Leden van de Workshop gaven ook lezingen en bij één daarvan was de in Engeland woonachtige Amerikaan David Vorhaus aanwezig. Geïnspireerd door de lezing benaderde Vorhaus de Workshop-leden Delia Derbyshire en Brian Hodgson om gezamenlijk een muzikaal project te starten.
In eerste instantie was het de bedoeling om twee nummers te maken voor een single. De eerste track is Love Without Sound en die komt nog redelijk dicht in de buurt van popmuziek, al is er halverwege een passage waarin de musique conréte invloeden naar voren komen. Het tweede nummer, My Game Of Loving, start ook redelijk conventioneel, al zijn de zang en gesproken teksten apart te noemen. Ook hier is halverwege een abrupte break waarin de 'game of loving' expliciet wordt verklankt.
De nummers werden gepresenteerd aan Chris Blackwell van Island Records en die was zo onder de indruk dat hij ze vroeg het uit te breiden tot een album. Daarop gingen Vorhaus, Derbyshire en Hodgson weer aan het werk en met behulp van een groep bevriende zangers en muzikanten werden nog een aantal tracks gemaakt. Hierbij werd, naast de al eerder genoemde tapemanipulaties en toongeneratoren, gebruik gemaakt van een EMS VCS 3 (één van de eerste synthesizers).
De drie resterende tracks van kant A (Here Come The Fleas, Firebird, Your Hidden Dreams) hebben dezelfde, typisch Engelse psychedelica-karakteristieken. Daarbij wordt aan eerstgenoemde track absurdistische humor toegevoegd en heeft die track in twee minuten meer 'edits' dan een contemporain album in zijn geheel had.
Echt uitdagend wordt het op kant B. Die start met de ruim elf minuten durende trip The Visitation waarin een overleden man een laatste bezoek probeert te brengen aan zijn ontroostbare geliefde. De rest van kant B liet op zich wachten.
Er was inmiddels een jaar verstreken sinds het verzoek van Blackwell en Island Records begon was ongeduldig te worden en stelde een ultimatum. De laatste track, Black Mass: Electric Storm In Hell, werd daarop snel geïmproviseerd en is een (door Pink Floyd's A Saucerful Of Secrets geïnspireerde) hypnotiserende kakofonie die, zeker na herhaalde beluistering, boeiend te noemen is en een waardige afsluiter van het album.
An Electric Storm is geen lichte kost en zal zeker niet iedereen aanspreken. Het album was geen succes toen het uitkwam, maar heeft in de afgelopen vijftig jaar uiteindelijk de waardering én invloed gekregen die het als pionier van het elektronische genre verdient, getuige de waardering die groepen als Stereolab, Add N To (X) en Broadcast voor het album hebben uitgesproken.
© 2020 TTZL
Geen opmerkingen:
Een reactie posten