Zoals ik in het blog van vorige week (#396) al aangaf, maakten de drie belangrijkste leden van The Prime Movers een doorstart in Dread Zeppelin, een Led Zeppelin coverband. Bassist Gary Putman (als 'Put-Mon'), drummer Curt Lichter (als 'Cheese') en gitarist Joseph "Severs" Ramsey (als 'Jah Paul Jo') startten Dread Zeppelin en na het toevoegen van hun vaste graficus Bryant Fernandez (als 'Ed Zeppelin') op congas, gitarist Carl Haasis (als 'Carl Jah') en zanger Tortelvis (aka Greg Tortell) was de band compleet.
Maar het is geen recht-toe-recht-aan coverband (zoals de bijnamen al aangeven), maar één die Led Zeppelin covers in een reggae-stijl speelt, met Elvis Presley invloeden. Dat laatste komt vooral door "300-pound Vegas-era Elvis impersonator" Tortelvis die in kleding- en zangstijl zijn grote voorbeeld volgt.
Immigrant Song, de eerste single, verkocht verrassend goed en moest al snel opnieuw geperst worden. De combinatie van Led Zep, reggae en Elvis zou natuurlijk desastreus kunnen uitpakken, maar dat doet het hier niet. Dat komt doordat er prima muzikanten bezig zijn die vooraf goed hebben nagedacht over bijvoorbeeld de arrangementen en de juiste dosis humor en ironie. En Immigrant Song klinkt daarom gewoon heel lekker.
De tweede single was Whole Lotta Love en ook dat nummer is heel knap getransformeerd naar de Dread Zeppelin-stijl. Helemaal verbazingwekkend is dat trouwens niet, omdat Led Zeppelin zelf ook al had geëxperimenteerd met reggae in het nummer D'yer Mak'er uit 1973. Daarna volgt nog de cassette EP Komm Gib Mir Deine Zeppelin, waarvan de titel een knipoog is naar de Duitstalige versie (Komm Gib Mir Deine Hand) van I Want To Hold Your Hand van The Beatles, waarna het album Un-Led-Ed verschijnt in 1990.
Op dit album pakt natuurlijk niet ieder nummer geweldig uit (Black Mountain Side, Moby Dick), maar door het ijs zakken doen ze eigenlijk nergens en er staan heel veel goede versies tegenover. Mooie voorbeelden zijn Living Loving Maid, Bring It On Home en I Can't Quit You Baby.
Er zijn wat mij betreft drie hoogtepunten op het album. Allereerst is dat Your Time Is Gonna Come dat voor het eerst op de cassette EP voorkwam. Led Zeppelin-zanger Robert Plant schijnt gezegd te hebben dat hij de Dread Zeppelin-versie beter vindt dan hun eigen versie (en gezien deze korte clip op YouTube zou hij dat zomaar eens gezegd kunnen hebben).
In albumopener Black Dog zit al direct alle geniale gekte die je op de rest van het album ook hoort. Na 20 seconden intro komt ineens het thema van The Twilight Zone voorbij, waarna Tortelvis een heerlijke lijzige, laid back versie van Black Dog inzet. Het nummer zit vol met muzikale verwijzingen en spitsvondigheden. Ed Zeppelin heeft halverwege een gesproken woord verwijzing naar Custard Pie (een Led Zep track uit 1975) en tegen het einde van het nummer wordt Elvis' versie van Hound Dog knap verwerkt als "You ain't nothing but a Black Dog".
Een andere Elvis-song, Heartbreak Hotel, wordt naadloos verwerkt in Heartbreaker (At The End of Lonely Street). De gitaarsolo in het midden van de track geeft nog maar eens aan dat we hier met echt goede muzikanten te maken hebben en niet een (overigens briljante) parodie á la Spinal Tap (amp goes up to 11).
Zoals met zoveel leuke dingen moet je wel weten wanneer het leuk is geweest en dat eigenlijk al na het eerste album. Het tweede album was al een stuk minder leuk en daarna werd de band een duiventil van vertrekkende en nieuwe bandleden. Zo leuk als het eerste album werd het nooit meer.
© 2020 TTZL
Wikipedia NL: Dread Zeppelin
YouTube: Black Dog
YouTube: Heartbreaker (At The End of Lonely Street)
YouTube: Living Loving Maid
YouTube: Your Time Is Gonna Come
YouTube: Heartbreaker (At The End of Lonely Street)
YouTube: Living Loving Maid
YouTube: Your Time Is Gonna Come
YouTube: Bring It On Home
YouTube: Whole Lotta Love
YouTube: Black Mountain Side
YouTube: I Can't Quit You Baby
YouTube: Immigrant Song
YouTube: Moby Dick
YouTube: D'yer Mak'er [Led Zeppelin, van 'Houses Of The Holy' - 1973)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten