was er een swing revival. In 'retro-swing' (of 'neo-swing') werd de muziek die de jaren 1930-40 had gedomineerd gemend met rock, punk rock en ska muziek. In het verlengde van deze revival startte Capitol Records in 1996 de Ultra-Lounge CD-serie waarin niet alleen swing, maar ook genres als exotica, space age pop, mambo, theme songs en lounge muziek vertegenwoordigd zijn. De serie eindigde in 2014 nadat de laatste delen alleen nog als download verkrijgbaar waren. De trouwe lezers van dit blog kennen mij als iemand met een onberispelijke muzieksmaak, maar ook als iemand die graag de zijpaden verkent. Daarom werd mijn aandacht in 1996 getrokken door deze serie en schafte ik de eerste drie uitgaven: Mondo Exotica (Mysterious Melodies & Tropical Tiki Tunes) Mambo Fever (Samba! Rhumba! Hot Cha-Cha-Cha!) Spaces-Capades (Atomic-Age Audities And Hi-Fi Hi-Jinks!) Met nummers uit de periode 1946-1967 geven die albums een mooi overzicht. Soms klinkt het in onze huidige oren wat truttig, maar opvallend vaak zitten er ook juweeltjes of heerlijk gekke tracks tussen. Vooral het album Space-Capades bevalt mij. Het album opent met het suikerzoete Gay Spirits (toen 'gay' nog vrolijk betekende...) van David Rose & His Orchestra. Daarna wordt al snel leuker met bijvoorbeeld Moon Moods van één van de grote namen uit het genre: Les Baxter & His Orchestra. En wie wordt er niet vrolijk van Power House van The Bobby Hammack Combo? Er staan ook nummers op die in het collectieve geheugen van velen gegrift zoalsCalcutta en Sabre Dance van Les Baxter, Istanbul (Not Constantinople) van Joe "Fingers" Carr & 80 Drums Around The World of Puttin' On The Ritz van Terry Snyder. Tracks met een gekke twist zijn bijvoorbeeld This Room Is My Castle Of Quiet van Billy May & His Orchestra en vooral de nummers van Dean Elliot & His Big Band: You're The Top en Lonesome Road.
Twee nummers steken er wat mij betreft bovenuit, Satan Takes A Holiday van Jack Malmsten en Drivin' Around The Block van Dickie Harrell, maar het is eigenlijk juist het afwisselende geheel dat het leuk maakt om deze albums af en toe eens te horen. Later heb ik nog een twee delen aangeschaft (Volume 6 en Volume 12), maar met meer dan 40 uitgaven gaat de hele serie aanschaffen mij toch net even te ver.
Begin 1986 verscheen in de Nederlandse Top 40 het nummer Mated van gelegenheidsduo David Grant & Jaki Graham. De wat gladjes geproduceerde R&B cover zou de 15e plek van de Top 40 bereiken. Het origineel was mij op dat moment al goed bekend omdat ik het singletje ongeveer een jaar eerder uit een uitverkoopbak had gevist. De ballad Matedverscheen in januari 1985 op het album POVvan Utopia, de groep van de enigmatische en eclectische Todd Rundgren. In de VS kwam het nummer vlak na het album op single uit. Het werd daar geen hit en toen het nummer in Nederland in de zomer van 1985 op single werd uitgebracht kwam het niet verder dan nummer 15 in de Tipparade. De originele versie van Utopia bevalt mij echter veel beter dan eerder genoemde cover, ook al was die laatste veel succesvoller. Mated is het soort nummer dat juist Todd Rundgren met precies de goede mengeling van ernst en ironie weet te brengen. Dat het nummer hem zelf ook bevalt blijkt wel uit het feit dat hij een nieuwe versie van Matedheeft opgenomen op zijn bossa nova (!) album With A Twist... uit 1997. POV is het negende en laatste (niet heel sterke) album van Utopia. De rek raakte eruit, al zijn nummers als Play This Game, Secret Society enMore Light heel genietbaar. Gelukkig bleef Todd Rundgren solo heel actief tot op de dag van vandaag.